Vísir - 17.08.1968, Page 12

12
V1SIR . Laugardagur 17. ágúst 1968.
„Þér segið að það sé ekkert, sem
þér getið haft fyrir stafni eins og
er“, sagði Gail Kerr. „Ekkert, sem
þér getið einbeitt yður aö. Það er
hættulegt, vegna hins mikla tóms,
sem það myndar. Og hér gerist ekki
neitt, verið þér viss, ekkert sem
getur dreift hugsunum yðar frá yð
ur sjálfri sem er nauösynleg for-
senda, að yður megi takast að ná
yður aftur. Og nú, þegar ég veit
hver þér eruð og hvaða starf þér
stundið ... væri þaö ekki hyggi-
legt þráft fyrir allt, að þér tækj-
uð til við starf yðar aftur sem
fyrst? Ég veit aö sjálfsögðu ekki
fyrirætlanir yðar..."
„Nei“, sagði Laura og settist á
lokrekkjustokkinn.
Þegar Gail Kerr haði virt hana
fyrir sér um hríö, mælti hún dá-
lítið hranaleg- að hún ætlaði að
skreppa niður eftir kaffi. Laura
þakkaði henni fyrir, og á meðan
Gail var í þeirri ferð, þvoði Laura
sér og tók að snyrta andlit sitt. Og
þá var það, að hún kenndi allt
í einu svíöandi sársauka... til
hvers var það að snyrta sig og
mála varirnar? Fyrir hvern ...
Þögnin lumaði á ótal spurningum
.. .þögnin, dul og án nokkurra tak-
markana, óravíðátta eins og haf
ið úti fyrir Var þá um að ræða
eitthvert sjálf sem maður gat fund-
ið, hið eina sanna og óvefengjan-
lega ég? Eða var ekki að finna
nema endurminningarnar, sem
flæddu að manni eins og hafið
upp aö ströndinni, vonbrigöi, sárs-
auki, brostnir draumur um ham-
ingju og fegi -ð undir yfirborðinu
sem brimsjóirnir rótuðu upp og
báru upp í fjöruna ...
Lítið borð og garðstóll stóð úti
við gluggann, sem vissi að bjarg
brúninni og sjónum. Hún færöi
annan stól að borðinu settist og
horfði út yfir lognslétta endalausa
vfðáttu hafsins. Og þá gerðist það,
að hafið og hið stórbrotna um-
hverfi hvarf henni eins og í móðu
nokkurt andartak, og þess í stað
birtist henni andiit doktor
Christians St. Laurent, eins og hún
hafði horff á það yfir kvöldverðar-
borðið... birtist henni skýrt og
greinilega eins og í sýn. Og um
leið vaknaöi með henni hugsun,
að hann væri undarlega samþættur
umhverfinu .... eins og hafið, eins
og þverhnípt bjargið, eins og þung
búið og myrkt fjallið I norðurátt,
og þetta annariega hugboð vakti
ekki neina undrun með henni, ekki
sýnin heldur, þótt hún skyldi hvor |
ugt til hlítar. Hvernig skyldi nótt!
in hafa verið honum? Skyldi hann
hafa brotið upp bréfið og lesið'
það? Og hún var því allshugar
fegin að hún skyldi hafa hann til
aö hugsa um eins og ráðgátu, til
að glíma við.
„Jæja, loks er ég að ölium lík-
indum búin að koma þessu í lag
með ritvélina," sagði Gail Kerr, þeg-
ar hún snaraðist inn. Hún bar bakka
í höndum með tveim kaffibollum,
brúnuðu brauði og ávaxtasafa. ,.í
dag er föstudagur,“ sagði hún, þeg-
ar hún setti bakkann frá sér á
borðið og tók sér sæti. „Þá fer mað-
ur héðan með sendiferðabíl í bæinn
eftir vistum. Þaö verður Parker,
sem fer f dag, og ég lét hann hafa
peninga, til að greiða með viðgerö-
ina á vélinni...“ Hún skenkti kaff-
ið. „Annars er Parker mjög snjall
frístundamálari."
Nú rifjaðist það upp fyrir Lauru,
aö það hafði komið fram viö kvöld-
verðinn að Gail Kerr væri brezk-
ur þegn; að hún heföi komið til 1
Bandaríkjanna í sambandi við ein
hver vísindamannaskipti og rann
sóknarstyrk, sem bundinn var Kali-
fomíu-háskóla. Þau Gail og rauð-
skeggaði maðurinn, sem einnig sat
við borð þeirra, höfðu að mestu
leyti haldið uppi samtalinu, en
Christian varla mælt orð. Laura
hafði staðið upp frá borðum, áöur
en kaffið var boriö inn og beðið að
hafa sig afsakaða, og Christian
hafði fylgt henni aö stiganum. Hann
hafði tekiö í hönd henni, um leið
og hann leit í augu henni og mælti
lágt og innilega: „Við sjáumst á
morgun, Laura.“ Og þetta var allt
sem hún mundi af þvf, sem gerzt
hafði við kvöldverðarborðiö.
En nú virtist Gail Kerr ekki kæra
sig um að ræöa annað en hvers-
dagslegustu atriði; ekki hafa neitt
frekara að segja sem nokkru máli
skipti. Laura vissi að Gail gat stytt
henni biðina næstu klukkustundim-
ar, en hún vissi einnig aö hún
mundi stöðugt sjá andlit Christians
fyrir hugskotssjónum sínum, eins
og hún mundi það frá því um kvöld-
verðinn. Og hún þóttist vita, að í
raun og veru væri Gail Kerr að leita
gleymskunnar fyrir dvöl sfna á þess
um stað — að mega gleyma og ná
sér aftur.
„Það eru ýmis ráð, sem maður
notar til þess aö tíminn sé fljótari
að líða,“ mælti Gail Kerr enn. „Ein-
hver skreppur daglega til Deerpoint
og sækir þangað póstinn, en þangað
eru ekki nema tvær mílur, eftir
að kemur á þjóðveginn. Þaðan eru
svo átján mílur til Skeljavíkur. Og
þangað er alltaf farið á föstudög-
um, eins og ég gat um áðan. Þú
iÚOA
Snorrabr. 22 simi 23118
• skyrtublússur
• síðbuxur
• peysur
• kjólar
• dragtir
• kápur

T
A
R
Z
A
N
JANE!
HAVe THEY
HAKMED YOU?
JANE! WHY
DON'T YOU :
ANSWER—? '
r ONT! VA
ONT-WAZ!
LOCJC H//A !N
TH£ PRiSON
CAVE!
ly Edgaji Rjce Burroughs
ThAT NiGHT' WHEH
THE CAve-C/TY HAS
FALLEN S/LENT-
PPA ONT
T'ERK-
PPETEND
TO TANE
MEAWAY
NOWI HE
MUST NOT
, SUSPECT
WHY1 DO
NOT UNDEE-
STANP H/S
STRANSE
. TONSI/E!
THE WAZ-DON UIE!
THEY NEVER INTEND
TO RETUKN JANE TO
ME! SO... NOW THEY
D WILL FEEL THE
WRATH OF
TARZAN!
Jane, hafa þeir meitt þig. Af hverju
svarar þú ekki? Ont-Was, lokið hann inni
í fangahellinum.
Hann þóttist ætla að taka mig með sér
í burtu. Hann getur ekki grunað hvers
vegna ég skil ekki tungumál hans.
Um kvöldið, þegar heiiaborgin var orð-
in hljóð. — Was-Don laug. Þeir ætluðu
ekki að láta Jane af hendi, svo nú munu
þeir komast að raun um reiði Tarzans.
Með BRAUKMANN hitarttm 6
hverjum ofni getið þér sjálf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —
8RAUKMANN sjálfvirkan hitastilii
íx hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
rjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og auktð vet-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent*
ugur á hitaveitusvæði
------------------
ÍIGHVATUR EINARSSON & CO
SÍMI24133 SKIPHOLT 15
Svissnesk úr.
Vestnr þýzkar og franslcar lcTulckar.
Allt vcljbtkkt mcrki.
Þórður Krístófersson úrsm.
Sala og viðgerðaþjónusta
Hrísateig 14 (Hornið við Sandlaugaveg.)
Sími 83616 - Póethólf 558 • Reykjavík.
OGREIDDIRÍ
REIKNINGAR ’
LÁTIO OKKUR INNHEIMTA...
t>að sparat vbut tíma og óþægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu 10 — III hæd — Vonarstrætismegin — Sím/13175 (3finur)