Vísir - 30.09.1965, Side 15

f
VISIR . Fimmtudagur 30. september 1965.
15
7.
sjálfsögðu æski ég samstarfs við
ýður, en það samstarf verður að
'vera háð þeim skilmálum, sem ég
ket“.
.,Leynilögregluforinginn á með
öðrum orðum við það“, mælti Clive
ðen hálfmóðgaður, „að öðrum en
siálfum honum og mönnum hans
leyfist ekki að hafa afskipti af
rannsókn þessa máls. Ég geri ráð
fyrir að það forboð taki einnig til
mín. Hardanger?"
„Gerið mér ekki erfiðara fyrir en
þegar er, herra minn“.
■ „Það mun ég ekki gera. En sem
æðsti maður stofnunarinnar tel ég
mig eiga rétt á að fylgjast með
rannsókninni og vera viðstaddur
þegar aðalrannsóknarstofan er opn-
uð“.
„Það er einungis sanngjarnt",
’viðurkenndi Hardanger.
„Hvenær verður það?“ spurði
Cliveden. „Ég á við hvenær rann-
sóknarstofan verði opnuð?“
Hardanger leit á mig. „Þessar
tólf stundir, sem þú talaðir um,
eru senn liðnar“.
„Ég get ekkert um það sagt að
svo stöddu", svaraði ég. Mér varð
Ijtið til dr. Gregori. „Hefur loft-
ræstingarkerfið í aðalrannsóknar-
stofunni verið sett í gang?“
„Nei. Vitanlega ekki. Enginn
hefur komið þar nálægt. Við höf-
um stranglega varazt að hreyfa við
neinu".
„Ef . . . ef einhver af geymunum
hefði verið brotinn eða rutt um
ko!l“, mælti ég með varúð“. mundi
súrefnið í loftinu þá þegar hafa
gert veirumar óskaðlegar?"
„Það efast ég um. Loftið inni
þar er svo kyrrstætt".
Ég sneri mér að Hardanger.
„Lofthreinsunin i öllum þessum
rannsóknarstofum er framkvæmd
með síun í lokuðu kerfi, sem kom
ið er fvrir í sérstakri miðstöð. Ég
læt setja það kerfi í gang. Og eftir
klukkustund eða svo . . .“
Hardanger kinkaði kolli .Georgi
tók innanhússsímann og bauð að
loftræstingarkerfið skyldi sett f
gang, og augnatillit hans bak við
kúpt gleraugun, Iýsti þungum á-
hyggjum. Síðan hvarf hann á brott
ásamt þeim Weybridge og Clived-
en en Hardanger sneri sér að Wylie
lögreglustjóra.
„Jæja, lögreglustjóri, það lítur
út fyrir að þér hafið fengið vit-
neskju um hluti, ?em þér ættuð
alls ekki að hafa hugmynd um!
Ég vona að ekki þurfi að vara
yður við eða beita hótunum!"
„Mér fellur starf mitt prýði-
lega“, svaraði Wylie og brosti
við. „Þér megið ekki fara of
harkalega að Waybridge gamla.
Þessi vís'ndaménh' 'háfa ekkert
inngrip i nejnar ötyggi'ráðstafan-
ir, honum gekk gott eitt til".
„Vegir réttvfsinnar, sem ég verð
að bræða“ varð Hardanger að orði,
„eru ofl: þymum stráðir af mönn
um, sem gengur gott eitt til. Hvað
um Baxter?“
„Það litur út fyrir að hann hafi
farið héðan klukkan hálfsjö f kvöld
er leið. En það lítur út fyrir að
hann hafi farið seinna en hann
vae vanur, svo að hann hefur misst
af bílnum, sem fljriur starfsmenn-
ina til Alfringham".
„Hann hefur að sjálfsögðu full
nægt öryggisákvæðunum hjá dyra-
vörðunum", sagði ég. „Sérhver vís
indamaður, sem hér starfar, verður
að láta stimpla sig út þegar hann
fer og afhenda skráningarmerki
sitt . . . “
„Það gerði hann áreiðanlega.
Hann varð að bíða eftir áætlunar-
bifreið, sem fer framhjá kl. 6:48.
Bílstjórinn og tveir af farþegun-
um hafa staðfest að maður, sem
lýsingin á Baxter kemur heim við
—vitanlega nefndum við hann ekki
með nafni hafi komið inn f bílinn á
þessum tiltekna stað — hins vegar
fullyrðir bflstjórinn, að enginn, sem
sú lýsing átti við hafi farið úr bíln
um hjá býlinu í Alfringham, þar
sem dr. Baxter átti heima. Hann
hlýtur þvf að hafa farið alla leið til
Alfringham eða Hardcaster, þar
sem endastöðin er.
„Hann hvarf, sem sagt“. Hard-
anger virti lögreglustjórann fyrir
sér. Viljið þér vinna að rannsókn
þessa máls með okkur, Wylie"
spurði hann.
„Það mundi verða kærkomin til-
breyting", viðurkenndi Wylie.
„Ég hringi þá til yðar af lög-
reglustöðinni í Alfringham, ef til
kemur“, sagði Hardanger.
Wylie hvarf á brott. í sömu svif-
; um gekk undirforingi inn f mót-
tökuherbergið". Góðan dag, herra
minn. Góðan dag. Cavell!“ Hinn
rauðhærði undirforingi var þreytu
legur að sjá, en röddin hressileg
eigi að sfður. „Wilkinson, herra
| minn. Hafði á hendi varðstjórn
| síðastliðna nótt. Höfuðsmaðurjnn
sagði, að þér vilduð hafa tal af
mér“.
„Þar hafi höfuðsmaðurinn rétt
fyrir sér“, svaraði Hardanger og
; kynnti sig. „Það voruð þér, sem
I funduð Clandon?"
„Það var einn af varðmönnun-
um, Perkins, sem fann hann. Hann
| gerði mér svo viðvart. Þegar ég
kom að, lokaði ég álmunni og inn
* siglaði dyrnar, tilkynnti höfuðs-
j manninum hvað gerzt hafði og
fékk staðfestingu hans“.
„Réttur maður á réttum stað“,
mælti Hardanger. „En við komum
að því seinna. Yður hefur vitanlega
verið gert viðvart, þegar upp:
komst að klippt hafði verið á net- |
ið?“
„Auðvitað. Þegar Clandon var . . j
hvergi finnanlegur, hvfldi öll á-1
byrgð á mér. Hann hefur þá senni- j
lega verið látinn".
„Sennilega. Þér hafið athugað
skemmda rverkið?"
„Nei, herra minn“.
„Néi? Hvers vegna ekki? Það hef |
ur þó verið í yðar verkahring!" j
„Nei, herra minn; það er við- i
fangsefni sérfræðinga,,. Það brá j
fyrir brosi á þreytulegu andlitinu.;
„Við erum vopnaðir hríðskotabyss j
um — ekki smásjám. Það var niða !
myrkur. Auk þess mundu hermanna ■
stígvélin hafa umrótað svo svæð-;
inu, að öll nánari rannsókn hefði I
verið útilokuð á eftir. Ég setti í
þrjá menn á vörð tfu metra frá,!
bfeði fyrir innan og utan girðing- j
una og gaf skipun um að enginn I
mætti fara þar nær“.
„Það er nýtt að rekast á svo ve!;
gefna menn innan hersins", sagði j
Hardanger f viðurkenningartón. I
„Þérhafið brugðizt vi ðeins og bezt1
var á kosið“. Það brá fyrir roða á
fölum vöngum Wilkinson, þó að
I hann reyndi að dylja að sér þætti
lofið gott. „Gerðuð þér frekari ráð
stafanir?" spurði Hardanger enn.
„Engar, sem yður koma að gagni,
herra. Ég sendi menn f jeppa, en
venjulega eru þrír jeppar hafðir í
eftirlitsakstri á nóttunni, og lét
þá aka meðfram allri girðingunni
og athuga með ljóskösturum, hvort
þess sseust nokkur merki, að klippt.
hefði verið á hana á fleiri stöðum.
Svo reyndist ekki vera. Þá yfir-
heyrði ég þá tvo, sem stukku úr
jeppa sínum til að elta náungann,
sem átti að hafa gerzt áleitinn við
stúlkuna. Varaði ég þá við að láta
riddaraeðlið oftar hlaupa með sig í
gönur, ella yrðu þeir sendir aftur
til herdeildar sinnar. Þeim er fyrir
skipað að yfirgefa aldrei jeppana,
þegar þeir eru f eftirlitsakstri, á
hverju sem gengur".
„Þér álítið þá að þessi árás á
stúlkuna hafi verið gerð í blekking
arskyni? Svo að einhver gæti laum
azt að girðingunni með vírkliyp-
umar án þess að nokkur veitti þvf
athyglj?"
„Hvað annað?“
„Já, -• hvað annað“, Hardanger
andvarpaði. „Hvað eru venjulega
margir starfandi í „E“-áImunni?“
„Fimmtíu og fimm til sextíu“.
„Læknavísindamenn?"
„Bæði og. Læknavisindamenn,
lifkveikjufræðingar efnafræðingar,
tæknifræðingar, bæði úr hernum
og sérfræðingar utan hersins. Ann
ars er ég ekki fróður um það. Við
erum ekki hvattir til óþarfrar
hnýsni".
„Hvar eru þessir starfsmenn, nú
þegar álmunni er læst?“
„í borðsalnum. Sumir þeirra
vildu fara heim aftur, þegar þeir
komu að lokuðum dyrum. En höf-
uðsmaðurinn — Weybridge höfuðs
maður — bauð þeim að vera kyrr-
um“.
„Þetta nægir, liðsforingi. Ég
væri yður þakklátur, ef þér létuð
í té tvo sendiboða, annan handa
mér hinn handa Martin, aðstoðar
manni mínum. Gerið og ráðstafanir
til þess, að Martin geti haft tal af
þessum starfsmönnum úr „E“-
álmunni. Hverjum einstökum.
Reynist það einhverjum örðugleik
um bundið, er yður heimilt að
segja að þér hafið fullt umboð frá
Cliveden yfirforingja. En fyrst ætla
ég að biðja yður að koma með okk
ur til varðmannanna, þar sem
klippt var á girðinguna og því
næst skuluð þér bjóða öllum þeim,
sem voru á verði síðastliðna nótt;
þeim, sem voru með víghundana og
í jeppunum, að mæta til viðtals hér
I móttökusalnum að tuttugu mínút
um liðnum“.
Fimm mínútum síðar stóðum við
Hardanger aleinir, þar sem girð
ingin hafði verið rofin. Wilkinson
'nafði yfirgefið okkur og verðirnir
stóðu það langt undan, að þeir
beyrðu ekki mál okkar.
Gaddavírsstrengirnir í ytri girð
ingunni voru strengdir á milli stein
steyptra stólpa í líkingu við ljós-
kersstólpa. Þrjátíu strengir voru í
girðingunni og því sem næst sex
þumlungar á milli strengja. Það
var fjórði og fimmti strengurinn
að neðan, sem klippt hafði verið á,
en endar þeirra sfðan bundnir sam
an aftur með sterku seglgarni, sem
brugðið var um næstu gaddana. Það
þurfti því skarpa sjón til að greina
að strengirnir hefðu verið klipptir
sundur.
Ekkert hafði rignt sfðustu þrjá
daga og jarðvegurinn svo harður

T
A
R
1
A
n
Kaanu, fólkið þitt er f tveim yztu kofun-
um í þessari röð. Það virðist allt vera á
batavegi — Þakka þér góða hjúkrunar-
kona, ég ætla að heimsækja það.
what is wrow6 j /1 wey v;ere im a
WITH THE íUTU V SECONPARy STASE
LNATIVES, NAOWlfl OÞINFECTION FROM
\AVARASITIC1WSECT!..
t> IFTHEY WA7 NOT ‘
‘ f COME HERE kW
‘.RECEIVEP’ ÍNCCULATIONS
tó^ITHINKTOSy
, 'W'JLV HAVE í
þg P/SP! y
THIS 1S SEGINNING T0MAK.E SOME SÍNSE!..
...THE 5URNING OF THE HUTS...S0ME MEFICAL
^SUFPLIES FESTROYEF- AKI? IT ALL HARPENETj
AFTEP THE SICK. BUTUS ARRIVEF! J ^

I
yes.tarzan!..
tur JW/ATHMES
SENSE?
Hvað er að Butu-fóikinu, Naomi? — Það
var komið á slæmt stig af eitrun frá vissri
tegund skordýra, og ef það hefði ekki feng
ið bólusetningu myndi það að öllum líkind
um hafa dáið.
Nú fer ég að botna í þessu — kofarnir
brunnu, meðalinu hellt niður allt eftir að
Butu-fólkið kom hingað. — Hvað meinarðu
með því að þú sért farinn að botna f því.
Heilsuvernd
Námskeið mín í tauga- og
vöðvaslökunar- og öndunaræf-
ingum fyrir konur og karla
hefjast mánudag 4. október. —
Uppl f síma 12240.
VIGNIR ANDRÉSSON
— fþróttakennari —
VÍSIR
ÁSKRIFENDAÞJÖNUSTA
Áskriftar-
Kvartana-
siminn er
11661
virka daga kl. 9-19 nema
laugardaga kl. 9—13.
VÍSIR
er
eino
síðdenisblaðið
kemur
út
tslla
virka
daga
Afgreiðslan
Ingólfsstræti 3
skráir
nýja
kaupendur
Simi 11661
auglýsing
!
VÍSI
kemur
víða
við
VÍSIR
er
auglýsingablað
almennings
AFGREIÐSLA
AUGLÝSINGA-
SKRIFSTOFUNNAR
ER •
INGÓLFSSTRÆTI 3
Simi 11663