Alþýðublaðið - 29.06.1966, Blaðsíða 16

J»eg-ar fréttist aS Warner
fsræður hefðu keypt kvikniynda
♦'éttinn á þessum leik Edwards
Jitbee glottu menn í barm sér..
Vísir.

frað eru ekki nema altöffustu
gæjamir, sem sjússa sig, með
an þeir keyra. Langflestir
«toppa, meffan þeir súpa á.
Nú lief ég loks komizt aff því
tciff hvaff er átt meff frysitingru
f.parifjár. Þaff er auðvítað pen
fngar, sem fólk eyðir í ísskápa
Þg frystikistur.
Nú eru Bílddælingar orffnir
tannnála prestastéttinni. Þeir
VÍlja ekki hafa neinn prest, og
«*a» vill heldur eginn prestur
vera hjá þeim
SÍÐDEGIS á laugardag hitti ég
mann, sem sagðist heyra einhvern
ókennilegan hávaða, en þó í mikl-
um fjarska. Ég gat ekki heyrt
neitt, en hann sagðist vera sann-
færður um, að ekki væri um of-
heyrn að ræða. Ég sagði, að það
þyrfti heldur ekki að vera svo,
því að sjaldan væri skortur á há-
vaða hér I þéttbýlinu. Ræddum
við síðan nokkuð um hljóðburð
og hávaða, og héldum því næst
hvor til síns heima.
En ég hélt áfram að velta þvi
fyrir mér, livað þessi félagi minn
hefði raunverulega heyrt, því að
ég var alveg sannfærður um, að
liann hafði heyrt eitthvað. Þetta
var ekki maður, sem fór með
neitt fleipur, og ég hafði áður
þekkt hann að því að vera ótrú-
lega næmur á hljóð. Mér liggur
við að segja, að hann slagi upp í
Heimdall, þennan sem heyrði gras
gróa, og ég lief oft óskað sjálfum
mér til lukku með það að hafa
ekki slíka heyrn og þessi mað-
ur, því að af tvennu illu er það
áreiðanlega betra að heyx-a of illa
en að heyra of vel.
Ég fór sem sagt að velta því
fyrir mér, hvað maðurinn gæti
hafa heyrt. Þetta var eftir hádegi
á laugardegi, svo að um vinnuvél-
ar gat varia verið að ræða, og
þetta gat heldur ekki verið lirot-
ur starfsmanna á einlxverri opin-
berri skrifstofu, því að opinberar
skrifstofur eru allar lokaðar á
laugardögum á sumrin. Sjálfsagt
gæti hann hafa heyrt í bílum og
öðrum ökutækjum einhvers stað-
ar, en ég dró mjög í efa, að hann
hefði farið að liafa oi'ð á því, því
að hann lilaut að vera vanur þeim
skruðningum. Nei, hér hlaut að
hafa verið um að ræða einhvern
óvenjulegan dyn.
Eftir nokki-a umhugsun fann ég
líka hina réttu skýringu, eða ég
er að minnsta kosti alveg sann-
færður um að það sé hin rétta
skýring, — og því sannfærðari
sem ég liugsa málið betur. Síð-
ustu daga síðustu viku var nefni-
lega framleiddur ekki svo lítill
hávaði austan fjalls, en þá héldu
lúðrasveitir með sér landsmót á
Selfossi. Alls mættu til þess móts
tólf lúðrasveitir eða samtals nokk-
uð á þriðja hundrað manns, og
það gefur auga leið, að hávaðinn
liefur verið ærinn þegar allur
blásaraliópurinn blés í lúðra sína
í einu. Það er undarlegt, ef ein-
hverjir sann-lúterskir heiðurs-
menn í kirkjugörðum á Suður
landi hafi ekki rumskað í gröfum
sínum við þann lúðraþyt og hald-
ið að dómsdagur væri kominn.
Sjálfsagt hafa lúðrasveitirnar
átt ánægjulega daga þarna eystra
og vonandi þurfa Selfossbúar
ekki að ganga með hellur fyrir
eyrunum mjög lengi. Og það verð-
ur einnig að vona, að blásúrunum
sjálfum batni skjótlega, en sam-
kvæmt frásögn eins dagblaðanna
hljóp á einhverja þeirra, og er
matareitrun kennt unx. Það er svo
sem auðvitað, að einhverjum þurfi
um að kenna, og vel getur verið,
að þeir liafi fengið skemmdan
mat. En gæti ekki magakveisan
líka einfaldlega verið atvinnu-
sjúkdómur? Frá leikmannssjónar-
miði í lúðrablæsti-i að minnsta
kosti liggur það í augum uppi, að
það hlýtur að vera mikil á-
reynsla á innyflin og geta komið
róti á meltingarfærin að þurfa að
framleiða allan þann vind, sem
fer til að knýja stóra og hljóni-
mikla lúði'a.
Blóm ©g ávísanir
I gróandanxxm grær hvert moldarflag,
fær grænan Iit af sumarnál,
Þaff færist næstum ofvöxtur í alit,
jafnt ávísanafals sem gras og: kál.
En unglingarnir byggja skýjaborg
og búa stórt í skógarlaut.
í vorbiíðunni vaxa falleg blóm
við vonarstræti og miklubraut.
/