Vísir - 07.11.1968, Blaðsíða 9

V í SIR . Fimmtudagur 7. nóvember 1968.
-X
Bjartsýnn? - Bjartsýni og
ekki bjartsýni. Ég er víst bú-
inn að láta uppi nóg af slíku.
Þú skalt ekki hafa eftir mér
neitt um þao. — En útlitið
breytist auðvitað, þegar síld-
8in fer að veiðast hér skammt
undan og það gæti batnað
« töluvert enn, ef veiði verður
| sæmileg fram í næsta mánuð.
— Annars hafa þetta verið
svo mikil vonbrigði í sumar,
1 að menn eru famir að vona
| varlega.
g '%7'ísir sló á þráöinn til nokk-
urra framámanna við síld-
arvinnslu fyrir austan til
þess aö heyra í þeim hljóðið. —
Þessi síldarvertíð er ein sú erf-
iðasta, sem íslenzkir síldveiöi-
menn hafa átt, veiðitregða og
langsótt á miðin. — Söltunar-
stöðvarnar hafa staðið auðar
mestan part sumars og í haust
hafa þær aðeins fengið einn og
einn farm á stangli, en stúlk-
umar hafa orðið að hafa ofan af
fyrir sér með prjónaskap og
bóklestri í sfldarbröggunum.
A síldarplássunum hafa menn fengið nóg af „bjartsýni“.
VIÐ SKULUM EKKI MINNAST A BJART-
SYNI EFTIR ÖLL VONBRIGÐIN
Vísir ræddi fyrst við Hreiðar
Valtýsson á Seyðisfiröi og þó
að hann vildi sem minnst láta
uppi af bjartsýni var þó á hon-
um að heyra að brúnin hefði
heldur létzt á þeim Seyðfirð-
ingum. þegar skipin fóru að
veiða síldina þar 50 mílur und-
an og koma með hana sprikl-
andi á sfldarplönin.
■ 100% nýting.
— Þetta er gullfalleg síld,
sagði Heiðar, og nýtingin er
mjög góð. Það má heita að
farmar bátanna nýtist eins og
þeir leggja sig til söltunar. Við
söltuðum í þessari hrotu frá
því í gærkvöldi og þar til í
dag (mánudag) um 2000 tunnur.
— Haldiö þið ennþá aðkomu-
fólkið?
— Við erum ekki með ýkja-
margt aðkomufólk hér, líklega
40 manns, en það hefur flest
verið um kyrrt. Margur var að
vísu orðinn leiður á að bíða.
Það hefur sáralítið verið fyrir
þetta fólk að gera. Til þess að
sinna aflanum er svo lánaö. á
milil stöðva og þetta bjargaðist
ágætlega að þessu sinni, hvað
mannskap snerti.
Þess má geta að söltunar-
stöövar Valtýs Þorsteinssonar
á Seyðisfirði og systurfyrirtæki
þess á Raufarhöfn hafa löngum
verið með hæstu stöövum í
söltun á undanförnum sumrum.
■ Allir, sem vettlingi
valda.
— Við söltuðum hér í allan
gærdag og fram á nótt, sagði
Grétar Brynjólfsson á söltunar-
stöðinni Þór á Seyðisfirði, lík-
lega 1200 tunnur og aftur í dag,
sennilega 4 — 500 tunnur. — En
svo veit maður ekki um fram-
haldið. Það er komin bræla úti
og bátamir tínast inn.
— Fylkja Seyðfirðingar ekki
liði í síldina, þegar loksins
hún berst að landi?
— Jú, það er meira af heima-
fólki við söltunina núna en
nokkru sinni fyrr eiginlega
hver sem vettiingi getur valdið.
Aðkomufólkinu er farið að
fækka töluvert. Það er nægur
mannskapur hér til þess að salta
á fjórum stöðvum eöa svo, en
þetta er að sjálfsögðu alltoffátt
fólk, ef veruleg hrota kæmi.
Þetta viröist vera ágæt síld
og vonandi er talsvert af henni
þar úti fyrir ... Við bíðum bara
eftir veöri.
Eitt helzta vandamálið við
söltunina fyrir austan yfir vetr-
artímann er geymsluleysið fyr-
ir síldartunnurnar. — Síldin
verður að fá aö gera sig í tunn-
unum í mátulegum hita og því
verður að byggja sérstakar
skemmur yfir síldarframleiðsl-
una, þar sem hægt er að við-
halda ákveðnu hitastigi. — Við
þetta hafa margir saltendur
lagt í ærinn kostnað ...
Annars sögðu þeir kollegar á
Seyðisfiröi, að þetta hefði bjarg-
azt vegna þess að Svíamir hafa
sótt síldina svo til jafnóöum og
hún er söltuð. — Og nú eru
þeir líklega byrjaðir að salta
fyrir Rússa og Pólverja.
■ Vona að síldin síist
inn í „FIökin“.
Við bryggju söltunarstöövar-
innar Þórs, utarlega í Seyöis-
firði, lá Ljósfari sem gerður er
út af Barðanum h.f. á Húsavík,
260 lesta stálskip, nýbúið aö
losa farm af síld úr Seyöisfjarö-
ardýpinu í tunnurnar hjá stelp-
unum þar á stöðinni.
Við létum kalla fyrir okkur
á skipstjórann Björn Bjamason
rétt sem snöggvast í símann
og spurðum hann um horfurnar
úti á miðunum?
— Það viröist ekki vera neitt
magn að ráði á þessum bletti,
sem veiðin var á að þessu sinni,
á Seyðisfjarðarflakinu. En viö
vonui.i að hún síist þarna inn
á Flökin, fyrst hún er annars
farin að staldra þar við.
Þetta var ágætt þarna fyrri
nóttina. Þá voru íí*'enzku skipin
ein um hituna, en svo komu
Rússarnir. Þeir raða sér á þessa
bletti eins og mý á mykjuskán,
svo að varla er hægt aö koma
niður nót á milli þeirra. Rek-
netabátarnir þeirra eru með
betta um 200 net og þar yfir.
Þeir leggja á kvöldin og geta
lagt hlið viö hlið þannig, að þó
íslenzku nótaskipin finni torfur
inn á milli þeirra, þá er þeim
varla óhætt að kasta á þær
vegna þrengsla, rekið er líka
svo mikiö og straumar oft á
tíðum á þessum slóöum.
— Það er sagt að þeir séu
ljóslausir yfir veiðarfærunum
oft á tíðum?
— Ég hef nú ekki orðið var
við þaö en hitt líkar okkur hins
vegar verr, að þeir stíma oft
á tíðum um meö ljós, sem eiga
að sýna að þeir séu með veið-
arfæri úti og maður getur aldrei
áttaö sig á því hvort þeir eru
með net í eftirdragi eða ekki.
— Þeir eru að sjálfsögðu aö
reyna að bjarga sér mannagrey-
in eins og við, en þessar ljósa-
blekkingar þeirra hafa farið í
taugarnar á okkur.
Það hefði sjálfsagt komiö
meira út úr þessari hrotu, ef
veðriö hefði haldizt betra. Þáð
fannst eitthvert síldarmagn
þarna í norðurkantinum á
Seyðisfjarðardýpinu og þaö
gæti orðið mikil bót að því ef
síld fyndist víðar þarna í Flök-
unum. Flotinn myndi þá dreif-
ast eitthvað og þetta yröi allt
viðráðanlegra.
B Reyna að krafla
upp í trygginguna.
— Hafið þið veriö í allt haust
þarna fyrir austan?
— Já, nema hvað við fórum
einn túr suöur fyrir land.
— Og er ekki kominn leiði
í mannskapinn?
— Menn eru orönir ósköp
svekktir á þessu, en það tekur
því ekki að skipta yfir á aðrar
>• 13 sifta
Söltunarstúlkurnar hafa alltof sjaldan í sumar og haust getað fengið svona myndatökur.
— Spjallað við menn í sildinni fyrir austan
l