Dagur - Tíminn Reykjavík - 16.01.1997, Blaðsíða 3

(5Dítgur-'2Imttrat
VETRARÍPRÓTTIR
Fimmtudagur 16. janúar 1997 -15
Haraldur
Sigmundsson, Hörður
Jónsson og Heiðar
Hauksson lögðu
skíðunum í bili og
renna sér þessa
dagana á snjóbrettum
í Hlíðarfjalli.
Eg held aö það sé eng-
in spurning að snjó-
brettafólkið er orðið
Jjölmennari hópur en
skíðafólk hér á landi, “
sagði Rúnar Ómarsson,
áhugamaður um snjóbretti
með meiru, þegar Dagur-
Tíminn spjallaði við hann á
dögunum til að forvitnast
um þessa vinsœlu vetrar-
íþrótt.
Það hefur ekki farið framhjá
neinum, sem hefur átt leið um
skíðasvæði landsins síðastliðna
vetur, að snjóbrettunum fer
snarfjölgandi, þó að ekki hafi
verið gerð nein tölfræðileg út-
tekt á því enn hvort þau eru
orðin vinsælli útbúnaður en
sjálf skíðin.
Hugsunin á bak við brettin
er svipuð og sú sem býr að baki
brimbettunum, nema hvað á
landi þjóna skaflar og brekkur
sama hlutverki og öldurnar á
sjónum, en Rúnar er reyndar
einn örfárra íslendinga sem
stunda það að standa á brim-
brettum í öldurótinu við ís-
landsstrendur.
Á snjóbrettunum segist Rún-
ar hins vegar vera í félagsskap
Uppáhalds-
íþrótt
unglinganna
„Mér finnst í raun
alveg furðulegt, að á
tímum þegar jafn
minnst sex hundruð annarra
áhugamanna, sem hafa tekið
ástfóstri við þessa íþrótt.
Auðvelt að læra
á brettin
„Ég held að ein helsta ástæðan
fyrir þessum miklu vinsældum
snjóbrettanna sé sú að það hef-
ur afskap-
lega lítið
breyst í iðk-
un skíða-
íþróttarinn-
ar síðustu
árin,“ segir
Rúnar, sem
rekur versl-
unina Týnda
hlekkinn þar
sem seld eru
brim- og
snjóbretti.
„Það er ekk-
ert spenn-
andi að ger-
ast í skíða-
mennsk-
unni, en
þetta er
hins vegar er sú íþróttagrein,
sem færist allra mest í vöxt í
heiminum í dag. Auk þess er
mjög auðvelt að læra á snjó-
brettin.“
Hér á landi eru það ungling-
arnir sem hafa tekið mestu ást-
fóstri við snjóbrettin og segist
Rúnar vita um Qölda unglinga
sem aldrei hafi komið nálægt
annarri íþrótt, en séu á kafi í
brettunum. „Fjöldi krakka hef-
ur sagt mér að þetta sé það
eina sem þeim finnist skemmti-
legt að gera,“ segir Rúnar, sem
oft leigir sextíu manna rútur til
Rúnar Ormarsson í fullum skrúða i Hlíðarfjalli.
hópferða brettaáhugafólks út á
land, þar sem komast færri að
en vilja. Enn hefur þó ekki ver-
ið komið upp neinni aðstöðu á
borð við brautir og litla stökk-
palla á skíðasvæðum fyrir
þennan íjölmenna
hóp, þó að það
standi víst til bóta í
Bláfjöllum.
Myndir: GS
ið haldin Qölmenn mót á Akur-
eyri og Húsavík og í Kerlinga-
fjöllum.
Aigengast er að snjóbrettin
séu u.þ.b. 1,5 metrar á lengd og
30 cm. á breidd og kostar gott
bretti, að sögn Rúnars, frá tæp-
lega 36 þúsund krónum. Það er
því ekki ókeypis að stunda
þessa vinsælu vetraríþrótt, en
miðað við ört vaxandi vinsældir
hennar þá bendir margt til þess
að snjóbrettin séu komin til að
vera í íslenskum skíðalöndum.
H.H.S.
mikið er talað um gildi útvistar
og íþrótta til að halda börnum
og unglingum frá alls kyns
óholiustu, skuli ekki vera gert
neitt til að styrkja fþrótt sem
svona margir krakkar eru
spenntir fyrir,“ segir Rúnar.
A.m.k. einn íslendingur, Egill
Kolbeinsson tannlæknir, hefur
farið utan á dómaranámskeið í
snjóbrettaíþróttinni og Rúnar
og félagar hans í Týnda hlekkn-
um standa reglulega fyrir mót-
um, nú síðast fyrir skömmu á
Dalvík. Þar voru þátttakendur
um fimmtíu, en einnig hafa ver-