Vísir - 30.01.1965, Side 15

VÍSIR . Laugardagur 30. ianúar 1965.
7 ^
w CECIL ST. LAURENT:
r
SONUR
KARO- ***
Jt. V- LÍNU

— Þér eruð skemmtilegur,
eða hitt þó heldur.
Karólína reis upp og hélt
krampakenndu taki í rúmteppið.
— Þér kennið í brjósti um
hina ánauðugu og þjóna mína,
en yður stendur alveg á sama
þótt ég þjáist. Þegar ég var ungl-
ingur var ég sannfærður um,
að engin frjáls kona mundi geta
fengið ást á mér. Það var vegna
Natjösu, sem ég sannfærðist um
þetta. Til allrar hamingju var
nóg af sveitastelpum. Ég hef lát-
ið mér nægja þær í mörg ár,
en ég hef þráð ást sannrar konu,
eðallyndrar, sem veldi mig —
af frjálsum vilja. Og það er ein
kona...
Karólín'a var slegin ótta, sagði
ekkert. Hvað ætlaðist hann fyr-
ir?
- Viljið þér nú ekki, að ég
geri boð eftir hljóðfæraleikurun-
um, sagði hann eins og formáls-
orðin skyldu ekki vera fleiri.
Hvers vegna svarið þér ekki?
Hvers vegna eru konur svona
miskunnarlausar. í stað þess að
vera glaðar, hlægj...
— Ég hlæ ekki, Mijka. Ég er
að reyna að kæfa geispa.
Hún vissi, að það mundi til-
gangslaust að hrópa á hjálp. -
Hann mundi bara fara eins með
hana og sveitastúlkurnar, en
þar sem hann virtist bera virð-
ingu fyrir konum aðalsstétta,
heimsvönum konum, var bezt
að reyna að koma fram sem
slík.
— Mikkael fursti, sagði hún
kuldalega. Þér getið vafalaust
fundið einhverja aðra, til þess |
að þylja yfir ástarraunir yðar. í
Verið svo vinsamlegir að láta i
mig í friði.
Þegar hann spratt upp af stóln j
um varð hún enn óttaslegnari.'
Hún fann heitan andardrátt hans
á andliti sínu.
— Natasja var frænka mín.
Þegar hún lék á slaghörpuna var
ég vanur að halla mér fram, og
lokkar hennar snertu kinnar mín
ar eins og yðar núna.
Hann færði sig enn nær svo
■að hún fann höku hans í hári
sínu. Hún var öll í svitakófi, en
reyndi að mæla rólega og af yf-
irburðum:
- Ég vil ógjarnan særa til-
finningar yðar, en ég get full-
vissað yður um, að ef það ætti
eftir að koma fyrir mig að láta
undan öðrum en manninum mín-
um, yrði það einhver annar en
þér. Þér voruð góður ferðafé-
lagi, en sem freistari eruð þér
— hlægilegur.
Henni tókst að reka upp hlát-
ur. Og hann hörfaði frá rúminu
svo harkalega, að við lá að hann
dytti og ylti stólnum um koll.
— Þér vitið ekki við hverju
þér megið búast, ef þér móðgið
mig frekar, sagði hann_hásum
rómi. — Þér hrindið mér frá
yður. Þér ættuð skilið að vera
hýddar eins og hinir ánauðugu,
sem hafa stolið hunangi.
Hann fór og Karólínu tókst að
sofna. Þegar hún vaknaði hugs-
aði hún til þess með skelfingu
hvað kynni að hafa komið fyrir
Pilar. Hún hentist fram úr rúm-
inu, smeygði sér í slopp, og ætl-
aði til herbergis Pilar, en komst
ekki út. Dymar voru læstar. Hún
þorði ekki að kalla á hjálp og
hneig í örvæntingu niður á rúm-
stokkinn. Hún gerði sér enga
grein fyrir hve lengi hún hafði
setið þar, þegar allt í einu var
barið að dyrum.
— Hver er þar?
- Pilar. Má ég koma inn.
Karólína hljóp til dyranna án
þess að hugsa um, að hún var
læst inni, en svo opnuðust dyrn-
ar allt í einu. Þær höfðu verið
læstar að utanverðu frá. — Og
þarna stóð Pilar, brosandi út
undir eyru frískleg og hress,
og búin að snyrta sig. Það var
næstum komið hádegi.
— Hvernig svafstu? spurði
Karólína áhyggjufull.
— Eins og steinn.
— Mikkael kom ekki?
— Jú, það er að segja hann
barði á dyrnar, og bað um að
mega koma inn og masa við
mig, en ég hafði læst dyrunum
að innanverðu og bað hann um
að fara. Ég hitti hann áðan í
garðinum. Hann baðst afsökun-
ar. Þú verður að fara að klæða
þig og snyrta. Furstinn efnir til
veizlu fyrir okkur í dag.
Karólína lá lengi í baðkerinu.
Vatnið var notalega heitt, og
þegar Pilar hafði hjálpað henni
að klæða sig og snyrta, leið
henni vel. Hún var vel úthvíld.
Þær gengu út í skemmtigarðinn
og Pilar útskýrði fyrir henni til
hvers hin ýmsu hús á landssetr-
inu voru notuð. Mikkael var bú-
inn að fræða hana á þessu. —
Hann var líka úti að ganga,
klæddur frakka, og með há,
gljáandi leðurstígvél á fótum.
— Ég hef þegar beðið Pilar
afsökunar, sagði hann við Karó-
línu, og mér ber enn frekar að
biðja yður afsökunar. Verið svo
vinsamlegar, að minnast aldrei
á þau áhrif, sem vín sunnan af
Krímskaga hafði á mig í gær-
kvöldi... Ég talaði víst um Nat-
ösju ... ég geri það alltaf, þegar
ég hef drukkið meira en góðu
hófi gegnir. Hún er mín eigin
uppfinning.
10
- Ég var svo þreytt, þér verð
ið að afsaka, en ég man ekkert
um þessa Natösju, sagði Karó-
lína.
Er þær sátu að morgunverðar-
borði sagði furstinn þeim frá
undirbúningnum að veizlunni.
j Gestimir, hallarherrar úr ná-
jgrenninu, mundu koma klukkan
j sjö með dömum sínar. Allir herr-
j arnir áttu að vera klæddir sem
! bændur — og dömurnar sem
í sveitastúlkur. Meðan setið væri
; undir borðum áttu dansarar úr
i flokki ánauðugra að dansa gest-
iunum til skemmtunar. Flökku-
’ menn — zigaunar — áttu að
j koma og syngja og vitanlega
| yrði klykkt út með því að tendra
flugelda. Þegar Pilar gat þess,
að þær hefðu ekki viðeigandi
blússur og pils, endurtók furst-
inn, að allar konurnar yrðu
klæddar sem sveitastúlkur, og
þær myndu finna í herbergjum
sínum föt eins og sveitastúlkur
notuðu Við hátíðartækifæri.
Og þær fundu fatnaðinn: Átta
hvít millipils, tvö klæðispils, ljós
bláa svuntu og tvær næstum
gegnsæjar blússur. Höfuðbúnað-
ur: Sveigar úr blómum með lár-
viðarlaufum inn á milli. Hvít
bönd féllu úr höfuðsveignum
niður á herðarnar. En skór voru
engir. Sveitastúlkur gengu alltaf
berfættar.
Gamall ekill ók þeim í opn-
um vagni gegnum trjágöng og
var vegurinn um þau sandbor-
inn.
Veiðiskálinn var lág bygging
gerð af viði, og var framhliðin
næstum þakin vafningsjurtum.
Gamall bóndi — kannski ein-
hver fursti klæddur sem bóndí,
leiddi þær á pall fyrir framan
skálann, en þakið slútti fram yf-
ir pallinn. Á pallinum voru 5 — 6
stúlkur allar klæddar eins og
þær. Karólína og Pilar heilsuðu
þeim kurteislega og með dálít-
illi höfuðhneigingu, en sumar
fóru að flissa, en hinar sögðu
leitthvað á rússnesku.
— Verið svo vinsamlegar,
sagði Karólína rólega við þær,
að ganga ekki feti of langt í
spaugseminni. Við tölum aðeins
frönsku.
En þær héldu áfram að flissa.
Karólínu þótti og gekk niður á
grasflöt hjá pallinum, en þær
fóru á eftir henni og umkringdu
hana, þar til þjónn kom og skip-
aði þeim aftur upp á pallinn. Þar
var þeim skipað í röð, en mað-
ur nokkur gekk á röðina, og
minnti það helzt á skoðun á
dýrasýningu, er hann skoðaði
upp í þær, þuklaði á fötleggjum
þeirra og þar fram eftir götun-
um. Stundum lyfti hann pilsum
þeirra upp á mið læri. Þegar
maður þessi nálgaðist þær Karó-
línu og Pilar og gerði sig líkleg-
an til sömu tilburða við þær,
sparkaði Karólína í hann og það
kröftuglega enda flæktust pils-
in ekki fyrir henni, því að þau
náðu ekki nema niður á miðja
kálfa. Maðurinn var með litla
svipu í belti. Hann þreif til svip-
unnar og sveiflaði henni fyrir
framan nefið á Karólínu, en all-
ir viðstaddir horfðu á og hvísl-
uðu um hvað gerast mundi. —
Vafalaust hefði skoðunarmaður-
inn beitt svipunni á Karólínu,
ef athygli allra hefði ekki beinzt
að öðru í sömu svipan, en flokk
ur riddara kom allt í einu að

T
A
R
Z
A
H
owce ksm
OMNIPOTEMT FATE
HAS AMMGLEP
THEIE LIVES IW A
7RAMA 0F 7EATH -
AW7, AGAINiTAKZAKl
AN7 NUKSE NAOMI
AKE...THE
SOK.VIVOKS.
£b
IT WAS VDU'WHO LEFT THE SAFETyOFMOABUZZl
AN7 PAKACHUTE7 FROM A JET WITH SEKUMTO SAVE
MY LIFE! AN7 YOU RISNE7 YOURSELF AGAIN, <
NAOMI, WHEN YOU RAN OUT TO TALK. TO THE GUN •
ÍAEN-TO GIVE ME A CHANCE TO ESCA7E THEVi!
Enn einu sinni hafa örlögin óska, að ég gæti ráðið fram úr mig á valdi sínu hefði þú lífj mínu með bóluefni. Og þú
fléttað lífum þeirra saman í ör- þessu, Tarzan, segir Naomi, hvar ekki fundið þá. Það varst þú, Na lagðir Iíf þitt aftur í hættu Na-
lágaþrungnum leik dauðans, og sem við erum saman kemur eitt- omi, sem fórst frá öryggi Mom- omi, þegar þú hljópst til glæpa-
aftur eru Tarzan og Naomi hjúkr hvað hryllilegt fyrir annað okk- buzzis og stökkst niður í fali- mannanna til þess að veita mér
unarkona eftirlifendur. Ég vildi ar. Þessar skepnur hefðu haft hlíf frá þotu til þess að bjarga tækifæri til undankomu.
VISIR
flytur daglega m. a.:
— nýjustu fréttir
í máli og myndum
— sérstakt efni fyrir
unga fólkið
— íþróttafréttir
— myndsjá
— rabb um mannhfiS
séð í spegilbroti
— bréf frá lesendum
— stjömuspá
— myndasögur
— framhaldssögu
— þjóðmálafréttir
og greinar
— dagbók
VÍSIR
er kjörið auglýsinga-
blað:
— smáauglýsingar VtSIS
eru elzta, þekktasta
og ódýrasta auglýsinga
þjónusta almennings
— auglýsingar um
neyzluvörur og þjónustu
eiga þvi greiða leið
til „Imennings
— auglýsingagildi VÍSIS
á öllum sviðum er
því ótvírætt
AUGLÝSINGADEILD
BLAÐSINS ER í
INGÓLFSSTRÆTI3
SÍMI 11663
VÍSIR
er ódýrasta dagblaðið:
- ÁSKRIFTARVERÐ ER
80 kr. Á MÁNUÐI
NÝIR KAUPENDUR
ERU SKRÁÐIR
Á AFGREIÐSLU
BLAÐSINS
í INGÓLFSSTRÆTI3
EÐA í SÍMA 11661
BfLABÓNUN
HREINSUN
^ BÓNUN OG HREINSUN VÖNDÚÐ'*
VINNA * PANT.IÐ TÍMA
BiLABÓNUN, HVASSALEITI 27
'SIMI 33948
!■■■■■!
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar.
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUNDM
Vatnsstíg 3 Sfmi 18740
V.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V