Alþýðublaðið - 20.04.1966, Blaðsíða 7

Bergsteinn Á. Magnússon:
Hreinlæti
við matvæla
framleiðslu
Hálfdán Sveinsson.
Guðmundur Sveinbjörnsson.
Bragi Níelsson.
Undanfarna daga hafa birzt í
ýmsum dagblöðum Beykjavíkur
greinar um hreinlæti og um-
gengni á veitingastöðum og við
matvælaframleiðslu almennt.
Eftir lýsingum á framansögðu
málefni í ýmsum þessara greina
væri eðlileg spurning hvaða ráð
stafanir hefðu verið í gangi und
anfarið t.d. við hina ýmsu mat
vælaframleiðslu, sem tryggja ætti
sjálfsagðar ráðstafanir um hrein
læti.
í einu dagblaðanna kom fram
frásögn um, að nú væri klór bland
að í vatn_ sem notað er við fisk
vinnslu í hraðfrystihúsum, og
einnig að þar væru notaðar papp
írshandþurrkur í stað tauhand-
klæða. Þetta er rétt, en ég vildi
í þessu sambandi upplýsa nánar,
að notkun þessara hreinlætis'ráð
stafana í hraðfrystihúsum er lög
boðin með fyrirmælum frá Fisk
mati ríkisins, útg. 23. des. 19£3.
Frá þessu er aðeins skýrt hér
til þess að upplýsa ,að um þessi
atriði hafa verið og eru opinber
ar ráðstafanir.
Hins vegar er þetta ekki upp
lýst í þeim tilgangi að telja slíkt
•Sllra meina bót í þessum efnum.
HREINLÆTI ER AÐALS-
MERKI MENNINGARÞJÓÐA.
Frá sjónarmiði þeirra er meira
eða minna hafa ferðart erlendis
og kynnt sér matvælaframleiðslu
eða gistihúsamál svo eitthvað sé
nefnt, mun það ekki orka tví-
mælis, að menningarþjóðir telia
almennt hreinlæti pitt af siálfsögð
um skyldum þjóðfélagsins og
þegna þess.
Einkum ber að líta svo á, að
þjóðir, ?em t.d. byggja afkomu
sína mikið á framleiðslu matvæla
eða þjónustu við erlenda ferða
menn. eigi þar mlkillar ábyrgðar
að gæta.
Það hefir einmitt komið fram,
að einn af mest.u erfiðleikum í að
stoð við svokölluð þróunarríki er
að ráða bót á aldagömlum venjum
í sambandi við óþrifnað.
ÞÖRF SAMSTILLTRA
ENDURBÓTA.
Hér er um mikið mál að ræða
sem ekki er unnt að gera fullkom
in skil á í stuttri grein. Hins veg
ar mætti benda á ýmsar ráðstaf
anir, sem ættu að vera sjálfsagð
ar án þess að velta málinu lengi
fyrir sér. Ég vil í þessu sambandi
minnast á nokkrar ráðstafanir er
telja má sjálfsagðar.
A. Það orkar ekki tvímælis.
að pappírshandburrkur skammtað
ar úr þar tilgerðum áhöldum, hafa
hvað hreinlæti snertir algera yf
irburði yfir tauhandþurrkur. Ein
stök tauhandklæði eru ólirein eft
ir að hafa verið notuð einu sinni.
Tauhandklæði á rúllum eru held
ur ekki örugg að því leyti að alls
ekki er útilokað að tveir eða fleiri
þurrki sér á sama skammti, t.d.
á fjölmennum veitingastöðum eða
vinnustöðum.
Pappírshandþurrkur fyrir starfs
fólk og gesti ætti því að fyrir
skipa a.m.k. á eftirtöldum stöð
um:
1. Við alla matvælaframleiðslu
hverju nafni sem nefnist. 2. í öll
um eldhúsum veitingastaða, hót
ela og hvers konar staða er fram
reiða matar eða drykkjarvörur til
neyzlu.
3. í öllum matvöruverzlunum,
mjólkur- og brauðbúðum. 4. í öll
um skólum og samkomustöðum.
B. KLÆÐNAÐUR VERKA-
FÓLKS.
Hreinn ltlæðnaður og höfuðbún
aður verkafólks við matvælafram
leiðslu er nauðsyn.
Það veldur miklum erfiðleikum
í þessu sambandi hér á landi, hvað
fólk skiptir oft um störf.
Varla er önnur lausn á þessu
en framleiðslufyrirtækin leggi
verkafólki til hæfan klæðnað á
vinnustað og væru fyrirtækin
ábyrg á því sviði.
C. Á snyrtiherbergtfum allra
vinnustaða er framleiða matvæli
þarf að .vera sérstakur eftirlits
maður er lítur eftir allri umgengni
starfsfólks, m.a. því að fólk þvoi
^ér um hendur.
Fljótandi sápulögur í föstum á
höldum er nauðsyn. Sama ætti
að gilda um alla veitingastaði,
■ skóla og samkomustaði.
D. Þá þurfa að vera lögboðnar
vatnsrannsóknir alls staðar, hvort
sem um er að ræða til notk
unar við matvælaframleiðslu, eða
veena. almennrar neyzlu.
E. Til þess að unnt sé að krefj
ast hreinlætis af starfsfólki í mat
væla iðnaði og annars staðar þarf
strangar kröfur um að t.d. snyrti
herbergi og öll aðstaða á vinnu
stað sé í fullkomnu lagi.
F. Ef það er ekki nú þegar í
skólum landsin», ætti að gera að
skyldunámsgrein kennslu í hrein
læti við meðferð matvæla é
vinnustöðum og annars staðar.
Sérstök allsherjar löggjöf í þess
um efnum er tímabær en um íeið
barf að gera sér ljóst, að slík lög
giöf er ekki mikils virði nema að
hún sé skvnsamleg og örugglega
séð fyrir framkvæmd hennar.
FYRIRMÆLI UM HREIN-
LÆTISRÁÐSTAFANIR VIÐ
Guðmundur Vésteins«on
Skúli Þórðarson
tífiKi
Guðjón Finnbogason. .,,
I3V
Bára Daníelsdóttir Arnór Ólafsson. Ilaukur Ármannsson.
Listinn á Akranesi
t Tf
LTSTI ALÞÝÐUFLOKKSINS
við bæjarstjórnarkosningarnar á
Akranesi liefur verið ákveðinn og
er hann þannig skipaður:
1. Hálfdán Sveinsson, bæjar-
fulltrúi
2. Guðmundur Sveinbjörnsson,
bæjarfulltrúi
3. Bragi Nielsson, læknir
4. Guðmundur Vésteínsson,
tryggingafulltrúi
5. Skúli Þórðarson, verkamaður
6. Guðjón Finnbogason, verzl-
unarmaður
7. Bára Daníelsdóttir, húsmóðir
8. Arnór Ólafsson, múrafameist-
ari
9. Haukur Ármannsson, trésmið
ur.
10. Jóhannes Finnsson, sjómað-
ur
11. Margrét Valtýsdótti’', banka
ritari
12. Baldur Ólafsson, fram-
VNNSLU A FISKI SEM ER
FRYSTUR TIL ÚTFLUTN-
INGS.
1 gr.
Allt vatn eða sjór, sem notað
er lil þvotta á fiski, áhöldum, hús
næði eða til handþvottar fyrir
verkafólk, skal blanda með klór
eða öðrum jafngildum efnum.
Styrkleiki blöndunnar svo og all
ur útbúnaður til blöndunarinnar
er háð samþykkt Fiskmats ríkis
ins.
2. gr.
Handþurrkur á hreinlætisher-
bergjum eða annars staðar til
notkunar fyrir verkafólk, sem
starfar í hraðfrystihúsum^ skulu
framvegis vera úr pappír, enda
ekki leyfðar handþurrkur úr öðru
efni.
Útbúnaður og efnj í þessu sam
bandi er háð samþykki Fiskmats
ríkisins.
3. gr.
Ráðstafanir samkvæmt fyrstu og
ánnarri grein óskast gerðar svo
fljótt sem tök eru á, með tilliti
til afgreiðslufrests tækja, svo og
uppsetningu þeirra, er viðkom
kvæmdastjóri ;
13. Pálmi Sveinsson, skipstjqri
14. Knútur Bjarnason, múrara-
meistari
15. Kristján Pálsson, verkamað
ur
16. Guðmundur Kr. Ó'afsson,
vélstjóri
17.Sveinn Kr. Guðnnmdsson,
bankaútibússtjór. í
18. Séra Jón M. Guðjcnsscjn,
sóknarprestur. j
andi aðilum gefinn frestur söm
hér segir.: - f
A. íblöndun gerileyðandi efiia
í vatn eða sjó til 1. maí 1964. :
B. Pappírshandþurrkur til ’l.
marz 1964.
4. gr. Fiskmatsmönnum vp5
komandi frystihúsa, svo og viðktjm
andi yfirfiskmatsmönnum ber að
sjá um að fyrirmælum samkv. 1.
2. og 3. grein þessara fyririnajla
verði framfylgt; svo og að tæki
og útbúnaður sé í fullkomnu lqgi
á hverjum tima.
Reykjavík, 23. des. 1963. i
B. Á. Bergsteinsson.
fiskmatsstjóri. • ’
ALÞVÐUBLAÐiÐ 21. apríl 1966 J