Dagur - 17.10.1998, Blaðsíða 9

LAUGARDAGUR 17. OKTÚBER 1998 - 25

Óperusöngur og barneignir
Eitt lag enn
„Ég ætla að vona að það líði ekki svona langur
tími aftur þar til ég syng með Kristjáni Jó-
hannssyni," segir Diddú.
Sigrún Hjálmtýsdóttir, títtnefnd Diddú, segist Ieggja það að
jöfnu að syngja á tónleikum og eignast börn. Henni segist
svo frá um þennan ólíka samanburð á hlutunum .
„Eg söng með Kristjáni Jóhannsyni í Iþróttahöllinni á Ak-
ureyri vorið 1995. Mér fannst í raun ekkert jafnast á við
það og þótti það stórkostleg stund. A síðasta ári eignaðist
ég svo litla dóttur og þá hugsaði ég með mér að engin ópera
kæmist í neinn samanjöfnuð við það að eignast barn. En
svo er það þannig að þegar maður eignast börn þá tekur
hversdagsleikinn fljótt við; bleyjuþvotturinn og allt það. Því
fannst mér það alveg stórkostleg stund síðasta Iaugardag
þegar ég átti þess kost aftur að syngja með Kristjáni á tón-
leikum á Akureyri, svo stórkostlegum að við sem á sviðinu
voru vorum ekki minna heilluð en fólkið út í sal. Eg ætla
bara að vona að það Iíði ekki svona Iangur tími aftur þar til
ég syng á ný með Kristjáni. En auðvitað er barneignin
miklu stjórkostlegra fyrirbæri, að sjá nýtt líf kvikna og Iitla
manneksju vaxa úr grasi,“ segir Diddú.
Iíf mitt tók vinkilbeygju
„Um fertugt breyttust persónutegar aðstæður mínar. Lífið tók vinkilbeyju,“
segir Guðmundur Gunnarsson.
„Um fertugt breyttust persónu-
legar aðstæður mínar og það
varð til þess að ég breytti um
takt í lífinu. Fór að hreyfa mig,
tók upp annað mataræði og
skipti um starfsvettvang. Lífið
tók vinkilbeyju," segir Guð-
mundur Gunnarsson, formaður
Rafiðnaðarsamband Islands.
„Aður hafði ég starfað að
fræðslumálum rafiðnaðarmanna
og kennsla átti vel við mig. En
þarna ákvað ég að snúa mér að
félagsmálum og sinna þeim um
að minnsta kosti einhvern tíma.
Árið 1986 var ég kjörinn for-
maður Félags íslenskra rafirkja
og íyrr en varði var ég kominn í
þúsund nefndir. Ekki varð aftur
snúið. Arið 1993 var ég svo kjör-
inn formaður Rafiðnaðarsam-
bandsins."
Guðmundur segir að hann
hafi ekki verið fyrst í stað sáttur
við þessa breytingu. „Ég er hins-
vegar sáttur í dag og mér finnst
margt gott hafa áunnist í þágu
stéttarinnar. Það sem ég er
kannski ánægðastur með, af því
sem ég hef komið nærri, er upp-
bygging menntunarmála. Hún
hefur miklu skilað og er helsta
trompið í réttinda- og kjarabar-
áttu okkar."
Svo fór ég á
kné
Lotniiigfyrir
líftnu
„Líklega er
minnisstæðasta
stund Iíks míns
og jafnframt sú
áhrifamesta þegar
ég bað konunnar
minnar, Hrefnu
Brynju Gísladótt-
ur, fyrir einum 26
árum síðan. Ég
mætti með blóm-
vönd og gaf henni
gjafir og undirbjó
þannig jarðveginn
fyrir það sem
koma skyldi. Svo
fór ég á kné,
einsog þegar ég
tala við minn
himneska föður,
og spurði hana
hvort hún vildi giftast mér. Þetta virk-
aði, hún vildi giftast mér,“ segir Snorri
Óskarsson, safnaðarhirðir í Bethel í
Vestmannaeyjum.
Snorri segir að sér sé líka mjög minn-
isstætt þegar hann ffelsaðist og tók trú á
bænasamkomu í Bethel í Eyjum, níu ára
gamall. „Þar fann ég þennan djúpa innri
frið færast yfir mig. Ég bað frelsarann
um að fyrirgefa syndir mínar og það
gerði hann. Æ síðan hef ég líka verið á
fullu í safnaðarstarfi okkar hvítasunnu-
fólks hér í Eyjum.“
„Svo fór ég á hnén,
einsog þegar ég taia
við minn himneska
föður, og spurði hana
hvort hún vildi giftast
mér. Þetta virkaði, “
segir Snorri Óskarsson
i Bethel í Eyjum.
„Frá fæðingunni blunda alltaf óljósar minningar í undirmeðvitund
okkar allra, án þess að við vitum beinlíns afþví, “ segir Sigurjón
Benediktsson á Húsavík.
„Það hefur náttúrlega ekkert
haft önnur eins áhrif og það
þegar ég fæddist," segir Sig-
urjón Benediktsson, tann-
læknir og fv. bæjarfulltrúi á
Húsavík. „Ég held að frá
þeim atburði blundi alltaf
óljósar minningar í undir-
meðvitund okkar allra, án
þess að við vitum beinlíns af
því. Þá trúi ég því að við
fæðingu séu okkar sköpuð
örlög, enda hef ég alltaf ver-
ið ódæll og erfiður."
„Það hefur mildl áhrif á
hvern mann að fylgjast með
fæðingu barna sinna og með
því öðlast maður mikla lotn-
ingu fyrir lífinu. Og þetta
getum við karlmenn ekki, að
fæða börn í heiminn, nema
á með miklum breytingum.
þessu liggur vanmáttur
okkar. Því hlundar það í
okkar, rétt einsog konur geta
alið börn, að láta eitthvað
eftir okkur liggja og út á það
gengur líf okkar alltaf að
stóru leyti.“
„Þá hefði líka aðeins þurft herslumuninn til að við íslendingar sigruðum í
keppninni en ekki ítalir, “ segir Sigríður Beinteinsdóttir.
„Svona af þvf sem snertir tón-
listina þá stendur uppúr
Eurovision keppnin árið 1990
sem þá var haldin í Júgóslavíu.
Þá vorum við í Stjórninni full-
trúar Islands og sungum Eitt lag
enn, en lagið lenti í 4. sæti í
keppninni," segir Sigríður Bein-
teinsdóttir, söngkona. Hún seg-
ist ekki hafa verið með miklar
væntingar um árangur þegar
haldið var utan í ljósi þess
hvernig Islendingum hafði geng-
ið fyrri ár í keppninni. En lagið
hreif og tslendingar lentu í
fjórða sæti, en voru í því þriðja
að stigum.
„Það hefði allt eins getað farið
svo að við Islendingar sigruðum
í keppninni. Þetta raðaðist allt
svo undarlega upp. Hefðu Is-
lendingar ekki gefið Frökkum,
sem voru í öðru til þriðja sæti og
með aðeins tveimur stigum
meira en við, fullt hús stiga
hefðum við náð öðru sæti. Þá
hefði líka aðeins þurft
herslumuninn þannig að við
sigruðum í keppninni en ekki
Italir," segir Sigríður. Hún segir
þó að Islendingar hefðu um
margt verið sigurvegarar, að
minnsta kosti hefðu þeir fengið
mikla Ijölmiðlaumfjöllun og Eitt
lag enn hefði víða vinsælda not-
ið. Það hefði svo aftur skapað
Stjórninni traustan sess í tón-
listarlífi hér heima.
Hiii sára reynsla
snjóflóðarma
„í mínu persónulega lifi er það
fæðing tveggja barna minna sem
ég var viðstaddur sem var lang
áhrifamesta stund ævi minnar.
Það er stór stund að sjá nýtt Iíf
vakna og verða til. Það sem
stendur svo uppúr í mínu starfi
sem þingmaður er sú sára og
bitra reynsla sem maður upplifði
við snjóflóðin í Súðavík og á
Flateyri árið 1995,“ segir Einar
Kr. Guðfinnsson, alþingismaður.
„Það er stundum sagt að
þroskandi sé að takast á við sára
og erfiða reynslu. Ég vil þó eng-
um óska þess að þurfa að mæta
því sem þarna gerðist, að mæta
þeirri hræðilegu sorg sem fólk
varð fyrir. Við þessar kringum-
stæður var maður í raun gjör-
samlega magnlaus og afar Iítill í
sér,“ segir Einar. - Hann segir þó
að ljósið í myrkrinu hafi verið
það ótrúlega baráttuþrek sem
Vestfirðingar sýndu við þessar
aðstæður og ekki síður hafi verið
uppörvandi að finna þann sam-
hug f verki sem landsmenn
sýndu þeim sem um sárt áttu að
binda. „Þau áhrif sem snjóflóðin
höfðu til lengri tíma eru mikil -
„Það sem stendur uppúr í mínu
starfi sem þingmaður er sú sára
reynsla sem maður upplifði við
snjóflóðin í Súðavík og á Flateyri,"
segir Einar Kr. Guðfinnsson, alþing-
ismaður.
og verða aldrei metin til fulls.
Dýpst ristir þó sorgin sem marg-
ir urðu fyrir - og það eru sárin
sem seint gróa.“