Vísir - 30.11.1964, Page 15

V í S I R Mánudagur 30. nóvember 1964
15
.•.‘.v.v.v.v.v.v.v.vav.v.
ARTHUR CONAN DOYLE:
drepinn í, eða ég handtekinn. Hún
fann allt I einu sjálf, að ég gat lesið
þetta allt úr augum hennar og svip,
og nú varð andlit hennar góðvilr
in ein, hún brosti til mín, en það
var of seint, ég hafði fengið mina
aðvörun.
— Ég vil ekki fara upp, sagði ég.
Ég hefi hér allt, sem mig langar í.
Hún horfði á mig af sva mikilli
fyrirlitningu, að á engu andliti hefði
slík fyrirlitning getað komið skýrar
í ljós.
— Gott og vel. Þú getur tekið
þessar medalíur. Ég held, að þú
ættir að byrja hérna. Verðmæti
þeirra verður jafnt þegar búið er að
bræða þær — en þessar hérna eru
sjaldgæfastar, og hann mun taka
sárast að missa þær. Það þarf ekki
að brjóta lásinn. Ef þú þrýstir á
þennan hnúð muntu komast að raun
um, að undir er leynifjöður, og
kistan opnast. Svona, taktu þessar
litlu fyrst — hann hefir langmestar
mætur á þeim.
Hún hafði opnað eina kistuna og
þarna iágu allir þ'essir fallegu minn
ispeningar fyrir framan mig. Ég
snerti við einum þeirra, er allt I
einu varð svipbrqyting á henni, og
hún lyfti fingri eins og í aðvörunar
skyni:
— Uss, hvíslaði hún. Hvað er
þetta?
í þögninni sem ríkti heyrðum við
allt í einu eins og fjarlægt þrusk
og fótatak, Hún lokaði kistunni í
einu vetfangi.
— Það er maðurinn minn, hvísl-
aði hún. Vertu ekki hræddur. Ég
skal sjá fyrir öliu. Fljótur — hérna
bak við gluggatjaldið.
Hún ýtti mér aftur fyrir glugga-
tjöldin með myndunum. Ég hélt enn
á tóma leðurpokanum. Svo tók hún
kertisstubbinn og gekk inn í her-
bergið sem við höfðum verið í áð-
ur. Þaðan sem ég stóð gat ég séð
hann í opnum dyrunum.
— Ert það þú, Robert? kallaði
hún.
Birtuna frá kertinuvlagði gegnum
safndyrnar og fótatakið heyrðist
aftur, nær og nær. Og svo sá ég
allt í einu stórskorið, Iuralegt and-
lit, allt í hrukkum, og gríðar stórt,
bogið nef, og gullspangargleraugu.
Það var eins og hann yrði að
setja hnykk á höfuðið aftur á oak
til þess að geta séð með gleraug-
unum og þá minnti nefið hans á
stórt fuglsnef, sem skagaði fram.
Hann var stór maður, mjög hár og
þrekinn, og í víða sloppnum, sem
hann var í, sýndist mér hann næst-
um fylla upp í gættina. Hann var
með mikið, hrokkið, grátt hár, en
hann var skegglaus, varirnar þurr-
ar, eins og samanbitnar, og næst-
um eins og faldar undir nefinu
mikla. Þarna stóð hann og hélt á
kertastjaka með logandi kerti, og
horfði einkennilegu, illilegu tilliti á
konuna sína. Ég þurfti ekki að
horfa á hann nema andartak ti'
að sjá, að það var sami „kærleik-
ur“ í hans huga til hennar, sem i
huga hennar til hans.
— Hvað á þetta að þýða? spurði
hann. Einhverjir nýir duttlungar?
Af hverju ertu að þessu rápi um
húsið? Af hverju ferðu ekki að
hátta?
— Ég gat ekki sofið, sagði hún
deyfðar- og þreytulega. Hafi hún
verið leikkona fyrr, hugsaði ég, þá
gat hún leikið enn.
— Leyfist mér að segja, sagði |
hann háðslegri röddu, að þeim sofn
ast vel, sem hafa góða samvizku. j
— Það fær ekki staðizt, ag ú 1
hún, því að þú sefur mjög vel.
Hann varð öskugrár af reiði >g
það var sem hárin risu á höfði
hans. Hann stóð þarna eins og
hann minnti á gamlan páfagauk.
— Það er aðeins eitt, sem ég
fyrirverð mig fyrir, sagði hann, og
þú veizt vel hvað það er, mistök,
sem fólu í sér sína eigin refsingu.
— Sem bitnaði á mér ekki síður
en þér. Gleymdu því ekki.
— Þú hefur ekki yfir neinu að
kvarta Ég hlaut niðurlæginguna —
þú upphefðina.
- Upphefð!
— Já, upphefð. Þú getur varla
neitað því, að það er upphefð að
hverfa af fjölum söngléikahúss t|j
Mannering Hall. Ég hefði aldrei átí
að kippa þér þaðan, sem þú átt
heima.
— Fyrst þú lítur svo á ættirðu
að skilja við mig.
— Néi, það er betra að þjást svo
lítið beri á en að þola háðung
frammi fyrir öllum umheiminum.
Það er auðveldara að þjást vegna
mistaka en að kannast við þau.
Þar eru ástæðurnar. Og mér er
það nokkur fróun að hafa þig ná-
Iægt mér og vita, að þú getur ekki
farið aftur til hans.
* — Þorpari, huglaus þorpari!
— Já, já, lafði mín. Ég véit um
þínar leyndu þrár en þeim skal
ekki fullnægt verða meðan ég lifi,-
og ef slíkt gerðist eftir að ég er
dauður, skal ég sjá um, að þú farir
til hans fátæk sem förukona. Þ’ið,
þú og hann Edward þinn, skuluð
aldrei njóta ánægjunnar af að eyða
fjármunum mínum. Þetta skaltu
íhuga vel, lafði mín. Af hverju
hefur þessi gluggi verið opnaður?
— Ég opnaði hann. Það er þungt
loft hér.
— Það er óvarlegt. Veiztu nema
éinhver flakkari kunni að vera á
stjákli fyrir utan? Veiztu, að safn-
ið mitt af minnispeningum er hið
verðmætasta slíkt safn sem til er?
Og þú skilur allar dyr eftir opna'.
Einhver gæti brotizt inn og stolið
úr kistum mínum.
— Ég var hérna.
— Ég veit, að þú varst hérna,
— ég ve'it að þú varst inni í minn-
ispeninga-herberginu. Þess vegna
kom ég niður. Hvað varstu að ge.a?
— Ég var að skoða medalíumar.
Hvað annað gæti ég hafa verið
að gera?
— Ég hef ekki orðið var við slíka
forvitni <hjá þér fyrr.
Hann horfði á hana með grun-
semd í augum og færði sig í áttina
til innra herbergisins og hún gekk
við hlið hans.
Það var á næsta augnabliki sem
mér brá illa. Ég hafði skilið hníf-
inn minn eft'ir á einu kistulokinu
og hann blátt áfram blasti þar við
augum. Hún sá hann áður en hann
kæmi auga á hann og af meðfæddri
kvennaslægð hélt hún Ijósinu þann-
ig, að hann kom ekki auga á hann,
en með vinstri hendi greip hún
hnífinn og hélt honum þétt að serk
sínum.
Lávarðurinn renndi augum yfir
kistur sínar — hann fór eitt sinn
svo nærri mér, að ég hefð'i getað
gripið um langa nefið hans — en
hann varð einskis var sem benti til
að hróflað hefði verið við gull-
medalíunum, svo hélt hann, urr-
W<irþ^if>öl,drandf aftur inn í jiitt
herbergið.
Og nú segi ég frá því, sem ég
heyrði f.ekar en sá, en ég sver,
að ég segi ekki nema sannleikann,
og stæði ég frammi fyrir skapara
mínum mundi ég segja hið sama.
Þegar þau voru komin í ytra her-
bergið sá ég hann leggja kerta-
stjakann, sem hann hafði haldið á,
á hom eins borðsins, og svo sett-
ist hann þannig, að ég gat ekki
séð hann, en hún var á hreyfingu
fyrir aftan hann, og í birtunni af
kerti hennar sá ég skugga hans á
gólfinu fyrir framan hann.
Og svo fór hann að tala um þenn
an Edward, og hana hlýtur að hafa
sviðið undan hverju orði hans, eins
og hann hefði skvett framan í hana
brennisteinssýru. Ég gat ekk'i heyrt
allt, sem hann sagði, en nóg til
þess, að ég gæti trúað að hún
hefði heldur viljað vera lamin nak-
in með svipu. 1 fyrstu svaraði hún
reiðilega, en svo hætti hún því og
var þögul, en hann hélt áfram að
kvelja hana, nístings kaldri hæðnis-
röddu, nöldrandi, móðgandi, kvelj-
andi, þar til ég fór að furða mig
á, að hún skyldi geta þolað þetta
öllu lengur, — geta staðið þarna
þögul og hlustað á þetta.
Og svo heyrði ég hann segja allt
í einu:
— Stattu ekki þarna fyrir aftan
mig. Slepptu takinu á kraga mín-
um. Hvað — dirfistu að slá mig?
Ég heyrði eins og dimmt hljóð
og svo heyrði ég hann æpa:
— Guð minn góður, það er blóð!
Ég heyrði eins og þrusk, eins og
hann væri að reyna að standa á
fætur, og svo heyrði ég aftur eins
og dimmt hljóð, og hann veinaði:
— Ó, þú kvendjöfull!
Og allt var kyrrt, nema þar sem
dropar féllu á gólfið.
Þegar svo var komið svipti ég til
! henginu og æddi fram á gólfið, og
i ég skalf allur og nötraði af til-
hugsuninn'i um hversu hræðilegt
þetta væri. Gamli maðurinn hafði
eins og hniprazt saman í stólnum
og sloppurinn smokraðist upp að
aftan svo það var eins og hann
• væri með kryppu. Gullspangargler-
, augun hengu enn á stóra nefinu,
þótt höfuðið hallaðist nú máttlaust
til til annarrar hliðarinnar, og
munnurinn var opinn eins og á
dauðum fiski. Ég gat ekki séð hvað
an blóðið kom, en það draup niður
stöðugt. Hún stóð fyrir aftan hann
með kertaljósið í hendinni og birt-
una Iagði á andlit hennar. Hún kipr
aði saman varirnar og það var ann-
arleg birta f augum hennar og það
vottaði- fyrir roða í kinnunumi- Það
eitt hafði yantað á, fannst mér, að
hún fengi þennan roða til þess að
verða fegursta konan í heiminum.
— Nú eruð þér búnar að því,
sagði ég.
— Já, sagði hún á sinn rólega
hátt, nú er ég búin að því.
— Hvað ætlið þér að gera?
spurði ég, það er eins víst og að
tveir og tveir eru fjórir, að þér
verðið ákærðar fyrir morð.
— Þú skalt ekki hafa neinar á-
hýggjur af mér. Ég hef ekki neitt
til að lifa fyrir. Það skiptir ekki
máli hvað um mig verður. Hiálp-
aðu mér til þess að laga hann til
í stólnum. Það er hræðilegt að sjá
hann svona.
Ég gerði það, þótt það færi
kuldahrollur um mig að snerta
hann. Ég varð blóðugur á höndun-
um og .það lá við, að mér yrði
óglatt.
— Nú, sagði hún, nú er víst bezt
að þú fáir medalíurnar. Þú getur
eins fengið þær og hver annar.
Taktu þær og farðu svo.
I
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum
OUN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3 Sími 18740-
Blómabúbin
Hrísateig 1
simar 38420 & 34174

-MOWUZZ. _ -rtS,
AR-7ROF ?E7 Oh i ri= FAttE
Tr' "^lð'POST, K0UN7UP
TKE CONSPIRATORS - WHILE
COLONEL JU77 FEARS TARZAN'S
WOUN7 MAY gE FATAL.
Fallhlífarlið Mombuzzis um-
KiTngir samsærismennina, en
Judd yfirforingi óttast að sár

Tarzans geti verið lífshættulegt.
Hnífslagið, sem þú hefur hlotið,
mundi hafa.verið banvænt veik-
: aœ’ÆrsœjfíSisííBátís
• ■-■í'srrnrr-
byggðari manni, en þú ert, Tarz-
an, segir Judd. Við gefum þér
blóðvatn og deyfilyf þangað til
þyrla Rollos læknis kemur. Þakka
þér Judd, yfirforingi... Ég ...
rödd Tarzans deyr út.
TIL SÖLU
\2 herb. íbúð ódýr risibúð við
j Miklubraut.
2 herb. íbúð í Vesturbænum.
| 3 herb. íbúð við Kleppsveg. Þvotta-
hús á hæðinni.
3-4 herb. ibúð við Nökkvavog, kjall
| ari.
4 herb. íbúð við Hjallaveg, bílskúr
fylgir.
4 herb. góð íbúð við Ljósheima,
vel innréttuð fbúð, svalir, tvö-
falt gler, .eppi fylgja.
4 herb. stór íbúð við Barmahlíð,
bílskúr.
5 herb. íbúð í sambyggingu við Álf
heima. 2 stofur, 3 svefnherbergi,
eldhús, bað, sér þvottahús á
hæðinni, tvennar svalir, fbúðar-
herbergi með snyrtingu fylgir á
jarðhæð. Sér geymsla í kjallara.
Endaíbúð.
6 herb. endaíbúð við Hvassaleiti
í sambyggingu, nerb. fylgtr f kjall
TIL SÖLU í SMÍÐUM
Einbýlishús við Mánabraut f Kópa
vogi, byrjað verður á húsinu eft
ir áramót. Hæðin um 130 ferm.
5 herb. og eldhús, bað þvotta-
hús, geymsla, á jarðhæð er inn-
byggður bílskúr, geymslur og
hiti. Selst fokhelt. Teiknihg ligg
Ur fyrir á skrifstofunni.
J:i Ingimarsson lögm.
Hafnarstr 4, etmi 20555, sölum.
Sigurgeir ' "agnússon, kvöldsfmi
3494“
■m
52