Vísir - 18.05.1968, Blaðsíða 12

12
VTSÍR . Laugardagur 18. maí 1968.
CAROL GASNE:
i >
NÚ ER ÉG AÐEINS ÞINN.
Peter kom aö sækja mig klukkan
sex um kvöldiö. Ég beið inni í saln-
um þangaö til ég heyröi í bílnum
hans, og þegar hann nam staöar
við hliðið flýtti ég mér á móti hon-
um, svo að hann skyldi ekki fá
færi á að tala við Marciu á undan
mér.
Hann laut fram og opnaði fyrir
mér. — Skjóztu inn!
Hann tók snöggvast um hönd-
ina á mér. Svo ræsti hann bílinn
og við runnum niöur veginn. Ég
leit við og sá að Marcia stóö fyrir
utan gistihúsið og horfði á -eftir
okkur. Ég þóttist sjá, að Peter hefði
líka séð hana í speglinum. Hann
stöðvaði bílinn og sagöist koma
aftur eftir eina sekúndu. Svo flýtti
hann sér til Marciu. Ég var fok-
reið, þegar hann kom aftur, en
sagði ekkert. Ég vildi ekki að hann
fengi að vita að ég vissi, að hann
hafði skipti á mér og Marciu í gær-
kvöldi.
Ég horfði á vangann á honum
og fannst að eiginlega hefði hann
eins vel getaö fariö einn, því að
hann lét sem hann vissi ekki af
mér. Hann var hvass á brúnina og
munnurinn eins og strik. Hann var
að hugsa um eitthvað — en áreið-
anlega ekki um mig.
Ég varp öndinni og allt í einu
virtist Peter vita að ég væri ná-
læg. Hann leit á mig og brosti
afsakandi. — Fyrirgefðu. Ég var
að hugsa annaö. Ég var langt
burtu.
— Já, þaö var vandalaust að
sjá þaö, svaraði ég. — Er ónær-
gætni að spyrja þig hvar þú varst,
og með hverjum?
— Mjög ónærgætið. En nú er
ég aðeins þinn — aftur.
— Það efast ég um, sagði ég
hikandi.
— Ég er það, Joyce. Þú veizt
þaö.
— Hvernig ætti ég að vita það?
spurði ég.
— Ég hélt að þú heföir séð það,
svo ekki var um að villast í gær-
kvöldi.
— Meö því að senda mig svona
snemma heim?
— Þú veizt hvers vegna ég varð
að gera það.
Ég varp öndinni. Þetta samtal
miðaði ekki að neinu — nema ég
vildi láta fara í hart — en ég hafði
engan hug á því ennþá.
Ég færði mig nær honum, svo
að olnboginn á mér snerti hans,
og reyndi aö visa öllum beiskju-
hugsunum á bug.
— Langar þig til að koma á
nokkurn sérstakan stað? spurði
hann er við ókum hægt út með
ströndinni.
ÝMISLEGT ÝMISLEGT

Tökum aö okkur hvers konai rnúrbrot
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressur og víbra
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats-
sonar Alfabrekku við Suöurlands
braut. sími "Í04J5
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgeröi 31
Sírni 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annast
lóöastandsetningar, gref hús-
grunna, holræsi o. fi.
■' fEKUR ALLS KÖNAR KLÆÐNINGAR
SLJór-'oG'VÖNDUÐ VINNA *
, . ÓRVAL AF AKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 -SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
SáitiK
r? BOLSTB U N
— Nei. Þú ræður hvert við för-
um.
Hann sveigði út á lítinn afleggj-
ara niður að sjónum og stöðyaði
bílinn. Svo faðmaði hann mig aö
sér og kyssti mig.
Þegar hann sleppti mér aftur
sagði hann með hægð: — Ég geri
ráö fyrir að þú skiljir hvar þetta
endar, Joyce?
— Ja-á, sagði ég hikandi.
— Er þér verr við það?
— Bæði já og nei. Ég hugsa
að mér líði ekki illa.
— Elskan mín, hvers vegna ætti
þér að líöa illa?
— Ég er hrædd um að það geti
vel farið svo.
— Kannski verð það ég, sem
lendi í kvölunum.
— Æ, viö skulum ekki vera
svona alvarleg, Peter, sagði ég f
léttari tón. — Við skulum skemmta
okkur sem bezt saman. Hann leit
á mig og augnaráðið var einkenni-
legt. — Þá það, sagði hann stutt,
— ef þú vilt helzt hafa það þannig.
MARCIA AFTUR?
Við skemmtum okkur vel þetta
kvöld. Við gengum um fjöruna og
töluðum saman, og á meðan var
ég að velta fyrir mér, hvort hann
mundi alltaf taka upp á einhverju
hatrammlegu og óskiljanlegu,
og ég mundi aldrei geta
staðizt töfra hans, samt sem áður.
Síðar um kvöldiö borðuðum við
miðdegisverð á gistihúsi, sem stóð
á kletti við sjávarborðið og sval-
irnar náðu út yfir sjóinn. Tunglið
glitraði í vatninu. Um miönætti var
dregiö úr ijósadýrðinni og sígauna-
hópur kom dansandi inn á gólfið.
Ég haföi séö flamenco-dans áð-
ur, en þessi gagntók mig algeriega.
Ég hafði aldrei séð neitt jafn fall-
egt. Karlmennirnir voru í hvítum
treyjum og nærskornum buxum, og
kjólar stúlknanna með öilum regn-
bogans litum. Ég fékk hjartslátt,
þegar ég heyrði smellina í kastan-
jettunum.
Lófaklappið ætlaði að æra mig,
þegar dansinum iauk. Fólkið hróp-
aöi og öskraði: „Olé! Oié!“ Ég
h^.d að ég hafi hrópað hærra en
flestir aðrir, og ég hoppaði og hoss-
aðist á stólnum mínum og réði
ekki við mig fyrir hrifningu.
Peter þrýsti mér fast að sér,
þegar við dönsuðum aftur, og sagði
blítt: — Sagði ég þér ekki hvernig
ig fara mundi, þegar þú heyrðir
flamenco-lögin? Manstu hvað ég
sagði?
Ég kinkaði kolli og horfði í
augun á honum, en leit fljótt
undan. Ég vildi ekki láta hann sjá
of greinilega, hve mikils viröi hann
væri mér. En þegar við ókum heim
óg hann kyssti mig, vissi ég að
það var vonlaust af mér að láta
sem mér væri ekki alvara — þetta
var meira en „gamánið" sem ég
hafði minnzt á fyrr í kvöld.
Loks sleit ég mig, þó sárt væri,
úr faðminum á honum og sagðist
verða að fara inn. Höndin á mér
skalf þegar ég strauk háriö frá
enninu. Ég vonaði aö allir væru
háttaðir.
— Góða nótt, Joyce! hvíslaöi
Peter.
— Góða nótt, Peter.
— Þú veizt að ég elska þig, er
það ekki?
— Ég vona að þú gerir það.
- Óg þú . ..'?
— Óþarfa spurning, muldraðí ég
og flýtti mér inn í gistihúsið. Ég
heyrði að hann ók burt, þegar ég
var á leiðinni upp stigann og inn
í herbergið mitt. Gegnum gluggann
við stigann sá ég rauða bakljósið
á bílnum aka niður veginn. En
þegar hann kom að hliðinu nam
hann staðar. Ég stóð kyrr og beið
eftir að hann héidi áfram, en ang-
istin læsti sig um mig.
Mínúturnar liðu. Var það Marcia,
sem hafði stöðvað Peter?
Ég leit á úrið mitt. Klukkan var
háifþrjú. Var líklegt aö Marcia
væri svona seint á ferð tvær næt-
ur í röð? Sérstaklega þegar Carlos
hafði reiðzt henni svona.
Loks ók bíllinn áfram. Ég flýtti
mér inn í herbergið mitt og lokaði
dyrunum. Ef Marcia hafði staðið
þarna og beðið eftir Peter vildi
ég helzt ekki vita það. Nokkru síð-
ar heyrði ég fótatak á mölinni fyr-
ir neðan gluggann minn, en vildi
ekki líta út.
Ég dró sængina upp yfir höfuð,
en sæluvíman var runnin af mér.
Ég heyrði rödd Peters aftur: „Þú
veizt að ég elska þig, er það ekki?“
Hafði hann meint þetta? EÖa var
hann þannig gerður, að hann spar-
aði ekki stór orð? Gat hann hafa
þrýst mér svona að sér og kysst
mig svona, ef þetta var ekki ann-
að en leikur?
Auglýsið í Vísi
allett
LEIKFIMI
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
•fc Margir litir
Ailar stærðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bieikir, hvítir
Táskór
Ballet-töskur

SÍMI 1-30-76
I liliiliililiiMI 11 I I I I I I I I II I I I I I I I I I II I
I I I I I: I I 1.11.11.11 I I I I I l.l l.l.l.l I M I il.'Ll.llil
Lækkiö viðgerðarko-stuaainn
með bví að vinna siálfir aö
viðgerð bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstoð ef óskað er.
Rúmgóð húsakynni, aðstaða til
þvotta.
iýjsi bilœþjáiaustan
Hafnarbraut 17.
Sími 42530.
Onið frá kl. 9—23.
NÝJUNG í TEPPAHREINSUN
ADVANCE
Tryggir að tepp-
i ðhleypur ekki.
Reynið viðskipt-
in. Uppl. verzl-
Axminster, sími
30676. Heima-
sími 42239.
mrn itMA
’BUAiaaut
miLlM/lSTi
RAUÐARARSTÍG 31 SÍIUU 22022

ýöUtvýíiiK ■iUix/

fátfri‘< ffJ*
17
SimiWgoS
„Vertu kyrr, La er eklti óvinur
Um ieið ráöast villimennirnir að Tarz-
an. — „Nei.“ — „Drepum Tarzan!“
„Tarzan, hjálpaðu La. — Ó, hann heyr-
ir ekki til mín.“
BELTI og
BELTAHLUTIR
áBELTAVÉLAR
BERCO
KeSjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæSu verSi
EINKAUMBOÐ
ALMENNA „
VERZLUNARFÉLAGIÐS
SKIPHOLT 15 —SÍMI 10199
swejjb
‘X 'v