Vísir - 03.05.1966, Blaðsíða 15

V í SIR . Þriðjudagur 3. maí 1966,
15

HARVEI FERGUSSON:
X-
Don Pedro
— Saga úr Rio - Grande - dalnum —
En kraftaverkið gerðist. Hann
beygði sig eldsnöggt á réttu augna-
bliki og náði traustu taki á hana-
hausnum og kippti upp fuglinum,
reið áfram kippkom og svo á
harðastökki til baka veifandi han-
anum sigri hrósandi, og allir hinir
reiðmennirnir á eftir. Var hann nú
lýstur sigurvegari, og hneigði sig {
þakkarskyni rykugur sem hann var,
en með sigurbros á vör, og svo
hneigði hann höfuð í virðingarskyni
við hina fögm húsfreyju. Með af-
rek sínu var hann talinn hafa kom-
ið f veg fyrir, að skuggi vanheiðurs
félli á Dia San Juan. Alfonso var
og talinn hafa bjargað heiðri sínum
og sankti Jón, vemdari hesta-
manna, talinn hafa sýnt, að hann
hefði á honum sérstaka velþóknun.
Allir hylltu Alfonso af mikilli á-
kefð.
Eins og líkum lætur var ekki lítill
völlur á pilti á dansleiknum eftir
unnið. afrek. Hann sótti á Magda-
lenu ákaflegar en nokkum tíma áð-
ur, en hann átti sér keppinaut þar
sem Hildgard lautinant var og
náðu ekki aðrir að dansa við hana.
Svo varð stutt hlé á dansinum og 1
vildi svo til að báðir komu að henni ■
samtímis. Hvor um sig þóttist hafa 1
orðfð fyrri til og kom til snarprar
orðasennu.
Leo varð þess fyrst var, að eitt-
hvað óvanalegt var á seyði, er dans
endur, sem komnir vom út á gólfið,
haettu að dansa, og söfnuðust sam-
an utan um þau. Hann sá mikinn
alvðrasvip á mönnum, því að atvik
eins og þetta höfðu æ ofan í æ
orðið orsök þess, að menn voru
vegnir og langvinnar deilur milli
ætta einnig orðið afleiöingin.
Leo veitti því athygli, að liðsforing-
inn stóð teinréttur og þögull eins og
í hermannsstöðu, en sótrauður í
framan, og með kreppta hnefa, en
Alfonso mælti til hans lágum rómi
örgunarorðum.
Leo hafði oft verið vitni
að dansleikum að atburöi slík-
um sem þessum, en aldrei orðið
vitni aö því fyrr en nú, aö konan í
leiknum, réði leikslokum, en það
gerði Magðalena.
Hún gekk fram, róleg, virðuleg
og brosandi á milli þeirra, breiddi
út báðar hendur og ýtti þeim dá-
lítið frá og breikkaði þannig bilið
milli þeirra, og studdi höndum á
beggja brjóst. Og enn brosti hún,
fyrst til annars, svo til hins.
— Svona, drengir góðir, sagöi
hún, takist í hendur.
Alfonso var heitlyndur og hefni-
gjam, en skapgerö hans var einnig
slík, að hann gat skipt um skap á
andartaki, en slík var ekki skapgerö
Hildgards. Alfonso steig allt í einu
eitt skref aftur á bak. og rétti
fram höndina og Hildgard tók f j
hana en all treglega og af nokkurri j
stirfni þvf næst hneigði Alfonso sig
djúpt fyrir húsfreyju og svo fyrir
keppinaut sínum og sætti sig viö
það, „ að húsfreyjan félli í faðm
hersins“ eins og einhver orðaöi þaö
síðar, með þessum oröum.
— Herra, dansinn er yðar!
Öllum létti og menn tóku þegar
aftur gleði sína.
Klukkan var þrjú að morgni er
dansleiknum lauk við fyrsta hana-
gal. Magðalena stóð við dyr frammi
og kvaddi hvem gest sinn af öðmm
með brosi á vör og handabandi, en
Leo þurfti ýmsu, að sinni vegna
burtfarar gestanna.
Er hann gekk til rekkju, er sein-
asti vagninn var farinn, var liðin
meir en hálf klukkustund frá dans-
leikslokum.
Eins og jafnan, að loknu dans-
samkvæmi, lá hún nakin á rúminu
og beið hans. Þaö kom honum
aldrei óvænt, né að á þeim stund-
um veitti hún honum alla blíðu af
mestri hlýju og ákafakenndri þrá,
og hann geröi sér vel ljóst, að þá
var það hlutskipti hans, að njóta
þess, að öll sú þrá sem ólgaði í blóði
hennar í dansinum, blossaði upp og
tók framrás. í dansinum, þar sem
hún var miðdepill alls og keppi-
kefli aðdáenda, hafði þráin eftir ást
og fullnægingu hennar magnast æ
meir, og aldrei var mýkt hreyfinga
hennar meiri en er hún gaf sig
honum alla á slíkum stundum, en
að loknum ástarleiknum seig henni
blundur á brá og hún svaf vært sem
barn, sem svæfð hafði verið með
söng. Og þá lá hann oft langa stund
vakandi viö hlið hennar, virti hana
fyrir sér og furðaði sig á þvf, að það
skyldi hafa orðið hans hlutskipti,
að eignast þessa dásamlegu veru,
og hann hugleiddi líka hversu traust
þau bör.d myndu reynast, er
knýttu þau saman, — þegar fram
liðu stundir, því að Magðalena var
ekki hans eins, heldur lífsins sjálfs,
og hún hafði mikið að gefa, og hún
gaf öllum, sem f nálægö hennar
voru eitthvað af sjálfri sér.
V.
Síðar þetta sumar fóm þau á
dansleik í E1 Paso Leo og kona
hans, en sá dansleikur markaði
tímamót, enda er hans getið í ann-
álum. Að því er Leo bezt vissi var
þaö fyrsti dansleikurinn, sem gring
óar efndu til og buðu á öllum virð-
ingarmönnum í dalnum, konum
þeirra og dætmm. Það vom for-
ustumenn Suður-Kyrrahafsjám-
brautarinnar, sem efndu til dans-
leiks, en hún var að teygjast æ
lengra vestur á bóginn eftir gróður
litlum sléttum, Vestur-Texas f átt
ina til E1 Paso. Tilgangurinn var
að bæta sambúð gringóa og Mexi-
kana, sem voru lftt hrifnir af „inn-
rásarframkvæmdum" félagsins eöa
með öðrum orðum járnbrautar. Og
dansleikurinn var haldinn í stærsta
samkomusalnum í E1 Paso.
Þarna voru saman komnir allir
virðingamenn í E1 Paso, Las Cruces
og Don Pedro, og konur þeirra, og
kom allt þetta fólk akandi. Konur
voru í sfnum fegurstu kjólum og
með sín dýrustu sjöl, og vissulega
gleymdu þær ekki að skreyta sig
denmantsgreyptum kömbum, brjóst
nælum og hringum. Allt kvöldið var
gætt fyllstu háttvísi á báða bóga,
en ekkf verður með sanni sagt, að
tilgangurinn meö að bæta sambúö
og samstarf hafi verið að fullu
náð. Átti það sinn þátt í því, aö
meðal gringóa voru margir, sem
ekki kunnu neitt er heitið gæti í
spönsku, og auk þess vom flestir
þeirra lítt vanir siövenjum Mexi-
kana, en mexikönsku karlmennirn
ir fylgdu sfnum svenjum f því, að
þeir hnöppuðust saman í öðrum
enda salarins eða í barnum, en
gringóar fylgdu sínum venjum og
tóku sér stöðu þar sem konur voru
eða jafnvel settust hjá þeim, en
það var freklegt brot á mexikönsk-
um venjum, og hafði traflandi á-
hrif á konurnar, sem áttu ekki
slfku að venjast nema frá eigin-
mönnum og heitmönnum. Má segja,
að vandræðaleg þögn hafi oftast
ríkt, þar sem gringói gerði til-
raun til að gefa sig að konu, og fór
svo óhjákvæmilega, er á leið. Þátt-
takendur í samkvæminu skiptust í
tvo hópa, og líkaði í rauninini hvor
ugum vel. En eitt var þó, sem bætti
úr skák, og má raunar segja, að
'nafi bjargað öllu við, er á leið kvöld
ið.
Magðalena, jafnvfg á bæði málin,
kát og ræðin, átti meiri þátt í því
en nokkur önnur kona er þarna
Setjum upp
Mælum upp
ECWfAJ
Loftfesting
Veggfesting
Lindurgötu 25
sími 13743
T
A
R
Z
A
N
Eftir svefnlausa nótt. Liðþjálfi við heimt
um að sjá Brand dómara. Yðar hágöfgi þess
ir tveir menn, sem við settum inn í gær-
kvöldi.
Það er nóg af málum hjá mér, þeir veröa
að bíða eftir því að rööin komi að þeim.
Mér þykir það leitt en dómarinn er of
önnum kafin. Ég er farinn að sjá heildar-
myndina fyrir mér Peter og hún verður skýr
ari eftir þvi sem lengra líöur.
Sjóstukkarnir
ódýru fást enn, svo og flest önn-
ur regnklæði, regnkápur (köflótt-
ar) og föt handa bömum og ungl-
ingum Vinnuvettlingar og plast-
vettlingai o.fl. — Vopni h.t. Aðal-
stræti 16 (við hliðina á bílasölunni)

EKCO
SJÓNVARPSTÆKIÐ
AFBORGUNARSKILMÁLAR.
oi?[kco
Laugavegi 178, sími 38000.
RAF-VAL
Lækjarg. 6 A, sími 11360,
EKCO -S J ÓN VARPSTÆKIÐ
SEM VEKUR ATHYGLI.
la
lelzt
betur
meö
W
wöiett
BÍanz
larleslig
glans
hárlagningar-
vökva
HIILDSÖLUIIRGDIl
ISLENZK ERLENDAVERZLUNARFÉIAGIÐHF
f RAMLLIDSLURtTTINDI AMANTt Kf