Vísir - 01.10.1965, Blaðsíða 15

Vísir - 01.10.1965, Blaðsíða 15
/5 V1SIR . Föstudagur 1. október 1965. hafði verið um nóttina, og mundu spor hafa sézt, ef viðkomandi hefði ekki verið á ferðinni áður en dögg in féll. „Þú ert yngri og sjónskarpari en ég“, sagði Hardanger. „Hafa streng irnir verið sagaðir sundur eða klipptir?" „Klipptir. Og athugaðu hallann á sniðinu. Hann er ekki mikill, en þó sjáanlegur". Hardanger athugaði klipptu end- ana. „Frá vinstri að framan til hægri að aftan. Þannig mundi örv- hentur maður halda á klippunum". „Örvhentur maður“, varð mér að orði. „Eða rétthentur maður sem vildi villa á sér heimildir. Viðkom andi hefur því annað hvort verið örvhentur eða slunginn og kannski hvoru tveggja". Það brá fyrir andúð i svip Hard angers, þegar hann leit á mig. Síð an skreið hann á milli strengjanna inn á milli girðinganna. Ekki var þar heldur nein spor að sjá Innri girð'ingin hafði verið klippt sundur á þrem stöðum. Það leit út fyrir að sá, sen* á klippunum hélt, hafi álit- ið sig öruggari þar sem hann var fjær veginum. Við áttum því eftir að ráða þá gátu, hvemig á því stóð að hann hafði ekki neinn ótta af víghundinum sem varði svæðið á milli girðinganna. Lágstrengimir ósýnilegu innan innri girðingarinnar voru órofnir. Sá sem þama var á ferðinni hafði annað hvort verið svo merkilega heppinn að detta ekki um þá, eða hann hafði vitað nákvæmlega stað setningu þeirra. Af því er séð varð, var þessi kunningi okkar þó ekki af þeirri manngerð, sem treyst ir á heppnina fyrst og fremst. Það sannaði lfka sú aðferð, sem hann hafði beitt við að komast gegnum háspennugirðinguna. Af hugvitsemi og þekkingu á raflögn inni hafði honum tekizt að klippa sundur lægstu strengina og tengja þá þannig við þá næstu fyrir ofan, að hvergi varð skammhlaup og ekki kom heldur til þess að viðvör unarbjöllumar hringdu. Það sýndi að klippumar, sem hann notaði, höfðu að minnsta kosti verið ein angraðar fvrir háa spennu og að hann hafði gert sér fyllilega ljóst fyrirfram, að hverju hann gekk. „Snjall náungi", varð Hardang- er að orði. „Þetta bendir jafnvel til að hanh afi ekk'i verið hér allsendis- ókunnugur innan girðing anna, eða hvað?“ „Hann getur líka hafa kynnt sér fyrirkomulagið utan frá með því að nota sterkan sjónauka. Það er öllum frjálst að aka um veginn að degi til, og því ekki neinum örð- ugleikum bundið fyrir hann að sitja í bfl og kynna sér hvernig girðing unum, þar á meðal háspennígirð- ingunni, var hagað. Og ég þori að fullyrða, að ekki er loku fyrir það skotið, að hann hafi séð glitra á „ósýnilegu" strengina í sólskini". „Og ég þori að fullyrða”, mælti Hardanger með áherzlu, „að það þýðir lítið fyrir okkur að standa hérna og glápa á girðingarnar. Við skulum hypja okkur inn og hefja yfirheyrslumar“. Allir þeir, sem Hardanger hafði beðið liðsforingjann að boða til fundar við okkur, biðu inni i mót- i tökusalnum. Þeir sátu þar á bekkj ! um haldnir ókyrrð og eirðarleysi ! Sumir þeirra voru syf julegir, og j allir virtust þeir óttaslegnir. Ég þótt jist vita, að það mundi ekki taka Hardanger nema brot úr sekúndu i að sjá hvemig þeir voru á sig komn jir andlega og haga sér samkvæmt þvf. Það kom líka á daginn. Hann tók sér sæti bak við skrifborðið, hvessti á þá kaldblá og stingandi augun undan hnykluðum brúnum Hvað leikhæfileika snerti, stóð Martin honum jafnvel ekki á sporði. í „Gott“, sagði hann. „Eftirlits- j mennimir í jeppunum — fyrst þeir i sem áttu í eltingarleiknum í nótt er leið. Gangið fram“. Þrír menn ,einn liðþjálfi og tveir óbreyttir, risu úr sætum sínum, og heldur seinlega. Hardanger sneri sér fyrst að liðþjálfanum og spurði hann að nafni. „Murfield, herra minn“. „Þér áttuð að sjá um eftirlitið utan girðingarinnar í nótt er leið?“ „Já, herra minn“. „Segið mér hvað gerðist“. „Við höfðum ekið einn hring meðfram girðingunni, staðnæmzt við aðalhliðið og tilkynnt að allt væri f lagi og vorum að leggja af stað aftur. Það mun hafa verið um fimmtán mínútur yfir ellefu, en getur þó munað um tvær mín- útur, til eða frá. Þá gerðist það, að við sáum stúlku bera fyrir f bjarma jeppaljósanna í á að gizka hundrað og fimmtíu metra fjarlægð frá hliðinu. Hún var á hlaupum, hárið flaksandi í allar áttir og virtist á æðisgengnum flótta, grét og hrópaði f senn. Það var ég, sem sat undir stýri, þegar þetta gerð- ist. Ég stöðvaði jeppann, stökk út og hinir komu á eftir mér. Vitan- lega hefði ég átt að skipa þeim að sitja kyrrum, en það láðist mér...“ „Við skulum láta kyrrt liggja hvað þér hefðuð átt að gera. Á- fram með söguna, maður". „Jú, við komum þama að henni. Það var mold á andliti hennar, káp- an hennar rifin. Ég sagði...“ „Hafið þér séð þessa stúlku áð- ur?“ „Nei, herra minn" „Munduð þér þekkja hana, ef þér sæuð hana aftur?" Hann hikaði við svarið. „Ég ef- ast um það, herra minn. Það var ekki sjón að sjá hana“. „Híin talaði til ykkar?" „Já, herra minn“. „Munduð þér þekkja rödd henn- ar? Mundi nokkur ykkar þekkja rödd hennar aftur?" Þeir þögðu og hristu höfuðið. „Einmitt það“, mælti Hardanger þreytulega. „Hún kvaðst vera f nauðum stödd og allt það. Og á nákvæmlega útreiknuðu andartaki kom »svo einhver náungi f ljós, vitanlega á harðahlaupum. Og þið tókuð sprettinn á eftir honum, all- ir þrír. Gátuð þið virt hann fyrir vkkur?" „Við sáum hann ekki nema brot úr andrá, herra minn. Og það var niðamyrkt...“ ! „Og hann hljóp upp f bíl og ók á brott skilst rrlér. Og það var I eins með bílinn — þið sáuð hann rétt í svip og svo var hann horfinn í út í myrkrið ...“ I „Já, herra minn. En það var ekki fólksbíll. Sendiferðabíll. Bed- ford“. „Einmitt það?“ - Hardanger hvessti á hann augun. „Og hvern- ig í fjandanum veiztu það?“ Var ekki niðamyrkur?" „Það var Bedford", endurtók Murfield. „Það heyrði ég á hreyf- ilhljóðinu. Ég er bflvirki að at- vinnu utan herþjónustunnar". ,Hann hefur á réttu að standa", sagði ég. „Ganghljóð Bedfords hreyfilsins er mjög sérkennilegt". Hardanger reis úr sæti sfnu. „Ég kem strax aftur“, sagði hann og það þurfti ekki neinar dulargáfur til að vita það að hann ætlaði rak leitt þangað, sem næsta síma var að finna. Hann leit til mín, kinkaði kolli til hermannsins og hvarf úr salnum. Ég spurði vingjarnlega hver hefði séð um víghundinn sem átti að hafa vörzlu í viðkomandi g'irðingarhólfi síðastliðna nótt. Svæðinu á milli girðinganna var nefnilega skipt niður í fjögur hólf með lágri þvergirðingu úr tré, og einn víghundur hafður til vörzlu í hverju hólfi, ásamt gæzlumanni sinum. „Þér, Ferguson?" Dökkhærður og gildvaxinn ná- ungi, óbreyttur hermaður, Fergu- son að nafni hafði risið úr sæti sínu. Ferguson þessi var atvinnu hermaður — og fæddur hermaður — harðsnúinn, aðgangsmikill og ekki sérlega vel gefinn. „Já, ég“ svaraði hann. Það var greinilegur þvermóðskuhreimur í röddinni. „Hvar voruð þér klukkan 11:15 síðastliðna nótt?“ „1 fyrsta hólfi með Rollo. Það er víghundurinn, sem ég sé um“. „Og þér urðuð sjónarvitni að þeim atburði, sem Murfield lið þjálfi var að segja frá?‘ „Auðvitað". „Fyrsta lygin, Ferguson. Og ef þér bætið annarrj við, verðir þér i sendur aftur til herdeildar yðar, ' áður en sól er af lofti“ „Ég lýg ekki“. Það kom allt 1 einu ljótur svipqr á andlit haps. „Og þér skuluð ekki Ieyfa yður að tala þannig til min, herra Cavell. Þér getið ekki haft £ hótunum við mig lengur. Þér megið vita það að okkur er öllum fullvel kunnugt um að þér voruð rekinn úr stöðu yðar hér“. Ég sneri mér að sendiboðanum. | „Farið og biðjið Weybridge höfuðs mann að koma hingað tafarlaust”, sagði ég. Sendiboðinn lagði af stað, en tröllstór liðþjálfi reis úr sæti sinu og stöðvaði hann. „Þess þarf ekki herra rninn," sagði hann. „Ferguson er fífl. Það getur ekki legið I láginni. Hann var í símaherberginu við hliðið. Sat þar hjá símaverðinum, reykti og drakk kókó. Ég var á verði. Sá hann aldrei, en vissi hvar hann var og hafði áhyggjur af því. Fergu son hefur alltaf skilið Rollo einan eftir í hólfinu, og þar sem sá hund ur er svo grimmur að hann mundi verða hverjum manni að bana, ef i það færi, þá var það öruggt". „En það reyndist ekki öruggt“ sagði ég. „Þér hafið lengi haft þennan háttinn á, Ferguson, er ekki svo?“ T A R Z A N Áður en mig fer að gruna einhvern ákveð in um að hafa brennt kofana ætla ég að tala við Kaanu — Ég er mjög óttafull út af því sem kann að eiga eftir ag gerast. Vertu ekki með áhyggjur út af því sem enn hefur ekki gerzt. — Auðvitað, ég hugsa bara að ég sé þreytt. Þetta hefur verið mikið álag á þig, Na- omi, j ú ættir að fara inn að sofa og fá þér nokkra hvíld. - Meðan ég veit af þér hérna get ég sofið róleg. Heilsuvernd Námskeið min f tauga- og vöðvaslökunar- og öndunaræf- ingum fyrir konur og karla hefjast mánudag 4. október. — Uppl ( sima 12240. VJGNIR ANDRÉSSON — iþróttakennari — VÍSIR ASKRIFENDAÞJÓNUSTA Áskriftar- , . Kvartana-s,mmn er 11661 virka daga kl. 9—19 nema laugardaga kl. 9 — 13. VÍSIR er eino síðdegisblaðið kemur út alla ; virka daga Afgreibslan Ingólfsstræti 3 skráir nýja kaupendur Simi 11661 auglýsing f VÍSI kemur víðo við VÍSIR er auglýsingablað almennings AFGREIÐSLA AUGLÝSINGA- SKRIFSTOFUNNAR ER ‘ INGÓLFSSTRÆTI 3 Simi 11663.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.