Alþýðublaðið - 03.03.1966, Qupperneq 16

sidan
1
CXéÚMi^^l
Kallinum þótti það gott
j um daginn, að það skyldi
kvikna x hjá Rafveitunni —
auðvitað út frá rafmagni, ,
Ég legg til að breytt verði
um nafn á Verzlunarmanna
félagi Reykjavíkur og það
verði kallað hér eftir BÚÐ
ARLOKUFÉLAGfÐ. . .
:
! Unnsteinn Beck sagði
blaðamönnum, að frú með
þi’jár kápur í pússi sínu væri
tortryggileg í augum toll-
þjóna, hvað þá meira, og sex
kjólar væri grunsamlegt, —
hinsvegar væri áfengis-
skammtur og tóbaksskammt
Úr :sá sami og áður, — ein
flaska og eitt karton. Eng
inn vafj væri á því, að eigin
rnenn fögnuðu yfirleitt þess
i ari nýju reglugerð og gætu
i notað hana sem aðhald á
‘ eiginkonurnar í útlöndum.
Þjóðviljinn.
Nú er kominn nýr mánuður og
mjólkin hefur hækkað í verði einu
sinni enn og ný tollreglugerð hef
ur tekið gildi. Raunar mun vera
óþarfi að segja „ný” reglugerð,
því að slíkt plagg liefur ekki neitt
verið til áður, heldur hafa menn
átt það undir náð og miskunn
tollvarða í hvert skipti, hve mikið
af varningi, föstum eða fljótandi,
þeir hafa komizt með inn í landið.
En nú hafa verið settar um þetta
faslar reglur, og það sem meira er:
þær reglur hváðu vera framkvæmd
ar, að því er blaðafregnir herma,
enda eru þær alveg splúnku nýj-
ar
Því er ekki að leyna, að nokk-
urrar óánægju gætir í sumum her-
búðum út af nýju reglunum. Þykir
mörgum heldur smátt sé skammt-
að, hvað snertir tollfi-jálst tóbak
og áfengi sem leyft er að taka
með sér inn í landið. Nýlega stóð
í einhverju blaði, að t.d. flugfreyj-
ur litu á það sem mikilvægt kjara-
atriði, að þær fengju að hafa konj-
akspela eða önnur vínföng inn í
landið, hvernig sem svo á að skilja
það. Ástæðulaust er þó að ætla,
að þær komi þessum innflutningi
sínum almennt í verð og þá er
tæpast heldur fallegt að gera ráð
fyrir, að hann fari allur til eigin
neyzlu, — en hitt gefur auga leið
að vel birgar flug'freyjur hljóti
að öðru jöfnu að vera vinsælli og
betri heim að sækja en hinar,
sem ekkert eiga. Og er það að sjálf
sögðu mikilvægt kjaraatriði út af
fyrir sig.
Sjálfsagt eru það ýkjur, sem
látið liggja að í sumum blöðum
í gær, að heilar skipsliafnir ætli
að ganga af skipum sínum vegna
skerðingarákvæða nýju tollreglu-
gerðarinnar. En augljóst virðist þó,
að sumir skipverjar sem telja sig
öðlazt hefðbundinn rétt til að
flytja inn ómælt áfengi, kunna
þvi illa, að þeir séu sviptir þeim
rétti. Ég skil þetta sjónarmið ó-
sköp vel. Ég var vanur því árum
saman hér áður fyrr að leggja
bílnum mínum við húsdyrnar
heima hjá mér, og enginn sagði
neitt við því. En þá voru allt í
einu settar einhverjar umferðar-
reglur, sem sögðu, að bílar ættu
að vera á einhverjum ákveðnum
kanti, og svo illa vlldi til, að hús-
ið mitt stóð öfugum megin við
götuna. Að sjálfsögðu ætlaði ég að
halda uppteknum hætti og leggja
bílnum við húsdyrnar, en þá fór að
rigna yfir mig sektarmiðum fyrir
að hafa lagt bílunum ólöglega.
Að sjálfsögðu benti ég yfirvöldun
um á, að ég hefði lagt bílnum á
sama stað árum saman og þannig
öðlazt hefðbundinn rétt til þess,
en einhverra liluta vegna var alls
ekki hlustað á mig, og ég varð að
gera svo vel að borga mínar sekt-
ir. Það er skelfing hætt við að ör-
lög hinna óánægðu innflytjenda
■ verði eitthvað svipuð.
'ú/ • ; -
ÍiMPMpl
$
11111 -; r?::

Sfgifis
■
I
fÉjg
MÉ
iiM
. m
i , ^
í
v' ~ ‘W*írB
ÉHéí
■M

mm
mönnum. Þeir mega ekki lengur
liafa með sér nema takmarkað
magn af vörum, og hafa sumir
sagt, að þetta komi síður en svo
illa við marga eiginmenn, sem oft
hafa mátt ala önn fyrir áfergju
eiginkvenna sinna i yerzlunarleið-
öngrum erlendis. Nú kemur reglu
gerðin þessum mönnum til bjarg
ar, því tilgangslaust er að kaupa
miklu meira en leyft er að hafa
með sér til landsins, og þá ætti
loks að opnast sá möguleiki að
skemmti- og hvildarferðir til út-
landa geti orðið raunverulegar
skemmti- og hvíldarferðir, en ekki
erfið og tímafrek hlaup milli stór-
verzlana
í nýju í’eglugerðinni er sjómönn
um leyft að flytja inn bjór, en
flugvélafólki og venjulegu fólki
hins vegar meinað það, enda er
alls ekki leyft að flytja bjór til
landsins, eins og frægt er orðið.
Sjálfsagt er þetta bjórbann nauð-
synlegt og nytsamlegt, þótt dálít-
ið erfitt sé raunar að sjá í fljótu
bragði, hvers vegna sjómenn eru
látnir búa við þann voða, sem
reynt er með öllum ráðum að
forða öðru fólki frá. Sé þetta fyr-
irkomulag liugsað til enda, verður
útkoman dálítið hrikaleg, og sjó-
menn ættu síztir allra að gleðj-
ast yfir henni.
En nýja tollareglugerðin snýr
ekki aðeins að sjómönnum og flug-
vélafólki. Hún snýr líka að ferða-