Dagur - 03.03.2001, Blaðsíða 10

LÍF/Ð / LAND/NU
M&m
LAUGARDAGUR 3. MARS 2001
Bjarni og Pétur í leikritmu uein
lygari frá 1993. Þá sýningu fóru
þeir með til Svíþjóðar og
Danmerkur og sýndu á vegum
íslendingafélaganna í ýmsum
borgum.
Bjarni gægist í gegnum leikmynd.
Pétur býr til eitthvert furðufyrirbæn.
Hér erpakkað fyrir leikför.
Felagarnir komnir til Húsavíkur.
í tíu ár hafa þeir Bjarni Ingv-
arsson og Pátur Eggerz
skemmt börnum landsins und-
ir merkjum Möguleikhússins.
Sjaldan hafa þeir þó bara verið
tveir saman í sýningu eins og f
Skuggaleik sem þeir æfa nú af
kappi og ætla að frumsýna um
næstu helgi. En margt hafa
þeir brallað.
„Eitt af stóru verkefnunum var að innrétta
þetta leikhús, það var heilmikið átak“ segir
Pétur þegar hann er inntur eftir því hvað
honum sé minnisstætt frá Möguleikhúss-
ferlinum. Eins og sú setning ber með sér
fer viðtalið fram í leikhúsinu, nánar tiltekið
í sminkherberginu uppi á lofti. Þar eru ís-
skápur og kaffikanna sem þurfa að vera til
á hverju heimili og það er boðið upp á ný-
lagað. Bjarni spinnur þráðinn áfram. „Við
komum inn í þetta húsnæði alveg hrátt.
Hér hafði verið verkstæði og olíufiekkirnir
náðu upp á veggi, svo vissulega þurfti að
taka til hendi."
- Hvað hrutt ykkur af stað?
Bjarni: „Við byrjuðum á að útbúa dag-
skrá fyrir 17. júní hér í Reykjavík. Hún
þótti takast það vel að okkur fannst ástæða
til að blása hana aðeins út og búa til úr
henni Ieiksýningu. Maður vildi líka trúa því
að hér gæti þrifist Ieikliús fyrir börn eins og
hjá öðrum þjóðum."
Pétur: „Já, fyrir utan brúðuleikhúsin
hafði aldrei verið til neitt . barnaleikhús.
Auðvitað vorum við svo líka að skapa okkur
atvinnu og erum alltaf að komast nær því
og nær að geta lifað af henni."
Bjarni: „Við vorum svo heppnir að vera
að baksa í þessu fyrir tíu árum, á þeim
tíma sem húsnæði var laust úti um allan
bæ. Síðan hefur það breyst mikið og allur
kostnaður stóraukist."
Pétur: „Já, hefðum við byrjað tveimur,
þremur árum seinna hefði þctta ekki verið
framkvæmanlegt og óvíst að Möguleikhús-
ið væri til í dag. Við gátum líka komið hús-
næðinu upp án þess að steypa okkur í
skuldasúpu, meðal annars af því við gerð-
um mest allt sjálfír, ásamt því fólki sem var
með okkur á þessum árum.“
Bjarni: „Þótt við sýnum mikið í skólum
og félagsheimilum úti um allt þá er hús-
næðið kjölfesta starfseminnar."
Jólakötturínn gleymdist í bænum
Pétur: ,y\nnað sem er frábært við þetta
leikstúss okkar er hvað við höfum ferðast
mikið um landið og kynnst fólki víða, enda
höfum við sýnt í 80-90 byggðarlögum fyrir
utan höfuðborgarsvæðið."
- Hafið þið eklii lent í einhverju sögulegu
ú ykkorferðum?
Bjarni: „Jú, en aldrei neinum alvarlegum
óhöppum sem betur fer. En auðvitað höf-
um við stundum lent í brjáluðu veðri og
blindhríð."
Pétur: „Svo kemur alltaf öðru hvoru eitt-
hvað upp í sambandi við sýningarnar. Til
dæmis að hluti af leikmynd eða búningum
hafí gleymst í bænum."
Bjarni: „Sennilega er nú eitt skondasta
tilvikið frá sýningu á Smið jólasveinanna
austur í Hveragerði fyrir nokkrum árum.
Pétur lék jólaköttinn, sem var ómissandi
fígúra í leikritinu en rétt áður en sýningin
hófst kom í Ijós að búningur jólakattarins
var ekki með í för. Eg var á Ieið á sviðið
þegar þetta uppgötvaðist og meðan ég fór
með mína rullu hafði ég bullandi áhyggjur
af því hvort hægt yrði að bjarga sýning-
unni. Fleiri komu á svið en þegar jólakött-
urinn átti að birtast í dyrunum þá stóð þar
tröllastrákur. Eg missti nánast andlitið en
svo var reynt að spinna og klára sýning-
una."
Pétur: „Við vorum svo heppnir að hún
var í „Jólalandi" þeirra Hvergerðinga og þar
fundust ýmsir kostulegir búningar en samt
enginn jólaköttur."
Var heillaður af
útvarpsleikritunum
- Svo við fræðumst aðeins um ykkar hak-
grunn. Eruð þið Reykvíkingar í húð og hrír?
Pétur: „Nei, ég er norðan úr Vatnsdal.
Kom hingað suður á unglingsárum, fór f
Iðnskólann og síðan leiklistarskólann. Ut-
skrifaðist úr þeim sfðarnefnda 1977 svo ég
er búinn að vera nokkuð lengi í þessum
bransa. Ég ákvað að verða leikari áður en
ég hafði séð leiksýningu. Var svo heillaður
af útvarpsleikritunum þegar ég var krakki
að ég sat límdur við tækið og hlustaði. Eg
lék mikið með Alþýðuleikhúsinu á blóma-
skeiði þess. Svo var ég um tíma á Akureyri
að leika og þótti það skemmtilegt. Eg hef
líka verið að leikstýra hjá ýmsum áhuga-
Ieikfélögum, bæði hér í Reykjavík og úti
um land. Til dæmis hef ég unnið mikið
með Hugleik og Snúði og Snældu og verið
með námskeið í leiklist fyrir eldri borgara.
Fyrir utan að ég hef verið að vinna við
smíðar þegar færi hefur gefist. Stundum er
ég að leika í bamasýningu á morgnana,
smíða um miðjan daginn og lcikstýra á
kvöldin."
Bæta hvor annan upp
Pétur: „Við bætum hvor annan upp að
ýmsu leyti. Það er eflaust lykillinn að því
hvað við höfum starfað vel saman gegn um
tíðina. Bjarni er til dæmis góður smiður og
ég kannski skárri í einhverju öðru. En svo
ég geri grein fyrir mér þá er ég borinn og
barnfæddur Reykvíkingur, einn af frum-
byggjunum í Breiðholtinu, þótt ég sé ákaf-
lega ánægður að segja frá því að ég rek ætt-
ir mínar norður í Svarfaðardal. Eftir að ég
kláraði stúdentinn fór ég í bókmenntafræði
í Háskólanum og síðan í Ieiklistarnám í
Bretlandi. Lék í einum tíu sýningum hjá
Leikfélagi Akureyrar og leikstýri áhugleik-
félögum þar í kring. Svo var ég í lausa-
mennsku hér í Reykjavík um tíma og tals-
vert í þáttagerð fyrir útvarp. Það var mjög
gaman. Frá því 1990 hef ég verið mest í
þessu Möguleikhúsi að leika, leikstýra og
skrifa."
- Eruð þið fjölskyldumenn?
Pétur: „Já, báðir eigum við konur og
börn. Einn af kostum þess að reka barna-
leikhús er að geta stundum haft börnin
með í vinnunni."
Nú voru höfundar texta og tónlistar,
ásamt leikstjóra Skuggaleiks, mættir á
svæðið því æfíng var að hefjast og þeim
Pétri og Bjarna ekki lengur til setu hoðið.
GUN