Vísir - 11.07.1968, Blaðsíða 12

12
VlSIR . Fimmtudagur 11. júlí 1968.
ANNE LORRAINE
— Heyriö þér! sagöi hún gröm.
— Ég er ekki einn af sjúklingun
um yðar og hef ekki hugsað mér
að verða það heldur, doktor Carey.
Ef ég þarf einhvem tíma á ráðum
yðar að halda, skal ég láta yöur
vita. En svo aö maður víki aftur
að drengnum....
Það virtist fjúka í hann sem
snöggvast. Svo yppti hann öxlum
og brosti. — Allt í lagi — segið
mér bara til syndanna. Þetta kemur
mér ekki við. Eða — gerir þag
það?
— Hvaö meinið þér?
Hann horfði hugsandi á hana. —
Heyrið þér, sagði hann eftir stutta
þögn. — Ef þér hafið fimm mín-
útur afgangs, langar mig að tala
við yður. Getið þér ekki orðiö sam
ferða 1 læknabústaðinn? Þetta er
áríðandi.
Henni lá við að reka upp trölla
hlátur. Skyldu þau veröa fleiri,
þessi „áríðandi" samtöl, sem hún
þyrfti að sinna? Fyrst kom Tony,
Og nú Simon Carey ...
— Jæja, sagði hún með semingi.
— Ég er laus núna og hef nægan
tíma. Með einu skilyrði... Hún
reyndi að brosa. — ... að við töl-
um saman yfir tebolla
Hann brosti ekki, og hún yppti
öxlum. Þessi maður var vandræöa-
gripur, þegar hann var ekki að
starfa. Hún bar hann saman við
Tony og gat ekki varizt að brosa.
Hún tók ekki eftir einu orði, sem
hann sagði, og þegar þau voru kom
in út í garðinn, sneri hann sér að
henni og horfði íhugandi á hana. —
Ef yður leiðist þetta, þá veröiö þér
að segja mér eins og er, sagði hann
stillilega. — Ég vil helzt ekki vera
yður til leiðinda.
Hún fann sneðina, og af því að
sólskin var úti, spuröi hún, hvort
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTl
þau ættu ekki heldur að setjast í
garðinum og tala saman.
— Við höfum ekki oft tækifæri
til þess að sameina starfið og á-
nægjuna, sagð hún létt. — Við
höfum bæði gott af hreinu lofti, og
hér truflar okkur enginn. Við skul-
um setjast hérna. Og hvað er yður
svo á höndum?
Þau voru setzt, þegar hún tók
eftir, að þetta var sami bekkur-
inn, sem hún hafði setzt á fyrsta
skiptið, sem hún hitti Tony. Hún
reyndi að gleyma því og festa hug-
ann við það, sem Carey hefði að
segja.
— Fyrst ætla ég að spyrja yður
frekjulegrar spurningar, sagði Car-
ey. — Hve mikils virði er starfið
yður eiginlega?
Hún kipptist við og leit forviða á
hann. — Hve mikils? Þetta finnst
mér einkennileg spuming. Ég hef
vndi af starfinu mínu! Ég hélt, að
þér vissuð þaö.
— Ég var ekki að spyrja aö því,
sagði' hann þolinmóður. — Allir
geta haft yndi af starfi sínu, en
allir eru ekki fúsir til að helga sig
þvi. Mig langar til að vita, hvort
þér eruð fús til að afsala yður öll-
um áhueamálum um ófyrirsjáan-
legan tín .i og fórna öllum yðar
kröftum fyrir starfið hérna?
— Ég skil yður ekki... Það var
gremjuhreimur í rómnum. — Álít-
ið þér, að ég fórni ekki öllum mín-
um tíma og kröftum í starfið hérna
í sjúkrahúsinu? Ef eitthvað hefur
veriö fundið að því, þætti mér vænt
um, að þér segðuö mér eins og er.
— Þér megið ekki vera svona
dramatísk, sagði hann óþolinmóð-
ur. — Ég hélt, að þér væruð und-
antekning, en mér hefur skjátlazt.
Þér getið ekki gefið skýrt svar viö
spurningu, fremur en annað kven-
fólk. Hvað er yður mest virði í líf-
inu? Það er bað eina, sem mig lang-
ar til að vita ...
W.VAV.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.W.V.V.V.V.V.
'5
PIRA-SYSTEM
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaðnum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítið í SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
STÁLSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260
v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v
*.
Vel með famir bilar
í rúmgóðum sýningarsal.
Umboðssala' .
Við iökum velútlíiandi
biia I umboðssölu.
Höfum bílana ttyggða
gegn þjófnaSi og bruna.
SYNIHGARSALURINN
SVEINN EGILSSON H.E
LAUGAVEG 10S SfMI 22466
TILBOÐ.
Mary starði á hann. Var hún vit-
laus eða var hún bara flón? Fyrir
einum mánuði hefði hún svarað hon
um viðstöðulaust. Starf hennar
hafði veriö henni lífið sjálft, og
ekkert gat haggaö þeirri vissu. En
nú? Gat hún sagt í fullri einlægni,
að hún væri fús til aö fórna öllum
sínum tíma og öllum sínum hug
fyrir starfið, og gleyma öllu öðru?
Hún leit á sjúkrahússbyggingarnar
i kring, og minntist dagsins sem
hún kom hingað fyrst. Þá hafði
það verið henni kappsmál að
hrinda öllu öðru burt og helga líf
sitt starfinu sem hún unni.
— Læknisstarfiö mitt er aðalþátt
urinn í tilveru minni, sagði hún
dræmt. — Ég er sannfærð um það,
'æknir.
Honum létti. — Það var gott að
heyra, sagði hann. — Ég verð að
játa, að ég hef efazt um það upp á
síökastið. Þér verið að afsaka ef
j vður finnst ég vera nærgöngull og
forvitinn, en þér munuð skilja
l hvers vegna ég er það, þegar ég hef
; sagt yöur hvernig í öllu liggur.
i Þér munuð vita að ég kom hingað
j eiginlega til reynslu. Ég var áfjáð-
ur í aö rannsaka sjúklinga úr ýms
um deildum, og þetta sjúkrahús er
með þeim stærstu, sem til eru í
landinu. Stjórn spítalans var fús
til aö leyfa mér aö gera tilraunir
hérna, gegn því að ég ynni á spítal
anum í staðinn. Ég hef áhuga á
rannsóknum — þér vítið þaö líka.
Nú hef ég haft tækifæri til að vinna
I að því, sem ég var byrjaöur á —
I með samþykki spítalastjómarinnar.
'. Og það þýðir aö ég get komið ævi-
! hugsjón minni fram.
j — Á hvern hátt?
! Hann brosti og andlitið ljómaði
af áhuga. — Ég ætla að stofna
lækningadeild hérna, og fæst þar
; aðeins við erfið tilfelli, sem
j ómögulegt er að fást við með venju
| legu móti meö Iyflækningum eða
' skurðlækningum. Þér vitið að áhugi
j minn beinist einkum að geðlækn-
! ingarannsóknum. Ég hef lengi haft
í huga að koma upp lækningastofu
tii að lækna sálarlífstruflanir, sem
geta valdið líkamlegum sjúkdóm-
um. Þetta er gríðar umfangsmikiö
verkefni, læknir, og tekur mikinn
tíma. En ef mér gengur vel þá er
fyrsta skrefið upp þann stiga, sem
ég ætla að reyna að klifra áfram.
Ég get bara ekki gert þetta einn.
Ég þarf færan lækni, sem getur
unnið með mér — lækni, sem er
fær í sjúkdómagreiningu og sem
getur bent á likamlegu ástæöumar
til sjúkdóma. Með því móti þarf
ég ekki aö hugsa um þá hlið máls-
ins. — Hvað segið þér um þetta?
Mér er í sjálfsvald sett hvaða sam-
verkamann ég kýs mér, og þess
vegna spyr ég yður fyrst.
Hún starði á hann og þorði varla
að trúa sfnum eigin eyrum. Blóðiö
sauð í æðum hennar og hún kaf-
roðnaði í kinnum. — Spyrjið þér
mig? hvíslaði hún eins og hún tryði
honum ekki. — En — hvers vegna
mig? Hér er um svo marga að velja
lækna, með miklu meiri reynslu,
sem eru margfalt hæfari en ég.
— Ég spyr yöur, sagði hann ró-
lega. En áður en þér svarið, ætla
ég að segja yður, að þetta verður
ekki létt starf, sérstaklega ekki fyr
ir konu.
Nú var Mary undireins á verði
Hvers vegna ekki fyrir konu?
spurði hún. — Ætli það væri ekki
jafn erfitt fyrir karlmann? Og
hvers vegna spyrjið þér mig þá?
Hann brosti. — Af því að kven-
fólkinu hættir við að skipta sér.
Ef þér tækjuð þetta starf að yður,
munduð þér engan tíma hafa til að
sinna neinum öðrum áhugamálum.
Ef þér væruð tii dæmis trúlofuð
og væruö að hugsa um aö giftast..
— Ég geri það ekki, sagði hún
með óþreyju. — Er yður alvara,
doktor Carey, að ég eigi að aðstoða
yður við þetta? Þá get ég aðeins
svarað: Já. Já. JÁ1 Áður en þér
komuð hingaö hafði ég ekki hug-
mynd um, að þessi sérgrein gæti
verið jafn forvitnileg og hún er.
Þetta er ekki sérgrein, sagði
hann vingjarnlega. Það er læknis-
fræði. Ég er sannfærður um, að
ekki er hægt að neita því að sam-
i band sé á milli líkamlegra sjúk-
dóma og sálarástands sjúklingsins.
Margir læknar eru farnir að hall-
ast að þessari skoðun, og ég er
staðráðinn í að sanna, að hún sé
: rétt. Þetta verður margra ára verk
j — kannski tekur það aldir — og
: það eina sem við getum gert, þér
' og ég, er að sá-fræinu, sem kannski
j ber ávöxt einhvern tíma. Ætlið þér
j að hjálpa mér við þetta? Eruð þér
j fús til þess?
Maðurinn sem
aldrei les aualýsingar
Furðumennirnir virðast ætla að flytja
mig og stúlkuna til þorpsins og þar bíða
okkar örlög, sem aðeins þeirra grimmd-
arlegi hugur veit hver eru.
Hvað skyldi hafa orðið af Jane? Ég
veit að hún er lifandi og þarfnast hjálpar
minnar, en ég veit ekki hvar hún er nið-
urkomin.
REIKNINGAR '
LÁTIÐ O’CKUR INNHEIMTA...
Ooð sparar vður timo og óbægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
T larnargötu 10 — III hæd — Vonarstrætismegm — Simi 13175 (3linur)