Vísir - 11.02.1967, Blaðsíða 12

12
V1SIR. Laugardagur 11. febrúar 1967.
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
Hann baröi aö dyrum og vísaði
mér inn.
Skrifstofan var fáum húsgögnum
búin ... skrifborð og nokkrir tré-
stólar. Tollþjónninn stóð fyrir enda
borösins, en fyrir því miöju sat
maður á aldur viö mig, fölur í and-
liti og fremur holdskarpur, og bar
einhvers konar einkennisbúning —
ég þóttist vita aö hann væri úr ör-
yggislögreglu hersins. Vegabréfið
mitt og önnur skilríki, sem ég hafði
meðferðis, lágu á skrifborðinu.
Hann leit á mig með nokkurri
vanþóknun. „Er þetta vegabréfið
yðar?“ spurði hanri á prýðisgóðri
frönsku.
„Já, herra minn. Og mér þykir
mjög fyrir því, að mér skuli hafa
láðst að endumýja það,“ sagði ég.
„Þér hafið valdið verulegu
vafstri".
„Það er mér ljóst. En ég hef
það eitt mér til afsökunar, að ferð
mín var ekki ráðin fyrr en seint á
mánudagskvöld og ég lagði
snemma af stað í gærmorgun. —
Hafði því mörgu aö sinna á skömm
um tíma, og gætti þess ekki að
athuga skilríki mín sem skyldi".
Hann leit enn á vegabréf mitt.
„Hér stendur, að þér séuð blaða-
maður að atvinnu. En þér söigðuð
þeim í tolleftirlitinu, aö þér væruð
bilstjóri".
Sem sé athugull maður. Ekki
hækkaöi á mér risið við það.
„Ég vinn fyrir mér sem bílstjóri
enda þótt ég hafi verið og sé blaða-
maður. Það veltur á ýmsu í þeirri
starfsgrein og eitthvað verður mað-
ur aö hafa sér til lífsviðurværis.“
„Sem stendur eruð þér þá bíl-
stjóri, svo vegabréfiö er ekki ein-
ungis ógilt, heldur og villandi".
Þetta var harla óheiöarleg málsmeð
ferð, en ég hugsaði sem svo, að
það sakaði ekki að bregða fyrir sig
auðmýktinni.
„Já, það veltur á ýmsu“, endur-
tók ég. „Heima í Aþenu á ég leigu-
bíl og ek honum sem leigubílstjóri“.
Hann virti fyrir sér ferðalags-
skírteinið, sem fylgdi bílnum.
„Þessi bíll er skráður á nafn ung-
frú Elizabeth Lipp. Er hún vinnu-
veitandi yðar?“
„í bili, herra minn“.
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplasfi: Format innréttingar bjóða upp
á annað hundrað tegundir skópa og litaúr-
val. Allir skópar með baki og borðplata sér-
smíðuð. Eldhúsið fæst með hljóðeinangruð-
um stólvaski og raftækjum af vönduðustu
gerð. - Sendið eða komið með mól af eldhús-
inu og við skipuleggjum eldhúsið samstundis
og gerutrt yður fast verðtilboð. Ótrúlega hag-
stætt verð. Munið að söluskattur er innifaiinn
í tilboðum fró Hús & Skip hf. Njótið hag-
stæðra greiðsluskilmóia og C\_ — —
lækkið byggingakostnaðinn. SSjlSFMKi
HÚS&SKIPJif.
„Hvar er hún stödd?“
„í Istanbul, geri ég ráð fyrir“.
„En vitið það ekki?“
„Það var umboðsmaður hennar,
sem réði mig, herra minn — til að
aka bílnum til Istanbul, þar sem
hún er á ferðalagi. Sjálf vildi hún
heldur fara sjóleiðina þangað“.
Það varð heldur óþægileg þögn.
Hann virti enn fyrir sér skilríkin,
sem fylgdu bílnum. Leit svo snöggt
á mig.
„Hverrar þjóðar er þessi kona?“
„Þaö veit ég ekki, herra minn“.
„Á hvaða aldri? Hvers konar
kona?“
„Ég hef aldrei séð hana eða heyrt
herra minn. Umboðsmaður henn-
ar annaðist þetta allt...“
„Og hún fer sjálf með skipi frá
Aþenu til Istanbul, sem tekur ekki
nema sólarhring, en lætur aka bíln-
um fjórtán hundruð km leiö, sem
tekur þrjá sólarhringa. Hvers
vegna tók hún bílinn ekki með sér
um borð, ef hún þarf á honum aö
halda í Istanbul? Það er vafsturs-
laust og kostar sama og ekkert".
Eins og ég hefði ekki líka veitt
þessu athygli? Ég gerði einungis að
yppta öxlum.
„Mér er borgað fyrir aksturinn,
herra minn. Vel borgað. Það er ekki
piitt að bera fram spumingar".
Hann horfði á mig andartak. Hrip
aði svo eitthvaö á miða, sem hann
rétti tollþjóninum. Tollþjónninn
renndi augum yfir það, kinkaði
kolli og hvarf út.
Það var eins og stöðvarstjórinn
slakaði hledur á. „Þér segizt ekk-
ert þekkja þessa k°nu, sem á bíl-
inn“, mælti hann. „En hvað um
þennan umboðsmann? Vinnur hann
hjá ferðaskrifstofu?"
„Nei, herra minn. Þetta er Banda
ríkjamaður. Kveðst vera vinur föð-
ur stúlkunnar".
„Hvað heitir hann? Hvar er hann
aö finna?“
Ég sagði honum allt, sem ég vissi
um hr. Harper og kynni mín af
honum. Ekki að ég minntist á
senriu okkar i sambandi' við' ferða-
ávísanirnar. Það kom honum ekkert
við.
Hann hlustaði, þagði og kinkaöi
kolli við og við. Þegar ég hafði lokið
frásögn minni, virtist framkoma
hans taka verujpgum stakkaskipt-
um. Lá við sjálft að hann gerðist
vingjarnlegur.
„Hafið þér ekið bíl áður þessa
leið?“
„Alloft, herra rninn".
„Með ferðafólk?"
„Já, herra mirm“.
„Alltaf með ferðafólk?"
„Já, herra minn. Það vill sjá
Ólympos, Saloniki og Alexandro-
polis í leiðinni til Istanbul“.
„Fannst yöur þetta atvinnutilboð
hr. Harpers þá ekki dálítið undar-
legt?“
Ég lejrfði mér að brosa.
„Herra foringi“,mælti ég. „Mér
fannst það svo undarlegt, að ég
fann ekki nema tvær hugsanlegar
skýringar á því. Sú fyrri var á þá
leið, að hr. Harper væri svo mjög
í mun að koma sér 1 mjúkinn hjá
dóttur mikilsvægs viðskiptafélaga
síns með þessari fyrirgreiðslu, að
honum hefði láðst að spyrja nokk-
um mann ráöa í þvi sambandi".
„Og hver var hin?“
„Að hann hafi vitað, að bílar eru
því aðeins teknir £ skip á milli
Aþenu og Istanbul sem feröamanna
bílar, að eigandinn sé með sem
farþegi. Og aö hann hafi ekki kært
sig um að vera viðstaddur, þegar
tollskoðun var gerð I bílnum, af
ótta við að eitthvað það kynni að
finnast í honum, sem ekki átti þar
að vera. .“
„Ég skil“. Þaö brá fyrir daufu
brosi. „En þér voruð ekki smeykur
við slík óþægíndi?"
Það fór stööugt betur á meö
okkur. „Herra foringi“, sagði ég.
„Ég neita því ekki, að ég kunni að
vera dálítið hirðulaus hvað það
snertir að hafa plögg mín í lagi, en
ég er enginn heimskingi. Á leiöinni
frá Aþenu í gær nam ég staðar og
geröi nákvæma leit í bílnum, alls
staöar þar sem hugsanlegt var að
eitthvað gæti leynzt. En sú leit bar
ekki árangur, samt sem áður“.
Það var drepið á dyr og tollþjónn
inn kom inn. Hann lagði áritaö
pappírsblað á skrifborðið. Foring-
inn las það, sem á því stóð, og svip-
ur hans varð hörkulegur. Hann leit
enn á mig.
„Þér segizt hafa leitaö alls stað-
ar í bílnum?“
„Já, herra minn“.
„Einnig á bak viö hurðaklæðn-
inguna?“
„Nei, herra minn. Þv£ hefði ég
ekki komið viö nema að valda
skemmdum...“
Hann skipaði eitthvað fyrir á
tyrknesku. í sömu svipan greip lög-
reglumaðurinn mig hörku kverka-
taki aftan frá annarri hendi en
þreifaði um vasa mína með hinni.
Svo hratt hann mér harkalega nið-
ur á stól.
Ég starði orðlaus á stöðvarstjór-
ann.
„Bak við huröaklæðningarnar
hefur verið komið fyrir ...“ hann
las upp af blaðinu, sem tollþjónn-
inn haföi fært honum, „ ... tólf
táragassprengjum, tólf reyksprengj-
um, tólf svæfigassprengjum, sex
gashylkjum, sex hríðskotaskamm-
byssum og tuttugu skotreimum,
hlöðnum niu mm skothylkjum".
Hann lagði frá sér blaðið. „Þér er-
uð tekinn fastur".
THATS A LOT OP FIRE-
POWER, IM THE HANOS
’ OF MAOMEM / w/
TmTIk. Uí F»l W.—AII rtgldi rturvirf
C»p». v>6% fcy OnOod FtVu* lynrfltrU, ln«.
YOU ARE NOT
WELCOME 70
OPAR- STATE
YOUR BUSINESS
ANO LEAVE /
OUR BUSINESS IS
GOLD- AND WE
LEAVE WHEN OUR
COFFERS ARE
FULL /
WHO IS THE LEADER
ANTIQUATEO CITY?.
>ER OF THIS )
CM»W
Tarzan hugsar: „Það eru jriikil völd i hönd
um eins brjálæðings." „Hver er höfðingi þess
arar formi borgar?" spyr Krona. „La, æðsta
hofgyðja," svarar Jane.
„Þið eruð ekki velkomin til Opar. Skýrið
frá erindi yöar og hafiö ykkur svo á burt.
„Erindi okkar er GULL. Og' við förum ekki
fyrr en kistur okkar eru orðnar fullar af
því“
Þriðji kafli.
Ekki voru neinir fangaklefar á
tollstöðinni, og ég var því lokaður
inni á salerni í umsjón vopnaðs
varðmarins, á meðan stöðvarstjór-
inn tilkynnti aðalstöðvunum hand-
töku mína, og beið frekari fyrir-
skipana. Það var örskammt á milli
salernisins og skrifstofu hans, og
næstu tuttugu mínúturnar heyrði
ég símann hringja fjórum sinnum.
Ég heyrði óminn af dimmri rödd
hans, þegar hann svaraði. Hann
virtist verða auðmjúkari við hverja
hringingu.
Ekki var ég viss um hvort ég átti
að álíta þaö hughreystandi eða
ekki. Þaö er alltaf erfitt að ráða í
framkomu lögreglunnar, jafnvel
þótt maöur sé nákunnugur í land-
inu. Þaö kemur þráfaldlega fyrir,
að þeir æðri reynist sanngjamari
við að eiga; fúsari að taka til greina
skynsamlega skýringu á óþægileg-
um misskilningi og kunna betur aö
meta virðulega afsökunarbeiðni í
sambandi við þau óþægindi, sem af
slíku hafa stafaö heldur en hrotta-
fengnir uppskafningar í lægri stöð-
um, sem alltaf reyna að gera úlf-
alda úr hverri mýflugu. Hins vegar
hafa þeir æðri allt vald £ sínum
STILLINGAR
Fél. ísl. bifreiðaeigenda.
starfrækir að Suöurlandsbraut
10 ljósastillingarstöð og er hún
opin frá kl. 8—19 daglega nema
laugardaga og sunnudaga. —
Sími 31100.
Fél. ísl. bifreiðaeigenda.
VITR-
ARÞJON-
USTA
Fél. ísl. bifreiðaeigenda.
starfrækir vetrarþjónustu með
kranabifreiðum og jeppabifreið-
um fyrir félagsmenn sina. —
Þjónustusímar eru 31100 og
33614. — Gufunesradíó sími
22384, mun jafnframt aðstoða
við að koma skilaboðum til
þjónustunnar.
Fél. ísl. bifreiðaeigenda.
Kp]
OIJ
URA- OG
SKARTGRIPAVERZL.
K0RNELÍUS
JÓNSS0N
SKOLAVÖRDUSTÍG 8 - SÍMI: 18588
'BUAIHGAN
RAUÐARÁRSTÍG 31 SÍM1 22022
SPflRlfl IIIHA
Sl.I