Vísir - 02.11.1968, Side 4

Vísir - 02.11.1968, Side 4
Christine Keeler vill skilnað Hefur nokkra reglulega „vini" „Hún er bara illa upp alin stelpu- gála" var sagt i áströlsku blaði, eftir að Mia Farrow. fyrrum frú Frank Sinatra, hafði hal'dið bíaða mannafund fyrir útlenda i New York. Reyndar hafði hin frá skilda gengið milli borða og taut að óprenthæfar svívirðingar. Ná- ungi einn frá Bombay bað hana að árita mynd, en Mia Farrow reif hana í tætlúr. Þétta var allt saman gert til þess að vekja at- hygli á nýrri kvikmynd, sem hún leikur í, „Secret Ceremony". -X Og svo er það hún Randy Paar, dóttir Jacks nokkurs Paars, sem stjómaði sjónvarpsþætti í Banda- ríkjunum. Randv tók herbergi á leigu og lét lítið fara fyrir sér. Eitt sinn tóku að heyrast furöu- hljóð úr herberginu, og fór hús- móðirin á stúfana, þegar þau urðu óþolandi. Randy hafði smyglað inn ljónsunga, sem hún hafði sér til afþreyingar. Christine Keeler, sem varö heimsfræg af Profumohneykslinu fyrir fimm árum, ráðgerir nú að fara í skilnaðarmál við eiginmann sinn, verkfræðinginn James Lever more. Christine .er nú 26 ára og vill njóta „frelsisins." "Hún segir um þetta allt saman: „Ég taiaði við lögfræðing minn um það nú í vik- unni, og fyrir sex vikum minnt- ist ég á skilnað við eiginmann minn.“ „Það er í sannleika heilmikil spurning, hvemig á að fara að þessu. Það er svo auðvelt að gifta sig og svo erfitt að losna úr hjóna bandinu aftur." „Ég hef núna allmarga reglu- lega „vini“, en ég er ekkert að hugsa um að fara að gifta mig aftur." Þau hjönin slitu samvistum í janúarmánuði 1966, aðeins tveim- ur og hálfum mánuði eftir að þau gengu í hjónabandið. Þau höfðu verið bemskuvinir og hittust aft ur, þegar ungfrúin fór heim til mömmu sinnar árið 1965. Skömmu eftir brúðkaupiö sagði hún: „Ég vil ekki iengur, að neinn kalli mig Christine Keeler, aðeins „frú.“ Ég vil verða eins og hver önnur venjuleg húsmóð- ir.“ Móðir eiginmannsins, James Levermore, frú Georgina Ireland, segir að sonurinn sé alltaf að vinna og hún hafi ekki séð hann í fimm vikur. „Að því er ég bezt veit, ráðgerir hann ekki að skilja. Að minnsta kosti hefur hann ekki ?? SOS-SKOR44 Hentugir fyrir gjaldkera Þessir skór voru ekki gerðir fyr ir göngu. Væru menn í þeim, hefðu þeir góða aðstöðu til að ná sér niðri á þjófum án þess að sparka í þá. Skómir eru uppfinning ítalskr- ar konu, sem er læknir í þokka- bót, dr. Tullia Bensaja-Musolino. Hugmyndin er að gera fólki, eins og til dæmis bankagjaldkerum, kleift að senda hjálparbeiðni, jafn vel þött þeir horfi beint inn í byssuhlaup. Tveimur litlum málmplötum hefur verið komið fyrir i þessum skóm, annarri aftan á hælnum og hinni á hiiðinni á hinum hæln- um. Það eina, sem gera þarf í neyð, er að standa á þann hátt, að málmplöturnar snertist. Snertingin setur af stað transis torkerfi inni f hælunum, og þjófa- bjalla langt í burtu fer að hringja. Ekki hefur verið skýrt frá þessari aðferð í smáatriðum, en dr. Tullia heldur þvi fram, að þessir aðvörunarskór geti verkað i yfir tuttugu kilómetra fjarlægð frá bjöllunni. Lögreglustöð, segir hún, getur komið sér upp símaborði, sem tengt sé allt að 200 slíkum skó- pörum í nágrenninu. Ólíklegt væri, að bankaræningi tæki eftir því, að gjaldkerinn hefði slikan fótabúnað, Hún segir lika, að varia sé hætta á, að SOS-merk ið verði gefið af siysni, því að fólki sé ekki eiginle’gt að setja fæturna í þessar „stellingar'*. fært það í tal við mig", segir hún. Þau hjónin hafa farið sinna eig- in ferða um margra ára skeið, og enginn veit, hvers vegna Christ- ine vill nú endilega fá lögskiln- að. Fyrir fimm árum varð brezk- ur ráðherra að láta af embætti hennar vegna, og við borð lá, að ríkisstjórnin félli út af öllu sam an. Ef til vill leiðist henni nú að hafa ekki verið í sviðsljósinu um sinn. Christine. Útflutningsuppbætur á landbúnaðarafurðir Oft er talað um útflutnings- uppbætur á landbúnaðarvörur og heyrast oft óánægjuraddir vegna þessara greiðslna, en þeir sem að þeim finna, mættu taka eftirfarandi „með í reikninginn". Á framleiðsluárinu 1/9 1967 til 3Í/8 1968 námu útflutnings- uppbæturnar 248 milljónum króna. Á þessu framleiðsluári nam útflutningur á dilkakjöti 4000 lestum, en útflutningsupp- bætur eru og greiddar á annað útflutt kjöt nautgripakjöt (800 1) ærkjöt (350 1) og á mjólkuraf- urðir, osta o. fl. en engar útflutn ingsbætur á aðrar landbúnaðar- afuröir, svo sem gærur, æðar- dún, hross o. fl. Nú má fullyrða, að útflutning urinn á dilkakjöti verði 4500 lestir á nýbyrjuðu fjárhagsári (1/9 1968 til 31/8 1969) og það má fullyrða, að hann verði mun meiri, ef til vill 1000 lestum melrl, Á þessu nýbyrjaða fram- leiðsluári má ætla, að land- búnaðarafúrðir afli þjóöinni gjaldeyristekna, sem nemi þó nokkuð á fjórða hundrað milljónum króna. Þá vill það gleymast mönn- um hve mikill fjöldi manna i sveitum, kauptúnum og hér i höfuðborginni, nýtur góðs af — vegna atvinnu tengdri þessum útflutningi, bflstjórar í sveitum, ' versnandi skilyrði fyrir þá, sem þar búa áfram til viðhalds menn ingarlegu félagslífi, og loks það, að allt atvinnu- og félagslíf í kauptúnum og sveitaþorpum, byggist á blómlegum landbún- aði, en þessu fólki yrði þá að sjá fyrir atvinnu við sjávarsið- una, mikilli fjárfestingu í sveit búum höfum ekki nægan skiln ing á því hve útgjaldafrekur búrekstur er á þessum tímum, en þá kem ég að því sem bænd ur gætu gert til þess að draga úr fjárfrekustu utgjöldum sín- um, og hefi ég einkum í huga eftirfarandi: KJALLARAGREININ fólkið sem vinnur í sláturhúsun um og frystihúsunum, hafnar- verkamenn, farmenn, skipafé- lög. Allt dregur þetta sig sam- an. í framhaldi af því, sem sagt var í fyrri grein vil ég leggja áherzlu á, að haft sé í huga, þeg ar rætt er um fækkun bænda, hver áhrif það hefði þjóðmenn- ingarlega, ef fólkinu fækkar í sveitunum, — afleiðingarnar um, kauptúnum og sveitaþorp- um reyndist hafa verið á glæ kastað, og ný fjárfesting yrði að koma til sögunnar, og mundi þjóðin blátt áfram ekki hafa efni á þessari stórbreytingu, né mundi það verða henni til neinn ar blessunar. Nú er hagur bænda, margra að minnsta kosti, erfiður sem annarra landsmanna, og víst er um það, að við sem í bæjunum 1. Bætta meðferð og hagnýt ingu þess áburðar, er til fellur á býlum þeirra, og vandaðri ræktun, en hvoru tveggja er víða mjög ábótavant, og mætti við þetta sparast talsverð. kaup á tilbúnum áburði, sem vafalaust eru oft óhófleg, — það munar um minna en að leggja tugi þúsunda, ef til vill 100 þúsund eða meira, fyrir tilbúinn áburð, ef til vill vafasaman að gæðum. 2. Aö bændur á Suðurlands- undirlendi að minnsta kosti, taki upp skiptirækt, rækti korn og grænfóður meira en þeir gera, og spari sér þannig fóður bætiskaup allverulega. Gegnir það furðu hve fáir bændur hafa notfært sér reynslu Kleménsar á Sámsstöðum, sem hefur sýnt og sannað með áratuga tilraun um hvað gera má á sviði korn ræktar. Hér læt ég staðar numið að sinni, en get þess til áherzlu á því, sem sagt var undir lið 1, að gömul reynsla er fyrir því, að góðar mjólkurkýr skiíuðu eins miklu mjólkurmagni í gamla daga af góðri töðu vel ræktaðra túna, þegar tilbúni áburðurinn var ekki kominn til sögunnar, né hinar miklu fóðurbætisgjafir og góðar kýr nú á dögum. Hitt er svo annað mál, að tilbúni áburð urinn er nauðsynlegt hjálpar- meðal við nýræktina, en á því sviði er sennilega oft um þá ofþenslu að ræða, að betri reynd hefði fengizt af að fara sér hægara og rækta vel. A. Th.

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.