Dagur - 04.08.2000, Blaðsíða 9

I
8 - FÖSTUDAGUR 4 . ÁGÚST 2000
FRÉTTASKÝRING

Tkypir
FÖSTUDAGUR i. ÁGÚST 2000 - 9
FRÉTTIR
Undir fölsku flaggi til Islands
GUÐSTEINN
BJARNASON
SKRIFAR
Undanfamai vikur hef-
ur fjölgaó dæmum um
að hópar útlendinga séu
að koma hingað til
lands með falsaða papp-
íra. Fjársterkir alþjóð-
legir smyglhringar virð-
ast greinilega standa á
hak viö slíkt, í sumum
tilvikum í þaö minnsta,
og margt sem hendir til
þess að athygli þeirra
heinist í auknum mæli
að íslandi.
Um það bil tvær vikur eru nú frá
því tólf manna hópur kom til lands-
ins, sem kváðust vera Pakistanar.
Þeir komu á vegum íslensks skipa-
miðlara í gegnum gríska skipamiðl-
unarskrifstofu og samkvæmt papp-
írunum sem þeir voru með áttu þeir
að fara um borð í erlent skip sem
átti að koma til Keflavíkur föstu-
daginn 21. júlí til þess að ná í þá.
Mennirnir fengu vegabréfsáritun
inn í Island, enda litu þessir papp-
írar ekkert óeðlilega út.
Þeir fóru á hótel í Keflavík, en
svo kom ekkert skip og eftir helgina
er farið að grennslast fyrir um
þetta. Skipið átti að vera skráð í
Hondúras og lagðir voru fram
pappírar um stærð og gerð skipsins,
skráningu og allt saman. Meðal
annars var tekið fram að það ætti
að Ieggja úr einhverri rússneskri
höfn á ákveðnum tíma.
Þegar málið var kannað kom í
ljós að skipið hafði aldrei verið í
rússnesku höfninni, og við nánari
athugun kom Iíka í Ijós að pappír-
amir frá Hondúras voru allir falsað-
ir. Skipið var sem sagt ekki til.
Gríska skipamiðlunarfyrirtækið
reyndist heldur ekki vera til.
Hingað barst þó skeyti, sem virt-
ist vera frá skipinu þar sem það átti
að vera statt á einhverjum stað í
veröldinni með nákvæmri tíma-
setningu um komuna til Keflavíkur.
En þegar skeytið var skoðað betur
kom í Ijós að það var sent í gegnum
loftskeytastöð sem var lögð niður
fyrir mörgum árum. Þannig að
skeytið reyndist líka vera falsað.
Sýndu engan áhuga
á að verahér
Georg Lárusson, forstjóri útlend-
ingaeftirlitsins, segir mennina tólf
samt ekki hafa sýnt „neinn sérstak-
an áhuga á að vera hér á Islandi.
Þeir báðu ekki um hæli. Það var því
reynt að Ieita leiða til þess að koma
þeim heim til sín, en það reyndist
erfitt þar sem flest Evrópuríki eru
mjög á varðbergi gagnvart til að
mynda Pakistan og eru hrædd um
að viðkomandi strandi þar og biðji
um hæli eða eitthvað."
Niðurstaðan varð sú að þcir fóru
til Noregs, og þaðan áttu þeir að
komast í flugvél til Pakistans á
laugardaginn var. En þegar þeir
áttu að fara um borð í flugvélina
brá svo við að einungis einn þeirra
fór. Hinir hættu við og háðu um
pólitískt hæli í Noregi. Norðmenn
hins vegar sendu þá samstundis
aftur til Islands, enda komu þeir
héðan.
En þá fyrst kom í ljós við yfir-
heyrslur að þrír þessara manna
voru ekkert frá Pakistan, heldur
Afganistan. „Eftir að rætt hafði ver-
ið ítarlega við mennina var niður-
staðan sú að Pakistanarnir í hópn-
um vildu fara heim, og þeir fóru
áleiðis heim á þriðjudag í gegnum
Frankfurt.“
Þremenningarnir frá Afganistan
voru hins vegar eftir og hafa sótt
hér um pólitískt hæli. Búast má við
að afgreiðsla þess máls geti tekið
nokkra mánuði.
Georg Lárusson segir greinilega
mega draga þá ályktun af þessu
máli, „að alþjóðlegir smyglhringir
séu farnir að horfa til Islands í
meira mæli en þeir hafa gert, og þá
er spurningin af hverju? Skýringin
er einfaldlega sú að það er búið að
loka allri Evrópu. Island er ónumið
Iand í þessum efnum. A Islandi er
bæði ágætt að vera og Island er
hægt að nota sem stökkpall til að
komast til annarra landa. Eg tala
nú ekki um eftir að ísland væri orð-
ið aðili að Schengen-svæðinu, þá
geta þeir farið hvert sem er. Þannig
að þeir sem stunda smygl á fólki
eru famir að horfa meira til Islands
en verið hefur.“
íslendingamir plataðir
Georg Lárusson vill þó taka sér-
staklega fram „Pakistanarnir og
reyndar aðrir svipaðir hópar sem
hafa komið til landsins virðast ekki
á neinn hátt tengjast íslenskum að-
ilum, heldur er bara verið að plata
Islendinga. Hingað kom t.d. nýlega
hópur Indverja til þess að taka hér
kvikmynd á vegum íslensks kvik-
myndafyrirtækis, en það eru engin
merki um það að þessir Islendingar
hafi haft neitt saknæmt í huga
heldur stóðu þeir bara í þeirri
meiningu að þeir væru í viðskiptum
við erlenda aðila og ætluðu að
græða pening. Indverjarnir voru
hér í nokkra daga, tuttugu manna
hópur, sem fór svo til London og
þeir sóttu þar um pólitískt hæli. Við
vitum ekki enn hver afdrif þess
máls verða. Ef þeir fá ekki pólitískt
hæli þar eða málið leysist ekki í
London, þá er hættan á að við fáum
þá til baka. Það eru fjölmörg svona
dæmi, en þetta er bara það nýjas-
ta.“
Hann segir hins vegar að atvikum
af þessu tagi hafi greinilega fjölgað
á síðustu vikum og mánuðum. Tugi
dæma má nefna um „umsóknir frá
hópum um vegabréfsáritun til Is-
lands sem eru styrkt af einhverjum
bréfum frá íslenskum fyrirtækjum,
sem við nánari skoðun reynast
Georg Lárusson:
Alþjóðlegir smyglhringir eru
farnir að horfa til íslands í meira
mæli en þeir hafa gert, og þá er
spurningin af hverju? Skýringin er
einfaldlega sú að það er búið að
loka allri Evrópu.
byggð á einhverjum blekkingum
sem Islendingarnir hafa ekki áttað
sig á.“
500 milljarða heimsvelta
Komið hefur fram að Pakistanarnir
og Afganistarnir áttu að greiða um
það bil hálfa milljón króna jreim
sem skipulögðu ferð þeirra hingað
til lands. Umfang alþjóðlegra
smyglhringa um heim allan hefur
aukist mjög á síðustu árum. Talið
er að í heild nemi Ijárvelta slíkrar
starfsemi um það bií 500 milljörð-
um fslenskra króna um heim allan,
og hún tengist oft ýmist beint eða
óbeint ýmsu miður fallegu, svo sem
peninga á viðskiptum við útlönd,
en það er auðvitað ljóst að Islend-
ingar geta ekki gleypt við hverju
sem er, þeir þurfa að passa sig. Það
eru alls kyns svindlarar með í dæm-
inu."
Mátti búast við þcssu
„Þetta eru út af fyrir sig hlutir sem
ég held að við höfum mátt búast al-
veg við að mundu banka upp á hér
í auknum mæli,“ segir Steingrímur
J. Sigfússon, alþingismaður. „Það
hefur verið mikil ásókn í að komast
inn til Vesturlanda, má segja, og Is-
land nýtur þess að vera á því svæði.
Það er oft ekki mjög strangt eftirlit
„Hin hliðin á umræðunni," segir
Steingrímur ennfremur, „sem ég vil
ekki að gleymist, er svo að við meg-
um auðvitað líka passa okkur á því
að standa okkar plikt gagnvart
flóttamönnum og þeim sem eru að
Ieita hér hælis og eiga sinn rétt sem
slíkir. Eg hef stundum haft ekki síð-
ur áhyggjur af þeirri hlið mála, að
við séum stundum of gjörn á að
pakka mönnum bara saman og
senda þá til baka. En auðvitað eru í
bland í þessum hópi raunverulega
Iandlaust fólk, flóttafólk og jafnvel
fólk sem getur átt líf sitt í húfi.“
- Og nú er oft erfitt að átta sig á
því hver er hvað?
Skýr stefna skiptir öllu
„Það mikilvægasta fýrir okkur,“ segir
Bryndís Hlöðversdóttir alþingismað-
ur, „er að hafa okkar reglur og okkar
pólitík í þessum efnum svolítið
skýra. Sem betur fer höfum við ver-
ið að taka við flóttamönnum í meira
mæli á síðustu árum. Eg held að það
sé mjög jákvæð þróun. Og ég held að
við þurfum kannski líka að horfa til
þess hvort við eigum ekki að axla
einhverja ábyrgð líka hvað varðar
pólitíska flóttamenn, sem við höfum
í all flestum tilvikum snúið við. Ef
við viljum vera fullgildir þátttakend-
ur í hinu alþjóðlega samfélagi þá er
mikilvægt að við öxlum okkar ábyrgð
i TTT~
1
\ 1 *I ' 1 ■ j
1 !
Í | > 1
Flóttamenn frá Kósóvo koma til íslands. Þeir eru dæmi um flóttamenn sem koma til landsins samkvæmt skipulegri áætlun og hafa því töluvert aðra stöðu en aðrir.
smygli með vopn og eiturlyf, nauð-
ungarsölu kvenna og barna.
Georg Lárusson var spurður
hvemig íslendingar séu í stakk hún-
ir til að takast á við slfkt, efá reynir?
„Við ættum að vera ágætlega í
stakk búnir til að takast á við þetta,“
segir hann, „en við þurfum bara að
eyða í þetta tíma og rannsóknum.
Við þurfum að kanna nákvæmlega
hver er tilgangur þeirra sem koma
hingað. Við viljum ekkert vera að
Ioka landinu, það er ekki meining-
in. En við viljum ekki að fólk sé að
koma hingað á fölskum forsendum.
Og við viljum ekkert að verið sé að
blekkja íslensk fyrirtæki," segir Ge-
org. „Auðvitað er, sem vonlegt er,
mikill áróður rekinn fyrir því að
auka samslupti við útlönd og græða
Steingrímur J. Sigfússon: Ásóknin
hefur heldur ekki verið mjög mikil í
að komast inn hingað sérstakiega,
enda landið ekki mjög þekkt. En ég
held að það geti breyst mjög
snögglega þegar Schengen kemur
til sögunna
hér þegar menn eru að reyna að
koma sér frá Islandi, þannig að það
er ekkert skrýtið að mönnum detti
það í hug að byxja á að koma sér
hingað og hugsa þetta þá sem
stökkpall áfram. Eg held þó að
þetta séu smámunir hjá því sem við
megum búast við þegar Schengen-
samkomulagið kemst í gagnið. Við
höfum sloppið tiltölulega vel í þess-
um efnum, enda má segja að það sé
tiltölulega auðvelt að gæta
landamæranna, því við erum ekki
með landamæri á landi. Asóknin
hefur heldur ekki verið mjög mikil í
að komast inn hingað sérstaklega,
enda Iandið ekki mjög þekkt. En ég
held að það geti breyst mjög snögg-
lega þegar Schengen kemur til sög-
unnar.“
Bryndís Hlöðversdóttir:
Við munum náttúrlega aðlaga
okkar reglur að þessu Schengen-
umhverfi, og kannski
tekur það okkur svolítinn tíma að
læra á þetta nýja
umhverfi.
„Nákvæmlega. Og þess vegna
þurfa menn að vanda sig í þessum
málum og það þarf að móta hér
stefnu og menn þurfa að undirbúa
framkvæmd mála í takt við það sem
búast má við. Þessi mál öll, flótta-
menn, landlaust fólk og ásókn ólög-
legra innflytjenda, hafa verið mikið
umræðuefni í nágrannalöndunum,
en hefur lítið komist á dagskrá á Is-
landi. Eg held að Islendingar eigi
ýmislegt órætt í þessum efnum,
einfaldlega vegna þess að við höf-
um komist upp með að þurfa ekki
að gera það hingað til. Og komist
upp með að hafa tiltölulega losara-
Iega stefnu í þessum efnum.
Þannig að ég held að það sé full
þörf á því að þessi inál verði tekin á
dagskrá.
Ragnar Aðalsteinsson:
En efþeir nota pappírana
bara tii þess að komast inn
fyrir og sækja síðan um hæli
sem pólitískir flóttamenn,
þá á það ekki að
skipta máli.
í þessum efnum.“
„Þar sem vandamál hafa komið í
kjölfarið á miklum innflytjenda-
straumi," segir Bryndís Hlöðvers-
dóttir, „eins og til dæmis á Norður-
Iöndunum, þá er það yfirleitt vegna
þess að reglurnar hafa verið tiltölu-
lega óskýrar, a.m.k. framan af og við
þurfum í raun og veru að skilgreina
fyrir okkur hvernig við viljum sjá
þetta gerast og að það sé farið eftir
ákveðnum reglum þar um.“
Öfugt við Steingrím segist Bryndís
ekki hafa neinar sérstakar áhyggjur
af Schengen-samkomulaginu í
þessu sambandi. „Við munum nátt-
úrlega aðlaga okkar reglur að þessu
Schengen-umhverfi, og kannski tek-
ur það okkur svolítinn tíma að Iæra
á þetta nýja umhvcrfi. Við erum ekk-
ert ein um það að vera að sníða okk-
ar lög og reglur utan um þennan
samning og þurfa að bregðast við
honum með ýmsu nióti. En ég held
að það sé nú ofsögum sagt, eins og
sumir halda fram, að hér verði hara
opin gátt og hingað streymi glæpa-
menn og alls kyns óþjóðalýður með
full koffort af eiturlyljum til þess að
gera víðreist innan Schengen-svæð-
isins. Eg hcld að við þurfum ekki að
hafa áhyggjur af þvf. Ég hcld að
samningurinn og öll sú vinna sem
hefur verið lögð í að útfæra hann
eigi að tryggja að svoleiðis hlutir ger-
ist ckki.“
Vafasamir pappírar eðlilegir
Ragnar Aðalsteinsson Iögmaður,
sem hefur sérhæft sig í mannrétt-
indamálum, hendir á að það er „oft
bara eðlilegur þáttur í því að vera
pólitískur flóttamaður, það er að
vcra með vafasama pappíra og nota
vafasama pappíra til þess að komast
inn í landið til þess að sækja um
hæli. En ef þeir nota pappírana hara
til þess að komast inn fyrir og sækja
síðan um hæli sem pólitískir flótta-
menn, þá á það ekld að skipta máli,“
segir Ragnar. „Það sem skiptir máli
er hvort þeir sækja um hæli sem
pólitískir flóttamenn. Ef þeir gera
það, þá ber að rannsaka mál þeirra.
Þá er ekki hægt að vísa þeim úr
landi nema rannsóknin Ieiði til
þeirrar niðurstöðu."
Hann segist ekki telja ástæður til
að hafa áhyggjur af því að hingað
streymi hættulegir menn á fölskum
forsendum. „Nei, ég held það í sjál-
fu sér ekki. Hér er auðvitað ágætis
landamæragæsla, hún er tiltölulega
einföld vegna þess að aðkoman er á
svo fáum stöðum á Islandi og annað
hvort hafa menn rétta pappíra eða
ekki. Og svo eru það þessir örfáu
menn sem sækja um hæli sem póli-
tískir flóttamenn. Þá þarf bara að
rannsaka hagi þeirra áður en ákvörð-
un er tekin. Og það eru þrjár lausn-
ir. Annað hvort eru þeir sendir til
baka, eða þeir fá stöðu sem pólitísk-
ir flóttamenn - sem er mjög sjald-
gæft, kannski verið veitt einu sinni
eða svo, og svo að þeir fái hæli af
mannúðaraðstæðum."
Ragnar bendir hins vegar á ýmsa
ágalla á því hvernig tekið er á mál-
efnum þeirra sem koma hingað og
sækja um hæli sem pólitískir flótta-
menn. Meðal annars virðist oft
vanta túlka handa þeim, og mikill
misbrestur er á að þeir fái Iögfræði-
aðstoð. „Fyrir tveimur vikum komu
t.d. þrír menn til Seyðisijarðar og í
fréttum var sagt að þeir hefðu verið
með vafasama pappíra eða enga og
þeim var vísað umsvifalaust úr Iandi,
en þar var viðurkennt að þeir væru
pólitískir flóttamenn, þannig að ég
efast um að þessi málsmeðferð hafi
verið rétt.“
Ný lög í smíðum
Löggjöf um málefni útlendinga er
frá 1965, og verður að teljast úrelt
orðin. Síðasta vor var lagt fram
frumvarp að nýjum lögum, en ekki
náðist að Ijúka afgreiðslu þess fyrir
þinglok. Mörgum aðilum var sent
frumvarpið til umsagnar og fjöl-
margar athugasemdir bárust. Að
sögn Björns Friðfinnssonar, ráðu-
neytisstjóra í dóms- og kirkjumála-
ráðuneytinu, er stefnt að því að
leggja það fram að nýju í haust, fljót-
Iega eftir að þing kernur saman. „Við
erum með það í vinnslu og það er
langt kornið," segir hann. „Það er
svona verið að hefla af því ýmislcgt
sem menn hafa fundið fyrri drögum
til foráttu. Sérstaklega þurftum við
að breyta ýmsu út af Schengen, sem
kemur nýtt inn þama.“
Björn Friðfinnsson er spurður
hvort mikið tillit verði lekið til þeirra
athugasemda sem gerðar voru?
„Já, það verður gert. En þetta er
flókið mál og ekki allir á sama máli.“
- Er eitthvað tekið sérstaklega á
þeim möguleika, að útlendingar séu
að reyna að komast inn í landið á
fölskum forsendum?
„Það er ekkert hægt að gera í því.
Menn verða bara að bregðast við
þessu í hvert skipti. lnnan um eru
náttúrlega hona fide flóttamenn og
það er erfitt að Ioka á alla bara vegna
þessara skúrka. Það cr málið, að
skilja sauðina frá höfrunum. Og það
er ekki alltaf auðvelt."
Tvær ólíkar ræður
uni lunhverfísmál
Ummæli forseta ís-
lands um umhverfís-
mál stangast mjög á
við yfírlýsingar Davíðs
Oddssonar, forsætis-
ráðherra, í síðustu
stefnuræðu.
Innsetningarræða forseta Islands,
Olafs Ragnars Grímssonar, hefur
vakið fádæma athygli. I henni kom
skýrt fram djúpstæður ágreiningur
milli hans og Davíðs Oddssonar
forsætisráðherra. Ekki síst kom
þetta fram varðandi náttúru og
náttúruvernd ef rniðað er við það
sem Davíðs Oddson sagði í stefnu-
ræðu sinni sl. haust. Þar sagði
hann m.a:
„íslendingar eru umfram flest-
ar þjóðir háðir vistvænni um-
gengni við náttúru lands og láðar.
Þeir sem kalla Islendinga um-
hverfissóða eru liðtækir öfug-
mælasmiðir. Slíkur málllutning-
ur hefur því miður verið reyndur
í svonefndu Kyoto-máli af aðilum
hér á landi. ...
Umhverfisvernd á íslandi byggir
á skýrri stefnu sem aftur hvílir á
meðvitund íslensku þjóðarinnar
allrar um þá nálægð við náttúruna
sem hún hýr við og á þeirri sátt
sem ríkt hefur í landinu um nauð-
syn þess að ganga gætilega um við-
kvæmt lífríkið. Ferðin hefur hins
vegar aldrei ráðist af þeirri hug-
Davíð Oddsson, forsætisráðaherra.
myndafræði í umhverfismáluni
sem gætt hefur sums staðar á
Vesturlöndum á undanförnum
árum og áratugum....
Islendingar hafa ekki gengið á
hönd slíkum skoðunum því þeir
eiga allt sitt undir náttúrunni og
sannri verndun hennar, þar scm
þess er gætt að hún geti nýst
manninum með sjálfbærum hætti.
Stefna sem birtist með því offorsi,
sem ég áður lýsti, er fýrir aðra en
þá sem þiggja lífskjör sín af náttúr-
unni í þeim mæli sem íslendingar
gera. Það gengur þvert á hagsmuni
íslands að falla fyrir þess háttar
öfgum. Enda værum við þá að úti-
loka að njóta ávaxtanna af kostum
landsins, hvort sem um er að ræða
endurnýjanlega orkugjafa eða
önnur gæði, sem við verðum að
nýta, eigi áfram að vera líívænlegt
í Iandinu.11
Fjöreggiö sjálft
Tónninn í ræðu Olafs Ragnars
Grímssonar var allt annar. Hann
sagði um umhverfismálin og
Kyoto bókunina:
„Fólkið sem færði okkur sjálf-
stæði og fullveldi bar í hugskoti
draumsýn um hag og heill íslend-
inga. Höfum við á sama hátt náð
að sameinast um sjálfsmynd sem
dugar á nýrri öld? Við megum ekki
slíta í sundur friðinn sem þrátt lýr-
ir átök á afmörkuðum sviðum ger-
ir okkur að þjóð.
Við verðum að ná sáttum um
nýtingu landgæðanna, skapa grið
sem allir virða um óbyggðir og af-
réttir, gera þjóðarsátt sem varir um
þá ásýnd íslands sem við ætlum að
varðveita.
Sjálfsmynd Islendinga og virð-
ing mun í vaxandi mæli ráðast af
hollustu okkar við íslenska nátt-
úru, það fagra sköpunarverk sem
gert hefur ísland svo einstakt í ver-
öldinni.
Oddvitar sjálfstæðisbaráttunnar
sóttu þær röksemdir sem hest
dugðu í órofa samhengi tungu og
menningar frá fyrstu tíð og við
verðum að varðveita þá undirstöðu
um ókomin ár. Virðingin iýrir
náttúru landsins hefur nú hlotið
svipaðan sess. Því verður að kapp-
kosta að ná sáttum sem allir una
svo við verðum samstiga í sjálf-
stæðisbaráttunni sem okkar bíður
á nýrri öld. Náttúra Islands er
fjörcggið sjálft, auðlegð okkar og
heimanmundur." — s.DÓR
Siðferðislegt álitamál
fengið að finna lýrir því hérna á
Maður sem bíður dóms
eftir fíkmefnadreif-
ingu er einn aðalskipu-
leggjenda Jjölskylduhá
tíðarinnar á Akureyri.
Siðferðislega „hræði-
legt“ eða gott dæmi um
bræðralag?
Töluverður kurr er meðal bæjar-
húa á Akureyri vegna þeirrar
ákvörðunar Miðbæjarsamtakanna
að ráða mann sem bíður dóms eft-
ir fíkniefnabrot til skipulagningar
fjölskylduhátíðarinnar á Akureyri.
Signý Jónsdóttir, íhúi á Akurcyri,
er ein fjölmargra sem haft hafa
samband við blaðið og segist hún
furðu Iostin.
„Eg vinn á íjölmcnnum \ánnu-
stað og verð að segja að það er al-
menn skoðun í kringum mig að
maður með þessa eiturlyljafortíð
sé Iátinn skipuleggja fjölskylduhá-
tíð á meðan hann bíður dóms og
laga. Mér hefði fundist þetta eðli-
legra ef búið væri að dæma mann-
inn og hann væri búinn að afplána
sína refsingu. Þá væri önnur staða
uppi en að gera þetta á þessu stigi
finnst mér móralskt séð alveg
hræðilegt," segir Signý. Hún telur
að Miðbæjarsamtökin séu að
senda mjög vafasöm skilaboð til
unglinga og annarra með þessari
ráðningu. I hesta falli þyki mönn-
um þessi staða hlægileg, að maður
sem áður niiðlaði eiturlyfjum til
unglinga, sé farinn að skipuleggja
fjölskylduhátíð nokkrum mánuð-
um síðar.
Mikill vilji til yfirbótar
Samkvæmt heimildum Dags hefur
maðurinn gengist við brotum sín-
um. Hann cr húinn að fara í cnd-
urhæfingu í kjölfar brotanna og
hcfur sýnt mikinn vilja til yfirbót-
ar. Ingþór Asgeirsson, formaður
Miðbæjarsamtakanna, segir
ákvörðunina hafa verið tekna í
ljósi mannúðar og hræðralags.
Hann telji rétt að gefa manninum
annað tækifæri og því fyrr því
betra. Aðspurður segir Ingþór að
hann hefði ekki talið eðlilegra að
bíða þangað til refsiferlinu væri
lokið. „Þessi maður hefur aldeilis
Akureyri. Það er húið að kippa
honum út úr ansi mörgu og ég
held að það sé ekki okkar hlutverk
að hegna mönnum. Eg vil ekki
kasta steini úr glerhúsi og dæma
manninn, það eru aðrir aðilar sem
eiga að sjá um það, þ.e.a.s. dóm-
stólar í landinu. Eg er þannig týjra
að ef menn gera mistök og yfirbót
í kjölfarið, vil ég vera fýrstur til að
hjálpa við það að byggja menn upp
aftur frekar en skella á þá hurðum
sem aftur eykur e.t.v. hættuna á
því að þeir taki upp iýrri iðju,“ seg-
ir lngþór.
Formaður Miðbæjarsamtakanna
bendir einnig á að hugsanlega nýt-
ist rcynsla mannsins til þess að
koma auga á vankanta og forða
öðrum frá ógæfu. „Maður með
þessa fortíð veit hvað ber að var-
ast.“ Ingþór segir að ekki hafi ver-
ið tekist á um það innan Miðhæj-
arsamtakanna að ráða manninn
en vissulega hafi þessi staða verið
rædd gaumgæfilega áður en
ákvörðunin var tekin. Ingþór ótt-
ast ekki að trúverðugleiki Miðhæj-
arsamtakanna muni bíða hnekki
vegna málsins. — BÞ