Aldamót - 01.01.1897, Blaðsíða 157

helzta rayndin, sem alþýða raanna haf'ði í huga sín-
um af henni. Þeirri hliðinni hefur stöðugt verið
haldið fram, en hins sterka og göfuga trúarlífs, sem
þá bar þjóðina á herðum sjer gegnum allar elfur
hörmunganna, hvergi getið. Það var meiri ástæða
til að leiðrjetta þetta, en til þess að gjöra misskiln-
inginn enn meiri.
Og jeg fæ heldur ekki betur sjeð, en að þessi
breiöa lýsing galdratrúarinnar á 17. öld í bók, sem
á að vera landfræðislýsing, sje ný sönnun þess, að
hinum sögulegu hlutföllum hættir við að raskasthjá
höf. Hann gleymir sjer, þegar hann íinnur eitthvað,
sem honum þykir feitt á stykkjunum.
Annars skal jeg ekki fara fleirum orðum ura
þetta. Síra Valdimar Briem hefur tekið af mjer ó-
makið í Kirkjublaðinu með ágætri grein út af þess-
um galla bókarinnar. Þess var þeim mun meiri
þörf, sem búast má við, að alþýða manna taki bók
þessari báðum höndum, af því hún er svo skemmti-
leg.
Hið langeizta timarit, sem vjer
Skírnir. eigum, er Skirnir. Hann var stofn-
aður árið 1827 sem áframhald
Saynablaðanna. Hann er því nú orðinn 70 ára
gamall, hefur lifað til góðrar elli, en á nú ekkert
annað eptir en að deyja. Og jeg vona honum verði
ekki meinað það, því það er auðsjeð, að hann er bú-
inn að lifa yfir sig. A yngri árum var hann góður
drengur og þarfur, og kom sjer vel. Þá voru engin blöð
nje tímarit nje póstar til að færa mönnum frjettirnar
jafnóðum og þær gjörðust, og þá þótti mönnum vænt