Dagur - Tíminn Akureyri - 30.08.1997, Blaðsíða 14

JDagur-'ðlTOtmn
T
-T~
26 - Laugardagur 30. ágúst 1997
S'i-ÐAN M .ru^“
Magnus Getr Guðmundsson
Máttur og dýrð
Oasis. Nær hún að verða stærsta rokksveit heims? Svarið við því fæst væntanlega innan tíðar.
Bretar eru um margt furðuleg-
ir. Spice girls stelpurnar þeirra
eru að gera allt vitlaust í dú-
ídæta poppinu, bæði í Bretlandi
og Bandaríkjunum og þó víðar
væri leitað. í dansbylgjunni og
það af harðari gerðinni eru svo
Prodigy að gera það sama. Fyr-
irbæri á borð við Take that,
Boyzone o.fl. eru hka vinsæl á
heimsvísu og eldri hetjur á borð
við Eric Clapton, Elton John og
Police/Sting, njóta ennþá gríð-
arhylli um veröld alla. Þrátt fyr-
ir staðreyndirnar í þessari upp-
talningu, sem sameinast í þeim
punkti, að eiga upphaf og endi
á Bretlandseyjum, er því haldið
fram að fimm manna drengja-
sveit frá Manchester, sem hing-
að til hefur ekki verið nefnd á
nafn í þessari grein, sé lang-
heitasta og jafnvel að verða vin-
sælasta hljómsveit jarðarkringl-
unnar. Hverir eru það svo? Jú,
auðvitað Oasis og hverjir halda
þessu fram um hljómsveitina?
Reyndar þónokkuð margir, en
allra helst eru það Bretar sjálfir
sem það segja og skiptir þá ekki
máli það sem áður sagði. Slík
er reyndar múgæsingin að
halda mætti að sjálfur almátt-
ugur guð væri á ferð nú þegar
Oasis sendir frá sér sína þriðju
plötu, „Be here now“.
Guðir
Ekki er orðum aukið að Ukja
Gallagherbræðum og félögum
við guði og nálgast þeir and-
rúmsloftið sem varð í kringum
Bítlana. En enn sem komið er
verður samt slík upphafning að
einskorðast að mestu við
heimalandið. Allavega hefur
ekki spurst af biðröðum viðlíka
þeim sem sjá mátti þar aðfarar-
nótt 21. ágúst og að morgni
þess dags fyrir utan plötuversl-
anir, annars staðar svo vitað sé.
En samt er ástæða til að ætla
að Oasis geti orðið ein af þeim
allra stærstu og víst er að mátt-
ur sveitarinnar og dýrð er
býsna mikil með nýju plötunni
og öllu sem henni fylgir. Guða-
samlikmg er þ.a.l. ekki ekki svo
vitlaus í því samhengi a.m.k.
Þróun
Þegar svo með blöndu af
spennu og forvitni er lagst í að
hlusta á þessa blessuðu nýju
plötu, sem öllu írafárinu veldur
verður í fyrstunni ekki svo auð-
velt að skilja af hverju lætin
stafa. Það er nefnilega þannig í
fyrstunni, að litlu sé bætt við frá
fyrri verkum. Þetta gildir nánar
tiltekið um fyrsta lag plötunnar
og jafnframt fyrsta smáskífu-
lagið af henni, „D ya know what
I mean“. Afbragðsflottann um-
búnaðinn vantar reyndar ekki,
sérstaklega hvað gítarkraftinn
varðar, en laglínan sem slík gaf
satt best að segja ekki mjög
fögur fyrirheit um framhaldið
hvað eitthvað nýtt varðaði, eða
að um einhverja þróun væri að
ræða.
En viti menn!! Orðið þróun
er nefnilega það sem efst er í
huga þegar nánar og oftar hef-
ur verið hlustað á „Be here
now“. Ekki vegna þess að mikl-
ar breytingar hafi átt sér stað.
„Logsuðugítarinn" hans Noels
er t.d. áfram til staðar og upp-
takan og útsetningarnar svip-
aðar. Ljúfsárari en jafnframt
svo gípandi tónninn í lagasmíð-
um Noels er þarna sömuleiðis á
sínum stað, en það hefur hins
vegar gerst að manni fmnst, að
meiri dýpt sé komin í smíðarn-
ar margar hverjar, flutningur-
inn beittari og kannski meira
rokkaðari en áður á kostnað
poppásýndarinnar. Þetta þýðir
t.d. að samlíkingin við Bítlana,
sem var svo yfirgnæfandi á
...“Morning glory“ plötunni
(sem var svo augljós og marg-
umtalaður að hálfu Oasismeð-
hmanna sjálfra) verður fjarlæg-
ari. Magic pie, Stand by me, I
hope I think I know og Don t go
away, eru auk þess að vera af-
bragðslagasmíðar, dæmi um þá
áðurnefndu þróun sem á sér
stað á plötunni. I hope.. er
t.a.m. beinskeytt rokklag, sem
minnir á sumt sem hin merka
írska rokksveit Thin Lizzy lét
frá sér fara, en slíkra áhrifa
hefur vart gætt hingað til hjá
Oasis. í einu fínu lagi til, Fade
in out, er hljómurinn svo eitt-
hvað í þá áttina sem sv eitir á
borð við „Mott the hoople“ og
„Bad company" m.a. voru
þekktar fyrir, þannig að leiðirn-
ar liggja víðar en til Bítlanna í
þetta skiptið hjá Noel Gallagher,
sem eins og fyrr ber hitann og
þungann að mestu af lagasmíð-
unum.
Svo er bara að sjá hvort úr
virkilega rætist, að Oasis verði
ein af þeim allra stærstu í kjöl-
arið á Be here now. Þar skiptir
miklu að betur takist til með að
fylgja plötunni eftir í Bandaríkj-
unum en raunin varð á sl. ári
þegar flest fór úrskeiðis með
tónleika sveitarinnar og Liam
söngvari lét vitleysusól sína
skína sem aldrei fyrr. Gangi það
upp, þarf vart að spyrja að nið-
urstöðunni og geta þá Bretar
jafnt sem aðrir farið að kalla
Oasis með sanni vinsælustu og
heitustu hljómsveitina í heimin-
um í dag.
PDPPKDRN
• Ash, írska ungherjasveitin og „ís-
landsvinur", hefur nú breyst úr
tríói í kvartett. Nýr gítarleikari
hefur bæst í hópinn sem heitir
Charlotte Hatterley.
• Önnur rokksveit sem líka hefur
heimsótt ísland, Skid row hin am-
eríska, hefur ekki látið mikið að
sér kveða á síðustu árum, en er
þó enn að störfum. Ný plata er í
vinnslu, en án söngvarans og leið-
togans lengstum, Sebastians
Bach. Reyndar mun þessi
væntanlega plata ekki verða und-
ir nafni Skid row og er raunar
líka talið að Bach og hinir fjórir
sem skipa sveitina muni síðar
vinna nýtt efni og þá sem Skid
row.
• Gítarleikari hinnar skemmtilegu
bresku rokksveitar Echobelly,
Debbie Smith, sagði skilið við
hana fyrir skömmu eftir tónleika í
Frakklandi. Virðist ástæðan fyrir
því vera af persónulegum rótum
sprottin og varð viðskilnaðurinn
að sögn vinsamlegur.
Aftur skunk
Þegar breska rokksveitin firnagóða,
Skunk Anansie, kom hingað til lands
snemmsumars voru viðtökurnar frábærar
og varð uppselt á tónleikana í Laugar-
dalshöllinni á örskömmum tíma. Reynt
var vegna þessara góðu viðbragða að fá
Skin og félaga til að halda aðra tónleika
strax á eftir, en það tókst ekki. Hins vegar
er það nú ljóst að þessi kraftmikla sveit
er aftur á leiðinni til landsins og heldur
tónleika næstkomandi föstudagskvöld,
aftur í Laugardalshöllinni. Fagna íslensk-
ir tónlistarunnendur þessu vafalítið og
streyma aftur í höllina, enda um margt
stórmerkileg hljómsveit með undurkröft-
ugri söngkonu.
Skunk Anansie eru í annað
sinn á leið til íslands.