Dagur - Tíminn Reykjavík - 16.01.1997, Blaðsíða 4

16 - Fimmtudagur 16. janúar 1997
3Dctgur-®ímTOit
lÁtn&údalxuiöt
Af eiturefnahemaði mein-
dýraeyðis men ningarinnar
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar
S
AHúsavík er starfandi einn
frægast meindýraeyðir
íslands, og engin tilviljun
að fyrirtæki þessa fyrrverandi
meðhjálpara og grafara Húsa-
víkurkirkju heitir Meindýra-
varnir íslands hf. Menn draga
ekkert úr nafngiftum þar í bæ
sbr. að þar er skrifað „blað alls
mannkyns“. Pessi ágæti maður
vinnur þjóðþrifaverk á hverjum
degi m.a. með því að úða eitri á
hvurskyns kykvendi, svo sem
pöddur, silfurskottur, lýs og
kakkalakka. Lengi höfum við
Þingeyingar álitið að okkar
maður ætti ekki sinn líka á
landinu og enginn í eiturúðun-
arbransanum kæmist með
tærnar þar sem hann hefði hæl-
ana.
En lengi er von á einum og
nú berast fréttir úr höfuðborg-
inni um að þar sé upp risinn
maður sem rúllar yfír Mein-
dýravarnir íslands hf. á sviði
eiturúðunar. Það bókstaflega
þrífíst ekkert kvikt í návist
þessa manns sem spúir eitri allt
um kring og víðar. Þessi stór-
hættulegi einstaklingur er
reyndar ekki meindýraeyðir,
a.m.k. ekki í bókstaflegum
skilningi, því hann starfar í
menningargeiranum, og er
nánar tiltekið leiklistargagnrýn-
andi sjónvarpsins. Hann er því
á launum hjá ríkinu og stundar
sinn eiturefnahernað gegn leik-
list í höfuðborginni undir
verndarvæng hins opinbera.
Er furða þó forkólfum leik-
listarinnar sárni og vilji slá af
þennan eiturspúandi krítíker
sjónvarpsins?
Þarna er á ferðinni mál sem
ekki er auðleyst. Og forsvars-
menn sjónvarpsins hafa farið
meindýraeyðirinn á Húsavík
brúkar í sínum útrýmingarher-
ferðum gegn skordýrum, þá er
því miður ekki hægt að efna-
greina skoðanir manna eða álit.
Þannig að þegar krítiker sjón-
varpsins segir að tiltekinn leik-
fram á rök-
stuðning leik-
húsforkólfa
sem styðji þá
skoðun að krí-
txkerinn úði
eitri yfir leik-
húslífið í borg-
inni en ekki
eðalvíni.
„Sannið að
maðurinn sé að úða eitri,“ segja
sjónvarpsforkólfar. Og það
verður væntanlega ekki auð-
velt. Því þó hægt sé með góðu
móti að efnagreina eitrið sem
ari sé hraklega
lélegur, annar
sé í besta falli
ömurleg eftir-
herma og leik-
ritið sem þeir
eru að leika í
sé gríðarlega
klént, svo ekki
sé meira sagt,
þá er útilokað
að sanna að ummælin lýsi yfir-
gripsmikilli vanþekkingu
mannsins á leikhúsi ellegar ill-
vilja hans í garð viðkomandi
leikara. Að þessar yfirlýsingar
Er furða þó forkólfum
leiklistarinnar sárni
og vilji slá af þennan
eiturspúandi krítíker
sjónvarpsins?
séu í raun baneitraðar og til
þess fram settar að jarða leik-
ara og leikrit.
Hinsvegar er sá möguleiki
fyrir hendi að viðkomandi
gagnrýnandi líti í raun og veru
á sig sem einhverskonar mein-
dýraeyði í menningarlífinu. Að
hann telji leikara og leikrit sem
að hans dómi rýra orðspor leik-
listarinnar, sem meindýr á
þessum vettvangi. Og því kjósi
hann að úða sínu eitri til að
eyða menningarmeindýnmum,
svo þúsund skrautblóm fái að
vaxa í skrúðgarði leiklistarinn-
ar.
Auðvitað verða menn aldrei
ánægðir með það þegar verk
þeirra eru rökkuð niður af
sjálf- eða á annan hátt skipuð-
um dómurum. Og sýnu verra er
að vera sleginn af í beinni út-
sendingu í sjónvarpi, en t.d. að
fá yfir sig gusu fúkyrða á förn-
um vegi frá fýldum vegfaranda.
En þetta er eitt af því sem
listamenn af ýmsu tagi þurfa að
þola, svo og aðrir sem leggja
verk sín fyrir dóm almennings,
s.s. stjórnmálamenn, íþrótta-
menn og jafnvel arkitektar.
Hvernig ætli það sé í leiklistar-
skólum landsins, skyldu vera
kenndir kúrsar þar sem upp-
rennandi leikhúsfólki er kennt
að þola harkalega eða nei-
kvæða gagnrýni?
Tvöfóld
þjóðvegahátíð
Garri er þegar farinn
að hlakka til ársins
2.000 þegar íslenskir
ráðamenn með Júlíus Haf-
stein í broddi fylkingar ætla
að halda nýja þjóðvegahátíð
á Þingvöllum. Tilefnið er
1000 ára afmæli kristnitök-
unnar á íslandi og ef marka
má frétt í Degi-Tímanum í
gær er ljóst að þetta verður
ekki minna mál en lýðveld-
ishátíðin sem haldin var fyr-
ir þremur árum. Þá var tal-
að um að 50 þúsund manns
hafi farið á Þingvöll og allt
skipulag miðaðist við það.
Steinn Lárusson
Niðurstaðan varð 50 þús-
und manna katastrófa með
tilheyrandi kílómetratugum
af bílalestum. Þjóðin gekk af
göflunum og í hneykslan yf-
ir flöskuhálsum og hruninni
salernisaðstöðu í þjóðgarð-
inum og helstu talsmenn
skipulagningarinnar eru
orðnar þjóðarandhetjur.
Þjóðgarðsvörðurinn á Þing-
völlum fyrrverandi hefur
lýst með dramatískum hætti
í sjónvarpi hvernig þessi 50
þúsund manna þjóðvegahá-
tíð gekk gjörsamlega fram
af heilsufari hennar þannig
að lífshlaup hennar gjör-
breyttist. Enn þann dag í
dag mega þúsundir manna
ekki heyra minnst á nafn
Steins Lárussonar án þess
að komast í uppnuminn
bardagaham, sem kann að
vera skýringin á því að
hann hefur haldið sig utan
sviðsljóssins undanfarin
misseri.
Júlíus Steinn
Lárusson Hafstein
í ljósi alls þessa er ekki
annað hægt en dást að Júlí-
usi Hafstein, sérstökum
starfsmanni kristnihátíð-
arhaldanna, fyrir að koma
fram og tilkynna um helm-
ingi stærri hátíð - 100 þús-
und manna þjóðvegahátíð
árið 2000. Sérstaklega er
aðdáunarvert að hann skuli
gefa fólki þriggja ára aðlög-
unartíma að hugmyndinni
en sá aðdragandi getur hka
komið í góðar þarfir. Garri
til dæmis mun nú drífa sig í
að kaupa nokkra pakka af
salernispappír, henda þeim
í bflinn og fara að drífa sig
af stað til Þingvalla. Það er
ekki eftir neinu að bíða ef
menn ætla á annað borð
ekki að lenda í röðinni!
Garri.