Vísir - 19.08.1964, Blaðsíða 15

VÍSIR. Miðvlkudagur 19. ágúst 1964.
gagnfræðaskóla og átti heima í
húsinu nr. 14, Ashted Road.
o---------
Frú Garland sat á stól við
borðið og horfði kuldalega á yf-
irlögregluþjóninn. Drengurinn
svaraði greiðlega öllum spum-
ingum. Hann hafði greinilega
gott minni og fátt eða ekkert
•virtist hafa farið fram hjá hon-
um, en það var fátt, sem að
haldi kom. Frú Garland var
næstum fjandsamleg á svip, en
drengurinn samstarfsfús.
— Hann hefir verið látinn
segja frá þessu fimm eða sex
sinnum, sagði móðir hans. Af
hverju þarf nú að byrja á þessu
öllu enn einu sinni? Hann hefir
sagt allt, sem hann veit, og það
kann að hafa slæm áhrif á hann,
að fá aldrei að vera í friði.
- Þetta er mér aðeins til
glöggvunar, frú, sagði Miller
og reyndi að mæla í afsökunar-
tón. Hann sneri sér að drengn-
um.
— Það gæti hugsazt, að
hann myndi eftir einhverju —
einhverju smávægilegu, sem
rifjaðist upp. Við skulum aðeins
rifja þetta upp fyrst, Brian:
Það var dimmt þetta kvöld og
úrhellisrigning. Þú komst hjól-
andi frá Melford til Torminst-
er. Þú fórst þar um sem hús
eru á strjálingi öðrum megin,
en akrar hinum megin Það
sprakk hjá þér og þú leitaðir
skjóls undir tré til þess að
setja bót á. Hvað gerðist svo?
Brian lokaði augunum sem
snöggvast og endurtók svo allt
sem hanh hafði áður sagt, skýrt
og greinilega, eins og hann væri
að lýsa kvikmynd, sem hann
væri nýbúinn að sjá. Ég var að
gera við þetta. Ég rétti úr mér
sem snöggvast og sá þá almenn
ingsvagni ekið í áttina til Mel-
ford. Honum var ekið hægt frá
staðnum, þar sem hann nemur
staðar þarna, við gangstétt. Ég
sá konu standa undir ljóskeri,
sem þama er. Það stóð maður
nálægt henni. Hún var í regn-
kápu og með hatt og var að
spenna út regnhh'f.
Miller kinkaði kolli. Hún
hlaut að hafa komið úr almenn-
ingsvagninum. Hún kom þann-
ig frá Torminster eða öðrum
stað fjær.
— Það leit ekki út fyrir, að
maðurinn væri með henni.
Hann stóð ekki við hlið hennar
heldur kippkorn frá, eins og
hann hefði spurt hana um eitt
eða annað, því að hún benti eft
ir veginum — þar serp trjágöng
eru beggja vegna.
— Knightwick Allé? sagði
Miller, það er leiðin að hús-
inu, sem Weaver bjó í?
— Já. Og það stóð barn við
hlið konunnar — ég. gat ekki
séð hvort það var drengur eða
telpa. Svo tók ég reiðhjólið
mitt fór mína leið.
— Heim til Torminster?
— Já, og ég fór því ekki fram
hjá þeim, hvorki konunni né
manninum, því ég hjólaði í
aðra átt.
— Hélt maðurinn á nokkru?
— Ekki tók ég eftir því. Ég
sá hann aðeins frá hlið, en hann
gat vel haldið á einhverju í
hendinni, sem fjær var — hægri
hendi
- Kannski göngustaf?
— Ef til vill, en ég sá það
ekki.
- Tókstu eftir nokkru sér-
stöku við vinstri hönd hans?
- Nei, hvernig hefði ég átt
að geta það — í þessari fjar^
lægð?
- Hvernig var hann klædd-
ur?
- Hann var með linan hatt
á höfði og í regnfrakka og hann
var með uppbrettan kápukrag-
ann
— Var hann hár vexti? Eða
lítill kannski?
Brian hugsaði sig um.
- Hann var hærri en kon-
an, - talsvert hærri. Og þrek-
inn.
Yfirlögregluþjónninn stóð upp
Ekkert hafði komið fram, sem
ekki var þegar komið fram
— Þakka þér nú fyrir Brian.
Ef þér skyldi detta eitthváð f
hug, minnast einhvers, sem
þú hefur ekki munað eftir til
þessa, hversu smávægilegt sem
það er, viltu þá koma til mín
og segja mér frá því, í Torminst-
er lögreglustöðina.
Frú Garland fylgdi Miller til
dyra og drengurinn. Hún lagði
hönd sína um herðar honum
eins og hún vildi vemda hann.
— Ég vona að hann verði
ekki spurður frekar. Mér finnst
nóg komið. Og hann man áreið
anlega ekki eftir neinu, sem
máli skiptir
Á leiðinni til baka kom Mill-
er auga á matstofu, gekk þar
inn og bað um te. Tveir eða
þrír verkamenn, sem voru þar,
litu upp. Þeim var þegar ljóst
að hann var lögreglumaður, þótt
hann væri ekki í einkennisbún-
ingi. Þeir voru að rýna í blöð
og héldu því áfram eftir að
hafa litið upp sem snöggvast,
er hann kom inn. Alger þögn
ríkti. Miller kannaðist vel við
þetta andrúmsloft. Það var á-
vallt svona, þegar lögreglumenn
komu, - menn vildu ekkert
hafa saman við þá að sælda,
nema ef þeir þurftu á þeim að
halda.
Það skvettist dálítið af tei
á undirskálina, þegar fram-
reiðslustúlkan kom með teið og
hún ýtti að honum sykurskál-
inni. Hún var líka þögul. Svo
gekk hún aftur inn fyrir af-
greiðsluborðið.
Miller tók upp úr vasa sín-
um vélritað blað. Á því var
ýmislegt til minnis varðandi We
aver-málið.
Ef hægt væri að hafa upp á
þessari konu yrði kannski allt
greiðara. Lögreglunni hafði ekki
tekizt það. Vagnstjórinn í al-
menningsvagninum var nýr og
þekkti ekki fólk á þessum slóð-
um, og hann mundi ekki hverjir
komu inn þama, ef nokkur var
— eða hverjir stigu af.
Almenningsvagninn fór frá
Starborough, smábæ, sem er um
15 km. frá Torminster og ók
gegnum Torminster og áfram
til Melford.
Lögreglan hafði beðið farþeg-
ana um.að gefa sig fram, sumir
höfðu gert það, en ekki orðið
neins varir í fari annarra, sem
vakti grunsemdir þeirrá. Menn
höfðu setið í almenningsvagn-
inum í regnfrökkum sínum, les
ið blöðin sín, og hlakkað til að
komast heim í hlý.juna og geta
setzt fyrir framan sjónvarpsvið-
tækið.
Það var enn algert leyndar-
mál hvaðan konan var. Hvar
hafði hún farið upp í vagninn
og hvert hafði hún farið eftir
að hún steig af?
Miller komst að þeirri niður-
stöðu, að hún hlyti að hafa farið
í eitthvert smáhúsa þeirra, sem
voru skammt frá þessum vegar-
kafla, því að eðlilega mundi hún
far af þar sem vagninn stað-
næmdist næst heimili hennar.
Og þar sem ekki voru nein hús
nálægt nema þau sem áður var
um getið við vegarkaflann
var það augljóslega i einhverju
þeirra, sem vera mætti að kon-
an ætti heima - svo fremi að
hún hafi þá ekki átt heima ein
hvers staðar annars staðar og
verið að koma í stutta heim-
sókn.
Annars gat hún ekki verið
bláókunnug þarna. Ef hún átti
heima í einhverju húsanna, var
hún að minnsta kosti kunnug
þama. Hún gat vísað manninum
til vegar. Hún hafði lyft hand-
leggnum og bent í áttina til
Knightwick Allé.
Nú hafði lögreglan komið í
öll húsin oftar en einu sinni, en
í engu þeirra var kona sem
átti barn á þessum aldri, né ætt
ingja eða vini, sem komið
höfðu í heimsókn og barn verið
í fylgd með þeim þetta kvöld.
Hver var þessi kona? Hvert
hafði hún farið? Hvers vegna
hafði hún ekki gefið sig fram?
Það hafði verið sagt frá öllum
atriðum málsins í blöðum lands
ins, einnig í héraðsblaðinu og
vikum saman höfðu verið birtar
áskoranir til konunnar, að gefa
sig fram Hún hlaut því að vita,
að það var talið mjög mikil-
vægt, að hún gæfi sig fram og
bæri vitni.
Miller drakk teið sitt og
horfði á listann, sem hann hafði
fyrir framan sig. Hann hafði
dregið upp mynd af konunni í
huga sér og komizt að eftirfar-
andi niðurstöðu:
Að hún hlyti að eiga heima
í einu af 6 húsunum þama við
Melfordveginn.
1 húsi nr. 34 bjuggu miðaldra
hjón með 10-12 ára gamlan son.
I húsi nr. 36 bjó ekkja — ein
í húsi nr. 38 bjuggu hjón, sem
áttu bam á fyrsta ári.
1 húsi nr. 40 bjó aldraður
maður einn síns liðs.
1 húsi nr. 42 bjuggu tvær
aldraðar systur.
„Það er hún,“ ályktaði hann,
ekkjan í nr. 36
Hann leit aftur á nafnalistann
Hún hét Stella Johnson Ung
kona, ekkja. Ef til vill var stutt
síðan hún hafði misst mann
sinn - ef til vill var hún ein-
mana og enn harmi lostin, og
hafði ekki áhuga á fréttum,
og Ias ekki blöðin um það leyti,
sem mest var um morðið rætt
og ritað. Weaver-málið hafði ef
til vill ekki vakið athygli henn-1
ar sem annarra, og ekki haft
sterk áhrif á hana — eða hún
vegna hugarástands síns hrund
ið öllum hugsunum um það frá
sér. Og það varð að gera ráð
fyrir að hún af einhverjum
einkaástæðum hefði skrökvað
að lögreglunni. Ef til vill var
hún alls ekki ekkja, heldur skil
T
A
R
2
A
N
WAKUNGS! WE'VE CAUGHT
tTHEM,SIR! NOWWE
l K.LL the/a! mg&ý
TWENTY MEN,ABUZZl!
EACH HAS A KIPLE:
Warungar, hrópar Abuzzi. Við svarar Joe hæglátlega, og nver sem getur drepið 20 menn. £kki um flugið og byrjum að skjóta á
höfinn náð þeim. Nú skulum við um sig hefur riffil. Fljótir, hróp- strax, svarar Tarzan rólega. Við þá, munu þeir nota Leolu sem
drepa þá. Þeir eru tuttugu Abuzzi, ar Abuzzi, lánið mér þá byssu verðum að bíða enn. Ef við lækk- skjöld.

.V.VAV.V.W.W.W.V.WJ
5
í
DÚN- og
FIÐURHREEMSUN
vatnsstíg 3. Sírni 18740
SÆNCUR
REST BEZT-koddar.
Endurnýjum gömle
sængumar, eiguio
dún- og fíðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.

rm m m ■ ■ ■ i
iV.V,
!
o PHNER
verkstæáið
XierfjsUiiiistrœU 3 • Simi IQÓ5I
Hópferða-
bílar
Höfum nýlega
10-17 farþega
Mercedec Benz bfla
í styttri og Iengri
ferðir.
HÓPFERÐABlLAR SJF.
Sfmai 17229 12662 15637.
Skölavörðustig 3A
Simar 22911 og 19255
Höfum ávallt til sölu íbúð-
ir af öllum stærðum með
góðum kjörum. Gjörið svo
vel að leita nánari upplýs-
inga.
Bíloscsla
Matfhíasar
Opel Caravan ’55 ’56 ’57 '59 ’61
’62 ’63 ’64
Mercedes Benz 190 ’63 iftið ekinn
Mercedes Benz 190 ’60, ’60 góðir
bílar.
Humber Sceptre '64 ekinn um
4000 km.
Willys jeppi ’63 litið ekinn
Volkswagen allar árgerðir
Landrover ’62-’63 diesel og benzin
Austin Mini ’63
Saab ’64 aðeins ekinn 4000 km.
Ope) Rekord ’63-’64 sérlega lítið
keyrður
Volvo 544 ekinn um 6-7000 k«M.
Höfum mikið úrval af vörublfreið-
um benzín og diesel, elnnig Jepp-
um Wipon og sendibifreiðum.
Margir kaupendur ð biðlista að ný
legum bifrelðum, örugg viðskipti.
Góð þjónusta.
Bílasolo
Matthíasar
Höfðatönl 2
Slmar 24540 — 24541