Dagur - Tíminn Akureyri - 30.08.1997, Blaðsíða 4

16 - Laugardagur 30. ágúst 1997
MENNING OG LISTIR
^Ditgur-®útrom
Ég verð alltaf hjartnæmari með aldrinum; ég get staðið fyrir framan málverk eða bara horft á fallegt blóm eins og ég sé í trúarlegri leiðslu. W*i. G.s.
Þýðir ekki að setja
kveimafar í nefiad
Útilistaverk eftir
Tryggva Ólafsson
var afhjúpað á Ak-
ureyri í gœr á af-
mœli bœjarins og
um leið opnaði
Tryggvi sýningu í
Deiglunni á Akur-
eyri.
Heyrðu ég frétti að það
væri köttur að mála
hérna í Gilinu. Ég hef
nefnilega verið að velta því fyrir
mér að láta köttinn minn mála,
en það stendur til að láta gelda
hann. Ég nota mikið rautt, blátt
og gult í myndunum mínum og
það stafar kannski af því að ég
er búinn á mála ógeldur í öll
þessi ár. Ég held að listfræðing-
ar verði að upplýsa það þegar
maður kaupir myndir eftir
ketti, hvort þeir eru geldir eða
ekki.“ Petta segir Tryggvi Ólafs-
son myndlistarmaður þegar
blaðamaður tekur hann tali í
Deiglunni á Akureyri.
Tryggvi hefur verið búsettur
í Kaupmannahöfn um árabil og
unnið þar að list sinni. Hann
kemur þó alltaf reglulega og
sýnir verk sín hér á landi. Að
þessu sinni sýnir hann í Deigl-
unni á Akureyri, en næsta sýn-
ing hans hér á landi verður í
Norrænahúsinu 8. nóvember
næstkomandi.
Smyglað til
Danmerkur
Verkið sem var afhjúpað á Ak-
ureyri er unnið í Svíþjóð árið
1980. „Kunningi minn fékk mig
með sér í sænska verksmiðju
þar sem ég lærði inn á emalíer-
ingu og vann verkið sem er sett
saman úr emalíeruðum
stálplötum," segir Tryggvi. „Ég
man svo vel hvenær þetta var
því einn morguninn þegar við
vorum að vinna þá sagði þulur-
inn í sænska morgunútvarpinu:
John Lennon skjuten i New
York. Verkið var talsvert fyrir-
ferðarmikið og dýrt að búa það
til og við höfðum áhyggjur af
því að tollurinn stoppaði okkur
og vorum búnir að búa til þrjár
eða (jórar lygasögur ef við lent-
um í einhverju. Á leiðinni yfir til
Kaupmannahafnar voru bara
við um borð og fjórir fullir Sví-
ar, þannig að við keyrðum með
verkið beint í gegn. Þetta verk
er talsvert þungt og ég er búinn
að fiytja það
með mér milli
þriggja vinnu-
stofa. Ég hélt
hreinlega að
verkið yrði eins
og erfðasyndin;
myndi fylgja
mér alla tíð.
Verkið er
byggt á mynd
sem ég hafði
málað áður;
þetta er svona
saga um mann-
skepnuna í
tíma; ég nota
Concordeþotu
sem þá voru tii-
tölulega nýjar,
styttu og fleira,
svo einfalda ég
þetta í brennsl-
unni. Ég lít á
þetta sem ein-
hvers konar ljóð. Ég einfalda
alla hluti ég hef meiri áhuga á
að fá fram skáldskapinn í verk-
unum, heldur en allri þessari
heilaleikfimi sem nú er í gangi.
Menn eru að reyna að sýna
hvað þeir eru gáfaðir, en margt
af því virkar á mig eins og
harðlífi."
Still er
ekki
áhuga-
verður
Nú eru mynd-
irnar þínar
mjög auðþekkj-
anlegar, hreinir
litir og einföld
form?
„Málarar eru
meira og minna
að mála alltaf
það sama;
Kjarval er til
dæmis alltaf að
mála það sama.
Pas pro toto,
hluti fyrir heild
er það sem ég
heillast af. Ég
reyni að segja
meira með því
að sýna minna, því það býður
upp á meiri formbyggingu, en
þá verður liturinn líka að bera
það. Eins og ég vinn þá býður
það heim þeirri hættu að þetta
verði sætsúpa þess vegna verða
litirnir að vera hárnákvæmir.
Stíll er í sjálfu sér ekki áhuga-
verður, maður leitar að
einhverju í því sem maður er að
gera og restin er bara vinna.“
Listin kemur neðanfrá
Hvernig veður listamaðurinn
til?
„Þetta er einhvers konar
della sem endist manni allt lífið.
Count Basie sagði einhvern tím-
ann um sjálfan sig: „Ég spilaði
svolítið á píanó og það virðist
ætla að endast mér alla ævi.“
Þannig er þetta einhvern veg-
inn með mig, óg er alinn upp á
Norðfirði og ekkert sérstaklega
við list. Pabbi var reyndar mik-
ill bókasafnari svo ég grúskaði
heilmikið, en hann var heldur á
móti því að ég yrði málari; vildi
frekar að ég yrði lögfræðingur.
Þannig er þetta með listina hún
kemur neðanfrá og upp. Sjáðu
djassinn; hann kemur úr götu-
ræsunum. En hvaðan manni
kemur þessi della því get ég
ekki svarað. Ég hef aldrei getað
hætt að mála; ég byrjaði fyrir
fermingu og hef ekki stoppað,
þó ég hafi stundað ýmsa vinnu.
Ég var á togurum og á síld; svo
Fagurfrceðin og
skdldskapurinn
gerir það að verk-
um að menn hafa
tilfinningu fyrir
einhverju; fólk er
að drepast úr dópi
og einmanakennd
og góð list fyllir
upp í tómarúmið í
lífi þessa fólks.