Alþýðublaðið - 14.04.1966, Blaðsíða 8

Rætt við Nancy Myklebost, sendiherrafrú Norömanrm
hér á landi, sem lært hefur íslenzku á skömmum tíma
'i Á FJÓLUGÖTU 15 hér í borg
ér heimili ambassadors Norð-
manna hér á iandi. Á síðastliðnu
ári kom hingað til lands núver-
andi ambassador Noregs, Tor
lílyklebost og fjölskylda hans
Blaðamaður Alþýðublaðsins
barði að dyrum í sendiráðinu ný
lega í þeim tilgangi að fá að
ræða við frú Nancy Myklebost,
en við höfðum frétt, að hún hefði
á ótrúlega skömmum tíma lært
íslenzku mjög vel og hefði mik-
inn áhuga á íslenzkum bókmennt-
um.
Og norska ambassadorsfrúin,
sem er mjög aðlaðandi kona, tek-
ur vel á móti gestum og býður til
stofu. í stofunum eru húsgögn
bæði í nýjum og gömlum stíl. í
borðstofunni eru ákaflega falleg
og sérkennileg borðstofuhúsgögn
úr birki. í setustofu vekur athygli
gömul blámáluð dragkista, og
frúin segir okkur, að hún sé frá
1790. Forn rósamáluð kista með ár
talinu 1793 stendur undir glugga
stofunnar.
— Það er sérkennilegt við þessa
kistu, segir frú Myklebost, að inn-
an í henni stendur nafn, sem
líkist mjög íslenzkum nöfnum, en
það er nafnið Sigri Nielsdóttir,
sennilega hefur sú kona einhvern
tíma átt hana. Og frú Myklebost
bætir við: Við höfum með okkur
hingað okkar eigin húgsögn, það
er svo miklu heimilislegra. Allt,
sem er hérna inni er okkar. Gömlu
dragkistuna erfði ég' eftir guð-
móður mína.
Þetta málverk held ég mikið
upp á, segir frúin, og bendir á
málverk, sem virðist sýna ís-
lenzkt landslag. — Þetta málverk
jpálaði norsk kona, Agnes Hiorth;
én mér finnst það minna mig svo
mikið á ísland, fjallið og litirnir,
þeir eru svo líkir litunum hérna
á íslandi, sem eru svo fallegir.
— Hvað hafið þið dvalizt lengi'
á íslandi? •:
— Maðurinn minn kom hingað'
1. apríl 1965, en ég kom hingáð'
í ágúst með dóttur okkar, Tone,-
sem er 12 ára. Terje, yngri son-''
urinn, kom hingað á undan okk-
ur, í júlí og dvaldist fyrst í
Hvammi í Skorradal. Eldri sonur-
inn, Nils, stundar nám í Noregi
og hefur komið hingað bæði í
jólafríinu sínu og núna í páska-
fríinu.
•— Og þið komuð hingað frá
Osló?
— Já, við vorum átta ár heima
ív'
í Osló áður en við komum hing-
að. Maðurinn minn var blaðá-
fulltrúi í utanríkisráðuneytinú.
Það var dálítið erfitt að flytja
í nýtt land eftir svo langan tíma
heima, og sérstaklega að skiljá’
elzta son okkar, Nils, eftir; hann
er 18 ára og er í Menntaskólan-
um í Osló. En ég var fegin að
hafa getað búið svo lengi heima,
að krakkarnir yrðu alveg norsk
og festu rætur í jörð föðurlarids-
ins. Það er sífellt vandamál
diplomata, börnin verða rótlaus.
En við höfum verið heppin, vor-
um átta ár í Washington áður,
og þar var líka gott að vera.
— Þið hafið sem sagt verið
heima í Noregi í átta ár, áður'
en þið komuð hingað?
— Já, við bjuggum í Osló. Hús-
ið, sem við bjuggum í þar var
byggt árið 1880. Það var með
stórum sólsvölum og garði og
vinir og vinkonur krakkanna
söfnuðust að okkur. Þarna lifð-
um við venjulegu heimilislífi, það
voru alltaf margir krakkar hjá
okkur |og kettir; við höfum alltaf
átt k(|tti, við höfðum fjóra með
okkur íhingað, svo það var alltaf
líf og^fjör.
Húsið var í gömlu fallegu um-
hverfi vestur í bæ, nálægt
Frögnérparken, það er skemmti-
garður, þar sem krakkamir gátu
stundaþ íþróttir allt árið. Tone
fór í skíðaskóla, þegar hún var
4—5 ára gömul. Þarna eru skíða-
brekkur og íshockey-vellir og stór
skautabraut (Stadion), þar sem
þau vóru öll á skautum á vetrar-
kvöldum. Þar er líka stór sund-
höll með fjórum „bassenger” eða
laugum — og háum stökkpalli;
allt í kring eru grasvellir. í maí
og júní fóru börnin þangað beint
úr skólauum og höfðu með sér
nesti pg dvöldast þar allan dag-
inn, og á góðviðrisdögum er garð-
urinn troðfullur af börnum.
— En hvað um skíðaferðir, þið
iðkið þær mikið, Norðmenn?
— Þ.að eru lifnaðarhættir Norð-
manna að fara í skíðagöngur, og
við erúm svo heppin í Osló, að
við höfum stórt svæði fyrir norð-
an bæinn, kallað Nordmarka, þar
sem við getum rennt okkur allan
íiðlangan daginn á skíðum á sér-
stökum skíðastígum yfir skógi-
vaxnar hæðir og fjallaása, og þar
éru mörg vötn, bæði stór ög smá.
Þarna eru einstakir litlir bæir og
skíðaskálar, þar sem maður getur
fengið sér kaffibolla. Þetta svæði,
sem er um þrjú þúsund ferkíló-
metrar að stærð, verður varðveitt,
ekki byggtj. til þess að Oslóbúar
getí notið þar gönguferða á sumr-
in og skíðáferða á veturna. Á
sunnudögum yfir vetrarmánuðina
desember til apríl förum við
mjög qft upp í Nordmarka, og það
er ailtaf löng biðröð klukkutím-
um saman til að komast í „trikk”
(sporvagn), sem fer upp á Frogn-
erseteren, — Oslóborg er alveg
auð, — ungir og gamlir, sem
vettlingi geta valdið, fara þangað;
foreldrar fara með börn sín og
oft sjást foreldrarnir draga ung-
barn á eftir sér á sleða, meðan
þau renna sér á skíðum. Þegar
bezt er veður á sunnudögum er
mjög þröngt á stígunum nærri
bænum og alveg troðfullt í skíða-
skálunum, en sé farið lengra
norður er nóg pláss. Norska skíða-
félagið (Foreningen til Ski-idrett-
ens Fremme) hefur sett upp
„stimplastaði” hjá öllum skálun-
um, og það hefur orðið vinsælt
hjá börnunum að fara með kort
og láta stimpla á þau staðanöfn,
svo að loknum vetrartímanum er
reiknað lit, hversu langt þau hafa
farið, og þau, sem hafa farið 500
km. fá gullmerki, 250 km. silfur-
merki, og 100 km. bronzmerki.
Strákarnir mínir voru alveg of-
stækismenn í þessu; Nils fékk
gullmerki fimm vetur hvern eftir
annan og fór oft í hringferð um
Nordmarka 80—100 km. á einum
degi. Ég tók sjálf þátt í þessu
og kláraði silfurmerki í þrjá vet-
ur, þetta var gaman ! Á síðustu
árum hefur verið settur . upp
„stimplastaður” efst uppi á fjöll-
um og á mörgum óþekktum stöð-
um til þess að krakkarnir læri að
átta sig og kanna ókunna stigu.
— Hvernig njótið þið páskaleyf
' isiris i Norégi?
— Um páskana fara Norðmenn
hundrað þúsundum saman til
fjalls i tíu daga dvöl í skíðaskál
um og hótelum. Þetta er alnorskt
fyrirbæri, árleg sóltilbeiðsluhátíð
eftir Jangan vetur, og fátt annað
er talað um vikum saman fyrir
páska en hvor það verði sól og gott
skíðafæri. 150 þúsund flýja Osló
um pálmasunnudagshelgina í bíl
um og lestum og koma aftur annan
páskadag, og umferðarvandamálið
er gífurlegt. Borgin er næstum
mannlaus, og þeir sem eftir eru
verða að kaupa sér mat brauð og
allar nauðsynjar fyrir fimm daga
því allar búðir eru lokaðar frá sldr
degj til þriðjudags. Margir eiga
skála í fjöllunum, aðrir leigja, og
kostar það um 3000—5000 ísl. kr.
fyrir góðan skála. Margir fara lika
tit sumarbústaða sinna á strönd
inni. Nú í ár hefur verið sól um
land allt, dásamlegt veður og mik
ill snjór „draumapáskar” eins og
við segjum, og ég býst við að flest
ir Oslóbúar líti út eins og blökku
menn þessa viku. Fréttaritari
Nor ka Dagbladet flaug yfir fjöllin
á föstudaginn langa og sagði frá
því, að það hlyti að hafa verið ein
milljón Norðmanna á skíðum þann
dag. fjöllin litu út eins og maura
þúfa.
— Eigið þið ekki líka sumar-
hús í Noregi?
— Jú, um Jónsmessuleytið fór
ég með börnin og venjulega
tvö eða þrjú í viðbót til sumár-
húss okkar í Brekkestö, litlu
fiskiþorpi nálægt Kristiansand í
Suður-Noregi, þar sem við dvöld-
um í 8 vikur — skólafríið er
ekki lengra. —'Þetta er fallegíir
staður, mörg lítij, gömul timbur-
hús, sem standa þétt saman. Okkrir
luis er mjög gamalt, ef til vill 300
ára. Utan við þorpið eru margar
eyjar og sker, og við boðúm
okkur í sjónum, róum og fisk
uni og liggjum í sólinni allt suffi-
arið. Á véturna búa ekki nérha
30 manns í Brekkestö, en á sumr-
3 14. apríl 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ