Alþýðublaðið - 03.03.1966, Blaðsíða 5

Lífeyrissjóður landsmanna
Framhald laf síffa 1.
tryggingar hjá sérstökum lífeyris
sjóðum.
Með bréfi dags. 20. des. 1958
skipaði félagsmálaráðherra fimm
manna nefnd til að athuga, hvort
tiltækilegt sé að stofna lífeyris
sjóð fyrir sjómenn, verkamenn
bændur, útvegsmenn og aðra þá
sem ekki njóta lífeyristrygging
ar hjá sérstökum lífeyrissjpðum.
í nefndinni áttu þessir menn sæti:
Guðmundur J. Guðmundsson,
Gunnar J. Möller, Hjálmar Vil-
ihjálmsson, Ólafur Jóhtmnesson,
og Sverrir Þorbjörnsson.
Nefnd þessi skilaði áliti 22. nóv.
1960. Tillögur nefndarinnar voru
í höfuðatriðum þessar.:
a. Sett verði löggjöf um al
mennan lífeyrissjóð, sem allir
landsmenn eigi kost á að tryggja
sig hjá.
b. Slíkur almennur lífeyrissjóð
ur veiti tryggingu, sem aðeins
verði viðbótartrygging við al-
mannatryggingarnar.
c. Unnið verði að breytingu
á núverandi sérsjóðum, svo að
þeir allir veiti framvegis aðeins
viðbótartrvggingu við almanna-
tryggingarnar.
Með lögum nr. 40 frá 1963 um
almannatrygginear verður að telja
að c liður í tillögu nefndarinnar,
hafi verið framkvæmdur. A og b
liðir tillögunnar voru síðan allengi
í athugun í ráðuhevtinu. Eftir
að lokið var síðustu endurskoðun
almannatrvggingalaganna þótti
tímabært að talra málið á nv til at
hugunar og meðferðnr. Með bréfi
dags. 8. júní 1964 fól félagsmáia
ráðherra, Haraldi Gnðmundssyni
fyrrv. ráðherra að semia álitsgerð
um, hvort ekki sé tímabært að
setja löggiöf um almennan lífeyr1
issjóð, sem allir iandsmenn, sem
ekki eru nú beear aðllar að líf
eyrissióðum. geti átt aðgang að.
Haraldur Guðmund,'son skilaði síð
an álit.seerð sinni til ráðuneytis
ins ágúst/sept.ember 1965. Á
litsgerð bessarí verður nú útbvtt
á Alþingi fjölritaðri til allra Al-
þingismanna.
Niðurstaða Haraldar Guðmunds
sonar í bes'-ari álitsgerð, er orð
rétt þannig:
„Það er fullkomlega tímabært
að setja löggjöf um eftirlaunasjóð
og eftirlaunatryggingar fyrir allt
vinnandi fólk, til viðfcótar við
gildandi lífeyristryggingar. Eftir
launin séu miðuð við fyrri vinnu
tekjur og starfstíma, kaupmáttur
þeirra tryggður og upphæð þeirra
ákveðin með það fyrir augum, að
ellibæturnar (þ.e. lífeyrir og eftir
laun samtals) nægi til þess að af
stýra tilfinnanlegri kjaraskerð-
ingu að loknu ævistarfi.
Jafnframt lít ég svo á að sam
tímis þessari lagasetningu þurfi
að gera breytingar á gildandi líf
eyristryggingum, svo að þær verði
hæfilegur grundvöllur og undir-
staða eftirlaunatryggingarinnar og
lágmarksbætur við hæfi.“
Svo sem álitsgerð Haraldar Guð-
mundssonar í heild ber með sér,
þá kemst hann að framangreindri
niðurstöðu, eftir mjög vandlega
og nákvæma athugun, bæði hér
heima og erlendis sér í lagi á Norð
urlöndum,en þar hafa umræður
um þessi mál verið ofarlega á
dagskrá undanfarin ár.
Eftir að Haraldur hefur gert
samanburð á aðstöðu okkar til
að hefja undirbúning að samn
ingu frumvarps, um lífeyrissióð
fyrir alla landsmenn, segir hann
orðrétt í umræddri álitsgerð.:
„Framangreindur samanburður
virðÞt mér eindregið benda til
þess, að íslendingar séu þess engu
síður megnugir fjárhagslega, en
margnefndar grannþjóðir, að
auka eftirlaunatryggingu við gild
andi lífeyristryggingar. Efnahags
þróun, síðustu ára, bendir eindreg
ið í þá átt, og greining þjóðar
innar í aldursflokka virðist mjög
hagstæð í þessu tilliti. Miklir
möguleikar virðast og vera til á
framhaldandi framleiðsluaukning
ar. Þessir mögul., mundu énn
aukast ef fyrir hendi væri öflug
ur sjóður, er veitt gæti undirstöðu
atvinnuvegunum aðstoð til að efla
framleiðslustarfsemina með bætt
um vélakosti, aukinni tækni óg
margháttaðri vinnuhagræðingu,
svo að afköst hvers vinnandi
manns fari enn vaxandi. Jafnframt
virðist mér ljóst, að óhjákvæmi
legt sé að trvggja þeim, sem ó-
vinnufærir verða, vegna örorku
eða aldurs, betri lífskjör og sam
bærilegri við kjör almennings, en
gert er með gildandi löggjöf. Sé
það látið ógert; verður hlutskipti
þeirra stórum verra hér á landi,
en hjá grannþjóðum okkar og
kjör allra þeirra, sem ekki hafa
safnað í kornhlöðu til elliáranna,
alls ósambærileg við kjör félaga
þeirra á starfsaldri og vinnandi
fólks yfirleitt. Ennfremur mundi
þá enn aukast hið tilfinnanlega ó
samræmi, sem nú er á ellibótum
þeirra, sem rétt eiga til eftir
launa úr sérstökum lífeyrissjóð
um, og hinna, sem aldrei fá líf
eyri almannatrygginganna.“
Frá því að umrædd álitsgerð
barst félagsmálaráðuneytinu, hef
ur hún verið til gaumgæfilegrar
athugunar hjá rikisstjórninni.
Ríkisstjórnin teiur að athugun
sinni lokinni, að málið hafi nú
hlotið svo góðan undirbúning og
athugun; að unnt sé að hefja nú
þegar samningu frumvarps um
lífeyrissjóð fyrir alla landsmenn.
í rökréttu framhaldi af þessari
niðurstöðu ríkhstjórnarinnar og
yfirlýsingu forsætisráðherra hér
á háttvirtu Alþingi nú við upphaf
þess, mun nú fram á það farið að
þingflokkarnir tilnefni fulltrúa í
5 manna nefnd, til að virina að
(samningu þessa frumivarpfe á
grundvelli þeirra athugana er fram
hafa farið.
Það er skoðun ríkisstjórnarinn
ar að hér sé mjög mikilsverðu máli
hrundið af stokkunum, — máli er
varði alþjóð, um ófyrirsjáanlega
framtíð og því nauðsyn á að vel
sé til frumvarpssmiði þessarar
vandað. — Hin mikla og nákvæma
undirbúningsvinna í málinu, sem
þegar hefur verið af hendi leyst
greiðir fyrir að svo verði.
Þegar endanlega hefur verið
lokið samningu frumvarps um
þetta efni, og nauðsynleg athug
un á því hefur fram farið, mun
ríkisstjórnin leggja málið fyrir Al
þingi til afgreiðslu.
Þar sem um svo umfangsmikið
mál er að ræða og því vanda
sama lagasetningu, — verður þó
að telja ólíklegt, að takast megi
að koma málinu endanlega fram
fyrr en í upphafi næsta kjörtíma
bils.
Ólafur Jóhannesson (F) kvartaði
sáran undan því að Alþýðuflokk
urinn vildi eigna sér allt þetta
mál og þótt Alþýðuflokkurinn
hefði allra flokka mest og bezt
unnið að tryggingarmálum, ætti
hann ekki allan heiður í þessu
máli og ætti að leyfa öðrum að
njóta sannmælis. Ólafur þakkaði
ráðherra skýrsluna, og taldi allt
þetta mál til komið vegna tillögu
flutnings framsóknarmanna og
mætti ekki gleyma þeirri forsögu
málsins. Lét hann svo ummælt að
lokum að ekki mundi standa á
stuðningi framsóknarmanna við
þetta mál.
Emil Jónsson utanríkisráðherra
(A) undirstrikaði, að hér væri um
ákaflega vandasamt mál að ræða
og því væri ekki nema eðlilegt
að undirbúningur þess hefði tek
ið nokkurn tíma, en Ólafur Jó-
hannesson hefði vitt það að und
irbúningur hefði tekið langan
tíma. Þegar nefnd skilaði áliti um
málið var það á döfinni í grann
löndum okkar, og hefði rétt verið
talið að fylgiast með þróun mála
bar.. Menn hlióta að geta verið
sammála um að me^tu máli skipt
ir fyrir þetta mál. sagði Emil. að
grundvöllurinn sem byggja verð-
ur á sé traustur. Hann kvað það
eðlilegt að framsóknarmenn vildu
ekki að þeir væru sviptir neinum
heiðri í þcssu sambandi enda hefði
sá flokkur ekki lagt þau ósköp til
tryggingamálanna, að hann mætti
við að missa þar nokkurn hlut.
Lúðvík Jó"efsson (K) þakkaði
félagsmálaráðherra skýrsluna og
lýsti ánægju sinni með að málið
skyldi nú vera að komast á rek
spöl, og væri það skoðun alþýðu
bandalagsmanna að því þyrfti að
hraða sem mest.
Bjarni Benediktsson forsætisráð
j herra (S) kvaðst vilja ítreka það
1 vegna yfirlýsinga annarra flokka
1 að skýrsla félgsmálaráðherra hefði
i verið gefin í nafni allrar ríkis
i stjórnarinnar, og væri Sjálfstæð
j isflokkurinn ekki síður áhugasam
ur um þetla mál en aðrir flokkar.
Benti forsætúráðherra síðan á að
hér væri um vandasamt og marg
þætt mál að ræða, og rakti nokk
uð gang þess í grannlöndum okk
ar. Hann kvað skvrslu Haraldar
mjög merkilegt plagg, sem yrði
ein af höfuðstoðunum við unáir
búning væntanlegrar lagasetnirjg-
ar um JífejVis6jóð fyrir lafccs
menn alla.
Emil Jónsson utanrikisráðherira
(A) leiðrétti þann misskilning Ó1
afs Jóhannessonar, að tillaga frarn.
sóknarmanna hefði orðið til þess
að Haraldur Guðmundsson hefði
verið skipaður til að kanna málið.
Ástæðan til þess var einfaldlega
sú sagði Emil, að vegna þróunar
innar í þessum málum í grannlöpd
um okkar, ákvað ríkisstjórnin þetta
en með henni fylgdist ríkisstjórh
in gaumgæfilega.
Eysteinn Jónsson ÍF) reyndi áð
bæta hlut framsóknarmanna'
tryggingarmálum með því að
minna á, að Alþýðuflokkurinn og
Framsóknarflokkurinn hefðu i>
sameiningu komið Alþýðutrygging
unni á og játaði hann, að ffem
sóknarmenn hefðu einu sinni Vilj
að fresta meiriháttar löggjöf tnn -
tryggingarnar, en oftast stutt alV-
ar breytingar á þeim sviðum. -
Eggert G. Þörsteinsson félags-
málaráðherra þakkaði stuðnings-
yfirlýsingar við málið, sem
hann kvað ættu að tryggja gróið'
an framgang þess, og kvaðst vona-
að skapast mætti sem haldbést
samstarf um þetta mál alþjóð tiV
heilla.
Auk f.vrrgreindra kvöddu -sér
hlióðs Ólafur Biörnsson (S), Pét
ur Sigurðsson. og forsætisráðherra
og E.vsteinn Jón'-son töluðu á riý
Lauk síðan umræðum um má'Jið.
Hungursneyð
Nýju Dellii 2 .3. (NTB-DPÁ.)
Matvælaráðherra Indlands Cht
dambara Subrramaniam viður-
kenndi sl. miðvikudag; að Indverj
ar stæðu frammi æyrir álíka hung
ursneyð og 1943, þegar hálf önn
ur miljón manna lét lífið í Bengah’
Valda þurrkar mestu um uppskeru
brest. Subramaniam taldi að korn
þörfin mundi nema um það t>il
12,5 milljnóum tonna, en innflutn
ingur 10—11 milljón lesta af
korni, einkum frá Bandaríkjunum
mundi hjálpa þjóðinni yfir versta
hjallann.
Vðruhanpdr

A laugardag verður dregið unt 1100 vtiMnga, meðal þeirra er
eirsn á 200 þús. og einn á 100 þús.
!• 'W ■

Endurnýjun lýkur á hádgagi á laugardag
- z- éSL, .
Æ

ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 3. marz 1966 5