Vísir - 27.02.1968, Qupperneq 9

9
V í S IR . Þriðjudagur 27. febrúar 1968.
'

ium
á eru þeir farnir að róa og
von á nýju í soöið, ef þeir
þá komast nokkurn tíma á sjó
fyrir ógæftum. Annars ku það
nú eina ráðið fyrir mörlandann
að éta sinn fisk sjálfur, ella losn
ar hann ekki við hann. Rússar
eru sagðir veiða meiri fisk orðið
en þeir geta torgað, enda kaupi
þeir íslenzkt tros af einskærri
meðaumkvun með lítilli þjóð fyr
ir skít og ekki neitt. — Og enn
þá brýna þeir kutana I Nigeríu
og vilja ekki sjá morkna skreið
sem mokað er upp úr „margra-
nátta“ netadræsum norður f
Atlantsálum.
ISl
Ekki gengur búhokriö betur
í harðindunum. Hagleysið ærir
sultinn í hvurri skepnu og bænd
ur eiga varla lengur fyrir méli,
enda eru kaupfélögin ekki í
standi til þess að lána neitt út
í krít. Bágt er að þreyja þorr-
an og góuna í sliku jarðbanni
og heyleysi vofir yfir mörgum
á útmánuðum. — Það er til
marks um fóðurskortinn að
bændur nokkrir í nágrenni borg
arinnar fóru í ránsferð að ná-
granna sínum, sem var sagður
heybirgur. Læddust þeir í hlöðu
að næturþeli og öxluðu bagga
stóra, enda annáluð karlmenni í
þeirri sveit. Höfðu þeir burt
með sér sextán hestburöi og.
fóru létt með. En bóndi sá naum
ast á stabbanum, þegar hann
gekk til hlöðu að morgni, fyrr
en hann hugði gjörla að. En
þá sá hann að stæðunni var lít-
illega brugöið. HEFUR verið
æði þétt í þeirri stæðu og fyrn-
ingar trúlega.
ISl
Annars er þaö nú orðið álita-
mál, hvort vesöldin er meiri til
sveita ellegar á mölinni, þar
sem jafnvel gildir heildsalar og
fasteignamangarar komast á ver
gang með slæpingjum, eiga ekki
málungi matar, utan þiggja af
sveit, komast þeir sem bezt
mega að hjá því opinbera sem
blækur á skrifstofur fyrir lús-
arlaun.
Að ekki sé nú talað um múr-
ara og aörar handverksmenn,
eða þá sauðsvartan verkalýðinn,
sem ekki fékk handtak að gera
fyrr en þeir opnuðu frystihús-
in og dró fram lífið af barna-
Iífeyri og atvinnuleysisstyrk. —
Sumir reyna að drýgja auraráð-
in með kúttmögum og gotu, sem
fást stöku sinnum fvrir lítið.
— Svo eru þeir að tala um
verkfall.
Ofan á allt þetta brást svo
þetta sem kallað er „hitaveita"
einu sinni enn. Hefðu sjálfsagt
margar fjölskyldur fengið iðra-
kvef, ef ekki lungnabólgu, hefðu
þeir ekki verið svo elskulegir í
Bændahöllinni að leigjá barn-
mörgum fjölskyldum með af-
slætti x kuldaköstunum, já
næstum því fyrir ekki neitt! —
ekki er að spyrja að gestrisn-
inni, þar sem bændur eru ann-
ars vegar.
csa
Janúar var mikill verðlauna-
mánuður og komust fleiri en
vildu til metorða. Að minnsta
kosti tókst útvarpinu ekki að
troöa sínum þrjátíu þúsund
króna verðlaunum upp á góð-
skáld og lyfskáld að norðan, en
lét þess þó eigi að síður getið
að skáldið pæti uppi með heið-
urinn að verðlaununum.
Silfurhrossið fengu hins vegar
færri en vildu, enda er trunt-
an sú ekki talin svo burðug aö
tvímenna megi á henni, hvað
þá meir. Eigandi hennar situr
úti á Spáni að semja meistara-
verk sem vekja á forakt hjá
kerlingum.
Truntan þessi er sögð vera
mjög svipuð holdum og aðrir
. útigangar þessa lands og menn
rifast um hana eins og gengur.
ISI
Bókmenntaverðlaun Norður-
Ianda fóru fyrir ofan garð og
neðan að þessu sinni. Helgi
Sæm og Steingrímur komu nið
urlútir heim frá útlandinu og
grétu á bak við byrgða glugga.
Var þeirra ferð til fjárútláta
og einskis frama, enda hafa
báðir reynt að bæta ráð sitt,
annar með sendibréfi til séra
Jóns og Njarðar, hinn hefur
dregið seiminn sunnudag hvem
í útvarpinu.
1^1
H-nefndarmenn gerast nú æ
aðgangsharðari í áróðri sínum.
Sagt er að þeir ætli sér þaö
takmark, að kveöa alla árilíusa í
kútinn fyrir vorið. Gerast fáir
málelaðari á mannamótum en
þessír piltar. Hafa þeir og feng
ið i lið með sér margreynda
húmorista og hagyrðinga. Láta
þeir til sín taka jafnt fegurðar
samkeppni, sem hrútasýningar
og þykir hvarvetna að þeim
mikil skemmtan.
ISl
Eins og menn muna klofnaði
áróðursmaskína H-nefndarinn-
ar i haust og var upp úr þeim
vinslitum stofnuð „Fræðslu og
upplýsingaskrifstofa Umferðar-
nefndar Reykjavíkurborgar”
undir forustu „Umferðarfulltrúa
gatnamáladeildar borgarverk-
fræðings Reykjavíkur". — Læt
ur þessi stofnun ekki sitt eftir
liggja og hefur aðallega haslað
sér völl i saumaklúbbum. —
Láta sendimenn hennar, að þvi
er sagt er, helzt ekki sauma-
klúbb fram hjá sér fara. Þykir
konum þetta nýmæli og taka
þeim tveim höndum. — Allt fer
þó fram að siöaðra manna hætti
og er það skýrt tekið fram um
vitjunartíma piltanna, að þeir
dveljist ekki lengur en 15—30
mfnútur í hverjum klúbb.
IS
Islendingar eru manna gálaus
astir með eld og eiga met f hús
bruna, eins og alþjóðaskýrslur
sanna. — Það þykir naumast tíð
indum sæta þótt sundlaugar
fuðri upp og frystihús eru hér
eldfimari en púðurkerlingar. —
Sumum fannst þó nóg um, er
eldurinn réðst á sjálfa slökkvi-
stöðina. Þetta geröist einhvem-
tíma um áramótin. — Við það
fór eldvarnakerfi borgarinnar úr
sambandi. — Kom það sér vel,
því að brunaboðar hafa naum-
ast verið notaöir til annars en
gabba slökkviliðiö.
Annars er allt að snúast við í
^þessu þjóðfélagi: Nú er það ekki
nóg að verkalýðurinn fari f verk
fall, heldur stræka frystihúsin
líka .... Það er ekki að furöa
þótt borgin og ríkið fái sér nýj-
an sameiginlegan heila. — Þessi
heili verður lfklega fyrst f stað
notaöur til þess að reikna út
skattinn, líklega væri ráð að
láta hann svo reikna út lista-
mannalaunin næst. Það hefur
hvort eð er enginn vit á þessu.

Það er nú aldeilis meira
hvernig góöærið hefur ruglaö
menn í ríminu. Áreiðanlega þarf
langt hallæri til, svo að menn
komist aftur f eðlileg hold —
Til bráðabirgöa hefur veriö opn-
ur hjartaverndarstöð...
ISI
Æji-jæja. Það er ekki að
furða þótt menn séu hissa á tíð
inni. Þetta hefur verið mesta
sultarskeið f sögu ojóðarinnar
frá þvf á kreppuárunum. Eilffir
umhleypingar og nauðungarupp
boð. Eina huggan þessa vesælu
vetrardaga voru útsölurnar og
þorrablótin ... Það gerði mönn-
um léttara að beria saman skatt
svikin fyrir mánaðamðtin.

i