Dagur - 07.11.1997, Qupperneq 6

6- FÖSTUDAGUR 7.N Ó V E MB E R 1997
ÞJÓÐMÁL
Útgáfufélag:
Útgáfustjóri:
Ritstjórar:
Aðstoðarritstjóri:
Framkvæmdastjóri:
Skrifstofur:
Sfmar:
Netfang ritstjórnar:
Áskriftargjald m. vsk.:
Lausasöluverð:
Grænt númer:
Simbréf augiýsingadeiidar:
Símbréf ritstjórnar:
DAGSPRENT
EYJÓLFUR SVEINSSON
STEFÁN JÓN HAFSTEIN
ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON
BIRGIR GUÐMUNDSSON
MARTEINN JÓNASSON
STRANDGÖRU 31, AKUREYRI,
GARÐARSBRAUT 7, HÚSAVÍK
OG ÞVERHOLTI 14, REYKJAVÍK
460 6100 OG 800 7080
ritstjori@dagur.is
1.680 KR. Á MÁNUÐI
150 KR. OG 200 KR. HELGARBLAÐ
800 7080
460 6161
460 6171 (AKUREYRI) 551 6270 (REYKJAVÍK)
Boða njjar álögur
í fyrsta lagi
Stjórn Pósts og síma ætlar að taka ákvörðun í dag um hvernig
og hve mikið símagjöldin eiga að hækka frá því sem þau voru
í síðasta mánuði. Fyrirtækinu, sem hefur einkarétt á almennri
símaþjónustu í landinu, hefur sem kunnugt er verið fyrirskip-
að að taka á sig kostnað vegna lækkunar á símgjöldum til út-
landa. Það þýðir að nokkuð verður skorið af þeirri gífurlegu
hækkun á verði staðarsímtala sem kom til framkvæmda fyrsta
nóvember síðastliðinn. Þrátt fyrir það verður hækkunin til-
finnanlega mikil fyrir margar fjölskyldur víða um land.
í öðru lagi
Fyrirtækið sem er að skella þessari hækkun yfir landsmenn
hefur verið og er rekið með gífurlegum hagnaði. Samkvæmt
úttekt sem birtist í Viðskiptablaðinu í vikunni skilaði einka-
réttur símans fyrirtækinu tæplega þrjú þúsund milljóna króna
hagnaði á síðasta ári. Grátur ráðamanna Pósts og síma um að
þeir tapi á þeirri breytingu á gjaldskránni sem væntanlega
verður formlega ákveðin í dag miðast við óbreyttar símatekjur
milli ára. En þegar gert er ráð fyrir hóflegum vexti þeirra tekna
á komandi misserum, í samræmi við reynslu síðustu ára, sýna
útreikningar Viðskiptablaðsins að fyrirtækið mun þvert á móti
hagnast á breytingunni.
í þriðja lagi
Yfirlýsingar stjórnarformanns Pósts og síma að undanförnu
benda til þess að sumir ráðamenn fyrirtækisins átti sig núna á
því að hroki og yfirgangur er ekki lengur boðlegur í samskipt-
um Pósts og síma við almenning. Vonandi skilar það sér í
breyttum vinnubrögðum. Það lofar hins vegar ekki góðu fyrir
fólkið í landinu að stjórnarformaðurinn boðar í viðtali við Dag
að einokunarfyrirtækið með margra milljarða hagnaðinn ætli
að skella enn frekari hækkunum á heimilin næstu misseri og
ár. Það bendir til þess að framkvæmdastjóri Neytendasamtak-
anna hafi hitt naglann á höfuðið þegar hann sagði hér í blað-
inu: orustan hefur unnist en stríðinu er langt í frá lokið.
Elías Snæland Jonsson.

V
l
Raimverulegir skjól-
stæðingar
Nú er mælirinn fullur! Stjórn
Byggðastofnunar hefur
ákveðið að flytja hluta stofn-
unarinnar til Sauðárkróks og
formaður stjórnar, sjálfur
Harmóniku-Egill, hefur gefið
út yfirlýsingu um að flytja beri
stofnunina alla út á land.
Garri er hneykslaður á slíkri
tilætlunarsemi. Því hví skyldu
starfsmenn Byggðastofnunar
þurfa að gera sjálfir
það sem þeir eru að
segja öðrum að
gera? Hví skyldu þeir
endilega þurfa að
búa á landsbyggð-
inni? Starfsmennirn-
ir eru að vonum sár-
móðgaðir en, það
sem skiptir máli er
hin pólitíska ákvörð-
un málsins og það að skjól-
stæðingar stjórnar Byggða-
stofnunar fái nóg að gera.
Tveir hópar
Þjóðin virðist hins vegar ekki
alveg hafa á hreinu hverjir eru
skjólstæðingar stjórnar stofn-
unarinnar. Garri tekur eftir
því í fjölmiðlum að menn eru
að tala um Byggðastofnun og
landsbyggðina í einu og sama
orði eins og eitthvert þoku-
kennt hugtak, „landsbyggðin“
sé sérstakur skjólstæðingur
stofnunarinnar. Það er auð-
vitað alrangt. Hið rétta í mál-
inu er að stjórn Byggðastofn-
unar hefur staðið vörð um tvo
hópa í samfélaginu. Starfs-
menn sína annars vegar og
svo hönnuði og bygginga-
menn hins vegar. Til þessa
hefur þessi umhyggja birst í
því að stjórnin vill flytja stofn-
unina milli húsa til þess að
bæta við fermetrafjölda á
starfsmann og halda í leiðinni
uppi nægri hönnunar- og
byggingavinnu fyrir innan-
húsarkitekta og iðnaðarmenn
við það að endurinnrétta
skrifstofuhallirnar.
Iimanbæjar-
flutnmgur
Þannig fékk Byggðastofnun
sér nýtt hús við Engjateig í
Beykjavík í fyrra eða
árið þar áður. Kostn-
aðurinn við breyting-
arnar hljóp á hundr-
uðum milljóna og jól-
in stóðu allt árið hjá
hönnuðum, innan-
húsarkitektum, hús-
gagnasmiðum, iðnað-
armönnum og bygg-
ingamönnum. Garra
kæmi ekki á óvart þótt Egill
sjálfur hal’i spilað undir í gleð-
skapnum á nikkuna. En á
Engjateignum var kátt í höll-
inni vegna þess að báðir skjól-
stæðingahóparnir voru
ánægðir. Það sem nú fyllir
mælinn er að dreifa á Byggð-
stofnun unt landið á ntargar
dýrar og fallegar skrifstofur,
sem auðvitað er hið besta mál
fyrir innanhúsarkitekta, hönn-
uði og byggingamenn. Hins
vegar er engan veginn hægt að
sætta sig við að stjórn Byggða-
stofnunar geri svona vel við
annan hóp skjólstæðinga
sinna en skilji hinn alveg út-
undan. Foreldrar mega ekki
mismuna börnum sínum.
Þess vegna hlýtur krafan að
vera sú að Byggðastofnun
flytji ekki út á land, en flytji
þess í stað enn einu sinni inn-
an höfuðborgarsvæðisins þan-
nig að allir geti verið ánægðir,
starfsmenn og innréttingalið-
ið. GARRI.
DDIJR
LAFSSON
skrifar
Byggöastefna Byggöa-
stofniuiar
Eftir því sem Byggðastofnun
hamast meira við að viðhalda
jafnvægi mótorbátaaldar í byggð
landsins eykst fólksstraumurinn
þaðan sem mestum peningum er
dælt til og til þeirra staða þar
sem þjóðarheill Egils á Seljavöll-
um og hans nóta krefst, að hýsi
sem fæsta landsmenn. Takmark
Byggðastofnunar og allra þeirra
sem að henni standa er, að end-
urvekja byggðamynstur milli-
stríðsáranna.
Byggðastofnun hefur margt
gert vel og það auðvitað merki-
legast að viðhalda hringrás fjár-
magnsins með því að pumpa því
út í hitt og þetta með góðum
ásetningi en litlum árangri. En
einhveijir fengu aurana og það
er fyrir mestu.
Hetma er best
Þegar Byggðastofnun er komin í
harðastrand með að byggja upp
atvinnulíf á stöðum þar sem
mikill skortur er á innlendu
vinnuafli, dettur henni helst í
hug að efla landsbyggðina með
sjálfri sér. A nú að flytja þróunar-
deildina norður yfir heiðar. Er
það vonum seinna, því að ef
nokkur stofnun á heima í strjál-
býlinu er það
Byggðastofnun og
hefði aldrei átt
annars staðar að
En þegar til á að
taka bregður svo
við að starfsfólkið
með forstjórann í
fararbroddi, snýst
öndvert og vill
hvergi búa né
starfa nema í
Reykjavík. Til að bæta gráu ofan
á svart heldur liðið því svo fram
að hvergi sé hægt að reka svona
apparat almennilega nema í solli
höfuðborgarinnar.
Það eru undarleg örlög að sitja
í glæsihúsi við Engjateig og
reikna út nauðsyn þess að sem
flestir búi og starfi á sem af-
skekktustu stöðum þangað til
kemur að eigin stofnun og bú-
setu. Þá er landsbyggðinni fund-
ið flest til foráttu og sýnt fram á
með gildum rökum
að hún hafi enga
burði til að taka við
svo merkilegri stofn-
un og sprenglærðu
og þjálfuðu starfs-
fólki hennar.
Hverjir græða?
En með illu skal illt
Byggðastofnun v/ð Engjateig. út reka og af því að
höfuðborgin er
meira en fullsetin af
stofnunum og íbú-
um að áliti Egils bónda á Selja-
völlum og æðstráðanda byggða-
styrkja, hvikar hann vonandi
ekki frá þeim ásetningi að efla
búsetu og atvinnulíf í öðrum
byggðum með flutningi Byggða-
stofnunar. Vel kemur til greina
að dreifa henni um landið eins
og raðsmíðaskipum, sem enginn
borgar.
Ef starfsfólki Byggðastofnunar
væri dreift um landið gæti það
kannski komist að því hvers
vegna engar af spám þeirra og
framreikningum standast. Þar
sem mestu fé er varið til atvinnu-
uppbyggingar er fólksfækkunin
mest og atvinnulífi haldið uppi
með aðfluttu vinnuafli. Má til
sanns vegar færa að verið sé að
ílytja vinnuna úr landi, þar sem
margir útlendinganna senda
launin heim, eða taka með sér
þegar búið er að þéna nóg.
En annars mun að óþarfi að
senda starfsfólkið út á land til að
komast að því hvernig stendur á
þeirri byggðaþróun sem á sér
stað. Nóg er að það svari ein-
faldri spurningu: Hvers vegna er
Byggðastofnun betur komin við
Engjateig en á Sauðárkróki?
svaurao
er til
’ e g
Er hreyfingin Konur í
stjómarandstöðu að
gera Kvennalistann
óþarfan?
Sigríður Airna Þórðardóttir
þingmaðitr Sjálfstæðisflokksins.
Kvennalist-
inn hefur átt
undir högg
að sækja og
kannski er
þetta enn
eitt því til
v i ð b ó t a r.
Mér hefur
aldrei fund-
ist þörf á
Kvennalistanum sem sérstöku
stjórnmálaafli, heldur hef ég litið
svo á að vænlegra sé til árangurs
fyrir konur að vinna skoðunum
sínum fylgis innan stjórnmála-
flokka þar sem bæði kyn starfa
saman á jafnréttisgrundvelli.
Kristtn Ástgeirsdóttir
þingkom Kvenmlista.
Ekki
f o r m
h r e y f i n g
kvenna í
stjórnarand-
stöðu þó
haldinn hafi
verið einn
fundur, sem
ég átti enga
aðild að.
Kvennalistinn hefur enn verk að
vinna, því margt er óunnið í mál-
efnum kvenna. Hin pólítíska
þróun hefur verið Kvennalistan-
um í óhag og leita þarf nýrra
leiða í kvennabaráttu. Því er
tímabært að fara út í samfélagið
og taka þar til hendi, í stað þess
að setja plástur á máttlaust kerfi.
Ásta Ragnheiður Jóhannes-
dóttir
þingmaður Þjóðvaka.
I stjórnmál-
um jafnað-
a r m a n n a ,
meira að
segja innan
Kvennalista,
eru konur
sem vilja
fara nýjar
leiðir í bar-
áttu fyrir kvenfrelsi. Því er vett-
vangur þeirra innan stórrar
hreyfingar, einsog og einn stór
jafnaðarflokkur verður, sem býð-
ur fram í næstu þingkosningum.
Þetta eru konur í stjórnarand-
stöðu sammála um og vilja með
öllum ráðum vinna að.
Siv Friðleifsdóttir
þingmaðurFramsókmiflokks.
F y I g i
Kvennalist-
ans er löngu
orðið hverf-
andi, óháð
því hvort
konur koma
saman á
vettvangi
stjórnar-
flokka, stjórnarandstöðu eða ein-
hvers annars. Eg fagna því hins-
vegar að konur, hvar sem þær í
flokki standa, minni á að auka
þarf hlut kvenna í stjórnmálum.
Vonandi taka karlar jafnréttis-
málin í ríkari mæli uppá sína
arma í framtíðinni.