Alþýðublaðið - 20.01.1967, Blaðsíða 16

slctan
Meirihlutinn skal ráöa
Baksíðunni 'liefur borizt eftir-
farandi bréf:
Baksíða naín góð!
Af 'því ég veit þig úrræðabezta
sí öllum málum langar mig til
að segja þér frá dálitlu vanda-
análi. Eins og þú sjálfsagt veizt
<var ég kosinn í hreppsnefnd
íFagrafjarðar á síðasta vori. Ég
•toauð mig fram til að stríða hrepp
istjóranum og oddvitanum, sem
ihöfðu stýrt öllu í hreppnum und-
anfarin ár eins og samvaxnir tví-
■'burar. Hins vegar langaði mig
clokert í hreppsnefndina, og til
jþess að tryggja að ég lenti þar
elcki fékk ég skóarann okkar 'á
ilistann með mér, og ég var meira
að segja svo • lítillátur að bjóða
fiiönum efsta sætið, en var sjálf-
ur númer tvö á listanum.
t kosningunum kom hins veg-
ar í Ijós, að ég var ekki eini
tóekkjalómnrinn í plássinu, því
'að við fengum svo mörg atkvæði
að undrun sætti. Oddvitalistinn
•var liæstur að atkvæðatölu eins
■og við var að búast, en hann tap-
aði talsverðu og féklc ekki nema
tvo hreppsnefndarmenn, oddvit-
ann sjáifan og lækninn. Okkar
ölisti kom næstur og fékk líka tvo
menn, en hreppstjórinn varð að
•iáta sér nægja að róa einsamall.
Strax eftir kosnir.garnar fórum
við hreppsnefndarmennirnir að
'•væða saman um myndun meiri-
♦Ciiuta. Það gekk dálítið hægt í
‘fyrstu því að bæði oddvitinn og
dlireppstjórinn voru móðgaðir við
■wnig fyrir að hafa verið að sletta
«*uér fram í hreppsmálin og vildu
ekkert við mig tala, en það varð
,-mér til liðs, að þeir voru enn
^tnóðgaðri hvor við annan. Ég var
dáálítinn tíma að velta því fyrir
•vmér, við hvorn ég ætti heldur að
ifiemja, en við nánari athugun
rfannst mér réttast að halla mér
að oddvitanum, enda fleiri at-
kvæði á bak við hann en hrepp-
stjóraræfilinn.
Samningarnir við oddvitann
tóku að sjálfsögðu dálítinn tírna.
Hann er gamall bragðarrefur, sem
lætur ekki auðveldlega snúa á sig,
en hann varð nú samt að bíta í
það súra eplið að missa oddvita-
embættið. Ég tók ekki í m'ál að
ganga til samstarfs við 'hann,
nema ég fengi að verða oddviti,
og því varð hann að ganga að,
þótt honum þætti það hart. Lækn
irinn og skóarinn tóku auðvitað
þá afstöðu í þessu máli eins og
öðrum, sem við sögðum þeim að
taka.
Þótt ég hefði kannski ekki trú-
að því áður, þá hefur samvinnan
milli mín og gamla oddvitans ver- i
ið með ágætum. Við erurn yfir-
leitt sammála um alla hluti,' og
sérstaklega erum við sammála um
að haida hreppstjóranum utan við
allt saman og láta hann ekki kom
ast upp með neinn moðreyk.
En hreppstjórinn er okkar
mesta mein. Hann er útsmoginn
með það, bölvaður, að bera fram
alls konar tillögur á hreppsnefnd
arfundum til þess eins að hrella
okkur. Þetta eru ágætar tillögur
út af fyrir sig og sumar þeirra
ætlum við í meirihlutanum að
bera fram sjálfir áður en langt
um líður, en við getum ekki ver-
ið að samþykkja tillögur frá
minnihlutamanni. Þótt ég sé
kannski ekki mikill fyrir mér i
hreppsnefndamálunum, þá veit ég
bó, að slíkt er ekki ihægt að gera.
Það er meirihlutinn, sem ræður.
Hins vegar kemur hreppstjór-
inn okkur oft í dálítil vandræði
með þessum tillö*guflutningi. Ef
við fellum tillögurnar hans er
hann vís til að breiða það út um
allt okkur til áfellis og jafnvel
að hlaupa með það í blöðin fyj'-
■ 9
'l
V

Boðið til einvígis
Víkingablóðið rennur oss enn í æðum
og ekki skortir kjark eða þor,
það hefur margoft sýnt sig á sjómannaböllum
og sannast á Jóhanni prófessor.
En hann hefur boðið til einvígis Andrési sjálfum
sem óvini grallara og kristindóms vors.
Og sjálfsagt verður Savannatríóið viðstatt
og sveinar hins vígreifa próféssors.
Búast nú lijálmi og brynju hvárir tveggja
og báðir taka fram vopn síri í senn
og girða sig Andans og Orðsins heilaga sverði.
Og enginri leit fræknlegri hólmgöngumenn.

ír sunnan. Það kærum vio okkur
auðvitað ekkert um, gamli odd-
vitinn og ég, en hvað skal gera?
Við ræddum þetta mjög ítarlega
í meirihlutanum, og eftir nokkr-
ar vangaveltur kom okkur saman
um, að líklega væri bezt að kom- ,
ast hjá að fella tillögurnar hans.
Gamli oddvitinn sagði að það væri
miklu betra að vísa þeim frá, og
hann sagðist ei'ga bók heima hjá
sér, þar sem mætti sjá, hvernig
ætti að semja tillögur um þannig
frávísun. Hann kom með bókina j
og sýndi mér, og síðan samdi
hann nokkrar frávísunartillögur
upp úr bókinni. Mér þótti þær
dálítið skrítilega orðaðar fyrst og
jafnvel óljósar, en gamli oddvit-
inn sagði að einmitt þannig ættu
ályktanir að vera; í ályktunum
mætti aldrei segja neitt berum
orðum, heldur yrði að vera svig-
rúm til að túlka þær eins og mað-
ur sjálfur vildi. Þetta fannst mér
dálítið klókt hjá honum.
Á næsta hreppsnefndarfundi i
kom hreppstjórinn með talsvert
slangur af tillögum, en við vís-
uðum þeim frá jafnóðum með
löngum og snúnum greinargerð-
um. Sama gerðist á þar næsta
fundi og þar næsta. En þá var
okkur farið að leiðast þetta, enda
satt að segja dálítið erfitt að þurfa
sífellt að vera að semja nýjar og
nýjar frávísunartillögur, en þó
var erfiðast að þurfa alltaf að
hafa þær óskiljanlegar eða því
sem næst. En gamli oddvitinn
heimtaði að tillögurnar væru
þannig og bar fyrir sig bókina
'góðu.
Við lögðum nú höfuðin í bleyti,
gamli oddvtinn og ég, og reyndum
að finna ráð til að losna við þenn-
an sífellda tillöguflutning hrepp-
stjórans. Eftir langa mæðu datt
mér ágætt ráð í hug. Við gæt-
um samþykkt eins allsherjar frá-
vísunartillögu, sem næði yfir all-
ar tillögur hreppstjórans, fluttar
sem ófluttar. Þetta þótti gamla
oddvitanum hið mesta snjallræði,
og síðan sömdum við í samein-
ingu svohljóðandi tillögu:
„Með tilvísun til fyrri af-
greiðslna á tillögum hreppstjór-
ans og að fengri illri reynslu af
tillögum hans, samþykkir hrepps-
nefndin, að, þar til öðru vísi
verður ákveðið, vegna þess hve
óraunhæfar tillögurnar eru og
fjarri raunveruleikanum í þessu
sveitarfélagi, skuli tillögum hans
vísað á bug og frá atkvæða-
greiðslu, enda telur hreppsnefnd-
in, að hún hafi nóg við tíma sinn
að gera, þótt hún eyði ekki tíma
sínum í afgreiðslur á slíkum til-
lögum serii þ.eim, er hreppstjór-
inn hefur verið vanur að flytja.
Við bárum þessa tillögu fram
á næsta hreppsnefndarfundi, en
þá ætlaði hreppstjórinn alveg vit-
laus að verða. Hann sagði að við
ættum ekkert með þetta og þetta
væri ekkert lýðræði, en ég benti
honum á það að lýðræði væri það
að meirihlutinn réði, og nú vær-
um við meirihlutinn, gamli odd-
vitinn og ég, og ef okkur kæmi
saman um að taka ekkei't mark
á tillögum hans, þá væri það okk-
ar mál. Hann sagði að við ætt-
um ekkert með þetta samt og ætl-
aði aldrei að fást til að hætta að
fjasa um þetta. Og síðan hefur
hann mokað inn tillögum á hvern
einasta hreppsnefndarfund og er
nú hálfu verri en áður. Við í
meirihlutanum þurfum stöðugt að
vera að vísa tillögum hans frá
atkvæðagreiðslu með sérstökum
bókunum og tilvísunum í frávís-
unartillöguna stóru, en það er
engu minna verk og sízt léttara
að semja allar þessar greinargerð
ir heldur en það var að semja
frávísunartillögurnar 'áður fyrr.
Og nú er ég kominn að því,
sem ég ætlaði að bei'a upp við
þig, Baksíða mín 'góð. Er ekki
hægt að leysa málið á þann liátt,
að við í meirihlutanum sam-
þykkjum einfaldlega, að eftirleið-
is skuli hreppstjórinn ekki flytja
neinar tillögur? Það er hvort eð
er alveg tilgangslaust hjá honum
að vera að því, því að aldrei sam-
þykkjum við í meirihlutanum
neinar tillögur, sem frá honum
eru komnar. Og getum við ekki
hreinlega gert hann brOttrækan
úr hreppsnefndinni, ef hann vill
ekki gegna þessu? Gamli oddvit-
inn er ekki alveg viss um að við
'getum þetta, en ég held að það
hljóti bara að vera. Er það ekki
rétt að meirihlutinn eigi alltaf
að ráða? Og við erum meiri hlut-
inn, gamli oddvitinn og ég, og
þess vegna hlýtur það að gilda,
sem við komum okkur saman um,
hvort sem ihreppstjóranum líkar
það betur eða verr. Vilji meirihlut
ans hlýtur alltaf að ráða úrslit-
um, eða hvað, Baksiða mín góð?
Virðingarfyllst,
Jón Jónsson, hreppsnefndar-
oddviti. Fagrafirði.
Norðmenn hafa þegar verið
jarðsettir, Svíar kistulagðir < ;
ég mundi segja að Danlr vær a
á aftökupallinum.
íþróttafrctt í Vísi
Hin fullkomna kona er ekki til
nema í hugarheinxi kvenfólks-
ins.

Nú liggur illa á kallinum, ekki
nema tíu dagar eftir til að
svíkja undan skatti.
Gat nú skeð að þessir Danir
gætu ekki tekið kvikmynd hér
lá landi án þess að !áta stelpu-
trippið berhátta fyrir framan
alla karlmennina og það norð-
ur í landi.