Alþýðublaðið - 14.04.1966, Blaðsíða 13

sæjHbíP
LJ Síml 50184.
Doktor Sibelius
(Kvennalæknirjnn)
Stórbrotin læknamynd um skyldu
störf þeirra og ástir.
Lex Barker
Senata Berger
Sýnd kl. 7 og 9.

3 sanníndl
Mitíhele Morgan.
Jean-Claude Brialjj
Ný spennandi frönsk úrvalsmynd.
Sýnd kl. 9
HUNDALÍF
Ný Walt Disney teiknimynd
Sýnd kl. 7
T rúlof unarhringar
Fljót afgreiðsla
Scndum gegn póstkröfu.
Guðm. Þorsteinsson
ðullsmiður
Bankastræti 12.
Snittur
Opið frá kl. 9-28.30
Brauðstofan
Vesturgötu 25.
Sími 16012
Auglýsið í Alþýðublaðinu
in ók af stað rétti hann henni
blómvönd.
— Hugsaðu vel um þig vina
mín, sagði hann og hún heyrði
að hann var ekki jafn glaður
og hann þóttist vera. — Og
farðu nú ekki að giftast amérí
kana!
'En Alice sá að augu hans
Voru einkennilega dökk og gljá-
andi og hann beið þangað til
lestin var úr augsýn.
Hann var það síðasta se»a
hún sá í Ooniston og hún vaíð
skyndilega svo ósegjanlega
þreytt.
Sem betur fer var hun ein 1
klefanum. Hún lét fara vel utn
sig og loks sofnaði hún méð
blómin fbá Ben Barnes í kjöltu
sinni.
6.
— Vaknið þér, vaknið þér! Vlð
erum komin á áfangastað'
Alice opnaði augun og leit
toeint í andlit vagnstjórans.
— Við erum komnir á Kings
Cross kæra frú, sagði hann br03
Lee ýtti stólnum frá borðinu
og reis á fætur.
— iHVað hún vill? Hana lang
ar vitanlega til að sjá dóttur
sína. Það liggur í augum uppi.
Flýttu þér að senda henni skeyti
og þjóða hana velkomna.
4.
Um morguninn þegar skeytið
köm frá Mary vissi Alice Prest
on nákvæmlega hvað hún ætl-
aðist fyrir.
Hún beið þangað til straum
urinn af börnum á leið í skól-
ann var búinn og fyrstu anna-
tímarnir í búðinni lá enda. Þá
fór hún í kápuna sína, setti
skiltið á dyrnar og gekk þvert
yfir götuna að símaklefanum.
Rödd hennar var skær af
spenningi og eftirvæntingu þeg
ar hún fékk samband.
— Ert það þú Ben?. Þetta er
Alice. Ég þarf að tala við þig.
Geturðu komið til mín í kvöld?
-— Það get ég vel, sagði Ben
Ðarnes með sinni djúpu glað-
legu röddu sem átti svo vel við
kringluleitt andlit hans og blá
augun. — Af hverju býðurðu mér
með svona litlum fyrirvara?
Verður boð eða bara við tvö
ein?
— Ég.hef engan tíma til að
spjalla yið þig Ben, sagði Alice
ásakandi. Hún þekkti. Ben og
glettni hans. Þau höfðu verið
saman í skóla sem börn og þó
hún kærði sig hvorki um fyndni
hans eða þá atvinnu, að hann
skyldi lifa á að reka spilavíti,
þótti henni vænt um hann.
— Ég held aldrei boð. Við
þurfum að ræða viðskiptamál,
bætti hún svo við.
— Viðskiptamál? Það var und
arlegt. Mér þætti gaman að vita,
hvað þú ætlast fyrir ....
Allt í einu gat Alieé ekki
þagað lengur. — Ég ætla til
Ameríku! Það ætlast ég fyrir
hrökk út úr henni. Og áður en
honum tókst að svara hafði
toún lagt símann á.
Hún brosti út að eyrum þegar
hún gekk aftur að búðinni. Nú
toafði Ben svei mér fengið nóg
að hugsa um! Hann myndi vera
að deyja úr forvitni allan dag-
inn!
t-tRMINGAR-
WÖFIN í ÁR
5.
En þegar Ben kom um kvöld
ið sagði toún toonnm aðeins það
nauðsynlegasta.
— Árin líða Ben og mig lang
ar til að sjá heiminn áður en
þáð er of seint.
— Því skyldirðu ekki gera
það, sagði toann hrifinn. —
Þetta er góð hugmynd.
— Það eru börnin. Ef þau
væru bara ekki svona Jangt í
tourtu ....
Ben Barnes baðaði út hönd-
undum. — Þú þarft ekki að
gera mér nein reikningsskil
Alice, sagði hann og nú var
Fæst í næstu bókabúð.
Heildsölubirgðir:
Árni Ólafsson & Co.
Suðurlandsbraut 12.
Sími 37960.
óhugnánlegt að tíminn skyldi sí-
fellt líða hraðar og hraðar.
Á meðan fékk toún bréf frá
toörnunum þrungin gleði og eft
irvæntingu. En það var bréf
Mary sem Aliee fékk hjartslátt
yfir Það var engu líkara en að
baki orða Mary lægi svo mikil
sorg, svo einlæg löngun eftir
að tala við móður sína. Og það
gaddi Alice skyndilega að Mary
skyldi verða fyrst til svara.
Öll gatan hélt henni veizlu
áður en hún fór og skvndilega
skildi hún að hún myndi aldrei
sjá þau aftur. Tárin komu fram
í augu hennar við tilhugsunina.
En vinir hennar álitu að þau tár
væri aðeins vegna gleði yfir
hugsunarsemi þeirra og tilhlökk
un yfir að sjá börnin sín aftur
og enginn vissi um hina djúpu
sorg sem inni fyrir bjó.
Ben ók henni til járnbrautar
stöðvarinnar og rétt áður en lest
toann alvarlegur að sjá. — Þú
hlýtur að toafa verið mjög ein
mana undanfarin ár ....
Alice Preston greip prjón-
ana sína eins og til að verja
sig fyrir þessum óvenjulega
skilningi hans. — En ég ætla
ekki að vera hj'á neinu þeirra
til lengdar.
— Það ætla ég líka að vona,
sagði Ben og var orðinn glaðleg
ur aftur. — Hvað heldurðu að
Oniston sé lán þín?
— Er toræðilega dýrt að
fljúga?
— Alls ekki. L'áttu mig um
þetta allt góða mín. Ég skal sjá
um að þú fáir gott verð fyrir
'búðartooluna þína. Þetta er A-
g'ætis toúð og heilmiklir mögu-
leikar á að stækka hana ....
nei það verður ekki erfitt að
græða á toenni. Þú veizt að ég
kann mitt fag þégar peningar
eru annarsvegar.
Ben Barnes stóð við orð sín.
Sex vikum síðar var verzlunin
iseld og þúið að undirbúa þrott
för Alicear.
Hver einasti dagur af .þessum
sex vikum fannst -henni hafa
farið til einskis. Henni fannst
frisk
heilbrigö
huö
Gefið menntandi og þrosk-
andi fermingargjöf.
NYSTROM
upphleyptu landakortin og
bnettirnir leysa vandann vHJ
landafræðinámið.
Festingar og leiðarvlslr með
hverju korti.
ALÞÝÐUBLA0IÐ - 14. ápríl 1966 |,3