Vísir - 25.09.1965, Qupperneq 15

V í SIR . Laugardagur 25. september 1965.
75
3.
„Fjandinn hafi það“. Hæversk-
an í röddinni var horfin og reiði-
hreimur kominn í hennar stað.
„Mig skal ekki undra þó að yfir-
menn yðar hafi fljótt gerzt leiðir
á yður“. Hann þreif böndin af seðl-
unum og taldi þá. „Fimmtíu —
þér getið sjálfur séð. Eruð þér nú
ánægður?"
„Ég er það,“ svaraði ég um le'ið
og ég opnaði skúffu til hægri hand-
ar í skrifborðinu og kom þar fyrir
stálflöskunni, seðlunum og miðan-
um með heimilisfangi væntanlegs
viðtakanda. Það var samtímis að
ég lokaði skúffunni og Martin
skjalatöskunni. Það var eins og
eitthvað það lægi í loftinu, sem
vakti athygli hans, kannski hefur
þögn mín orðið til þess, nema
hvað honum varð litið til mín og
sjáöldrin víkkuðu og víkkuðu unz
þau virtust taka út fyrir gleraug-
ur«.
„Jú, þetta er marghleypa", varð
mér að orði, „yður missýnist ekki
þar. Japönsk Hanyatti, níu skota,
gikkurinn spenntur. Og hún er svo
kraftmikil, að kúlan fer ekki ein-
ungis gegnum yður, heldur mundi
hún líka fara í gegnum tvíbura-
bróður yðar, ef hann stæði fyrir
aftan yður. Leggið báðar hendur
fram á skrifborðið".
Hann gerði það, hlýddi af sömu
gaumgæfni og yfirleitt einkennir
menn, þegar þeir horfa inn í
skammbyssuhlaup úr þriggja feta
fjarlægð. En ég veitti því athygli,
að augnaráð hans var orðið furðu
eðlilegt, rétt eins og hann héldi
sig ekki hafa neitt að óttast. Þetta
olli mér nokkrum heilabrotum; ef
nokkur maður hafði ástæðu til að
óttast þessa stundina, þá var það
einmitt Henry Martins. Kannski
var það einmitt þetta, sem gerði
hann hættulegan við að fást.
„Þér farið dálítið óvenjulega að
því að ganga frá viðskiptum“,
sagði hann. Röddin titraði ekki hið
minnsta, hún var einungis dálítið
þyrrkingsleg. „Hvað á þetta eigin-
lega að þýða?“
„Reynið ekki að Ieika fifl. Ég
hef peninga yðar I mlnum vörzl-
um. Þér spurðuð mig rétt áðan,
hvort ég áliti yður vera heimsk-
ingja, en þá voru ekki aðstæður til
að svara þeirri spurningu yðar.
Nú eru þær hins vegar fyrir hendi.
•Þér eruð heimskingi. Þér eruð.
heimskingi, að þér skuluð gleyma
þvl að ég starfaði I Mordon. Að
ég var yfirmaður alls öryggiseftir-
lits þar. Og það er frumskylda
hvers slfks yfirmanns, að vita hvað
fram fer á hans eigin eftirlits-
svæði“.
„Ég er hræddur um að ég skilji
yður ekki til hlítar".
„Þér gerið það áður en lýkur.
Gegn hvaða veiki veitir bóluefni
þetta ónæmi?“
„Ég er ekki annað en starfs-
maður Heimsfriðarsamtakanna“.
„Það kemur ekki þessu máli við.
Það eitt skiptir máli, að hingað
til hefur allt slíkt bóluefni verið
framleitt og varðveitt að Horder
Hall I Essex. Sé flaska þessi kom-
in frá Mordon, inniheldur hún því
ekki neins konar bóluefni, heldur
sennilega einhverja af þeim sýkla-
tegundum, sem þar eru ræktaðar".
„í öðru lagi ætti ég bezt að
vita það, að engum manni er kleift
hvort sem hann er meðlimur Heims
friðarsamtakanna eða ekki, að
komast með slíka leynisýkla út
fyrir Mordon, og gerir þar engan
mun hve kænn eða þjálfaður
hann kann að vera. Um
leið og slðasti starfsmaðurinn
fer út úr rannsóknarstofunni
lokast hún fyrir sjálfvirkan
öryggisútbúnað I fjórtán klukku-
stundir, og einurjgis tveir menn
kunna að opna læsinguna. Hafi
eitthvað verið tekið á brott þaðan,'
hefur það því verið gert með vald-
beitingu, sem ekki getur dulizt".
„Þá sögðuð þér og að starfs-
menn utanríkisþjónustunnar væru
á bandi samtakanna. Ef svo væri,
hvers vegna þyrfti þá að smygla
bóluefninu úr landi eins og ráns-
feng? Væri ekki auðveldara við-
fangs að senda það til Varsjár
eftir diplomatiskum leiðum?"
„Og loks er það yðar mesta
heimska, kunningi, að þér skuluð
gleyma þeirri staðreynd, að ég var
um langt skeið viðriðinn gagn-
njósnastarfsemi. Öll ný samtök,
sem stofnað er til á Bretlandi, eru
að sjálfsögðu undir nákvæmu eft-
irliti. Um leið og deild Heimsfrið-
arsamtakanna tók til starfa I Lund-
únum, tók það eftirlit til hennar.
Fyrir bragðið þekki ég aðalritara
hennar, sem að vlsu heitir Harry
Martin, en er lágvaxinn maður
feitlaginn, sköllóttur og nærsýnn
— sem sagt eins óllkur yður og
hugsazt getur“.
Hann horfði fast á mig nokkurt
andartak og virtist hvergi hrædd-
ur. Hann lét hendurnar hvíla á
skrifborðinu og mælti rólega: „Þá
virðist þetta vera útrætt mál, eða
hvað?“
„Það er ekki margt, sem virðist
ósagt".
„Hvað hyggizt þér fyrir?"
„Afhenda yður sérstakri örygg-
isdeild Ieyniþjónustunnar, ásamt
segulbandi með samtali okkar. Það
var ekki annað en venjuleg var-
úðarráðstöfun hjá mér, að setja
segulbandstækið I gang, þegar þér
komuð inn. Ég veit að vísu að
það er ekki gilt sönnunargagn, en
ásamt bréfmiðanum með heimilis-
fangi viðtakanda, flöskunni og
fingraförum yðar á peningaseðlun-
um, verður það varla dregið I efa“.
„Það lítur út fyrir að ég hafi
misreiknað mig hvað yður snert-
ir“, viðurkenndi hann. „En við get
um komizt að samningum eigi að
síður“
„Mér verður ekki mútað. Að
minnsta kosti ekki með vesælum
fimmtíu fimm punda seðlum“.
Það var nokkur þögn. Svo mælti
hann lágt: „Fimm hundruð?"
„Nei“.
„Þúsund sterlingspund ... þús-
und sterlingspund, Cavell, sem þér
fáið greidd innan stundar?“
„Kyrr“, skipaði ég og seildist
eftir símanum, tók talnemann og
var I þann veginn að velja núm-
erið með vlsifingri vinstri handar,
þegar drepið var á skrifstofudyrn-
ar og heldur harkalega.
Ég lét talnemann liggja og reris
úr sæti. Martin hafði lokað gang-
dyrunum á eftir sér, þegar hann
kom inn. Þær dyr gat enginn opn-
að án þess að hringja bjöllunni.
Ég hafði ekki heyrt neina hring-
ingu. Það hafði enginn hringt, og
samt stóð einhver úti fyrir skrif-
stofudyrum mínum.
Martin brosti, eða öllu heldur
— gerði tilraun til að brosa. Mér
féll það ekki. Ég mundaði marg-
hleypuna og sagði lágum rómi: „Ot
I hornið, Martin, og spennið hend-
ur á hnakka".
„Ég býst ekki við að það sé
nauðsynlegt", sagði hann rólega.
„Sá sem knýr dyra, er kunningi
okkar beggja“.
„Hlýöið umyrðalaust". skipaði
j ég. Hatm gerði það. Ég gekk út
jað dyrunum, án þess að sleppa af
' gætfi þess að star.da til hliðar við i
hurðina. „Hver er þar?“ kallaði ég.
„Lögreglan, Cavell. Gerið svo vel
að opna“. v
„Lögre?fian?“ Röddin lét kunnug-
lega I eyrum mér, en vitatriega
var márgur, sem átti auðvelt með
að herma raddir. Mér varð litið á
Martin, en hann stóð hreyfingar-
laus. Ég kallaði út fyrin „Einkenn-
ismerki yðar... ýtið því inn und-
ir hurðina ...“
Það varð andartaks þögn úti
fyrir, slðan var stinnu spjaldi
smeygt inn fyrir hurðina. Hvorki
venjuleg lögreglumerki né neinum
skilrlkjum, einungis þessu spjaldi,
sem á var letrað: „D. R. Hardang-
er“ og símanúmer leyniþjónustunn
ar að Whitehall. Þeir voru ekki
margir, sem vissu að Hardanger,
yfirforingi leyniþjónustunnar, not-
aði aldrei önnur embættisteikn. Og
röddin var hans. Ég opnaði dyrnar.
Hardanger yfirforingi var mað-
ur mikill vexti, feitur I andliti og
rauður, kjálkarnir eins og á bola-
blt. Hann var I sama snjáða kaki-
frakkanum og með svarta kollhatt-
inn ,og þegar ég kynntist honum
fyrst. Ég sá að maður stóð fýrir
aftan hann, og var hann allur minni
I sniðum.
Mér gafst ekki tími til frekari
athugana, þvl að Hardanger þramm
aði inn yfir þröskuldinn ofe neyddi
mig til að hörfa skref til baka.
„Allt I lagi, Cavell“, mælti hann
og brosglampa brá fyrir I ljósblá-
um augunum. „Þér er óhætt að
fella byssuna. Þú ættir að vera
sæmilega öruggur núna, fyrst lög-
reglan er komin á vettvang".
Ég hristi höfuðið .„Mér þykir
fyrir því, Hardanger, en ég er ekki
lengur undir þinni stjórn. Ég hef
gilt leyfi fyrir byssunni, og þú
•hefur ruðzt inn í skrifstofu mína
án míns leyfis“. Mér var litið út
í hornið, þar sem herra Martin
stóð. „Leitaðu á þessum náunga
þarna, og að því búnu skal ég
fella byssuna. Fyrr ekki“.
Takið eftir
BRAUÐHUSIÐ
SNACK BAR
Laugavegi 126 . S. 24631
ÚTBÚUM:
10 — 20 manna brauðtertur.
Skreytum einnig á stálföt.
Einnig smurt brauð.
1/1 sneiðar og 1/2 sneiðar.
Kaffisnittur Cocktailsnittur
1 afmælið
í giftinguna
Í fermingarveizluna
; PANTIÐ TÍMANLEGA
: i)
•JiÆAkWMU. ,V.V rÁTHEE. IS UMPEK THE
PSWERFO. INFLUEMCE 0F OUR 'POCTOR'-
KSHS MANY POTiOfló- BUT CURES '
unue r,c-tuf u»mv wuo u&.vr Ciipcmv
I SENT MÁNÝ 0F THE
STKICXEN T0 TÁE2ANT0WN
CUNIC-ASAINSTWV
FATHER'S WISHES!.
I WAS SOING THERE
T0 VI5IT THEW.
WHEN YOU SAVE7
Heilsuvernd
Námskeið mín í tauga- og
vöðvaslökunar- og öndunaræf-
ingum fyrir konur og karla
hefjast mánudag 4. október. —
Uppl I síma 12240.
VIGNIR ANDRÉSSON
— íþróttakennari —
VÍSIR
ÁSKRIFENDAÞJÖNUSTA
Áskriftar- , .
„ , simmn er
Kvartana-
11661
virka daga kl. 9-19 nema
laugardaga kl. 9 -13.
Einhverntíma, þegar faðir minn deyr, mun
ég taka við stjóm Butu-ættbálksins, og þá
mun ég nota þann fróðleik og kenningar
trúboðanna um mannkærleik og miskunn til
að gera fólk mitt að betri mönnum.
Enn sem stendur er faðir minn undir á-
hrifavaldi töfralæknisins, sem bruggar mörg
meðul, en getur ekki læknað neinn af þeim
sem eru sjúkir.
Ég sendi marga sjúka til sjúkrahússins I
Tarzanborg, þrátt fyrir bann föður míns, og
ég var á leið þangað, þegar þú bjargaðir
lífi mínu. — Ég er hreykinn af þér, Kaanu,
þú ert hugprúður maður.
VISIR
er
eina
síðdegishfiaðið
kemur
út
alla
virlca
daga
Afgreiðslan
Ingólfsstræti 3
skráir
nýja
kaupendur
Simi 11661
augfiýsing
r
VÍSI
keinur
víða
við
VÍSIR
er
auglýsingabluð
almennings
AFGRBIÐSLA
AUGLÝSINGA-
SKRIFSTOFUNNAR
ER -
INGÓLFSSTRÆTI 3
Slmi 11663
ises:.