Vísir - 06.11.1965, Blaðsíða 7

VÍS IR . Laugardagur 6. nóvemuer i«mo.
KIRKJAN
NAÐIN DROTTINS
og
ÞJOÐIN
Kirkjuritið
Kirkjuritið októberheftið, hefst
á vígsluræðu sr. Jakobs sál.
Kristinssonar, sagt er frá dokt-
orsvörn sr. Jakobs Jónssonar og
ritstjórinn skrifar pistla að
vanda. Sr. Þórir á Sauðárkróki
ritar um guðfræðiráðstefnuna í
Reykjavík í sumar og ritstjórinn
um John R. Mott. En lengsta
greinin í heftinu er Staða munk
lífs í miðöldum, erindi sem sr.
Guðmundur á Hvanneyri flutti á
aðalfundi prestafélagsins s.l. vor.
Þetta vil ég hugfesta,
þess vegna vil ég vona
náð Drottins er ekki þrotin,
miskunn hans ekki á enda,
hún er ný á hverjum morgni,
mikil er trúfesti þin!
Drottinn er hlutdeild mín, segir
sál mín,
þess vegna vil ég vona á hann.
Góður er Drottinn þeim, er á
hann vona.
og þeirri sál, er til hans leitar.
Gott er að bíða hljóður
eftir hjálp Drottins.
(Harmljóðin 3, 21.126.)
Náðin Drottins er ekki þrotin!
Það er svo margt, sem þrýtur,
er tímar líða. Og tíminn líður
svo undarlega ört. Með honum
breytist allt. Hugmyndir manna
breytast og viðhorf breytast.
Það, sem áður var talinn sann-
Ieikur, er ekki lengur virt. Kraft-
ar mannsins þrjóta og heilsan
dvínar og aldurinn færist yfir.
Þá er gott að vita um eitt,
sem ekki breytist. Drottinn er
hinn sanni. Miskunn hans er
ekki á enda. „Allt er að breytast
en aldrei þú“, syngjum vér í
sálminum.
Sé drottinn skaparinn allra
hluta og upphaf alls, er hann
ekki háður takmörkunum tímá
og rúms. Hann er ekki háður
lögmálum breytileikans og fall-
valtleikans. Hann er ekki held-
ur háður viðhorfum okkar mann
anna. Hann er hinn sami hvort
sem margir eða fáir lúta hon-
um og tigna. Náð hans þrýtur
ekki og miskunn hans er ekki
á enda!
Náð Drottins er eitt af því,
sem margir láta sig litlu skipta
á vorum dögum Þeir telja hana
úreltar hugmyndir, sem'eigi ekki
við nútímamanninn. Hann hafi
svo margt annað raunhæfara að
■G/eðí geitasmalans
Geitasmalinn sat uppi á hól og gætti hjarðar sinnar. Hann
söng háum glöðum rómi, því að Guð hafði gefið honum svo
fallega söngrödd. Þetta var bjartan sumardag. Fegurðs landsins
og mildi veðurblíðunnar í hámarki.
Konungur landsins notaði tækfærið til að njóta sumardýrð-
arinnar. Söngur geitasmalans barst til eyrna hans og hirð-
mannanna sem voru í fylgd með honum. Hans hátign stöðvaði
vagninn sinn, lét kalla geitasmalann fyrir sig og spurði:
„Hvað gleður þig svona, drengur minn? Liggur alltaf svona
vel á þér?“
„Já, hvers vegna ætti ekki að liggja vel á mér“, sagði geita-
smalinn. „Ég er viss um að jafnvel konungurinn sjálfur er
ekki ríkari en ég“.
„Jæja, ekki sér það nú á þér“, svaraði konungurinn og leit
á tötraleg föt hans. „Hvar eru öll þín auðæfi?“
„Auðæfi“, svaraði drengurinn. „Þau eru yfir mér og allt um
kring. Sólin blessuð sendir mér jafnmikla birtu og jafnmik-
inn yl og sjálfur konunginum. Og öll blómin; þau veita mér
ennþá meiri gleði heidur en konunginum, sem tekur varla eftir
þeim I öllu sínu skrauti. Og svo á ég hendumar mínar. Ekki
vil ég selja þær fyrir allan heimsins auð. Eða fæturna mina,
sem bera mig yfir holt og hæðir. Og augun min; ekki vildi ég
skipta á þeim og öllumgimsteinum veraldarinnar. Og svo...“
En nú tók kóngurinn framí fyrir geitasmalanum. Hann klapp-
aði á kollinn á honum og sagði: „Já, kannski ertu ríkari en
kóngurinn a. m. k. ertu ánægðari en hann“.
Þetta er lítil saga um hina sönnu lífshamingju, sem íslenzka
máltækið orðar svö: Nóg á sér nægja iætur. Og sá vitri Saló-
mon segir: Betra er lítið með Guðs ótta, en mikill fjár-
sjóður með armæðu.
Ástráður Sigursteindórsson skólastjóri, sem
skrifar hugvekjuna í dag er guðfræðingur. Þótt
hann hafi ekki tekið prestsvígslu er hann sístarf-
andi að kirkju- og kristindómsmálum. Hann er
í stjórn K. F. U. M. og sóknarnefnd Laugarnes-
kirkju og á fundum og mótum talar hann af
krafti og trúargleði þess manns, sem byggir
lífsskoðun sína á hinu eina nauðsynlega.
styðjast við. Nútímamanninum
finnst niðurlæging í því að biðja
sér náðar.
En hvað er náðin?
Náðin er kærleikur hins al-
máttuga Guðs, er hann mætir
veikum og ófullkomnum mönn-
um. Eðli Guðs er að líkna, misk
unna og fyrirgefa. Eðli hans er
bezt lýzt með þessum orðum:
„Því svo elskaði Guð heiminn,
að hann gaf son sinn eingetinn,
til þess að hver, sem. á hann
trúir glatist ekki heldur hafi ei-
Frækorn
1 annál ársins 1882 segir m. a.
Um vorið hélt Lárus Jóhannes
son predikari þrjár kveldræður
í dómkirkjunni 1 Reykjavík og
geðjaðist mönnum vel að. Setti
hann fram kenningu sína í sögu-
legum dæmum úr daglega lífinu
og féll mörgum það betur en
venjulegur predikunarháttur.
—O—
í nýju Kirkjublaði 1. október
1914 birtist erindi sem Sigurður
í Ystafdll hafði haldið á héraðs
fundi Suður-Þingeyinga. Þar seg-
ir m. a. á þessa leið:
„Eftirdæmi til góðs og hin
þegjandi, dagfarslega kenning
predikarans er oft kröftugri en
nærri því allt annað. Vanti þar
samúð hluttekning og næman
skilning verður orðið á predik-
unarstólnum eins og hljómandi
málmur og hvellandi bjalla og
nær ekki tii hjartanna“
—O—
Þorlákur biskup lagði mesta
ást á presta þá og kennimenn,
er siðiátlega lifðu og sínar vígsi
ur varðveittu nokkuð eftir á-
kveðnu, og virði þá alla sæmi-
lega og setti þá sællega að því,
er föng voru á. En þá lærða
menn, er miður gættu siðlætis og
sinnar vígslu varðveitt.: óvarlega
minnti hann á með blíðlegum
boðorðum betur að gera og snúa
sínu ráði áleiðis og annarra,
þeirra er þeir áttu að ábyrgjast.
—O—
Prestar sumir sýndu sig hon-
um (Henderson) þó betri en þeir
voru, en hann lagði allt út til
hins bezta, gaf og landsfólkinu
öllu saman lof um trúrækni og
annað og heidur meira en minna
en vert var.
(Espóiin)
líft líf“ (Jóh. 3, 16.).
Þetta er náðin Drottins!
Náð hans þrýtur ekki og misk
unn hans fær engan enda.
Maðurinn getur hafnað náð
hans og forsmáð miskunn hans,
en hún stendur samt tii boða.
Hún verður aldrei úrelt. Þetta
er hið óumbreytanlega lögmál
kærleikans.
Jesú sagði eitt sinn: „Komið
til mín allir þér, sem erfiðið
og þunga eruð hlaðnir og ég
mun veita yður hvíid“.
Þama var náðin að verki.
Margir komu til Jesú og fundu
hvíld og sálarfrið hjá honum.
Þar var náðin Drottins. Á öll-
um öldum síðan hefur það sama
verið reynsla þeirra, er til hans
hafa leitað. Fyrir trúna hafa þeir
fundið hjá honum sálum sínum
hvíld.
Enn í dag er reynsla margra
sú sama. Þeir hafá leitað hans
í auðmýkt og veikleika og hafa
fundið hjá honum raunverulega
hjáip.
Já, en þetta er hugarburður
einn og sjálfsblekkmg auðtrúa
sálna, segja sumir.
Hugarburður einn og sjálfs-
blekking getur aldrei verið styrk
ur og hugfró þegar á reynir
sízt þegar til lengdar lætur. Þar
þarf meira til. Reynsla þeirra,
sem reynt hafa náð Drottins, er
líka sú, að því meira sem á
reynir því dýrmætari er hún og
mest þegar sárast sverfur að.
Hver þarf ekki á slíkri náð
að halda á þessum tímum? Hafi
menn nokkru .sinni þarfnast náð
ar og miskunnar lifandi Guðs
þá er það nú.
Og nú stendur hún öllum til
boð óumbreytanleg „ný á
hverjum morgni".
Mættir þú, sem þessar linur
Iest, læra þann blessaða leynd-
ardóm að bíða hljóður eftir
hjálp Drottins.
*
Héraðsfundur Arnes
prófastsdæmis
Héraðsfundur Árnesprófasts-
dæmis var haldinn undir forsæti
prófasts, sr. Sig. Pálssonar, i
kirkjunni á Selfossi 27. október.
Sóttu hann allir prestar Árnes-
þings, 8 að tölu og 16 safnaðar-
fulltrúar af 27, sem setu eiga á
fundinum.
Fundurinn hófst með guðsþjón
ustu, sem sóknarprestarnir í
Hveragerði og Skálholti önnuð-
ust,
Fyrir utan hin venjulegu störf
héraðsfunda, ræddi fundurinn
nokkuð hugéanlega útgáfustarf-
semi á kirkjulegu og trúarlegu
lestrarefni. Ennfremur var talað
um þátttöku kirkjunnar í dag-
skráefni útvarpsins og hvað
hægt mundi að gera að auka
hana.
Þá var kosin fimm manna
nefnd á fundinum til að athuga
möguleika á því að halda almenn
an kirkjufund fyrir allt prófasts
dæmið í sambandi við næsta hér
aðsfund. ‘
Um kvöldið var haldin sam-
koma í Selfosskirkju. Þar hélt
sr. Bernharður Guðmundsson á
Skarði erindi um viðhorf ungs
prests til prestsstarfsins og skýrt
Sr. Sigurður Pálsson.
var í máli og myndum frá sumar 3
búðastarfi kirkjunnar í Hauka-I
dal á s. 1. sumri.
i