Vísir - 11.02.1967, Blaðsíða 7

V í SIR. Laugardagu* 11. febrúar 1967.
„KVENLEGUR
COURREGES'
T'izkumeistarinn Courreges gerði ekki
tizkubyltingu eins og búizt var við
Courreges — Courreges —
um allan heim var beðið eftir
Courreges-tízkusýningunni í
Parfs sem fram fór 3. febrúar.
Courreges, tízkumeistarinn,
hafði lofað að koma fram með
eitthvað alveg nýtt og spurning-
in var hvort þetta nýja ætti eftir
að valda álíka tízkubyltingu og
„geimferðafötin", stuttu kjólarn
ir og hvítu stígvélin, gerðu fyrir
tveimur árum.
Courreges hélt sýningu sína,
en þaö er engu líkara en þeir,
sem viðstaddir votu hafi orðið
fyrir miklum vonbrigðum og
vilji helzt þegja nýju Courreges-
tízkuna f hel. Svo mikið er vfst
að meðan hinum tízkumeistur-
unum hefur verið hampað í
heimspressunni hefur svo til
ekkert verið sagt frá Courreges-
sýningunni, annað en hún hafi
farig fram.
Kvennasíðunni hafa þó borizt
stuttar fréttir af sýningunni og
virðist af þeim sem Courreges
hafi ekki staðið við loforð sitt
um algera nýjung. Bera fötin,
sem hann sýndi, mikinn svip
af þeim fötum, sem hann sýndi
fyrir tveimur árum, eina brevt-
ingin, sem um er talað, er að
þau séu kvenlegri.
Sýningastúlkumar hjá Courre
ges gengu yfirleitt inn tvær
og tvær saman í takt við tón-
listina. Þær vom ýmist stutt-
klipptar eöa með hárið (sitt
eigið hár) tekið í tagl í hnakk-
anum. Þær vom þaktar frekn-
um, hvort sem þag voru þeirra
eigin freknur eða ámálaðar. í
stað stígvélanna, sem Courreges
varð hvað frægastur fyrir, vom
þær nú í hvítum sportsokkum
með saum aftan á leggnum og
við þá í barnalegum skóm með
slaufum.
Það bar mikið á slaufunum á
fötum Courreges og var þeim
víða komið fyrir ofarlega á bak-
inu. Tvöfaldir saumar, eins og
á „gömlu“ kjólunum og kápun-
um voru mjög áberandi.
og voru rassvasar á sumum
Kápurnar voru víðar og sama
er að segja um kjólana og ca.
eins sm. breiðar leggingar í lit.
sem stungu í stúf við efnið
voru nokkuð áberandi.
Lokaatriðið á sýningunni var
ekki brúðarkjóll eins og yfirleitt
tíðkast heldur komu inn þrjár
sýningastúlkur, klæddar rauðum
og hvítum fötum (uppáhaldslitir
Courreges í ár) og er þær sneru
baki í áhorfendur mátti sjá að á
bakinu á þeirri sem var lengst
til vinstri var stórt F, á þeirri
næstu stórt I og á þeirri þriðju
var stórt N og er þær stóðu
hliö við hlið mynduðu stafirnir
orðið FIN, sem þýðir ENDIR
Fróðleikur um heimilisiðnað
Heimilisiðnaöarfélag Islands hefur nú hafið
útgáfu rits, sem ætlað er til kynningar á göml-
um og nýjum fróðleik sem aö heimilisiðnaði
lýtur og hefur Kvennasíöunni borizt fyrsta hefti
ritsins, sem nýlega er komið út. Nefnist ritið
„Hugur og hönd“ og er ætlunin aö það komi út
einu sinni á ári. Verður félagsmönnum Heimilis-
iðnaöarfélags íslands sent ritið, en auk þess
veröur það selt í lausasölu.
í inngangsoröum aö ritinu segir m.a. aö ráð-
izt hafi verið í útgáfu þessa rits vegna þess að
komiö hefur í ljós aö aukin þörf er á leiðbein-
ingastarfsemi af hendi Heimilisiönaðarfélagsins
Er ritiö ætlað til kynningar á gömlum og nýj-
um fróðleik, sem að heimilisiönaði lýtur og
veröa greinar um- ýmsa þætti heimilisiðnaöar-
ins, fróðleikskorn, sérstakar óskir og ábending-
ar um efnisval þakksamlega þegnar.
1 þessu nýútkomna riti kennir margra grasa
og eru þar m.a. 8 litmyndasíður úr bók Hall-
dóru Bjamadóttur um vefnað á íslenzkum heim-
ilum sem út kom á síöasta ári.
Helga Kristjánsdóttir skrifar um Heimilisiön-
aðarfélag íslands og verzlunina íslenzkan heim-
ilisiðnað sem félagiö rekur aö Laufásvegi 1. Þá
er viðtal viö forstööukonu verzlunarinnar, Sig- ;
rúnu Stefánsdóttur og sagt er frá samkeppni um *
bezt gerða íslenzka muni ætlaöa feröamönnum ;
og til notkunar innanlands.
Uppskriftir eru að mynstraðri lopapeysu,;
lopakápu og hamdofnum svuntum. Þá em (
mynstur að ullarefnum, tillö.gur aö gerð bakka-
banda, uppskrift að prjónuðu langsjali úr ís-
lenku bandi, mynstur á refli frá 17. öld og síöan
eru myndir af útskornum munum, m.a. skrifar
Kristján Eldjárn meö um þvottaklapp. Þá er
sagt frá gerö fótofinna banda, Amheiður Jóns
dóttir segir frá Heimilisiðnaðarsambandi Norð
urlanda en Heimilisiðnaðarfélag íslands er aöili
að því og eru þingin haldin á þriggja ára fresti
Að lokum er grein um jurtalitun eftir Matthildi
Halldórsdóttur, Garöi.
Ritnefnd skipa: Geröur Hjörleifsdóttir, Sól-
veig Baldursdóttir, Sigríður Halldórsdóttir og
Vigdís Pálsdóttir.
Myndir gerði Gísli Gestsson, útlitsteikningu
Hafsteinn Guömundsson, prentmót Páll Finn-
bogason og Edda h.f. sá urn setningu og prentun.
Þessa hlýlegu loðkápu er einfalt að gera eftir upp-
skrift úr „Hugur og hönd.“
Issinfónía
ÍFljótgerður en hátíðlegur eft-
irréttur er „íssinfónían‘% sem
gerð er á eftirfarandi hátt:
2 pakkar núggais (1 líters
pakkar), 4 bananar, 3—4
matskeiðar Ijóst romm.
1 Súkkulaðisósa: iy2 dl kakó,
1 y2 dl sykur, 1 y2 dl vatn.
| Núggi: iy2 dl sykur, 50 g sæt-
ar möndlur, fínt malaðar.
Hellið sykrinum í núggann á
; heita steikarpönnu Hrærið í
i með sleif og látið svkurinn
bráöna og verða ljósbrúnan.
Blandiö möndlunum út í, hitið
i aöeins og hellið síðan á smurða
plötu. Látiö núggann kólna,
brjótið hann síðan og maliö eða
myljið mjög smátt.
Blandið kakóinu, vatninu og
sykrinum i súkkulaðisósuna
saman í pott meö þykkum botni,
hitið og látið sjóða í nokkrar
mínútur.
Þegar bera á eftirréttinn fram
er ísinn spændur upp með skeið
eða skorinn í þunnar sneiöar og
settur í skál. Bananarnir skornir
í sneiðar og þær lagöar yfir ís-
inn. Romminu hellt yfir og ör-
litlu af súkkulaðisósunni (heitri
eða kaldri etfir smekk). Síðan er
núgganum stráð yfir og sósan
borin með í könnu.
Þessi „sinfóníuskammtur" á
að nægja handa um það bil 10
manns.
Þessi mynd var terknuð & sýningunni hjá Courreges, þótt nokkuð sé erfitt að sjá samhengi hennar
og lýsinga áfötunum sem sýnd voru.