Alþýðublaðið - 28.01.1967, Qupperneq 13

Skisggar þess liðna
DEBORAH KERR
HAVLEY MILLS
JOHN MILLS.
IChalk.
ISLENZKUR. TEX T.I
' Hrífandi, efnismikil og afar vel
leikin ný ensk-amerísk litmynd;
byggð á víðfrægu leikriti eftir
Enid Bagnold.
Sýnd kl. 9.
Leðurblakan
Blaðaummæli:
Leðurblakan í Bæjarbíó er kvik-
mynd sem óhætt er að mæla
með.
Mbl. Ó. Sigurðsson,
Sýnd kl. 7.
RIDDAEAB ARTHtJRS
KONUNGS
Spennandi amerísk litmynd.
Sýnd kl. 5.
Dr.Mabuse’s
B0DSFJU.BE
LEX BARKER
KARIN DOR
WERKER PETERS
KRIMINALGYSER1
/ TOPKLASSE I
FYLDTMEO “
DJÆVELSK 5
UHVGGE. g
F.F.B. z
Ákaflega spennandi og hroll-
vekjandi ný mynd.
Bönnuð börnum innan ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Áuglýsið é Álþýðublaðinu
SHEILA MURRAY
KLAUSIURSINS
Henni fannst gaman að syngja
og hitinn o.g sólin voru dásam-
leg og hennar fyrra líf lík-
tist draumi, sem hana liafði
dreymt eitt sinn ,— fyrir löngu.
Sólríkan morgun sat hún inni
á herbergi sínu og opnaði ann-
að af tveim bréfum sem hún hélt
á.
Annað var frá Eve Hnrst...
hitt frá Duncan.
Hún las fyrst bréfið frá Ðunc-
an, en það hljóðaði svona:
Elsku Gilly mín, lífið er enda
laust. og þýðingarlaust þegar
ég ekki sé þig eða heyri
rödd þína. Það g:laddi mig
að heyra að Signor Rosso finnst
þér fara mikið fram en ég verð
að játa að ég hefði heldur vilj-
að heyra þig syngja eða það sem
betra er heyra þigr segja: —
Sæll Duncan. En starfið bindur
mig: hér, ég: kemst ekki til þín.
En ég kem eftir mánuð. ef þú
kemur ekki áður til mín!
Gilly las allt bréfið og hún
fann að hjartsláttur hennar örf-
aðist við hverja línu. Ðuncan
var ekki með hástemmdar lýs-
ingar en það var ekki heldur
hægt að misskilja heiðarleika
hans og ást. Hann elskaði hana
og vildi eignast hana fyrir konu,
ef hún elskaði hann.
Það hafði í upphafi verið
hegning að verða að yfirgefa
Dunean og sú hegning hafði ver
ið þung en hún hafði vanist
henni og nú heið. hún róleg
meðan barn Russells óx og
stækkaði inni í henni.
Nú var liðið að fæðingunni en
ró hennar og alvara ytirgáfu
hana ekki.
Bréf Eve komst belnt að
efninu eins og Eve var vön.
— Ég held að ég þori ekki
að bíða, lengur, Gilly. Ég hef
þegar sagt signor Rosso, að ég
vilji fá þig hinga'ð. Hann segir
áreiðanlega ekki neitt, — og
þó hann viti ekki allan sann-
leikann, veit hann nóg til þess
að geta sér hins til. Ég veit
að hann þegir.
— Ég vil, að þú hafir það
eins gott og unnt er á ferða-
laginu hingað og ég vonast
til, að þú gætir þín mjög vel,
Gilly. Ég hef séð um allt hér
og sendi þér farseðla og pen-
inga hér með. Ég tek á móti
þér, þegar þú kemur til
Dignon.
Noltkrum dögum síðar fór
Gilly yfir frönsku landamærin
og meðfram ströndinni til litla
þorpsins Dignon, þar sem Eve
beið hennar hátt í fjöllum uppi
í hvítu húsi umkringdu af
blómum.
— Ég er foúin að sjá um allt,
sagði Eve við Gilly, sem lá á
legubekk og hvíldi sig. — Nú
áttu bara að hvíla þig — og
vera glöð. Hún brosti ástúðlega
til ungu stúlkunnar. — Það er
gott að sjá þig aftur vina mín.
— Ég er lika mjög fegin yfir
að vera hér. Gilly heyrði hafið
í fjarlægð gjálpa við steinana
qg nú lokaði hún augunum og
sá fyrir sér klaustrið í Skot-
landi og ölduhljóðið í fjarska.
Svo opnaði hún augun aftur.
Þú ert afar góð við mig, Eve.
Ég get aldrei þakkað þér nóg-
samlega það, sem þú hefur
fyrir mig gert.
Sársaukadrættir fóru um
andlit hinnar konunnar meðan
hún gekk til dyra.
— Þú þárft að hvíla þig vel
eftir ferðina, Gilly, sagði hún
blíðlega. — Hringdu bara, ef
þig vanhagar um eitthvað. Ég
lét Perionne lækni vita, að þú
væntir þín þá og þegar — og
hjúkrunarkonurnar eru líka til
reiðu. Þær eru úr klaustrinu.
Veiztu annars að hérna í Dign-
on er klaustur frá sömu reglu
og þú ólst upp hjá?
Gilly roðnaði.
— Nei, ég vissi það ekki,
sagði hún þreytulega.
Þegar Eve var farin, varð
allt kyrrt og rólegt — og Gilly
reis á fætur og gekk út að
glugganum.
Kvöldklukkurnar hringdu og
Gilly titraði. — Komdu að
biðja, fannst henni þær segja.
Komdu . . . ! — og Gilly, sem
fannst hún í draumi, gekk að
úyrunum — og út.
Það var auðvelt að finna gráu
steinkirkjuna, sem klukkna-
hringingin kom frá.
Hér, eins og í Skotlandi, voru
langar raðir af krjúpandi systr-
um og djúpir hijómar orgels-
ins. Henni fannst hún barn á
nýjan leik, þar sem hún kraup
við logandi kertaljósin og
hlustaði á rólegan sönginn.
í draumaástandinu, sem Gilly
var í, var sársaukinn, sem gagn-
tók líkama hennar blandaður,
blandaður gleði og hún reyndi
að rísa á fætur meðan augu
hennar viku ekki frá flöktandi
ljósi kertanna á altarinu.
Dyrnar opnuðust — og Eve
Hurst kom til hennar.
Gilly sá hana ekki. Hún varð
að ljúka við lagið! Hún varð
að ná síðustu háu tónunum, sem
signor Rosso hafði kennt henni.
Hún varð að láta sem hún
finndi ekki til yfirgnæfandi
sársaukans í líkamanum og
myrkrinu, sem vildi umvefja
hana. ..
En þvi tókst það!
Duncan! Hún hugsaði um
Duncan, þegar hún féll til jarð-
ar, en um leið greip Eve hana
og tvær systurnar komu þegar.
— Þetta er litla systir mín,
sem ég talaði um, hvíslaði hún.
Ég vissi ekki að hún hefði far-
ið bingað. Hún var nýkomin úr
löngu ferðalagi og átti að hvíla
sig. ..
— Við verðum að sækja
lækni, sagði önnur nunnan —
og láta bera hana heim til yðar,
frú. Hún er mikið veik. — —
Eve vissi, að það var satt, og
hún átti mjög erfitt meðan Gil-
ly var borin heim til hússins
og beðið var eftir lækninum.
Eftir því sem stundirnar liðu
varð Eve fölari og þöglari. Hún
gat keypt alla mögulega aðstoð
og hjálp handa Gilly, en pen-
ingar geta ekki allt. Barn Gilly
myndi fæðast of snemma.
Læknirinn reyndi að útskýra
fyrir Eve livað væri að. Hún
skildi að fæðingin yrði mjög
erfið. Taugaáfall Gilly Jiafði
flýtt fyrir fæðingunni og bæði
móðir og barn í lífshættu.
Eve gat aðeins beðið.
Það dagaði meðan hún beið
og sólin reis í austri meðan að
klukkurnar hringdu til messu í
kirkjunni, sem Gilly hafði sung-
ið :
„Bið þú fyrir oss
sem syndum erum hlaðnir”
Svo heyrði Eve hljóð, sem hún
hafði aldrei heyrt fyrr, — grát
hjá nýfæddu barni!
Hún vissi ekki, hve langur
tími leið unz svartklædd nunna
með hvíta svuntu og jafn hvítt
andlit af þreytu kom brosandi
til hennar.
— Litla barnið er fætt, sagði
hún á frönsku. Fallegasti
drengur!
— Drengur? Eve vætti þurr-
ar varirnar. — En litla systir
mín?
Systirin leit alvarlega á hana.
— Ég vona að hún lifi það
af, svaraði hún vingjarnlega og
jafn lágt og fyrr. — Vesalingur-
inn litli, fæðingin var mjög erf-
ið, en hún var svo dugleg og
hugrökk. Þér megið bráðlega
fara inn til hennar og barnsins.
Svo kvaddi hún og fór, en
Eve Hurst bærði ekki á sér.
Drengur. Þau Russel höfðu
eignazt son!
SEXTÁNDI KAFLI.
— Ég þarf að fara í buðir,
sagði Eve Hurst og leit inn til
Gilly, sem var að láta niður í
töskur sínar. — Vantar þig eitt-
hvað?
Gilly leit á Eve. Bros lék um
varir hennar og Ijós húð hennar
var fagurlega brún. Hún var
grennri en nokkru sinni fyrr og
ný blíða og dýpt í augu hennar
komin.
— Nei, þakka þér fyrir, Eve,
sagði hún. — Ég er að verða
búin að pakka niður. Vesalings
signor Rosso, bætti hún svo viS.
Hann var alltaf svo kurteis og
lét sem liann vissi ekki að ég
ætti von á bambino......Hún
hló við, en Eve Hurst þurfti
ekki að líta á hana, til þess að
sjá hversu breytt hún var og
finna, að tárin brunnu að baki
augnaloka hennar.
V.esalings Gilly, hugsaði hún
án þess að segja nokkuð og lét
varlega aftur dyrnar að her-
bergi liennar.
Gilly hallaði sér um stund
yfir töskuna og hlustaði á fóta-
tak Eve fjarlægjast. Svo hélt
hún áfram a@ pakka niður.
Hún heyrði í fjarlægð Luci-
enne, sem var þúsundþjalasmið
ur hjá Eve tala við madame Ar
mande, sem var eldabuskan með
an Yvonne sem var barnastúlkan
hló hátt.
Enginn var í þeim hluta húss
ins, sem hún var í nema hún
Synir Brandts
Framhald af 1. siðu.
vakið hefur reiði gamalla her-
manna. Mesta reiði vekur atriði
þar sem Lars, 15 ára, leikur sér
að járnkrossi, klæddur sundbux-
um Gamlir hermenn telja þetta
óvirðingu við járnkrossinn.
Innanríkisráðuneytið hefur hót-
að að draga til baka styrk er það
hefur veitt til töku myndarinnar,
sem byggð er á skáldsögu eftir
Gúnter Grass, vin Brandts utan-
ríkisráðherra, sem tók virkan þátt
í kosningabaráttu jafnaðarmanna
1965.
Massey
Ferguson
DRÁTTARVÉLA
og GRÖFUEIGENDUR
Nú er rétti tíminn til að
láta yfirfara og gera við
vélarnar fyrir vorið.
Massey Ferguson-við-
gerðaþjónustu annast
Vélsmiðja
Eysteins Leifssonar
hf.
Síðumúla 17.
sími 30662.
28. janúar 1967' - ALÞÝÐUBLAÐIÐ |,3