Vísir - 28.07.1964, Síða 15

V í S IR . Þriðjudagur 28. júlí 1964
75
McKINLEY KANTÖN:
GROIN GRÖF
Leynilögreglusaga
Hann hafði heitstrengt, að koma fram hefndum á
manninum, sem myrt hafði föður hans og bróður,
en það liðu 60 ár þar til hann komst á slóðina ...
Vincent Goble hallaðist fram
og huldi andlitið í höndum sér.
Eli sat í stóra, djúpa stólnum
í skrifstofu sýslumanns og starði
beint fram.
— Þeir voru myrtir, Eli. Þeir
voru slegnir þungum, snöggum
höggum að aftanverðu frá. Höf-
uðkúpan sýnir það.
Gamli maðurinn reyndi að
sleikja þurrar varirnar. Hann
hvíslaði:
— Nei, ég gerði það ekki. Þú
getur ekki sannað, að það hafi
verið ég . . .
- Myrtur með exi, Eli. Senni
lega tveimur — þeim hefir verið
kastað úr nokkurri fjarlægð,
fyrst annarri, svo hinni, eld-
snöggt. Þeir hafa setið þama í
framsætinu í tunglskini. Þetta
getur hafa verið auðvelt fyrir
mann sem var vanur og leikinn
í að handleika tomahawk.
Læknirinn stakk hendinni í
brjóstvasa sinn og tók upp þrjá,
samanbrotna, gula miða. Þetta
eru þrjú skeyti, tvö þeirra svar-
skeyti, annað frá Clell Howards
í Long Beach, hitt frá Ephrains
Spokesman í Portland Oregon —
manstu eftir þeim, Eli? — Clell
var einu sinni borgarstjóri hérna
— og Eph Spoksman — hann
þekkja allir. Mitt skeyti hljóðaði
svo: Svarið eftirfarandi um hæl
símleiðis: Hver var sá maður,
sem í gamla daga hafði orð á sér
fýrir að kasta exi. Hugsið yður
vel um og svarið strax? Og hér
er svo fyrra svarið Það er frá
frænku Eph Spokesman: Eph
mikið veikur, en segir að maður
að nafni Goble, sem var talinn
vcra Indíáni i aðra ætt, hafi
verið eini maðurinn í bænum
leikinn í þessu. Okkur langar að
vita hvers vegna þér spyr'jið.
— Og laust fyrir klukkan 12
kom svarið frá Clell: Sæll, gamli
nágrenni. Er næstum níræð, en
man hreinlega, að ég tapaði 5
dollurum í veðmáli um það hvort
Eli Goble gæti varpað exi í
tvígang á blett á tré nálægt
smiðjunni í Halsey.
Það var dauðaþögn i stofu
sýslumans, er læknirinn hafði
sagt þetta, nema hóstakjöltur
heyrðist frá Eli Goble.
— Nei, hvíslaði hann titrandi
röddu, nei . .
Martindale læknir benti á lítið
borð úti í horni í stofunni, en
á því var eitthvað, sem hvítur
dúkur var breiddur yfir.
— Eli sagði læknirinn þeir
eru þarna í horninu.
Gamli maðurinn sat gersam-
lega hreyfingarlaus. Svo var eins
og hann hnipraðist saman og
hann greip krampakenndu taki
í borðröndina.
— Pabbi, kallaði sonur hans,
angistarfullri röddu.
Eli Goble hristi höfuðið og
jhneig aftur í stólinn og starði
;fram sljóum augum og hvíslaði:
! — Þeir dauðu, Þeir hafa fund-
; ið mig, þeir eru hér í þessu
iherbergi. Já, ég gerði það. Ég
i drap Titus og Bill, já, já.
Vincent Goble hnéigði höfúð
!og grét, en sýsIumá‘ður/'Var ték-
j inn að ókyrrast.
— George, ætlarðu að láta
^setja mig í steininn? Þú ætlar
!þó ekki að láta hengja mig, ní-
| ræðan mann. Jú, ég gerði það ..
Martindale læknir ræksti sig.
— Já, þú ert gamall maður,
, Eli — miklu eldri en ég. Það
ier of seint að hegna þér fyrir
þenhan glæp með því að setja
! þig í fangelsi og gera smán þína
jöllum kunna. g hét því móður
minni, að ná þeim manni, sem
drap föður minn og bróður —
en ég fæ ekki séð hvað gott
mundi af því leiða, að fará að
setja þig í fangslsi nú og leiða
þig fyrir rétt.
T Iaxon sýslumaður þurkaði
svitann af enni sér.
— En lögin veroa að hafa sinn
gang, læknir, sagði hann. Eli
Goble þú verður að . . .
— Nei, sýslumaður, sagði
Martindale ákveðinn, Ég hefi
rétt til að taka ákvörðun í þessu
máli, eins og ástatt er.
— Hann hefir játað á sig
morð, hrópaði sýslumaður nú
allæstur .
- Já, munnleg játning. Ég
þarf ekki að vitna gegn honum
C" ég held ekki, að Patterson
komi fram sem vitni, ef ég óska
þess, að hann geri það ekki. Og
sönnunargögnin eru mín. Ég
gæti haft þau á burt með mér.
Sýslumaður beit á vör sér.
- Hve miklu nema eignir föð
ur yðar? spurði Martindale Vinc
ent.
Bankaráðsforsetinn lyfti höfði.
Kinnar hans voru votar af tár-
um.
— Þær eru upp á tvær milljón
ir, held ég.
— Þú skalt fá það allt, hvísl
aði Eli Goble, allt saman!
- Sjö þúsund dollarar í gulli.
Það var snotur eign, jafnvel í
gamla daga. Sennilega 50.000 nú
eða kannski meira. Nei, herrar
mínir. Peningarnir færa mér ekki
aftur föður minn og bróður. En
það er hægt að láta blessun
hljótast af þessu fé.
Það var eins og að horfa inn
um glugga, sem slitin glugga-
tjöld voru fyrir, og myrkur fyrir
innan að horfa í augu gamla
mannsins.
- Ég hefi oft séð þá fyrir hug
skotsaugum mínum. Ég hefi oft
séð þá, einkum fram eftir árum.
Og svo — í ellinni — voru þeir
famir að koma aftur. Jú, ég varð
j að játa . . . varð að játa.
— Farðu nú heim, sagði lækn-
lirinn, ég skal gefa þér eitthvað
j sem hjálpar þér til að sofa. Þeg-
j ar þú svo ert búinn að jafna þig
i skaltu—géíra boð eftir lögfræð-
jingi, ög þú skalt gefá bænum
jokkar eina milljón dollara til
iþess að koma hér upp nútíma
jsjúkrahúsi, þar sem allir íbúar
jborgarinnar, er þess þurfa, fá
ókeypis vist og læknishjálp, —
j Hvað segirðu um þetta?
FJi Góble Imeigði höfði og
svo kinkaði Vincent kolli til sam
þykkis og huldi svo enn á ný
andlit í höndum sér.
Faðir hans starði fram undan
og mælti skjálfandi röddu:
j — Já, ég vil allt til vinna, allt
I til vinna, en lofaðu mér að fara,
ég vil komast heim, burt frá
þeim . . .
Þegar Martindale var búinn að
j gefa gamla manninum svefn-
^skammt og blundur var að síga
I á brá hans gengum við út, Mart-
indale læknir og ég. Vorsólin
skein glatt.
— Og nú get ég þá tekið mér
hvíld — dregið mig í hlé. Þér
takið við öllu, Patterson ,upp úr
næstu helgi.
Við gengum hægt eftir gang-
stéttinni
— Það er eitt, sem ég ekki
skil, sagði ég. Hvernig funduð
þér — staðinn — þér blátt áfram
genguð að honum.
— Vorblómin bentu mér á
hann, þessi blóm, sem þér voruð
að tala um, því að yður fannst
þau svo falleg . . það var til-
gangslaust að grafa þar sem þau
uxu, en þarna var blómlaus blett
ur, þar sem við grófum. Þau eru
merkileg þessi blóm - þau vaxa
hvergi þar sem preriumoldinni
hefir verið umturnað — hversu
langt sem er um liðið,
SÖGULOK
OÚN OG
FIÐURHREINSUN
vatnsstíg 3. Sími 18740
SÆNCUR
RES Í BEZl -koddaj
Endurnýjum gömlu
sængurnar, e:gum
dún- og fiðurheld vei
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur -
og kodda af ýmsum
stærðum.
i ■ u ■ ■ i
■ RETTI wmm,
LYKILLINN
1 AÐ RAFKERFINU
2 herb. risíbúð við Efstasund
2 herb. kjallaraíbúð við Shellveg
2-3 herb íbúð við Nesveg, lítið
nðurgrafin, fín íbúð I góðu
standi. Bílskúrsréttur
i 4 herb. íbúð við Hátún, harðviðar-
hurðir og innréttingar
4 herb. fbúð við Seljaveg. Nýstand
sett og máluð
4 herb. íbúð við Ránargötu
Einbmýlishús (lítið) við Bergþóru-
götu
Raðhús við Hvassaleiti á tveimur
hæðum
6 herb. íbúð í heimunum tilbúin
undir tréverk íbúðin er 155 ferm
á II hæð 2 stofur 4 svefnherb.
bað, snyrtiherb. fyrir gesti, e’.d-
hús stórt, búr, þvottahús, allt
á sömu hæð. Bílskúrsréttur.
JÓN INGIMARSSON,
lögmaður,
Hafnarstræti 4. Sími 20555.
Sölumat ir: Sigurgeir Magnússon.
Kvöldsími 34940.
Volkswagen 58, ’62, ’63
Comet 63
Opel Kadet ’63 og ’64
SAAB ’63.
Rússajeppi ’62, lúxus hús.
Sirnca ’63.
Skipti á Diesel.
Taunus M 17 '63.
Treiter vörubíll ’61.
BÍ'-r’ v
Enn einu sinni sezt vesalings
Joe Wilcat niður við ritvélina og
skrifar samninginn upp. Það eru
ekki rétt falleg orð sem hann
velur Abuzzi í huganum. Og þá
loksins er Abuzzi ánægður enda
er það eins gott fyrir hann, því
að Joe hefði slegið hausinn á
honum niður í maga, fremur en
setjast aftur við ritvélina. Þakka
ykkur fyrir herrar mínir, segir
Abuzzi. Nú höfum við samning
sem við getum verið ánægðir
með, og nú getum við „skrifað skulum muna að orð eru ekki
undir”. Ég þarf ekki að lesa
samninginn yfir Tarzan, segir
Wawa, ég treysti orðum þínum
Ég er hreykinn af því trausti,
höfðingi, svarar Tarzan. En við
nægjanleg. Það er ekki nóg að
hafa friðarsamning á blaði. Samn
ingurinn er því aðeins sterkur,
að þeir sem að honum standi
vilji raunverulega og óeigin-
gjarnan frið.
Herrasokktir
crene-nylon ki 29.00
Miklatnrgi