Vísir - 30.10.1968, Blaðsíða 12

12
V1SIR . Miðvikudagur 30. október 1968,
minnsta kosti varla kailaðir stéttar-
breeður...“
I>eir óku fram hjá ráðhúsinu, sem
virtist ljót bygging og drungaleg
i rökkrinu, og inn í hliðargötu, þar
sem bflstjórinn jók hraðann. „Ég
fer heldur lengri leið en mun fljót-
farnari, ef þú hefur ekkert við það
að atíiuga", sagði bílstjórinn.
Hann heföi ekkert við það að
athuga. Og nú óku þeir um ibúða-
hverfi, þar sem flest húsin voru
gömul að sjá, en reisuleg og garð-
amir í kring stórir með trjám
og grasflötum. Hann virti umhverf
ið fyrir sér með eftirvæntingu' og
forvitni og sá augu bílstjórans
fylgjast stöðugt með með sér í fram
speglinum.
Brekkan varð brattari, trén þétt
ari húsin og\garðarnir stærri og
íburöarmeiri. Bíllinn ók um trjá-
göng, síðan blasti við geysivíð gras
flöt og á miðri flötinni stóð hvit
bygging, tveggja hæða með fjórum
álmuni. Petta hlaut að vera einhver
misskilningur — eða var bílstjórinn
að gera gys að honum?
Og samt .. þegar hann steig
út úr bílnurn, úti fyrir breiðum
marmaraþrepum og hvítum súl-
um fannst honum hann skyndilega
sem hann kannaðist ðljóst við sig,
í fyrsta skiptið í Shepperton. Þeg
ar hann virti fyrir sér framhlið að-
albyggingarinnar, fann hann að
hann haföi séð hana mörgum sinn
um áður, en þó gat hann ekki með
neinu móti munað neitt umfram
það, sem hann sá — ekki hvérnig
umhorfs var, þegar inn kom eða
hverja hann mundi hitta það fyrir
— þessi sýn opnaði ekki neinar dyr
að hinum harðlæstu hugarfylgsn-
um 'hans.
„Hve mi!kið“? spurði hann bil-
stjórann. Tókst honum, þegar þess
ar óljósu minningar vöknuðu með
honum að halda þessari ytri ró,
sem honum hafði fundizt svo mikið
varða, þegar hann sat í lestarklef-
anum?
„Tveir dollarar?"
Hann dró fimm dollara seðil upp
úr veski sínu og rétti bflstjóranum
sem athugaði hann .f sömu nær-
göngúlu forvitninni jg áður. Að
því búnu gekk hann upp þrepin.
Hann vildi komast inn yfir þrösk
uldinn sem fyrst. Hann var þess
fullviss að þar hlyti hann að finna
svarið, þótt hann vissi ekki við
hverju.
Ljóskerið fyrir ofan dyrnar bar
tölustafi úr máli —210 Eheppere
ton Green 210, þá var ekki um það
að villast þetta var setur Parsons
fjölskyldunnar. Og hann hafði séð
þetta áður, en ekki fyrir löngu —
og þá rifjaðist það skyndilega upp,
það var á þessum þrepum, á milli
þessara hvítu súlna, sem litía mynd
in var tekin. Myndin af Alexandríu
sem hann hafði fundið í veskinu
sínu.
Gripinn annarlegu magnleysi
rétti hann út höndina og tók um
hurðarhúninn.
Hann stóð inni í víðu og háu
anddyrinu, gölfið þakið mjúkri á-
breiðu veggja á miTh, og eins var
um breiða stigana upp á efri hæð
ina. Sem betur fór, að honum þótti
var hvergi manneskju að sjá, en svo
3. flokkur karla sunnud. KL
10.45-12
3. flokkur karla mánud. kL
7.50-8.40
4. flokkur karla sunnud. kl.
9.30—10.4r
4. flokkur karla mánud. kl
7-7.50
Meistara, 1. og 2. fL kvenna:
þriðjud 7.50—9.30
Meistara, 1. ~>g 2. fl. kvenna:
laugard kl. 2.40—3.30
3 fl. kve na þriðjud. kl. 7—7.50
Laugardalshöii:
Meistara, 1. og 2. fl. karla:
föstud. ki. 9.20-11
Það tók hann nokkurt andartak
að átta sig á þvi, hvað þjónninn
átti við. Að hann furðaði sig á þvf,
að hann hafnaði glasinu. Spyrjandi
svipurinn gaf til kynna að Charles
Bancroft gerði ekki mikið að því
að hafna því boði — og aldrei eftir
kíukkan fimm.
„Eins og yður þóknast, herra
minn“ bætti hatm við. „Frú Ban-
croft skrapp á hestbak, en kvaðst
KNATTSPYRNUFÉL. VUONGUB
Handknattleiksdead
Æfingatafla fyrir veturmn ’68-’69
Réttarholtsskólfc
Meistarafl. karla mánud. kL
8.40-10.20
1. og 2. 8. karla sunnud. kL
1-2.40
áttaði hann sig samstundis á þvi,
að hann hafði ekki minnstu hug-
mynd um, hvert hann átti að halda.
Hann svipaðist um — dagstofa á
hægri hönd, borðstofa á vinstri.
Þótt a#t væri stórt í sniðum og f-
burðarmikið, mátti greina áhrif
tímans, það vottaöi fyrir sliti á á-
breiðunum, sums staðar var máln-
ingin eilftið máð. Þótt þetta væri
að vissu leyti í andstæðu við skín
andí hvíta framhliðina og marmara
þrepin, gerði það svipinn sannari —
þama var ekki um að reeða neina
íburðarmikla sviösetningu, ekki
fölsk leiktjöld, heldur heimili, þar
sem raunverulegt fólk lifði raun-
verulegu Íífi. Og samt sem áður gat
hann ekki varizt þeirri kennd, að
hann væri leiksri á sviði... lefk-
ari, sem skyndilega hafði steio-
gleymt textanum, sem hann átti að
flytja, jafnvel hlutverkinu, sem
hann hafði með höndum.
Hann var f þann veginn að leggja
af stað upp stigann þegar maður,
nokkur við aldur, klæddur hvítum
jakka, birtist uppi þar, og áður én
hann tók til máls, þóttist Gharies
viss um að það væri maðurinn, sem
fyrst hafði svarað í símann, þegar
hann hringdi. „Hr. Bancroft — þér
hljótið að hafa komið með lestinni.
Mér þykir fyrir því, herra!, en ef
þér hefðuð minnzt á það í símann,
þá mundi ég að sjálfsögðu hafa
beðið með bflinn á stööinni. Þér
hafið ekki verið með neinn far-
angur?“
Hann visái ekki, hvort hann átti
að taka síðustu oröin sem afsðk-
un eða vel dulið háð. „Nei“, svar
aði hann og beið átekta.
Þjönninn gekk niður stigann,
kinkaði koMi hæversklega. ,JÞér
eruð áreiðanlega þurfandi fyrir
heitt bað, herra minn. Á ég að
koma með glas handa yður inn í
svefnherbergið?"
„Nei, þakka þér fyrir“. Enn einu
sinni komst hann ekki hjá að horf
ast í augu við það, hvað Mutverk
hans var fráieitt. Hann fann ekki
hjá sér neina löngun í áfengi, hins
vegar hefði hann vel getað þegið
bað, að þjónninn hefði sagt honum
hvar svefnherbergið væri að finna.
„En klukkan er orðin fimm, herra
minn“ sagði þjðnninn.
Svefnbekkir í úrvali á verkstæöisverði
GÍSLI
JÓNSSON
AkurgerSi 31
Smi 35199.
Fjölhæt iarðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsi o.fl.
verða komin heim í tæka tíð fyrir
kvöldverð. Ég vona að feröin hafi
veriö yður ánægjuleg og árangurs
rík herra minn.“
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
TEKUR AUUS KONAR KU/EÐNlNGAR
FUÓT OG VÖNDUÐ VINNA
0RVAU AF Akuæðum
LAU0AVE0 62 - 5|M110825 HEIMASIMI 83834
IrbmmgW
RAUQAmtesagte aa sfca 22022
Verzlunin Vulvo
Álftamýri 1 og Skólavörðustig 8
AUGLÝSIR: Telpna- og drengjapeysur, skyrtur, buxur
gjafavörur og fleira.
FÉLAGSLÍF
Þetta var að sjálfsögðu spurn-
ing, sem hann mátti búast við, en
hann var henni samt óviðbúinn.
„Auðvitaö geri ég það‘“, svaraði
hann.
„Nei, ég sé, að þér gerið það
eidd, enda varla við því að búast“,
mælti Mstjórinn, án þess að Mta
um öxi til hans. „Ég átti heima í
Lyndon, þegar þér áttuð heima í
Euclid. Við vorum strákar þá“.
Hann varp öndinni léttara, tök að
athuga húsin, sem þeir óku fram
hjá, reyndi að einbeita hugsun
sinni, fannst það ótrúlegt,
að hann skyldi ekki geta orðið þess
hins minnsta var, að hann hefði
komið hingað áður. Hvað bflstjór
ann snerti, gat hann verið nokkum
veginn öruggur, hann gerði hvort eð
var ekki ráð fyrir, aö hann þekkti
sig aftur.
„Ég man eftir þér í menntaskól-
anum. Það komst enginn meö tæm
ar þangað sem þú hafðir hælana í
knattspyrnunni. Þú varst hetja I
okkar augum, og ég geri ekki ráð
fyrir- að neinn hafi enn rutt marka
metinu, sem þú settir síðasta árið.
Fylgistu enn meö knattspymu?"
„Jú, endrum -og eins“. svaraði
hann. Þeir óku nú um götu, þar
sem umferðin var mjög hæg, rauð.
ljós stöðvuðu þá hvað eftir annað
Það leit út fyrir, að þarna væri
mikið annrfki, ljós í verzlunar-
gluggum, mikið af fólki á gangstétt
unum, gat verið i verzlunarhverfi
hvaða smáborgar sem var, ekkert
sem vakti athyglina öðru fremur.
„Það hefur mikið vatn runnið
til sjávar síðan“, sagði bflstjórinn.
„Og það má heita undantekning,
ef nokkur af ykkur tekur leigubfl“.
Honum fannst votta fyrir háðs-
hreim i röddinni. „Viö verðum að
ÍlÍllMÍ; ÝAAiSLEGT
Tökum að oKkiu nvers Kontu uiurm
og sprengivinnu t búsgrunnum og ræs
um Leigjum ú» loftpressui og ribr
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvat>.
icmai Alfabrekku vie Suðurlands
braut simJ 10435
GAit klCE BURROUGHS / |s .RjtgA ON
MWL'WC. l" C. MYSIPE.-OR
H 'M ( AGAINST ML?
BSWBæty. .tr I. goiinded
TARZAN ISNtt IN THIS
CITY- ANP THCSE PEOPLE
HAVE NOTSEEN HIM! TLL
NEEP ALLTHE HELP
I CAN GET«
SOUNPEP
LIKE SHE
WOULD HELP
/AE..IFT D|D
SOMETHING
FOR HEK!
- BLTT
„BUT I'D BETTER
BE YERY CAREFUL
OFJU-RA! SHE
ALKEADY KNOWS
MOKEABOUTME
THAN I DO ABOUT
HER! AND SHB'S
50 BEAUTIFUL-
AND WARM...
SHE„ SHAKES
ME UP!
Jú-Ra með: r ér eða á móti? Mér
neýrðist eins og hún vildi hjálpa mér ef
ég gerði eitthvað fyrir.hana! En hvað?
Tarzan er ekki í þessari borg og þetta
fólk hefur ekki séð hann. Ég þarfnast
allrar þeirrar hjálpar, sem ég get fengið!
... en ég ætti að far. fremur gætilega
að Jú-Ra! Hún veit þegar meira um mig
en ég um hana og hún er svo falleg. Hún
æsir mig!