Vísir - 06.04.1965, Blaðsíða 15

V1S IR . Þriðjudagur 6. apríl 1965.
n
CECIL ST. LAURENT:
SONUR
KARÓ-
LÍNU
Þetta breytti gersamlega af-
stöðu skæruliða. Það var engu
líkara en að þeir ætluðu að
sleppa sér. Þeir æptu:
— Þetta er kraftaverk. Lifi
Madonna, lengi lifi hinn ákærði,
— hann lifi lengi.
Spánverjar eru jafnan öfgafull
ir í hrifni sem hatri og kom
það fram nú. Þeir geta krafizt
líflátsdóms og nokkrum mínút-
um síðar hyllt hinn ákærða sem
hetju. Skæruliðarnir hentu hött-
um sínum upp í loftið til þess að
láta í ljós fögnuð sinn og það var
engu líkara en að þeir litu á
Collins sem engil af himni send
an. Villa Campo beið þess aðeins
að nokkur ró kæmist á, svo að
hægt væri að skrifa úrskurð um
náðun Juans og lesa hana upp,
en þá heyrðist allt í einu mælt af
mikilli beiskju:
- Hlustið á mig. Ég heiti
Pablo eins og ykkur er kunnugt
flestum. Ég þekkti þennan hel-
vítis Juan frá fornu fari. Hann
var eitt sinn í flokki þeirra, sem
undir minni stjórn, börðust fyrir
frelsi Spánar. Hann kann að
hafa nokkra afsökun í því, er
hann gekk í lið með Frökkum,
að hann er franskur, en hann
hefir margt annað til saka unnið,
sem ekki má bíða óhefnt, og þá
framar öðru, að hann drap Fré-
gós, foringja okkar, úti í hlöðu
á búgarði, þar sem við höfðum
leitað hælis. Frégós var vinur
minn. Okkur ber að dæma hann
fyrir morðið á honum. Hann
kom heigulslega fram, lokkaði
’nann í gildru.
Pablos lyfti hönd sinni, eins
og hann ætlaði að slá Juan.
— Þetta er gömul saga, sagði
Villa Campo, - ef þeir Frégós
og Juan gátu ekki sætzt og börð-
ust, hefir þetta verið að guðs
vilja
— Ekki að guðs vilja, heldur
djöfulsins, æpti Pablo. Þeir
stóðu ójafnt að vígi. Hvernig
hefði væskilslegur unglingur átt
að geta sigrað Frégós, sem var
kempa mikil, hefði hann ekki
komið aftan að honum. Juan var
hermaður, skæruliði. Hann var
látinn hrista til hálminn, sem
við sváfum í, fylla krukkur vatni
afhýða jarðepli.
— Hann réðst á mig. Við börð
umst eins og karlmönnum sæm-
ir.
— Hann lýgur, hann gegndi
griðkonuhlutverki hjá okkur. —
Hann lokkaði Frégós í gildru,
segi ég, en ef þú vilt halda bví
fram, að þú hafir drepið Frégós
af því að þú áttir hendur þínar
að verja, geturðu sannað það.
Neitarðu, -má öllum vera- Ijóst,
að þú ert enginn hermaður,- og
ef ég drep þig - þft sannar það
sekt þína að hafa drepið foringja
okkar með þeim hætti, sem ég
sagði, enda þótt ég sé ekki jafn
slyngur skilmingamaður og Fré-
gós var.
— Fáið mér sverð, sagði Juan.
Conchita heyrði, að enski liðs
foringinn spurði munkinn:
- Hver er meiningin með
þessu? Ætla þeir að fara að berj
ast - ætlar þessu aldrei að
ljúka?
— Á Spáni lýkur aldrei neinu,
svaraði munkurinn.
Conchita tók sér stöðu fremst
í hringnum, sem sleginn hafði
verið um þá Pablo og Juan. Eng
um gat blandazt hugur um, að
flestir höfðu samúð með Juan,
sem djarflega hafði lýst yfir, að
hann væri fús til að berjast. Þeir
voru stoltir af honum. Þeir
höfðu sannfærzt enn betur um
hetjulund hans.
Conchita virti JPablo fyrir sér,
ljótan, grimmdarlegan, villi-
mannslegan, dökkan á hörund,
arnamef hans, hörundiC í hnykl
um, eftir sár, sem .mörg höfðu
gróið seint og illa. Nú gat hún
ekki bjargað Juan. Ekkert gat
orðið honum til bjargar. Fúl-
mennið myndi ganga af honum
dauðum. Það glumdi í sverðum
þeirra. Þeir voru farnir að skilm-
ast. „01é“ hrópuðu áhorfendur,
er þeir nálguðust svo hvor ann
an í bardaganum, að við lá að
andlit þeirra snertust. Svo hörf-
uðu báðir snarlega og aftur
glumdi í sverðunum. Conchita
gat virt andlit Juans fyrir sér
sem snöggvast. Hann virtist ró-
legur, fyrirlitning á andstæð-
ingnum lýsti sér í svip hans.
Hann virtist búa yfir stálvilja,
hafa algert vald yfir hverjum
vöðva, hverri hreyfingu. Þetta
var ekki drengurinn, unglingur-
inn, sem hún hafði elskað. Og
henni var léttir að því að vera
nú frjálc, en hún fann líka til
hryggðar. Viðjar fornrar ástar
höfðu brostið. Hún var frjáls, en
það eimdi cftir "í einhverju í
huga hennar, einhverju sem eitt
sinn var dýrmætara en lífið
sjálft, og aldrei hafði glatazt,
þó hún hefði verið og væri val-
kyrja í flokki þeirra, se_m mátu
frelsið ofar öllu - hert í margra
ára baráttu. En angurværðin
sem enn eimdi eftir af mundi
dvína eins og kvöldroðinn og
nýr dagur renna.
Pablo virtist móður orðinn. Og
hann var fölur mjög. Hann kall-
61

aði ókvæðisorðum til Juans.
— Hættu að nöldra eins og
igömul kerling, hrópuðu skæru-
| íiðar • ■ beittu sverðinu, en ekki
I tungunni.
Pablo var félagi þeirra, en allir
voru með Juan - hann var hetja
dagsins, hann - bamið, sem
hafði fundizt á sjávarströnd með
nisti um hálsinn, nisti sem fög
ur konumynd var í og á letrað
„Ma maman“. Allir voru á móti
þrjótnum Pablo, sem hafði reynt
að spilla öllu með því að hindra,
að náðunin gengi sinn gang.
- Svona, sagði Juan rólega og
án þess að vottaði fyrir mæði -
svona skilmdist ég við Frégós.
Þessi verður heppnari - ég ætla
að lofa honum að halda líftór-
unni.
Hann brá sverðinu og oddur-
inn kom í annað munnvik Pablos
og rifnaði úr því upp á miðja
kinn, en hann hneig niður óvíg-
ur. Skæruliðar horfðu á hann
með fyrirlitningu. Þeir þustu að
Juan og lyftu honum upp og
báru hann á gullstól.
- Þakka yður fyrir, sagði Ju-
an við enska liðsforingjann, sem
hafði rétt honum vasaklút svo
að þann gæti þurkað svitann
framan úr sér.
Collins kvaðst mundu sjá hon
um fyrir reiðskjóta.
— Þér hljótið að vera Collins,
sagði Juan.
Collins kinkaði kolli og sneri
sér að Villa-Campo.
— Hann kemur þá með mér.
Ég skal sjá um, að hestinum
verði skilað. Þér hafið ekki of
marga. Ég skal sjá um að vopn-
in verði afhent. Ég kem aftur
innan tveggja daga.
Þegar Juan var kominn á bak
og hesturinn fór að skokka
kenndi hann svima. Hann leit
um öx! til [æss að líta sem
| inöggvast konu ; rauðum kjól.
:En Conchita var horfin eins og
ijörðin hefði glevpt hana.
! Brátt hægðu þeir á sér Juan
íog CoIIins. Jiian virti hann fyrir
í sér.
- Það getur varla heitið svo,
!að við þekkjumst, sagði hann, en
|ég á yður miklar bakkir að
| gjalda. Tvívegis hafið þér bjarg-
|að lífi mínu - í París fvrir mán
luði og svo nú.
- Ég á engar þakkir skilið -
íað minnsta kosti ekki fyrir
jhversu úr rættisi ; dag, sagði
Collins. Þér getið þakkað það
heppni yðar eða forsióninni —
hvort sem þér heldur kjósið.
— Það var ekki vegna heppni,
tilviljunar, að þér skálduðuð upp
þessari sögu í dag. Ég hefði ver-
ið hengdur,. ef ekki. værLvegna
hugkvæmni ýðar, snarræðis og
djörfungar. En hvernig gátuð þér
getið yður til um hvað stóð á
myndinni Það hefi ég aldrei sagt
neinum.
— Ég á engar þakkir skilið,
sagði Collins, og ég skáldaði
ekki neitt upp til þess að bjarga
yður. Ég málaði sjálfur þessi orð
á myndina.
- En . . . ?
Hef opnað nýja hárgreiðslustofu .
á Frakkastíg 7 undir nafn’inu
Hárgreiðslustofan ARNA.
Sími 19779._________________
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18 3. hæð (lyfta)
Simi 21016
Hárgreiðslustofan PERMA
Garðsenda r'l, sími 33968.
Hárgreiösh. stofa Ólafar
Björnsdottur
HÁTÚNI 6, simi 15493.
HárRreiðs’.ustofan
PIROL
Grettisgötu 31, simi 14787
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, simi 14656
Nuddstnfa á sama stað.
Dömuhárgreiðsla við allra hæfi |
T.ÍARNARSTOFAN
Tjarnargötu 11 Vonarstrætis-
megin simi 14662.
Hárgreiðslustofan DÍS
Ásgarði 22. simi 3E"I0
&
BING * GR0NDAHL
COPtNMAftlN
POSTULÍNSVÖRUR
ORRXFOitS
KRISTALLVÖRUR
ruöTU
o
POSTULÍN & KRISTALL
SÍMI 24860
HÓTBL SAGA. BÆNDAHÖLLIN
IS 1T YÖUfí WISH, K.IK.I WA.gR.IOKS, TO
HAJ/E AS WIFE THE WOWAU THE 'GOPS-
ÖF-WSPOM' CH005E FOKYOU? j-
’LO WOAEH!
is rr youK wish
TO HAVE AS
HUSBAMF the ■<
WAfíKIOKTHE
'Gors-OF-mm’
CHOOSEFORYOU?
ASTHILDUR KÆRNESTl
GUÐLEIF SVEINSDÓTTIR
SIMI 12614
HÁALEITISBRAUT 20
VENUS
Grundarstíg 2A
Simi 21777
Hárgreiðslustofan
Kikistríðsmenn og Tupelokonur
Höfðingjar ykkar biðja mig, Ula
höfð’ingja Bulalandsins, að að-
stoða guði vizkunnar. Er það ósk
ykkar Kikistriðsmenn að fá sem
eiginkonur þær konur, sem hinir
vitru guðir velja fyrir ykkur?
Tupelokonur, er það ósk ykkar að
taka sem eiginménn stríðsmenn
mína, sem hinir vitru guðir
velja handá ykkur? Allir sam-
þykkja.
Ba* íií ■'i-.'AIC.TliSíl
Endumýjun. gömlu sængum-
ar, eigum dún- og fiSurbeld
vet. æðardúns og gæsadúns-
sængur og kodda af ýmsum
stærðurr - PÓSTSENDUM.
Rest bezt koddar
Dún- og fiður-
hreinsun,
Vatnsstlg i Sími 18740
(örfá skreí trá Laugavegi)