Vísir - 11.02.1967, Blaðsíða 4

-K
Frú Mary Jaggard, móðir John
Weatherly, sagði samkvæmt frétt
í énska blaðinu Daily Telegraph,
.ið slagsmálin, sem urðu til þess
að John var handtekinn hefðu haf
'zí, þegar hann kyssti brúðina í
-ússneskri brúðkaupsveizlu. „Það
3r greinilegt að Rússarnir skildu
;kki okkar ensku siðvenjur“,
',agði frúin til skýringar.
*
Armando Carlos de Santos, —
brasilískur skattstofustarfsmaður,
sem stöðvaði jarðarför vegna
þéss að kistan var flutt án farm
bréfs, á nú að fara í geðrannsókn.
Sukamo Indónesíuforseti er
.jmátt og smátj: að missa völdin.
Múna síðast hefur „Samband
kristilegra indónesískra verka-
^mann “ ákært forsetann fyrir að
hafa brotið hjónabandslöggjöf
Múhammeðstrúarmanna. — Sam-
bandið heldur því fram, að Suk-
irno hafi fyrir utan hinar fjórar
:ginkonur sínar, sem Kóraninn
.leyfir, átt enn eina f viðbót og
nfi þess vegna gert sig sekan
i fíölkvæni. Sambandið krefst
rannsóknar á hjónabandsmálum
- irsetans og uppnáms eigna hans
il þess að eiginkonumar mörgu
:.fi ekki í velsæld á kostnað þjóð-
Tinnar. Eiginkona Sukarnos nr. 1
-atmawati dvelst sem stendur á
-júkrahúsi í London, eiginkona
ir. 2, Hartini býr í sumarhöllinni
Bogor, eftirlætiseiginkona hans
nr. 3, — hin fyrrverandi jap-
anski næturklúbbseigandi Ratna
wi á von á fyrsta barninu í
Tokyo. Yngsta eiginkona hans —
r 4 — Harjati býr í Djakarta.
' En eftir sögn hinna kristilegu
verkamanna á Sukamo ekki fyr-
! ir löngu að hafa fengið sér 5.
< eiginkonuna, sem einnig býr i höf
uðborginni, hina fallegú fyrrver-
' andi ljósmyndafyrirsætu, Yurike
5 Sanger.

1
Staðgreiðsla skatta
Oft hefur verið rætt um nauð
syn þess að taka upp annan
hátt i sambandi við innheimtu
skatta m. a. vegna erfiðleika á
að ná heim inn.
Það er í rauninnj einkenni-
legt hvernig fólk hugsar varð-
andi greiðslur opinberra gjalda.
Þeir sem harðastir em gegn því
að greiða opinber gjöld yfirleitt,
þeir em oft harðastlr í kröfum
sinum á hendur þvi opinbera.
En hvorki sjóðir ríkis né bæja
gera eitt eöa annað til þjón-
ustu fólkinu, ef ekki koma til
greiðslur opinberra gjalda í
tæka tfð.
Fyrr hefur verið á það minnzt
hversu sumum er það mikils
virði að geta hlunnfarið hið op-
inbera um það, sem þvi ber.
MARTINE CAROL LÉZT
í MONACO
Fjóröi eiginmaöur hennar fann hana, þegar hann
kom úr boði, sem haldið var henni til heiðurs
IVTARTINE CAROL, - hin ó-
krýnda drottning franskrar
kvikmyndagerðar — þangaö til
hún hvarf í skugga Brigitte Bard-
ot — fannst látin fyrir skömmu,
aðeins 46 ára að aldri, það var
hjartað sem bilaði.
Fjórði eiginmaður hennar, auð-
ugur Englendingur að nafni Mike
Eland, kom að henni látinni, þeg-
ar hann kom snemma mánudags-
morgunsins er var heim til lúx-
usíbúðar þeirra á Hotel de Paris,
en það hótel er við hliðina á spila
vítinu fræga í Monte Carlo. Var
hann að koma úr partýi, sem it-
alski kvikmyndaframleiðandinn
Cino del Duca hélt. Boðið var
haldið til þess að halda upp á
frumsýninguna á 43. kvikmynd
Martine Carol „ARRIVEDERCI
BABY“, sem átti að boða sigur-
sæla endurkomu hennar á hvíta
tjaldinu.
Martine Carol fannst á baðher-
bergisgólfinu — baðherbergi
höfðu myndað grunninn fyrir
mörg djörfustu atriðin í kvik-
myndunum ,sem færöu henni
heimsfrægð á fyrstu árunum eftir
stríð.
Carol og eiginmaður hennar
höfðu komið frá París á sunnu-
dag ásamt 160 öðrum þátttakend-
um í samkvæmislífi Parísar, í
tveim Caravelleþotum, sem del
Duca hafði leigt í tilefni boðsins.
Martine Carol, — eða Marie
Louise Jeanne Nicolle Mourirer,
einns og stendur á skírnarvott-
orði hennar — fæddist í útborg-
inni St. Mande við París, þann 16.
maí 1920. Hún hóf skólagöngu
sína hjá nunnum í Dóminikana-
klaustri og síðan í Ecole des
Beaux Arts i París, þar sem hún
lagði stund á listmálun. Þegar
hún var 21 árs gömul ákvað hún
að verða leikkona og fékk nokk-
ur hlutverk. En nefið hennar og
hinn slæmi framburður voru alv-
arlegir gallar. Það var ekki fyrr
en hún hafð; látið gera skurðað-
gerð á nefinu á sér og fengið tíma
í raddbeitingu, að ferill hennar
snérist til betri vegar.
Einkalíf hennar var eins storma
samt og þau hlutverk, sem hún
lék í kvikmyndum. Árið 1949
hitti -hún eiginmann Lönu Turn-
er, Stephen Crane og giftist hon-
um árið eftir. Fjórum árum síðar
á sama tíma og hún varð heims-
fræg með kvikmyndinni „CARO-
LINE CHERIE", skildu þau og
hún giftist franska kvikmynda-
framleiðandanum Christian Jacq-
ue, sem lét hana fá mörg hlut-
verk sem öll höfðu það sameig-
inlegt, að í að minnsta kosti einu
atriði hverrar myndar kom hún
.ram allsnakin.
Hjónabandið var leyst upp ár-
ið 1958, og ári síðar, meðan hún
lék í kvikmynd, sem tekin var á
Tahiti, giftist hún lækninum
Andre Rouveix, sem hún var gift
næstu fjögur ár.
Árið 1962 hætti hún leik um
endur kvikmyndahátíðarinnar í
Cannes sáu hana í fyrra.
sinn og giftist árið 1965 Englend-
ingnum Eland, sem tók hana með
sér til London. þar sem þau voru
búsett í glæsilegu gömlu húsi,
sem snéri út að Regent Park.
HÁHÝSIN FARA I TAUGARN-
AR Á BRETADROTTNINGU
- Feröamenn stilla sjónaukana á glugga Buckingham Palace og hallargarðinn og drottningin vill flytja
Cá, sem er þreyttur á London
1 er þreyttur á lífinu“ þetta
Hún vill flytja.
er sígild tilvitnun enska bók-
.nenntamannsins Dr. Johnsos. Nú
er drottning Engl. þreytt á Lon-
don. Hún vill flytja frá Bucking-
ham Palace til Windsor-hallar.
Undirrót þessa orðróms er, að
öll háhýsin nýju, sem raska einka
lífi drottningarinnar fara ákaf-
lega í taugarnar á henni. Drottn-
ingin, sem er bókstaflega fangi
bak við hina háu múrveggi Buck-
inghamhallarinnar getur ekki
lengur farið í göngutúr í hallar-
garðinum óséð. Bandarískir ferða
menn og annarra landa ferða-
menn í skýjakljúf Hilton hótels-
ins stilla sjónaukum sinum á
glugga Buckingham hallarinnar
og hallargarðinn. Elísabet getur
ekki óáreitt leikið sér við hund-
ana sína og börn án þess að hafa
það á tilfinningunni, að einhver sé
að glápa á hana.
Duckingham Palace með 600 her
** bergin, langa, dimma ganga,
300 klukkur, 2500 glóðarlampa
og meira en 200 manna þjónustu
lið hefur aldrei verið eftirlætis-
íverustaður Philips prins. í há-
degisverðarboði með erlendum
fréttamönnum i London svaraði
Philip spumingunni um það hvort
konungsfjölskyldan hefði áhuga á
listum á þennan veg: — Drott-
inn minn dýri, við búum jú í
safni.
17 n þetta safn er aðaiaðdráttar-
afl ferðamanna, sem koma til
London og Englands. Ef fánam-
ir blakta ekki á Buckingham
Palace verða ferðamennimir fyrir
vonbrigðum. „Hún er ekki
heima“.
Varðmannaskiptin, sem fara
fram með pomp og prakt og leik-
ur herhljómsveitarinnar er ekki
hið sama, ef drottningin er ekki
þar.
Windsor Castle er heimili drottn
ingarinnar um helgar, þegar hún
dvelst ekki í frí; í höllunum í
Sandringham eða i Balmoral. Síð
degis á föstudögum fer EMsabet
í bifreið til Windsor og dvelst
þar fram á mánudag.
Það ér ekki oft að Philip prins
fer með henni. Hinn óþolinmóði
Philip getur fundiö upp á því að
segja „bloody" (fjandans) svona
um tuttugu sinnum á leiðinni
milli Buckingham Palace og Wind
sor. Við hverja hindrun í um-
ferðinni kemur blósyrð; frá sjó-
liðsforingjanum gamla.
Ensk fréttablöð mótmæla ákaft
áætlunum um að drottningin
muni flytja frá London. „Eins
lengi og við höfum einvalda, sem
þjóðhöfðingja verður hann eða
hún að búa í Buckingham Palace,
er skrifað í eitt dagblaðanna í
London. Það væri tímaeyðandi
byrði fyrir ráðherra, ambassa-
dora og aðra þá, sem þurfa að fá
viðtal við drottninguna, að þurfa
að aka til Windsor".
Þetta er suinum jafnvel mikil
íþrótt, en þó er þetta eitthvað
að breytast, sem betur fer.
Sömu sögu er að segja um sölu
skatt, sem um álögur skatts og
útsvars.
Það mættj segia mér að fólk
hugsaði ekki út i samhengiö
milli greiöslu opinberra gjalda
og opinberrar þjónustu. Það er
of algengt aö fólk líti svo á, aö
ríki og borg séu sér óviökom-
andi aðilar sem einungis sjúgi
að sér fjármagnið í nafni álag-
anna. Ekkl er hugsað út i að
hið opinbera er að hluta, við
sjálf.
1 rauninni er þetta skortur á
félagsþroska, vanþekking á upp
byggingu og þörfum þjóðfélags
ins. Þetta þyrfti að kenna í
skólum, þannlg að unglingamir
lærðu strax á unga aldri, hvað
því fylgir að vera skattborgari,
og hvers vegna skattar og skyld
ur eru greiddar. Þannig væru
líkur fyrir þvi aö upp yxi kyn-
slóð sem gerði sér grein fyrir
því að greiðsla opinberra gjalda
er innborgun fyrir þá opinberu
þjónustu, sem ríki og borg láta
í té.
Hvort sem komið verður á
staðgreiðslufyrirkomulagi eða
ekki, þarf að linna þessari styrj
öld, sem háð er milli innheimtu
manna hins opinbera og borg-
aranna með tilheyrandi hótun-
um og lögtökum. Þetta elur á
greiðsludrætti í lengstu lög, þar
eð sumir af þessum innheimtu-
aðgerðum eru jafnvel fram-
kvæmdar af mönnum, sem ættu
ekki að komast í þá aðstöðu að
beita samborgarana valdi,
vegna klaufalegrar ofstopafram
komu, svo ekki sé meira sagt.
Það er orðið nauðsyn að
breyta innheimtunni úr styrjöld
og í það form, að hið opinbera
og skattborgararnir eigist við
sem viðskiptavinir.
Þrándur í Götu.