Vísir - 11.09.1968, Blaðsíða 4

GÆZLUMENN ELTA ONNU BRETA-
PRINSESSU Á DANSLEIKI
Hinn 15. ágúst varð Anna Breta
prinsessa átján ára. Hún segir
skilið við bernsku sína, og skóla-
dagamir eru liðnir. Hrffandi full-
orðinsár blasa við henni.
Þó fer hún á mis við mikil-
vægt frelsi, sem annað æskufólk
á hennar aldri mun brátt öðlast.
Gert er ráð fyrir, að brezka þing-
ið muni samþykkja ný lög, sem
lækka lágmarks giftingaraldur
úr tuttugu og einu niður í átján
ár. Þessi réttindi getur Anna ekki
er þeir tóku Berlín. Daginn eftir
sjálfsmorð foringjans -éðust rúss-
neskir hermenn inn í jarðhýsið til
að finna lík hans. Klimenko, yfir-
liðsforingi, stjómaði sveitinni.
iÞað rigndi, og hætt var við að
ryðjast gegnum rústirnar. Ekki
alllangt frá innganginum fundust
lík karls og konu. Lík áróðurs-
ráðherra Hitlers, Joseph Goebb-
els, þekktist á staurfætinum. Lík
konu hans mátti kenna á flokks-
merki úr gulli og vindlingahylki
Hitler dó ekki hetjudauba:
Tók eitur en skaut sig ekki
Adolf Hitler var ekki maður til
að standa við orð sín, er hann
svipti sig lífi í foringjajarðhýs-
inu víð Wilhelmstræti í Berlín
hinn 30. apríl 1945. í erfðaskrá
sinni,- ritaðri stuttu fyrir sjálfs-
morðið, lagði hann þunga áherzlu
á heiðursreglur þýzka hersins.
Þar er mönrrum falið að sigra,
ellegar deyja með vopn í hendi.
Foringi þriöja ríkisins dó ekki
hetjudauða. Hann tók eitur. Frá
þessu er skýrt í nýútkominni rúss
neskri bók, er sagnfræöingurinn
og blaðamaðurinn Lev Alexandro-
vitj Besymenskij hefur ritað. Bók
in er byggð á rússneskum skjöl-
um, er hingað til hefur verið hald
ið leyndum, meðal annars skýrslu
um krufningu líks Hitlers, illa
brennds en þó vel þekkjanlegs.
Rússneskir læknar krufu líkið.
Þessi uppljóstrun Sovétmanna
gengur af goðsögninni um fráfall
Hitlers dauðri. Fjöldi viður-
um byssuskotið, sem talið var
hafa gert út um örlög hans milli
klukkan 15 og 15.30. Hitler var
sagður hafa legið á legubekk og
skotið sig í munninn. Líkleifamar
fundust þó ekki. Menn sögðu, að
legubekkurinn hefði verið alblóð-
ugur.
Rússar hertóku kanzlarahöljina,
einnig úr gulli og merktu Magda
Goebbels.
Það var ekki fyrr en þrem dög
um síðar, að Rússarnir fundu lík
Hitlers og Evu Braun. Varðliðsfor-
inginn Alexej Panassov og ó-
breyttur hermaður Ivan Tsurakov
urðu að fjarlægja haug múrsteina
og brenndra bjálka til að komast
að líkunum. Panassov skýrði leyni
þjónustunni Smersh svo frá: „Lík-
:in voru svo illa brennd, að ó-
kleift var að þekkja þau þegar í
;stað.“
Þau voru flutt til aðalstööva
leyniþjónustunnar og krufin undir
stjóm dr. Sjkaravskijs. Hann bar
kennsl á Hitler vegna tanngarðs-
ins. í munninum fannst hylki eitt,
Juggið í smátt. Hins vegar voru
ekki á líkinu nein merki skotsára,
hvorki á enni né í munni. Gler-
brotunum var safnað og þau send
til rannsóknar. 1 ljós kom, að Hitl
er hafði tekið inn cyankalium.
Að lokinni nákvæmri krufningu
brenndu Rússar leifarnar af líki
foringjans og dreifðu öskunni í
vindinn.
Samdægurs og Hitler tók eit-
ur, hafði eftirmaður hans, Dönitz,
tilkynnt öllum Þjóðverjum, að
„Adolf Hitler hefði fallið sem
hetja í baráttunni við bolsévika."
tileinkað sér. Hún má ekki gift-
ast án leyfis drottningar. Anna
hefur ekki verið „bendluð" við
neinn sérstakan ,jrylgdarmann“
að svo stöddu. Húa hefur aldrei
farið út algjörlega ein með vini.
Þótt henni sé Ieyft aö taka þátt
í samkvæmum, dansa, eöa fara á
sýningar og í kvikmyndahús að
vild, þá hefur það venjulegast
veriö í samfylgd fjögurra til sex
ungra pilta og stúlkna á svipuð-
um aldri og hún er.
Ekki kemur til greina, að ungur
piltur sæki hana heim í höllina
og aki henni heim aö lokinni
skemmtun. I þess stað ekur einka
bflstjóri Önnu jafnan 1 bifreið
drottningarinnar til danshússins,
og þar hittir hún förunaut sinn.
Þá verða þau einnig að kveðjast
fyrir allra augum, og hún ekur
heim meö bílstjóranum, ein.
Tvær undantekningar hafa ver-
ið frá þessari gullvægu reglu. Ann
ar pilturinn var Norton Knatch-
bull, sonur baróns nokkurs, og
hinn var Guy Nevill, sonur lá-
varðar. Guy þessi mátti spyrja
eftir Önnu í höllinni, en leyni-
lögreglumaður frá hirðinni tók
sér sæti í baksæti bifreiöarinnar.
Síðan óku þau til virðulegs veit-
ingahúss við Konungsveg í
Chelsea. Anna og Guy snæddu
kvöldverð við kertaljós og gæddu
sér á kjúklingi og rjómaís ásamt
einu glasi af kampavíni hvort.
Leynilögreglumaðurinn settist við
næsta borö. Hann sást einnig í
bifreiðinni, þegar þau óku heim-
leiðis til Buckinghamhallarinnar.
Anna er í mestu vandræðum
með að stýra milli eðlilegrar
skemmtunar ungrar stúlku og
viröuleika konungborinnar
stúlku. Það gerðist kvöld eitt, að
hún skemmti sér vel. Þetta var
einkasamkvæmi. Dansherra henn
ar vildi gjarnan kynna hana fyrir
vini sínum einum. Hann sagði:
„Þetta er ...“, hætti svo i miðjum
klíðum, brosti og bætti við: „Mér
þykir leitt. Ég tók ekki eftir nafni
þínu.“ Anna tók þessa gaman-
semi óstinnt upp, eins og langa-
langalangamma hennar, Viktor-
ía drottning, hefði gert í hennar
sporum. „Þetta er ekkert fyndið,“
sagði prinsessan. í annað sinn
spurði Anna einn dansféiaga sinn,
hvort hann væri hræddur við
hana, þar sem hann hélt henni
ekki nógu þétt að sér í dansinum.
Þannig er Anna Bretaprinsessa
í stöðugri baráttu við tilfinningar
sínar og skyldur sem meðlimur
drottningarfjölskyldunnar.
Anna, 18 ára í viðhafnarbúningi. Raunar nokkuð ólík sjálfri sér.
Skattamál
Skattamál Sementsverksmiðju
ríkisins þar sem ákvarðaður er
að nýju skattu. 42 aðlla, vekur
að vonum nokkra athygli, þVí
opinber fyrlrtæki hafa ekki fyrr
lent i hliðstæðri aðstöðu. Hins
vegar er vitað, að mörg fyrir-
tæki voru i vandræðum á und-
anförnum árum i kapphlaupinu
um vinnukraft á ýmsum sviðum.
Nauðsynlegir starfsmenn settu
það að skilyrði, að svo og svo
mikið af vinnu þeirra væri und-
anþegið uppgjöri til skatts. Mikil
vöntun á vinnuafli varð til þess,
að stjórnendur margra fyrir-
tækja féllu í þessa freistni til
að standast í samkeppninni.
Þetta er kunnara en frá þurfi
að segja, enda telur almennings
álitið, að Sementsverksmiðjan
sé ekki ein á báti, ef betur væri
að gáð.
Hitt þóttu mikil tíðindi, að
opinbert fyrirtæki skyldl lenda
í vandræðum vegna þessa. Slíkt
gera hreint fyrir sínum dyr-
um.
Almenningi finnst að hin svo-
fasteignasala og þekktustu lög-
fræðinga, sem taka á mótioffjár
fyrir til dæmis innheimtur sínar,
þykir undrunarefni á borð við
það, að fasteignaskrifstofurnar
eða lögfræöingar borgarinnar
þyrftu allt í einu að borga við-
bótarskatt vegna þess að yfir-
sézt hefði að telja fram ýmsar
greiðslur. En þessir aðilar hafa á
undanförnum árum, góðærum,
oft haft ailgóðar fúlgur. Hins
vegar hefur aldrei frétzt um,
að þessir aðiiar hafi þurft að
kailaöa skattalögregla hafi aðal-
lega verið að eltast við smærri
aðila, en þeir með breiðari bök-
in hafi sloppiö við ónæðið. Hitt
mundi vafalaust auka á virðingu
skattalögreglunnar gagnvart al-
menningi, ef hún, auk bess að
gefa opinberum fyrirtæklum auk
ið aðhald, tæki upp á því aö
hnýsast í fiárreiður hclztu fé-
sýslymanna, eins og stærstu
sem þeir sumir hverjir leggja
litla vinnu i.
Það er nú kvartaö um að at-
vinnuvegirnir séu £ kröggum, en
hvaö skyldu hinir illa stöddu
sjávarútvegsmenn greiða stórar
fúlgur til lögmanna vegna van-
skila, en þær innheimtur veröa
þeir að greiða, hvað svo sem
þeir eru illa staddir. Hins vegar
greiða margir lögmenn litla
skatta og gjöld, þannig að
halda má, að beir rétt tóri. Það
er eðlilegt, að almenningur tor-
tryggi f járreiður þessara manna,
og trúi því vart öðru en að
þeir hafi drjúgar tekjur. Margir
fasteignasalar hafa til dæmis 2%
af sölu fasteigna, hvort sem þær
eru stórar eða litlar. Koma öfl
þessi sölulaun til skattaupp-
gjörs?
Meinið er, að lögmenn og fast-
eignasalar þrífast í öfugu hlut-
falli við atvinnuvegina, vegna
eignaskipta og innheimta á van-
skilaskuldum. Það þættu fróðleg
ar upplýsingar, hvort það hafi
nokkurn tíma verið kannað ofan
í kjölinn, að skrifstofur lögfræð-
inga og fasteignasala þoli athug-
un skattalögreglunnar.
Þrándur í Götu.
i