Vísir - 02.03.1968, Blaðsíða 12

12 ____________________________________
V í SIR . Laugardagur 2. marz 1968.
SENDi
FÖR
Kvikmyndasaga eftir Jack Pearl
fyrirlitningu. Wartell var honum
þolinmóöari, en gat þó ekki stillt
sig um að svara honum í glettni.
„Jú“, svaraöi hann, „McArthur
sendir einkabíl sinn til móts við
okkur í Pangassan. Sennilega bíður
hann þar þegar, og bilstjórinn orö
inn steinhissa á því að sjá hvergi
til ferða okkar.“
Þetta nægði til þess að Grenier
hélt aftur á sinn stað í röðinni og
bar ekki fram fleiri spurningar í
bili. Wartell leit til Coreys. „Hann
tekur óneitanlega dálítið á taug-
arnar, pilturinn", varð honum aö
orði.
Corey svaraði ekki.
Klukkustundum saman héldu
þeir áfram göngunni í brennandi
sólarhitanum. Svitinn rann án af-
láts í augu Greniers og hálfblind-
aði hann. Hann sveið í kverkarnar,
þegar hann dró andann. Senditæk-
ið varð blýþungt í fangi hans. Það
var eins og það þyngdist við hvert
skref. Hann beit á jaxlinn og starði
á breitt bak Corevs framundan^sér.
„Það ætti einhver að reyriá að
koma honum í skilning um að við
séum samherjar hans en ekki fjend
ur“, urraði hann.
Maccone leit til hans um öxl og
hleypti brúnum. Undarlegt að þessi
fyrrverandi hænsnahirðir skyldi
aldrei geta haldið sér saman.
Grenier talaði enn við sjálfan
sig, fyrst enginn virti hann svars:
„Já, karl minn“, tautaði hann.
„Þessir félagar mínir, þeir eru ekki
að leyna því, að þeir líti niöur á
mig.“
Wartell nam staðar sem snöggv-
ast og virti þá félaga fyrir sér. Þeir
báru sig allir vel að sjá, nema
Grenier. Það kom áhyggjusvipur á
andlit Wartells, þegar hann sá
hvernig hknn var útleikinn.
„Hvernig væri að við fengjum
okkur svolitla hvíld, Steve“, sagði
hann við Corey. „Mér lízt svo á
að við höfum allir nokkra þörf
fyrir það.“
Corey blés ekki einu sinni úr
nös, en féllst þó á uppástungu War-
tells. „Það er í lagi,“ sagði hann.
,,Ég þarf hvort eð er að athuga
landabréfið og áttavitann. Segöu
þeim að nema staðar.“
Leiðangursmenn létu ekki segja
sér það tvisvar. Þeir settust niður
þar, sem þeir voru staddir. Þeim
varð það fyrst fyrir að grípa til
vatnspelans, og enda þótt vatnið
væri moðvolgt, teyguðu þeir það
eins og ískældan svaladrykk.
Corey braut sundur landabréfið,
en Wartell leit á áttavitánn. „Við
erum komnir talsvert af leið,“ sagði
hanp gremjulega, „og við megum
þó engan tíma missa.“
„Ég veit þaö,“ svaraöi Corey.
„En það er að ráði Manuels. Hann
telur ótryggt að fara inn á yfir-
ráðasvæði Moroanna."
Wartell fussaði. „Móroar... öll
eyjan er krökk af japönskum her-
mönnum, og við látum eins og
okkur stafi ekki nein hætta af
þeim. Það eina, sem viö óttumst,
eru sem sagt þessir Moroar."
„Ég þekki þetta ekki nógu vel
til að geta dæmt um það,“ mælti
Cordy stillilega. „En það litur út
fyrir að þessi Moroakynþáttur sé
harður í horn að taka, stúridar
hausaveiöar og annað þess háttar.
Víst er um það, að hinir eiginlegu
Filippseyingar eru hræddari við þá
en nokkuð annaö.“ Hann glotti við.
„Það undarlegasta er þó, að þeir
japönsku eru ekki síður hræddir
við þá, enda hafa Moroarnir fellt
hermenn þeirra svo hundruöum
skiptir, eftir að þeir hernámu eyj-
arnar.“
„Þá eru þeir líka samherjar okk-
ar,“ varð Wartell að orði. „Hvað
höfum við þá að óttast?"
„Samherjar,“ endurtók Corey.
„Vertu ekki of viss um það. Þeir
eru aöeins fyrir sjálfa- sig, og þá
gildir áreiðanlega einu hvort haus-
inn er sniðinn af bandarískum bol
eða japönskum."
,,Það kann að vera satt,“ maldaði
Wartell í móinn. „En hitt er stað-
reynd jafnt fyrir þaö, aö við eyð-
um dýrmætum tíma í að 'ganga í
kringum einiberjarunn á þennan
hátt.“
Corey athugaöi landabréfið enn
um hríð. Loks kallaöi hann á leiö-
sögumanninn, Manuel. „Hvað held-
urðu að þessi krókur taki okkur
langan tíma enn?“ spurði hann.
Filippseyingurinn yppti öxlum.
„Kannski fjörar stundir,
hann.
,Það er alltof löng töf“, sagði
Corey ákveðinn. „Við skulum halda
beinustu leiö.“
Þaö kom skelfingarsvipur á and-
lit leiösögumannsins. „Maroarnir
hættulegir“, sagði hann.
„Við verðum að láta kylfu ráða
kasti“ sagði Corey. „Höldum af
stað — beinustu leiö“.
Leiðangursmennirnir risu á fæt
ur. Að hálftíma liönum voru þeir
komnir á götuslóðann. Manuel gekk
fyrstur, Corey næstur, síðan Parr
ish, Wartell, Grenier, Maccone og
Ross í einni röð. Það leyndi sér
ekki að filippeyski leiðsögumaður-
inn var uggandi og kvíðinn. Hann
skimaði stöðugt í allar áttir eftir
hættumerkjum. Corey athugaði enn
landabréfið á göngunni. Það var
eitthvað þar, sem honum gekk illa
aö átta sig á, svo hann kallaði á
leiðsögumanninn.
„Manuel... komdu hingað andar
tak”.
Leiðsögumaðurinn hlýddi um-
yrðalaust, og nú var það Parrish,
sem hafði forystuna. Slóðinn lá
þarna milli ungra trjáa, og laufkrón
ur þeirra náðu saman uppi yfir, svo
líkast var því, að gengiö væri um
gotnesk súlnagöng í miðaldadóm-
kirkju. Parrish svipaðist um var-
fæmislega og hélt rifflinum skot-
búnum fyrir sér, Allt í einu fannst
honum sem eitthvað kvikt snerti
stígvélin og hann nam staöar, leit
niður og bjóst við að sjá' eitur-
§löngu eða eitthvað viðlíka ógeð-
fellt kvikindi. Honum létti, þegar
hann kom auga á granna vafnings-
viðartág, sem lá yrir þveran slóö-
ann. Hann hugðist halda aftur af
stað, en heyrði þá einhvern annar-
legan þyt, og um leið sá hann af-
berktan viðarteinung, sem bambús
spjót var bundið við, sveiflast upp
og að sér. Áður en hann fékk vik-
ið sér undan, stóð spjótið í gegn-
um harin og svo hart var lagið, að
hann hneig dauður niðúr án 'þéss
á$ gefa frá ser minrista ihljóð..: ■
Þetta var eins og martraðarsýn.
Corey bölvaði. Einhver tuldraöi
Maríubæn. Grenier fannst sem inn
yflin byltust til undir bringspöl-
sagði | „Hver fjansdinn var þetta?‘
Það var Ro-as ' sem spurði.
„Belatic", svaraði Manuel.
„Belatic ... og þvað er það?‘‘
.„Gilcjra^ s^m Mbroft#(Jeggja þar,!
sem þefi^úSst við márifiaférðum”,
svaraði leiösögumaöurinn.
„Fantar“, hvæsti Wartell.
„Ég sagði þér, að Moroar gerðu
sér ekki þjóðemismun“, varð Corey
að orði. „Og; eiginlega er ekki unnt
að lá ,þeim það. Við hyggjumst
gera hið fágra eyland þeirra að orr-
ustuvelli“.
Lík Parrish var losaö með gætni
úr gildrunni. Corey svipaðist um.
Það var komiö /Pram. uridir rökkur.
—- , , ________________________________
»ip—liill!lllllil, U» I I I I I, I. llillll'T l: I I I I I I.!

LEIKFIMl
JAZZ'BALLETT
Frá DANSKIN
Búnángar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti 1
■fc Mlírgir litir
Tk Allar stærðir
Frá GAMBA I
Æfinciaskór
Svartir,. bleikir, hvítir
Táskór
Balflet-töskur

V'tófí.
• SÍMI 1-30-76
imnriniiiiLi1111ni111iii11111
RYÐVðRN Á EéFREIÐINA
Þér veljið efnin, vönduð vinna.
Gufuþvottur á mótor kostar íít. 250.00
Gufuþvottui, albotnþvottur.undirvagn kr. 600.00
Ryðvörr undirvagn og botn. Dinetro) kr.; 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn, Tectyl kr. 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00
Ryðvörn undirvagn og botn Olíukvoðun kr. 450.00
Alryðvöm, Tectyl utan og innan kr 3500.00
Ryðvarnarsfóbin Spitalastig 6
FLJÖT OG GÖÐ ÞJÖNUSTA. !
ÓDÝR 0G GÓÐ ÞJÓNUSTA
TEPPAHREINSUN
ADVANCi
Tryggir að tes>?-
ið hleypur ekki
Reynið viðskipt-
in. Uppl. verzl
Axminster, stmi
30676. Heima-
sími 42239. í
Þér getið
sparað
Með því að gera við bílinn sjálf
ur. Rúmgóður og bjartur salur.
Verkfæri á staðnum. Aðstaða til
að þvo, bóna og ryksuga bílinn.
Nýja bíiaþjónustan
Hafnarbraut 17 — Kópavogi.
Sími 42530.
Frá Jfeklu
URUOVGHS
WHY ARE 30 FEW
WORKERS INTHE
FIELDS? AND THEY
OO NOT RETURN .
MYGREETING! V
SOMETHINfl 15 4
WfíOA/G-f /j
THE COMPOUND IS
PESERTED...EXCEPT
FOR MOURNERS
AT OUR COTTASE!
?5M>67 by Ur
Tarzan er léttur í spori, þegar hann
nálgast tieimili sitt. Það er gott að koma
heim eftir langa fjarveru.
Hvers vegna eru svona fáir verkamenn
á akrinum? Og þeir svara ekki kveðju
minni. Það hlýtur eitthvað að vera að.
Hér er allt autt, fyrir utari tvci syrgj
endur við hús mitt. „Jane, Korak.“
PT
m **
fMenwood
OHEF
Frá Jfeklu