Alþýðublaðið - 03.03.1966, Blaðsíða 4

KtteUArar: Cylfl Gröndjil (ib.) og Benedlkt Gröndel. — RitstJ'órnertull-
trúl: Etdur GuBnuon. — Stmar: 14900-14003 — Auglýtlngasiml: 1490«.
ASietur AlþýBubúslB vlB Hverfisgötu, Reykjavlk. - PrentsmlBJa Alþýðu
bUBstns. - AakrUtargJald kr. 95.00 — I lauaasölu kr. 5.00 elntaklO.
Utgefandl Alþýðuflokkurtna.
r.' í
■ éC*l,1L ■ ■ : " rr’ ■mrnmmmmmmmM ‘
/V; '
Frystihús og ál
PRYSTIHÚSAEIGENDUR hafa setið á fundi I
.Reykjavík til að lýsa áhyggjum sínum vegna vax-
■ andi dýrtíðar og aukinnar samkeppni á vinnu-
markaði. Nefndu þeir sérstaklega virkjun Þjórsár
a og byggingu álbræðslu sem varhugaverðar fyrirætl-
*'‘-3!nir á þessu sviði.
* Ekki þarf <að efast um, að mörgum frystihús-
r um gangi illa að fá vinnuafl, enda þótt aflaleysi
1 h'afi á sumum .stöðum dregið svo úr hraðfrystingu,
‘ að konur hafa iminna að gera en áður. Hins vegar
virðist ekki rétt athugað hjá frystihúsaeigendum að
varpa sökinni á þær stórframkvæmdir, sem eiga
f að hefjast á uæstu árum. Má telja ólíklegt, að virkj-
' unarframkvæmdir eða álbræðsla taki einmitt það
1 vinnuafl, ,sem öðrum kosti ynni í frystihúsum. Að
4 minnsta kosti verður lítið af konum starfandi við
orkuver eða stóriðju.
Frystihúsaeigendur hefðu getað bent á aðra þró
, un. Til dæmis hafa verið reist fyrir innlent fé gisti
og veitingáhús í Reykjavík á undanförnum árum,
sem hafa næstum eins margt fólk í þjó'nustu sinni
pg hin fyrirhugaða álbræðsla. Virðist líklegra að
þessi nýju þjónustufyrirtæki notuðu að einbverju
leyti sama virmuafl og frystihús. Þessu hafa frysti-
■* húsamenn þó ekki séð ástæðu til að mótmæla.
í l' Ef þeir telja, að almenn byggingavinna skapi
. samkeppni við þá um vinnuafl, hefðu þeir átt að
1 mótmæla hinum miklu skrifstofubyggingum í
Reykjavík undanfarin ár — eða jafnvel vaxandi
t byggingu íbúða, sem taka mikið vinnuaf 1. En þessu
r hafa frystihúsaeigendur ekki mótmælt.
Með vaxandi velmegun þjóða færist stöðugt
stærri hluti af vinnuafli þeirra í ýmsar þjónustu-
greinar og hlutur undirstöðuatvinnjuvega verður
minni, en þeir afkasta þó meiru með aukinni tækni.
Þetta hefur gerzt í öðrum löndum og þetta er að
gerast hér.
Frystihúsin eru sérlega veik í þessari sam-
keppni, af því að þau eru óvistlegir vinnustaðir,
vinna er óregluleg og lítið um yfirhorganú’ eða
hlunnindi. Þess vegna hafa þau lent í erfiðleikum,
sem voru komnir áður en Þjórsá og Alusuisse kom-
ust á dágskrá. Reynslan í Norðurstjörnunni í Hafn-
arfirði bendir og til, að þjálfun starfsfólksins til að
fá nauðsynleg afköst sé áfátt.
Frystihúsin hafa fengið hagræðingarfé frá rík-
inu til að bæta úr þessum erfiðleikum. Verður að
styðja þau áfram á þeirri braut, en þau mega ekki
’ banha þjóðinni að nota einnig aðra möguleika til
að tryggja afkomu sína.
4 3. marz 1966 - ALÞÝÐU8LAÐIÐ
HÖFUM OPNAÐ
ÓDÝRAN skómarkað
í KJÖRGARÐI, Laugavegi 59 (I. hæð)
þar sem framvegis verða á boð stólum allar tegundir skófatn-
aðar við lægsta verði.
KVENSKÖFATNAÐ UR, fjölmargar gerðir \
Verö frá kr. 98.00
BARNASKÓFATN AÐUR, ýmiskonar
Verð frá kr. 75.00
KARLMANNASKÓFATNAÐUR
Verð frá kr. 240.00
SKÖKAUP, Kjörgarði a
Laugavegi59
<x><x><x><x><><><><><><><x>oo<><>o<>o<x><><><><><><><>j
+ Landið var arðrænt inn í kviku.
ir Og nú er sjórinn kringum það eyddur með rányrkju.
ic Augnabliksgróði eða framtíðar lifibrauð-
ic Sjómaður skrifar um loðnuna.
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOj
MÖRG UNDANFARIN ár hafa
menn varað viS of mikilli rányrkju
í sjónum. Því hefur verió haldið
fram ,að innan tíðar mundi fara
svo að ekki fengist bein úr sjó ef
sú rányrkja, sem rekin hefur verið
fengi að halda óhindruð áfram.
Nú hefur smásíldarveiði verið al
gjörlega bönnuð og getur verið
að þar sé fyrsta skrefið stigið
til þess að vernda síldarstofninn.
ALLIR VITA, og um það hafa
fiskifræðingar rætt, að þorskafl
inn er að ganga til þurrðar vegna
rányrkjunnar. Upp á síðkastið hef
ur verið. rætt um loðnuna, þessa
fæðu þorsksins. Mér er sagt, að
loðnan sé lítið annað en vatn, —
en þó að það sé kannski ofmælt
þá liggur það í augum uppi, að
ef nú verður ráðist á þennan
grunn þorsksstofnsins, þá lijálpar
það enn meir til þess að eyða hon
um með öllu.
LANDIÐ VAR ARÐRÆNT inn í
kviku af íslenzkum bændum öldum
saman. Það hefur komið síðari
kynslóðum í koll. Nú er sjórinn
í kringum landið arðrændur inn
í kviku. Hvaða áhrif hefur það?
Vitanlega þau, að sjávarútvegur
allur bíður óbætanlega hnekki.
Menn segja nú, að við séum að
gerast iðnaðarþjóð. Ef svo er, þá
er gott að undirbúa sig undir það,
að ördeyða verði við sjóinn vegna
þess að aldagamalj atvinnuvegur
hnígur að velli. Um þetta fékk ég
eftirfarandi bréf:
SJÓMAÐUR SKRIFAR: „Nú
drepa þeir loðnuna upp á kraft og
er það nokkur nýlunda að nýta
þennan fisk í svona stórum stíl
eins og nú er gert. Ekkert hefir
heyrzt frá fiskifræðingunum um
það, hvort loðnuveiðin sé hættuleg
loðnustofni þeim er leitar á ís
landsmið. Nú mun það svo, að
loðnan mun gjóta hrognum sínum
síðla vertíðar, en auðvitað ekki
sú loðna, sem verksmiðjurnar eru
búnar að breyta í mjöl og lýsi.
VÆRI MJÖG nauðsynlegt að
rannsaka allt sem viðkemur þess
um örsmáa fiski, því það þekkja
allír sjómenn hér á S.V.-landi, að
loðnugöngurnar að S.A.-landinu
og að S.-landi, draga þor'kgöng
urnar með sér og þá er spurning
in þessi. Ef loðnustofninn íslenzki
minnkar mikið, getur það ekki
orsakað minni þorskgengd að land
inu? Mér finnst að þetta sé bráð
nauðsynlegt rannsóknarefni, sem,
rannsaka þarf til hlýtar.
SAGT ER MÉR að lítið mjöl
komi úr hverri tunnu af loðnu
(100 kg.) Mun það vera um 14—
17 kg. mjöl og 2Vz — 3 kg. lýsi,
mest 5 kg. fyrst þegar göngurnar
koma, því þá mun hún vera feit
ust. Svo ekki er nú burðug fram
leiðslan, þegar milli 70— 80%
er vatn. Hinsvegar mun verð á
mjölinu Vera mjög hátt svo að
sjálfsagt borgar sig vel fyrir alla
sem loðnuveiðar stunda, og eins
fyrir verksmiðjurnar sem vinna
hana að stunda þenna atvinnuveg.
Hlutir sjómanna eru háir eftir
aflanum í febrúar — mjög háir
hjá hæstu loðnubátunum, enda er
hásetahlufur úr tunnunni í kring
um 2 kr. Sagt er að allra hæstu
bátar séu með um 30 þús. tunnur
og auðvitað flestir miklu minna.
Framhald á 10. síffu.