Vísir - 26.02.1965, Síða 2

VIS IR . Fftstudagur 26. febrúar 1965.
SíÐAN
Hvað getur LIZ tamið
RICHABD BURTON lengi?
Tjað eru nú ekkj margir mán-
” uðir liðnir síðan að þau
Elísabet Taylor og Richard Burt
on gátu loksins gengið í hjóna-
band. En það þarf ekki lengri
tíma en þetta til þess að hjú-
skapurinn er strax farinn að
verða minna spennandi fyrir
þau. Ekki svo að ástin sé ekki
heit enn, það er hún vafalausr,
eftir því sem beztu kunn ngjar
þeirra segja. Þau hegða sér eins
og krakkar, þó að þau sé i bæði
komin á miðjan aldur, þau eru
enn eins og ungt kærustupar að
minnsta kosti á stundmi og
leyfa sér meira að segja að vera
að faðmast og kyssast í annarra
augsýn líkt og ástfangin pör á
vordegi á Signubökkum.
En hins vegar er það óhjá-
kvæmilegt I hverju hjónabandi
að það kemur alltaf upp þar
ýmiss konar smá ágreiningur,
smekkurinn og skapið er ekki
alveg það sama og sitt sýnist
hvoru.
'T'il dæmis er nú þegar farið
að bera talsvert mikið á því
og of mikið ,að Elisabeth eða
Liz eins og hún er kölluð vilji
ráða og regera yfir manmnum.
Út af þessu hafa þegar orðið
nokkrir árekstrar, því að slík af-
skiptasem; á mjög illa við Ric-
hard Burton. Hann er lista-
mannslegur og vill fá að lifa
sínu lífi eins og hálfgildis bó-
hem.
ATið skulum þá taka fyrsr t.d.
’ klæðaburð Richard Burrons.
Hann hefur verið maður mjög
frjálslegur í klæðaburði. hann
hefur viljað fá að arka unt bind
islaus með fráflakandi hálsmál,
en á upp á síðkastið bregður svo
við, að hvar sem hann kemur
í fylgd með Liz er hann farinn
að ganga með þröngan flibba
og ríghnýtt bindi. Það er greini
legt að hann kann ekki sérlega
vel við sig þannig, er eins og
þorskur á þurru landi, en þetta
gerir hann fyrir e'skuna sfna
hina nýju eiginkonu sína, sem
heimtar að hann sé ve1 til fara.
Hún vill ekki hafa það að hann
sé bindislaus. Hún viU líka ráða
klæðaburði hans að öðru leyti,
að hann sé í þröngum aðskorn-
um fötum og að buxur hans séu
alltaf vel pressaðár. Enn sem
komið er lætur Burton sér þetta
lynda vegna þess að ástin er
ennþá heit. En hvað unir hann
því lengi.
Eitt hefur Liz ekki fengið ráð-
ið við, hún hefur ekki getað
fengið Richard Burton til að
greiða sér eins og maður og fer
það m.a. illa við hans fínu
múnderingu núna, hvað hárið á
honum er í mikill; óreiðu og
stendur strítt út í. Joftið.
TXún skiptir sér hins vegar
mjög mik'ið af mataræði
hans. Liz vill ekki að Burton
verði feitur ístrubelgur og held
ur stöðugt í mat við hann. Þetta
er í sjálfu sér eðlilegt, því það
sem hreif hana mest var ein
mitt hið karlmannlega vaxtar
lag hans og þá væri draumurinn
úti, finnst henni ef hann missti
það og færi að safna spiki. Hvar
sem þau koma saman í veiziur
og á veitingahús minnir hún
hann á það að éta nú ekki yfir
sig og forðast sem hann getur
feita rétti. Ein ummæli hennar
hafa orðið fleyg, þegar hún
sagði nýlega,; — Heimurinn er
ekki undir það búinn að Hamlet
hafi verið ístrubelgur, — og ég
er ekki heldur undir það búin.
Cannleikurinn er annars sá, að
° Liz er hrædd um mann sinn
og ákaflega afbrýðissöm. Það er
svo skammt síðan að hún gerð-
ist sjálf hjónadjöfull og kom
upp f líf; hans, hún óttast að
einhver önnur muni reyna að
leika sama leikinn. Hún er stöð
ugt hrædd og afbrýðissörn
végna þess, að hún veit að það
er til í þessum heimi nóg af
öðrum konum, sem vildu gjarn
an taka við hlutverki hennnr.
Þess vegna reynir hún nú, ekki
aðeins að fyigja honum eftir o°
hafa eftirllt með honum, hvert
sem hann fer, heldur reynir
hún beinlínis líka að temja hann
og skapa honum lífsreglur, sem
geri hann háðan henni. En
hvað er hægt að temja ljónið
lengi?
Liz og Richard Burton sjást hér saman í samkvæmi, hann með
flibba og bindi og kann illa við sig.
Liz Taylor er ráðrík kona og ætlar sér að stjórna öllum athöfnum
manns sins.
Kári skrifar:
L
Eftirfarandi bréf barst Kára
frá Týrólakonu, búsettri í
Reykjavík
„Ég vil koma á framfæri þakk
læti til Ríkisútvarps'ins og um
leið láta í ljós ánægju mína
yfir skemmtilegri útsendingu á
Týrólalögum í seinn'ihluta kaffi
tímans sl. sunnudag 21. febr
úar. Það sem ég dáist sérstak-
lega að er hvað lögin gáfu
innsta kjarna þjóðlegrar Týróla-
listar til kynna. Útvarpið í Inns
briick hefði ekki getað gert
betur.“
Mér fannst ánægjulegt, að fá
þetta bréf, þvi að ég og fle'iri
munu taka undir það, sem Týr-
ólakonan segir. Ég er þeirrar
skoðunar, að Ríkisútvarpið ætti
að gera meira að því að flytja
slíka tónlist — þjóðlög með
sínum hugnæma blæ, og vitan
lega ekk'i aðeins frá Tyrol, held
ur frá fleiri löndum, en víða
er um auðugan garð að gresja
f þessum efnum. Við flutningi á
sinfóníum og meiriháttar tón-
verkum vil ég ekki amast, en
það er nú einu sinni svo að hún
bergmálar ekki í hjörtum fólks-
in, eins og þjóðlögin. Ég tek
aftur undir með konunni og
bæti við: Mættum við fá meira
að heyra, — af þessu tagi.
Strætisvagnarnir —
biðin á Lækjartorgi
Ég hef fengið bréf frá einum
borgara bæjarins, sem kveðst
óska upplýs'inga um hvort al-
veg hafi verið lagt á hilluna, að
hætta við hina ónauðsynlegu bið
strætisvagnanna á Lækjartorgi
— minnir hann á, að tormerki
ýms hafi verið talin á að ráð-
ast í þetta, er það var sérstak
lega athugað fyrir nokkrum ár
um og spyr hvort „sama fyrir-
komulag og nú eigi að haldast
um alla eilífð“, og bæt'ir við:
Bið strætisvagnanna veldur
meiri umferðarerfiðleikum en ef
þeir héldu áfram gegnum bæ-
inn og h'inn erfiði hringakstur
stærri strætisvagna á litlum
bletti legðist n'iður. Almenn-
ingi væri hagræði að breyting-
unni.
BÆKUR -
Framh. af bls. 8
af Ársæli Árnasyni o.fl. Við
göngum með hillunum og kom-
um auga á kvæðabók Eggerts
Ólafssonar 1832, Sigurðar Pét-
urssonar I.-II 1844-1846 Ljóð
mæli Jóns Þorlákssonar 1-2
1841, Jónasar Hallgrímssonar
1847, Bjarna Thorarensen,
1847, Sveinbjörns Egilssonar
1856, Kristjáns Jónssonar 1872
Steingríms Thorsteinssonar
1881 og Matthíasar Jochumsson
ar 1884. Þetta eru allt frumút-
gáfur í fögru bandi. Þá sjáum
við Kvæði og nokkrar greinar
eftir Gröndal 1853, sjaldgæfa
bók og Ijóðmæli Jóns Ólafsson
ar 1877 og 1892, en þær eru
báðar fágætar. Þá eru þar Ljóð
mæli Magnúsar Stephensens og
Benedikts Gröndals, þeirra á-
gætu dómara. Bók Gröndals að
vísu ekki heil, enda er hún
mjög torgæt. Einar Ben. — þar
á meðal Pétur Gaut — nr. 6 —
af frumútgáfu.
Þá komum vér auga á Lær-
dómslistarfélagsritin gömlu I
fögru bandi, Leigerði, Njálu frá
1772, langar raðir af tímaritum,
sem nýtt e'intak af Þjóðsögum
Jóns Árnasonar með þýzku
skránni og margt fleira. Yrði
það of langur listi ef allt ætti
að telja. Vér komum auga á
margt bóka eftir Benedikt
Gröndal yngri og spyrjum
Ragnar:
RITLINGAR GRÖNDALS
Áttu allt, sem Gröndal gaf út
af kverum og bókum?
Ne'i, þvl miður, en margt er
hér af bókum hans. Úr bóka-
safni Björns Jakobssonar, móð-
urbróður Sigríðar, konu minn-
ar, fékk ég margar góðar bækur
og meðal annars ýmislegt eftir
Gröndal. Björn átti valið bóka-
safn í góðu bandi, þó ekki
væri það stórt að vöxtum. Ein
hver skörð munu vera í Grön
dalsbækur mínar, en þetta mun
vera til í fórum mínum:
Örvar-Odds drápa 1851, Sögur
úr þúsund og einni nótt 1852,
Kvæði og nokkrar greinar 1853,
Odysseifskvæði 1854, Kvæði I
1856, Ill'ionskvæði 1856, Svava
1860, Heljarslóðarorusta 1861,
Gandreið 1866, Et spark til Is-
lænderne í Fædrelandet 1866,
Ragnarökkur 1868, Bemærkn-
inger um forhold 1871, Gefn
1870-1874, Um náttúru Islands
1874, Skýring á minningarbréf-
inu um þúsund ára byggingu
íslands 1874, Skólafarganið I.
1883, Ritgerð Álftnesingsins
1885, Katalog, Prosa og poems.
Rit og Ijóðmæli 1885, Um Vest-
urheimsferðir 1888, Enn um
Vesturheimsferðir 1888, Heljar-
slóðarorusta og 12 álna langt
og tírætt kvæði 1891, Þórðar
saga Geirmundssonar 1891,
Ljóðmæli 1900, Reykjavík um
aldamót'in 1900, Smásögur 1906,
Gamansögur 1921, Dægradvöl
1923 og þessar kennslubækur
eftir hann: Steinafræði og jarð-
arfræði 1878, Dýrafræði 1878,
Efnafræði 1879, Landafræði
1882 og Efnafræði T886.
tsmms
amss.