Vísir - 19.08.1964, Side 7
VI -
-. ..vuuagur 19. agu-.
7
BHnm
Nýlega var nýjum brezkum
verksmiðjutogara hleypt af
stokkunum, Ross Valiant, sem
er hið fullkomnasta skip og hið
fyrsta af 10 litlum verksmiðju-
togurum er Ross Group lætur
smíða. Er skipið útbúið hinum
fullkomnustu frystitækjum sem
komið er fyrir á neðra þilfari.
Frystirými er fyrír 400 tonn af
fiski.
Á skipinu er aðeins 25 manna
áhöfn en það er búið öllum
fullkomnustu stjórn- og örygg-
istækjum.
Vmnuaðstaða á efra þilfari
er mjög góð. Fiskurinn er þar
flokkaður, þveginn og slægður
en fer síðan á færiböndum nið-
ur á neðra þilfar í frystitækin
10. Hvert frystitækjanna getur
framleitt 3]/2 tonn af 100 lbs.
biokkum á sólarhring.
Ross Valiant er 206 fet á
lengd og 1156 brúttólestir að
stærð. Hann gengur 13 hnúta á
klukkustund. — Bretar leggja
nú mikla áherzlu á það að smíða
nýtízku togara, skuttogara og
verksmiðjutogara, sem verið
geta lengi úti og unnið aflann
algerlega um borð. Ættu íslend-
ingar að gefa gaum að hinum
nýju skipum Breta, þar eð ef til
vill henta þau okkur einnig. -
Ross Valiant er nú farinn á
veiðar við Nýfundnaland.
Bretar eignast 10 nýja
fullkomna verksmiðjutogara
Ross Valiont hefur frystirými fyrir 400 lestir
Myndntextar:
Á myndinni hér til hægri
sést Ross Valiant á siglingu.
Skipstjórinn Jack Kerr er hér
til vinstri, en hann var áður
á Ross Revenge, sem einnig er
eign Ross Group. Á myndunum
hér fyrir neðan sjást til vinstri
frystitækin og til hægri frysti-
geymslurnar.
MINNING:
Sigurður L. Pálsson, yfirkennari
j gær var til moldar borinn
frá Akureyrarkirkju, Sig-
urður Líndal Pálsson, yfirkenn-
ari við Menntaskólann á Akur-
eyri. í þrjá tugi ára var nann
aðal enskukennari Menntaskól-
ans, og nú þegar hann er aítur
minnast þúsundir gamalla nem
enda hans með þökk og hlýjum
huga.
Sigurður L. Pálsson, en þann-
ig skráði hann oftast nafn sitt,
fæddist á ísafirði 12. nóvember
1904 og var því tæplega sex-
tugur, er hann féll frá. Faðir
hans var Páll Jónsson, er síð-
ast starfaði við embætti Tnll
stjóra í Reykjavík. Lézt hann
fyrir ári. Móðir Sigurðar er
Jakobína Sigurðardóttir Lrn-
dal og lifir hún son sinn.
Hugur Sigurðar stóð snemma
til mennta, og settist hann í
Menntaskólann I Reykjavík
og lauk þaðan stúdentsprófi
1928 eftir gagnfræðanám á Ak-
ureyri. Að prófi loknu ákvað
hann að leggja fyrir sig tungu-
málakennslu og sigldi til Hafnar
um haustið og las ensku og
frönsku við Hafnarháskóla vet-
urinn. 1928-29. Síðan hélt hann
til Englands og dvaldist þar
næstu vetur við nám í ensku
í háskólanum í Leeds og lauk
þaðan B.A. Hon. prófi í ensku
og enskum bókmenntum.
Enn vildi Sigurður mennta
sig betur á kjörsviði sínu áður
en hann héldi heim til Islands
og hæfi störf og stundaði því
framhaldsnám við Victoria Uni-
versity í Manchester 1931-1932.
Þá sneri hann heim og hóf
störf sem enskukennari við
hinn nýja og unga Mennta-
skóla á Akureyri árið 1933. Það
var þeim skóla tvímælalaust til
happs að fá svo snemma til
starfa mann með hæfileika og
ósérhlífni Sigurðar L. Pálsson-
ar í einni mikilvægustu kennslu
grein skólans. Því það var ekki
einasta að Sigurður væri á-
gætlega vel menntaður í ensk-
um fræðum og bókmenntum.
Honum var jafnframt sú list gef-
in að vera góður kennari, sem
átti auðvelt með að gera tvennt
í senn: halda aga og glæða á-
huga nemenda á þvl að afla sér
meiri fróðleiks en veittur var
í kennslustundum.
Hann gerði kennslu i enslcu
réttilega, skjótt að einni mrci,-
vægustu námsgrein skólans, og
hann krafðist þess jafnframt,
með fullri sanngirni, að nemend
ur legðu rækt við hana og stund
uðu af alúð. Þegar ég settist
i fyrsta bekk sem ungur sveinn
næst síðasta styrjaldarárið va.-ð
mér strax Ijóst, að Sigurður L.
Pálsson var konungur 1 rílci
sínu, en jafnframt nokkur skeif
ir þeirra sem höfðu annað hvort
af vangá eða ásetningi látið und
ir höfuð leggjast að læra að
skrifa enskan stíl flestu öðru
betur. Á enska stílnum féllu
menn nefnilega ósjaldan
því þótt Sigurður væri manna
ljúfastur i daglegri umgengni
taldi hann með öllu ástæðulaust
að heiðra kunnáttuleysið með
því að gefa mönnum próf. Fyr
ir vikið komst það orð réttilega
á loft að Menntaskólinn á Ak-
ureyri þyrfti ekki bera kinnroða
fyrir enskukunnáttu stúdenra
sinna.
1 kennslu sipni var Sigurður
geðríkur eldhugj, sem enga f>t
irhöfn taldi eftir sér við að
skýra fyrir nemendum völundar
hús enskrar tungu. sem stund-
um gat virzt nokkuð ógreiðfæ-l
Ósérhlífni hans gat valdið þvi
að stundum brast hann holin-
mæði, en jafnan gerði iann
gott úr með skopskyggni sinni
og góðlátlegu gamni á sinn sér-
stæða hátt, er nemendur ku-mu
vel að meta. Ritstörf Sigurðar
benda til þess að mestan áhuga
hafi hann haft á málfræði og
hljóðfræði enskrar tungu. Hann
ritaði ágæta, stútta kenns'.u-
bók í enskri málfræði, sem
lengi hefur verið lesin í skól-
um um land allt og ber vott
þess hæfileika hans að vreina
aðalatriðin frá aukaatriðum.
Ensk orð og orðtök er tinnig
bók, sem hefur reynzt hin nvt-
samlegasta við enskunám >g RT
byggð á góðri starfsreynslu höf
undar Eru þá ótaldar margar
aðrar keunsíuhækur. er harn
reit og lesnar eru við unglinga-
og menntaskóla landsins. En
þrátt fyrir það, að þungamiðja
kennslunnar lægi eðlilega á
sviði málfræðinnar og fágaðs
framburðar, kunni Sigurður á-
gæta vel að meta auðlegð og
andagift brezkra bókmennta og
þá elcki sizt hinna sígildu. Nær
heilum vetri varði hann eitt
sinn til þess að þýða og skýra
Hamlet Danaprins, og hygg ég.
að sú frásögn hans líði þeim
seint úr minni, sem hana hey 'ðu
Að styrjöldinni lokinni, 1945.
' sigldi Sigurður til Englands é
nýjan leik og dvaldist vetrar-
langt í Oxford þar sem nanr
lauk magisterprófi við lof kenn
ara sinna. Margar fleiri slíkar
námsferðir fór hann til Eng-
lands, meðan honum entis:
heilsa.
Þannig kom það hvarvetna
fram í starfi Sigurðar, að tia-r
hafði óvenjulegan starfsheiður
til brunns að bera, lét sér annt
um að veita þá menntun sem
dygði langt út fyrir prófborð
og skólaveggi og var nemend-
um sínum hliðhollur löngu eftir
að Ieiðir þeirra skildu. Sú e,g-
ind kom einnig fram í því að S.g
urður var ekki einn þeirra
manna, sem deila atorku sinr>’
milli margra verkefna og ,anga
þvi frá hálfnuðu dagsverki. Skól
inn og starfið var honum of
Framh. á bls. 6.