Vísir - 02.12.1967, Blaðsíða 4

&
landi þurfti að bíða, þangað til
eftir dauðann til að fá hjartans
ósk sína uppfyllta — það er að
( segja, hann flutti líkræðuna yfir
sjálfum sér.
Séra Rees Evans tók greftrun-
arræðu sina upp á segulband
fyrir fimm árum. og sagði syni
sínum einum manna frá þessu
ráðabruggi. Svo að nú fyrir
skemmstu, þegar sóknarbörnin
komu til að sýna hinum látna
klerki hinzta virðingarvott, heyrð
ist kunnugleg rödd hans hljóma
frá prédikunarstólnum, þó að
kista hans stæði á kirkjugólfinu.
Lokaorðum ræðunnar var beint
til ekkju hins látna, Hönnu, sem
sat á fremsta bekk í kirkjunni:
„Við munum hittast aftur. Þetta
eru mín síðustu orð.“
Hinn heimsfrægi ballettdansari
Rudolf Nurejev sem minnzt var á
hér i dálkunum fyrir skemmstu,
hefur fyrir löngu gert samninga
við Konunglega leikhúsið í Kaup-
inhafn um að koma þangaö og
dansa. Dönum mun gefast kostur
á'að berja þennan fræga mann
augum 12. desember næst-
komandi, en þá hefur hann lófað
að standa við gerða samninga.
’.x/e.u* v«.l»
17 ára sænsk stúlka fékk hlutverk í
kvikmynd með Marlon Brando, Ric-
hard Burton og bítlinum Ringo Starr
Draumur hennar rættist, en
það var draumurinn, sem svo
margar stúlkur ala með sér á tán
ingaskeiðinu — að verða heims-
fræg kvikmyndadís.
Teknar voru myndir til reynslu
af 3000 stúlkum, en i hálft ár
hefur verið leitað með logandi
Ijósi um allar jarðir eftir stúlku,
sem félli í hlutverkið. Ewa Aul-
in varð fyrir valinu. Minnzt hef-
ur verið á að iaun fyrir leik henn-
ar í myndinni muni nema um 20
milljónum ísl. kr.'
Myndin heitir ,,Candy“ og verð
ur tekin í Róm, New York og
Sanfrancisco. Henni verður stjórn
að af leikstjóranum ítalska Fran-
co Zeffirelli, sem ávann sér
heimsfrægð fyrir að stjórna
myndinni „Hvemig temja skal-
skass“ eftir samnefndu leikriti
Williams Shakespeare, og £ aðal-
hlutverkunum voru þau frægu
hjón Richard Burton og Elizabet
Tavlor.
•••••■•••••••••••••••••
Enn um i
skilnaðar- i
málin í j
Hollywood j
Nýjustu fréttir frá Hollywood
herma, að á enn einu heimili sé
friðurinn úti. Þau Tony Curtis og
Christine Kaufmann ætla að slíta
samvistum. Cristine tilkynnti
fréttamönnum. að hún hefði flutt
að heiman og mundi leita eftir
að fá skilnað hið bráðasta.
Þetta er hið þriðja af frægum
skilnaðarmálum í Hollywood
núna á stuttum tíma. Hin tvö
fyrri eru mál þeirra Miu Farrow
og Franks Sinatra og mál Mai
Britt og Sammy Davis jr.
Loftslag og andrúmsloft
Á hverjum mannsaldri hafa
oröið mikll stakkaskipti á meö-
al okkar, hinir gömlu atvinnu-
vegir hafa þróazt, eins og oft
er minnzt á, og þá er átt við
að tækni og þekking hafi auk-
ið afköst og framleiðslu, og öll
þjóðin hafi þar með getað veitt
sér meiri velmegun og munað.
En þó lífskjörin hafi stórlega
batnaö, og þjóðin sé oröin vel
bjargálna, a. m. k. miðað við
það sem áður var, þá er langt
frá því að almenn ánægja og
lífsgleði hafi fylgt velmeguninni
Velmegunin hefur haft í för
með sér kapphlaup um lífsgæð-
in, og það kapphlaup hefur stöð-
ugt aukizt og orðið æsifengn-
ara, svo að fólkið hefir ekki
undan kröfum sjálfs sín, eða
réttara sagt, að þegar velmeg-
unin fór að geta veitt fólki,
þá fór fólkiö að gera kröfur á
hendur atvinnuvegunum. En við
höfum ekki verið hyggin, því
sinni, og reyndist í þvi fólginn fjármagn sem ekki verður feng-
mikill sannleikur, því að það er ið annars staðar en úr vösum
staðreynd, sem ekki tjáir móti okkar skattborgaranna. Við bú-
að mæla, að velmegunin hefur\ um því öll eins konar félagsbúi,
að kröfurnar hafa aukizt hraðar,
en nemur þróuninni i fram-
leiðsluháttunum, svo að nú er
svo komið að kröfurnar eru
komnar framúr því sem við
höfum efni á að bíta og brenna.
„Það þarf sterk bein til aö
þola góða daga,“ var sagt einu
skemrnt okkur að nokkru.
Vinnugleðin og sanivizkusemin
hafa dvínað, jafnframt þvi sem
kröfurnar um oninbera forsjá
hefur aukizt. Til að opinberir að
ilar hafi möguleika til að sinna
vclferðarmálum til handa okkur
einstaklingunum, þá þur^a þeir
þar sem samlífið hefur ekki
reynzt alltof farsælt, bví við
eyðum of miklum tíma og of
mikilli orku í að kíta um bú-,
skapinn og afrakstur hans. Við
>1 z' i'iinna sjálfir, en
auka álagið á all?i hina. Við
grunum líka hverjir aðra um
græsku, enda hefur það stund-
um ekki reynzt að ástæðulausu.
Við tíundum illa til félagsbús-
ins.svo að okkar sameiginlegi
félagasjóður hefur hefur stund-
of litlu að spila, til að veita
okkur ýmis gæði, sem við ekki
getum öðlazt sjálfir á eigin
spýtur. Þannig verður þetta
sambýli ekki eins gott og það
gæti verið, þó viðurkenna flest
ir, að búskapurinn hafi verið
farsæll, þegar á heildina e? lit-
ið, eða miðað við t. d. það,
sem afar okkar og ömmur höfðu
til fæðis og klæðis. Með sama
háttalagi, sannast á okkur þau
ummæli, sem maður einn sagði
um okkur:
„Loftslagið á íslandi er heil-
næmt, en andrúmsloftið er ban-
vænt.“
Þrándur í Gðtu.
í