Alþýðublaðið - 20.08.1966, Side 13

15. sýningarvika
Sautján
(Rytten)
Dönsk litkvikmynd eftir hinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf-
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Chita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9
Sýðustu sýningar.
SONARVÍG
Spennandi CinemaSeope
mynd.
Sýnd kl. 5.
Bönnuð börnum.
lit-
Húsvörðurinn og
fegurðardísirnar
Ný bráöskemmtileg dönsk gaman
mynd f litum
Sýnd kl. 5 7, og 9.
Sveinn M. Valdimarsson
hæstaréttarlögmaður
Sölvhólsgata 4.
(Sambandshúsinu 3. Þa?0)
Símar 23338 — 12343
Siguropir Maurjónsson
Málat 111 r tiingssknfstofa
Óðtnstmtu • Rfml 11043.
Prudence stóð kyrr og dró
andann djúot. Svo heyrði liún
sér til mikillar undrunar að
Hugo sagði. — Þú hugsar ekki
um neitt nema sjálfa þig. Prud
ence hefur sín vandamál að
berjast við. Hefur þú nokkru
sinni hue'eitt það að hún gæti
líka verið einmana? Ég geri
ráð fvrir að hún vinni dag sem
nótt til að drepa þann einmana
leik.
Prudence létti mikið. Hann
hafði tnlað elskulega um hana
og rödd hans hafði sýnt vin-
gjarnleika og virðingu en ekki
fyrirlitningu að venju.
Hún færði sig lengra frá
þeim hegar þau komu nær.
Þau héldu áfram að rífast en
ekki iafo ákaft og fyrr. Að lok
um fékk Hngo að ráða. Hann
kom anea á Prue og sagði:
— Þarna ertu þá. Geturðu
ekki fundið góða gönguskó eða
klossa handa Jíll. Hún kemur
með okkur.
Prudenne tók eftir því að Jill
svaf hntur næstu nótt. Og eftir
það fór hún með í allar göngu-
ferðirnar.
Ennbá strevmdu inn pantanir
en hau gítu ekki tekið á móti
gestum frá því í anríllok. Þá
fóru veeirnir að spillast og lok-
ast alveg. Að vísu fengu þau
stundnm gesti um vetur. Sum-
ir komu með flugvél eða vél-
bát. En bað var sjaldgæft.
Dag nokkurn sagði Hugo við
hana. — Það er svei mér kom
inn tími til að þú farir að hafa
það gott. Þú hefur létzt um
fleiri kíió í sumar. Nú skaltu
fara að hvíla þig.
Hiarta Prudenee sló hraðar
af gleði hegar hún lieyrði um
hyggiima í rödd hans.
— Við ættum að gefa Keith
frí til að hugsa um safnið sitt,
hélt hann áfram. Ég held að
það sé von á mönnum frá
Kirkiusafninu hingað og mér
finnst að við ættum að reyna
að koma því þannig fyrir að þeir
komi um ieið og hann. Ef ég
fer með há í ferðir um ná-
grennið hlvtur að vera liægt
að koma bví þannig fyrir að
hann fái að fara með líka. Vilt
þú ekki koma með líka’
Hvort hún vildi. Prudenoe var
sem dáleidd af hrifningu. Stund
um fór hún. líka með í báts-
ferðirnar. Henni fannst venju-
lega hún ekki mega vera að því
en hin heimtuðu það.
— Þú ferð með Prue, sagði
Bessie. Frænka þín tók sér oft
frí heilu dagana. Hún lét mig
hugsa um matinn og skrifaði
hréf eða hvíldi sig. Því skyldi
ir þú ekki fara þetta? Gestun-
um finnst skemmtilegt að hafa
þig með.
Þau ætluðu í ferðalag í einn
hliðarfjörðinn inn af Þrumu-
fírði. Næstum allir gestanna
ætluðu með. Bakpokarnir reynd-
ust ekki rúma allt nestið og
Hugo kom með stóra ferðatösku.
— Við setjum afganginn hérna
í, sagði hann.
32
Prudence hristi höfuðið. —
Við getum það ekki Hugo.
Hohepa, Maraea Ruahine og
Maórígestirnir móðgast.
Hann starði skilningsgljór á
hana. — Við hvað áttu eigin-
lega? Þvf ekki það?
— Enginn maórí borðar mat
sem hefur verið í ferðatözku.
Þeir láta aldrei mat snerta föt.
Hugo virtist hneykslaður. —
Vitleysa Prue. Ég er búinn að
þvo töskuna vandlega.
— Ég veit það en trúarbrögð
þeirra banna þeim að snerta
mat sem er í íláti sem föt hafa
verið geymd i. Við skolum stund
um úr nylonsokkum í eldhús-
vaskinum. Það myndi maóríi
aldrei gera.
— Nú þá er málið útrætt.
Ekki viljum við móðga neinn.
Við ættum að segja frú Wain-
wrigth það. Hún hefur áhuga á
öllu sem viðkemur maóríum. Og
nú skuluð þið Jill skemmta ykk-
ur reglulega vel í dag. Þið haf
ið haft svo mikið að gera. Þeg-
ar við erum búin að borða ætl-
um við krakkamir og ég að þvo
upp. Þá getið þið Jill farið ein-
ar út að ganga.
Þær þáðu boðið og fóru strax
eftir matinn.
— Ég held að við ættum að
reyna að klífa fjallið þarna,
sagði Prue og benti. — Það
verður dásamlegt að losna smá
stund við gestina.
Kjarrið var þétt en þeim
tókst tókst samt að finna stíg-
inn. Loks komumst þær upp á
tindinn og settust niður sveitt-
ar og másandi. Þær lágu þar
um stund og nutu friðarins. Sól
in skein, fuglarnir sungu og
— það sem bezt var — sand-
flugurnar létu ekki á sér bæra.
Prudence var glöð og kát. Hér
var hamingja og friður. — Nei
það er eitt sem vantar, hugs-
aði hún. Hamingjusöm verð ég
aldrei fyrr en ég fæ manninn
sem ég elska — Hugo.
Hún settist upp. Það gekk
ekki að liegia svona og láta sig
dreyma dagdrauma. Nú bærði
Jill einnig á sér. Hún leit yfir
fiörðinn, skóginn, fossana,
fjallst.indana með jökíum og
sterkbláan himininn. Hún sagði
lágt: — Þetta hefði Greg átt
að sjá.
Prue hélt niðri í sér and-
anum og Jill hélt áfram örvænt
ingarfull.
— Ég get ekki lifað Iengur án
hans Prue. Ég verð að fá hann
aftur — hvernig sem allt annað
fer. Lífið er mér tilgangslaust
án hans.
Prudence lagði huggandi hönd
sína á gvllt hár hennar Nú
varð hún að sjá svo um að Jill
talaði út.
— Elsku Jill ef þér er alvara
með að hann sé það eina sem
gefur lífi þínu gildi fer allt vel.
Ég held að það sé einmitt þetta
sem Gregorv hefur beðið eftir
og það sjálfsagt lengur en þig
grunar.
Jill leit soyrjandi á hana. —
Við hvað áttu Prudence? Segðu
mér bað?
Prudence fann að liún roðnaði.
Þetta yrði erfitt og hún yrði að
vanda orð sín vel. Jill yrði kann *
ske öskureið en hún varð a8
hætta á það.
—Þér finnst þetta sjálfsagt a£
skiptasemi af mér Jill — ég er
ógift kona — en faðir minn var
hjúskaparráðunautur og skrif-
aði margar greinar um erfiðleika
hjónabandsins. Ég vélritaði
greinarnar fyrir hann. Þær voru
ekki aðeins fræðilegar heldur
byggðar á reynslu og heilbrigðri
skynsemi. Og það voru margir
sem voru í sömu sporum og þú.
Hugo sagði mér frá ykkur Greg.
Hann tók það mjög nærri sér
að maður þinn skildi hafna tii
boði þínu um að koma aftur til
lians. En ég — ég skil að Greg-
ory vildi ekki taka þig aftur
barnanna vegna. Hún kingdi.
Jill leit ekki út fyrir að hafa
móðgast svo hún hélt áfram.
— í hjónabandi verður allt að
vera fyrir hendi. Þar mega eng
in takmörk vera. Ég geri ekkl
ráð fyrir að neinn karlmaður
vilji að konan hans búi með
Gosið
Framhald af 1. síðu.
ar við stóru sprunguna er önnur
minni og bullar hraunið einnig
úr henni og stefnir til sjávar.
Hús eftirlitsmannsins er í um
600 metra fjarlægð frá gos-
straumnum og hinu megin á eyj-
unni.
Eins og fyrr er sagt hætti gos
ið í Surtsey fyrir rúmu ári síðan.
Strax á eftir hófst Syrtlingsgosið
sem hætti skömmu fyrir áramótin
síðustu og á jóladag 1965 kom
go$ið upp á enn öðrum stað og
stóð þar yfir til 10. þessa mán-
aðar.
fnj f
Gosið sem nú stendur yfú
Surtsey er hreint hraungos 'og
fylgir þv£ enginn vikur eða aska.
Þorbjörn Sigurgeirsson, próf-
essor, Osvald Knudsen kvikmynda
tökumaður og Sigurður Steinþórs
son, jarðfræðingur fóru út í Surta
ey í gær til að rannsaka gosið.
Saigði Sigurður í viðtali við A1
þýðublaðið í gærkvöldi, að það sem
einkum hafi vakið athygli sína
í sambandi við þetta gos sé að
sprungan skuli liggja frá norðrl
til suðurs en ekki í þá stefnU
þvera eins og algengast er með
gossprungur hér á landi. Þá kvaS
hann hávaðann frá gosinu vera ó-
venjumikinn og stafaði hann af
gasbólum sem ko.ma upp á yfir
borðið og springa. Hávaðinn er el
ósvipaður og kemur frá þotu-
hreyfli. Gosið var ekki í neinum
rénum í igærkvöldi og má búast
við að þarna verði langvinnt gos.
20. ágúst 1966 - ALÞÝÐUBLADI0 13