Vísir - 11.07.1968, Blaðsíða 9

VlSIR . Fimmtudagur 11. júlí 1968.
9
siœj:

upp á Siglufirði, en Geirharður er útlærður vefari.
„Það eru 7 ár. Ég kom beint
frá háskólanum í Leipzig.“
„Hvenær byrjaðir þú að
stjórna kórnum?1
„Það var 1964. Það er ágætis
dægrastytting".
,^Hverjir voru nú helztu tón-
listarviöburðir hjá ykkur í vet
ur?“
„Það eru þessir tveir konsert
ar, sem við höldum. Jólakonsert
inn og lokakonsert sem tón-
skólinn 1 heldur við skólaslitin.
Nú ... og jú, hápunkturinn í
vetur var eölilega förin til
Frakklands."
„Já, sem frægt er orðið. Ykk-
ur var vel tekið í þeirri ferð.“
„Já, okkur var mjög vel tekið,
en svona ferðir eru svo dýrar.
Það er nú sama! Ferðin var
mjög ánægjuleg og það var
ævintýri .lúcast að. koma fram í
salha prógrammi í París og
nokkrir frægústu !menn í Evr-
ópu. T.d. var Tom Jones í pró-
gramminu og fleiri.“
„Þér líkar svona vel á Siglu-
firði. Ætlarðu að setjast hér að
fyrir fullt og allt?“
„Já, mér líkar prýöilega. Það
ær að vísu svolítið dauft á vet-
uma, en það er ýmislegt hægt
að gera til þess aö tíminn líði.“
G. P.
Á SAMA
PRÓGRAMMI
OG TOM JONES
Rætt v/ð Geirharb Valtýsson,
stjórnanda Karlakórsins VISIS
Tónlistarlíf hefur verið með afbrigðum fjörugt á
Siglufirði, svö það hefur verið yrkisefni skálda.
— Þjóðin dáir, veit og virðir
VÍSIS-söng og Bjarna-lögin. —
T>otturinn og pannan í tónlist
Siglfirðinga undanfarin ár
hefur veriö Geirharður Valtýs-
son, stjómandi Lúörasveitar
Siglufjarðar, söngstjóri karla-
kórsins VÍSIS, og skólastjóri
tónlistarskóla Siglufjaröar.
Flestir kannast þó við hann
undir nafninu Gerhard Schmidt,
eins og hann hét áöur en hann
varð íslenzkur ríkisborgari.
„Hvemig líkar þér á Siglu-
firði, Geirharður?“ spurði blaða-
maður VÍSIS þennan fjölhæfa
tónlistarmann fyrir stuttu.
„Þetta er indælt að vera hér.“
svaraði hinn sem náð hefur
furðu góðum tökum á íslenzk-
unni, þótt hann tali hana ekki
fullkomlega lýtalaust.
„Það er gott að starfa í svona
litlum bæ. Maður hefur svo gott
yfirlit yfir allt tónlistarlifið í
svona litlum bæ og lærir að
þekkja betur hvern félaga, svo
maður getur hagað starfinu svo
mikið meö tilliti til þess.“
„Hefur þetta ekki verið erf-
itt hjá ykkur að undanförnu?
Þetta hefur verið svo annasamt.
Fyrst lúðrasveitamótið og mús-
ikkabarettinn og allt það.“
„Nei, ekki svo tilfinnanlega.
Það fór mánuður í undirbúning
að kabarettinum. Það var bara
að koma saman hittast, svo var
þetta jíomiö. Við vorum með
kabarettinn í fjórða sinn núna
í vikunni og þaö var enn sleg-
izt um miöana.1
„Hann hefur verið svona vel
sóttur?“
„Já, það var uppselt í öll
skiptin."
„Það er svona mikill tónlist-
aráhugi á Siglufiröi?"
„Já, mjög mikill."
„Hvað eru margir í karla-
kómum?“
„Það eru venjulegast um 50.“
„En í Lúðrasveitinni?"
„Það er misjafnt. Við gerum
á henni þær breytingar, að við
getum varla kallað hana lengur
lúörasveit. Til þess vantar okk-
ur í hana hljóðfæri. Viö gerðum
þetta, svo að hún gæti frekar
tekið að sér undirleik meö
öðru.“
„Sækja margir nám viö tón-
listarskólann?“
„Þetta eru nú raunar tveir
tónlistarskólar, sem nú starfa
saman. Nemendur sem sóttu
skólann ! vetur voru 75, en þeir
voru misjafnlega langan tíma
hver. Sumir sóttu aöeins nám-
skeiö.“
„Hvað er langt síðan þú
komst hingaö?“
llESENDIIR E
IHAFA DRÐHI-1
Hvar er hringakstursmerkiö?
Gussi skrifar og hrósar okkur
í upphafi bréfsins. Þess vegna
birtlst bréf hans aö sjálfsögðu
fyrst.
Góðir Vísismenn. Það var vel
til fundið að ætla þessum dálki
rúm handa stuttum bréfum frá
lesendum. Vonandi verður það
ekki eintómf nöldur, eins og
oft vill brenna við. — Fram-
kvæmdanefnd hægri umferðar
hefur unnið gott starf, að mínu
áliti, breytingin tókst vel og
lögreglu og liðsmönnum hennar
hefur' tekizt betur en áður að
kertna mönnum að virða um-
ferðarreglurnar. Góður andi
ríkir á götunum og mikið er
það viðkunnanlegra heldur en
heiftin og gremjan, sem oft
sýndi sig, þegar eitthvað bjátaði
á. Við skulum vona, að kurteisi
og góðvild megi einkenna um-
ferðina sem allra mest. Hægri-
nefndin og Slysavarnafélagið
i hafa sent frá sér hefti um akst
í ur á þjóövegum, og fylgdi því
i litprentað spjald með umferöar
merkjum. Úm leið og ég þakka
fyrir hvort tveggja langar mig
til að spyrja hvers vegna eitt
táknið á spjaldinu, hringakst-
urs-merkið, sem er þríhymingur
með þrem örvum, er mynda
hring, hefur ekki verið tekið í
notkun við hringtofgin hér í
bæ. — Gussl —
ISl
Klæðaburður unga fólksins
skyggir á fegurð landsins.
Erlend kona nýkomin til
landsins skrífar:
„Mér finnst þetta
dásamlegt land, þótt ég hafi
enn lítið séð af því. Fjöllin eru
unaðsfögur og litirnir á himnin
um eru slíkir, að orö fá ekki
lýst. Ég vona að straumur ferða
manna til þessa fagra lands fari
vaxandi. Fólkiö er alúölegt og
tekur gestum opnum örmum.
Eitt finnst mér þó skyggja á feg
urð lands og þjóðar, en það er
klæðaburöur unga fólksins, eink
um piltanna. Þeir röltu um bæ-
i inn klæddir í mjög skringi-
lega og spjátrungslega bún-
inga, sumir klæöast nánast lörf
um. Væntanlega verða þetta
mætir menn, þegar þeir vaxa úr
grasi, en sem stendur mætti bú-
ast við þeim í rennusteininum
| innan skamms.
tSl
Æskilegur
blómainnflutningur.
Blómaunnandi, sem er mikið
niðri fyrir skrifar:
Ég varð dálítið ill um daginn
eftir að hafa lesið pistil Þránd-
ar í Götu um innflutn. danskra
tertubotna og skozkra plantna.
Ég er sammála Þrándi, þegar
hann telur innflutning tertubotn
anna hinn mesta óþarfa en öðru
máli gegnir, þegar hann víkur
að plöntunum. Vegna einangr-
unar og legu Islands er jurta-.
líf hérlendis fáskrúðugt. Því
hafa blómaræktendur gripið til
þess að leita uppi erlendis jurtir,
sem hægt er að aðhæfa náttúru
og veðurfari landsins. Þetta hafa
þeir gert um árabil og án þess
að vikið væri að því einu orði.
Ólíkt fáskrúöugra væri í
Ígörðum Reykvikinga og annars
staðar, ef þetta ráð hefði ekki
L verið tekið upp fyrir mörgum
J árum og munu víst fæstir blóma
’ unnendur við þá sakast. Ég óska
\ öllum ræktunarmönnum, sem
i með þessari tilraunastarfsemi
, sinni vinna að fegrun landsins
) allra heilla í starfi.
\ Blómaunnandi
VANN REYKJAVÍKURRADÍÓ
ORUSTUNA UM ATLANTSHAFIÐ?
úrdráttur úr grein eftir Friðbjörn Aðalsteins son. Hallgrimur Mafthiasson tók saman
I jegar Island var hemumið af
Englendingum 1940 lagðist
niður allt talsamband við skip
samkvæmt ákvörðun hernaðar-
yfirvalda. Einnig voru brezkir
verðir við tækin og mjög tak-
markað það er Reykjav.radíó
mátti afgreiða. íslenzkt fólk
hafði aðsetur á stöðinni og var
ætlunarverk þess að þýða öll
skeyti er afgreidd voru til og frá
skipum og afhenda þýðingu
skeytanna brezkum yfirvöldum.
í skeytunum mátti ekki minnast
á veður, ferðir skipa o. fl. Siðar
var öllu þessu fólki sagt upp
starfi og okkur treyst til að
þýða skeytin í hvert sinn. Frið-
bjöm Aðalsteinsson þáverandi
stöðvarstjóri hefur i góðri grein
skráð kafla viðvíkjandi veru
setuliðsins á stöðinni og birtist
sá kafli hér á eftir:
VANN TFA ORUSTUNA UM
NORÐUR-ATLANTSHAFIÐ?
Það er ekki lengur neitt hern-
aðarleyndarmál, og hefir raunar
aldrei verið, að sjóherinn brezki
settist að í loftskeytastöðinni
í Reykjavík (TFA) á hvítasunnu-
dag 1940 og sat þar og notaöi
radiotæki stöðvarinnar í tæp
fjögur ár.
Vinnuskilyrði starfsmanna
TFA voru erfið í þessu „tví-
býli“ og þótt „sambúöin" hafi
yfirleitt verið sæmileg og báðir
aöilar sýnt sanngimi og til-
hliðrunarsemi varö naumast hjá
komizt smávægilegum árekstr-
m-*- 13. síða.
Loftskeytastöðin á Melunum.