Dagur - Tíminn Reykjavík - 27.02.1997, Síða 18

30 - Fimmtudagur 27. febrúar 1997
jOitgur-ÍÍIírmrat
RADDIR FODKSINS
eiðis...
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58,602 Akureyri
Hversu miklu eyða fslend
ingar í utanlandsferðir?
S
Inóvember síðastliðnum
hringdi ég í Sigurð G. Tóm-
asson sem sá þá um þáttinn
Þjóðarsálina á Rás 2 í Ríkisút-
varpinu og bað hann að kanna
fyrir mig hve miklum gjaldeyri
íslendingar eyddu í ferðalög til
útlanda árið 1996.
10. febrúar hringdi ég aftur í
Þjóðarsálina og spurði Sigurð
G. Tómasson hvað hefði komið
út úr þessari athugun hans.
Hann sagði mér þá að þrátt fyr-
ir mikla eftirgrennslan hefði sér
ekki tekist að fá upplýsingar
um þetta, ég bað ekki um ná-
kvæmar tölur heldur aðeins
lauslega áætlun yfir hversu
mikilli fjárhaið íslenskir ferða-
menn hefðu eytt erlendis í
ferðalög og fargjöld til útlanda
á árinu 1996. Ég sá í DV á dög-
unum að fjöldi íslendinga sem
hefur ferðast tU útlanda hefur
nær þrefaldast á síðustu 16 ár-
um. Og mér heyrist á auglýs-
ingum Flugleiða og ekki síður
frá ferðaskrifstofunum að enn-
þá verði stórfelld aukning á
þessu ári.
Þó tekur alveg steininn úr
þegar ferðaskrifstofirrnar aug-
lýsa ferðir með afborgunum á
allt að þremur árum.
Á síðastliðnu ári var mikið
talað um að nauðsyn væri að
stækka Leifsstöð á Keflavíkur-
flugvelli. Ég vil gera það að til-
lögu minni að lagður verði nýr
flugvallarskattur á alla sem
fara um Keflavíkurflugvöll í
utanlandsferðir nema þá sem
þurfa að leita sér lækninga er-
lendis og einnig þá fáu einstakl-
inga sem þurfa nauðsynlega að
fara margar ferðir á ári af álíka
ástæðum og til dæmis Sophia
Hansen. Skattinum skyldi svo
verja til stækkunar flugvallar-
byggingarinnar. Skatturinn gæti
til dæmis verið 1.500 kr. krónur
fyrir hverja ferð.
Þá, sem á annað borð hafa
efni á að ferðast til útlanda á
hverju ári, eða jafnvel oft á ári,
munar varla mikið um svona
skatt sem er í flestum tilfellum
minni en 0,5% af heildarkostn-
aðinum af því sem menn eyða á
þessum ferðalögum. Ég tel það
rétt að taka fram að börn innan
10 ára aldurs ættu ekki að
greiða neitt skatt. Með svona
gjaldtöku safnaðist fljótlega
nægilegt fjármagn til þess að
stækka Leifsstöðina á Keflavík-
urflugvelli. Er það nokkuð
ósanngjarnt að þeir sem nota
völlinn mest greiði kostnaðinn
við að stækka Leifsstöðina? Mér
finnst ekki sanngjarnt að fjár-
magna þessar framkvæmdir af
almannafé, því margir skatt-
borgarar nota Flugstöðina
aldrei. Þessi mikli straumur
fólks til útlanda hygg ég að sé
ein höfuðástæðan fyrir hinni
miklu skuldasöfnun heimilanna
sem oft er rætt um.
Sagaúr
næturlifinu
Það er ekki ofsögum sagt
að næturlífið í borginni
getur tekið á sig ýmsar
skemmtilegar myndir. Eitt
föstudagskvöld fyrir
skömmu síðan fór einn
kunninginn á Kaffi Reykja-
vík með vini sínum og eig-
inkonu hans. Eins og jafn-
an áður var fjölmenni þar
innandyra og því skildu
leiðir fljótlega í mann-
þrönginni. Kunninginn
fékk þó sæti við eitt borðið
hjá fólki sem hann var
málkunnugur. Eftir að hafa
rætt við það um nokkra
hríð um landsins gagn og
nauðsynjar tók hann eftir
því að við borðið var komin
kona ein sem hann vissi
engin deili á. Hún gerði sig
hins vegar heimakomna og
tók hann tali. Eftir stutta
stund kom í ljós að þarna
var á ferðinni dönsk lista-
kona sem hafði komið til
landsins degi áður í boði
viðskiptavinar sem þurfti
að sinna nokkrum erindum
við íslenska starfsbræður
sína. Nokkru áður en lista-
konan kom á Kaffi Reykja-
vík hafði henni lent saman
við félaga sinn sem vildi
gera hosur sínar grænar
fyrir henni uppá hóteh. Eft-
ir snarpa orðasennu ákvað
hún að yfirgefa hótehð og
þennan félaga sinn og hélt
á vit ævintýranna í mið-
borg Reykjavíkur.
Hjálp í nauðum
Þegar þarna var komið
sögu rann það upp fyrir
kunningjanum að konan
var ein á báti í borginni og
átti hvergi í hús að venda
eftir viðskilnaðinn við fé-
laga sinn. Enda fór það svo
að lokum að danska lista-
konan spurði hvort hann
gæti ekki skotið yfir hana
skjólshúsi þangað til hún
færi til síns heima á mánu-
dag. Sem betur fer fyrir
konuna, þá er þessi kunn-
ingi gæðablóð og má ekk-
ert aumt sjá, auk þess sem
hann býr einn í ágætis 11x00
og hafði því tök á að hýsa
konuna án nokkurra vand-
ræða. Það varð því úr að
hann tók hina dönsku upp
á arma sína og bauð henni
að dvelja hjá sér um helg-
ina. Eins og í góðum ævin-
týrum skemmtu þau sér vel
um helgina en þau voru
mest innandyra því dæmi-
gert vetrarveður var bæði
á laugardag og sunnudag.
Á mánudagsmorgun keyrði
kunninginn svo listakon-
una upp á Keflavíkurflug-
vöh en í mihitíðinni hafði
hún neytt færis til að ná í
farangur sinn upp á hótel-
herbergi. Þótt þetta ævin-
týri hafi gengið farsæhega
upp, þá gat það alveg eins
farið á hinn vegirm ef lista-
konan hefði verið ómann-
glögg og lent á einhverju
fóhnu.
Umsjóru
Guðmundur R.
Heiðarsson.
Sigurður Lárusson.
Opið bréf til sýslumanns-
embættisins í Reykjavík
Manndráps-
kvœði
Sjálfsmorðingja sá ég einn
við sígarettu mynnast.
Heldur er hann svifaseinn.
Samt mun stríðið vinnast.
Það kann taka þrjátíu ár
þennan eiturlalla.
Langþjáður og lungnasár
loks þó mun hann falla.
En dugir ekki að drepa sig
drengnum sjálfsmorðsgjarna.
Hann vill líka myrða mig,
mannskömmin sú arna.
Það er þó ekki nœrri nóg
níðing manndrápsgjörnum.
Hann keppist við að koma í lóg
konu sinni og börnum.
Hann eitrar fyrir alla þá
sem anda nœrri honum.
Fyrir það líða margur má
mein og böl - að vonum.
Títt og víða týna sér
tóbaksreykjarsvelgir.
Alla vega ógna þér
eiturfísibelgir.
LesandL
Undirrituð hefur undrað sig á þeim
umgengnisrétti sem embættið hefur
úrskurðað til handa feðrum. í því
sambandi langar mig til að fá svör frá emb-
ættinu við nokkrum spurningum. Það er
von mín að embættið verði við beiðrú minru,
svo ég og aðrir getum áttað okkur á starfs-
háttum þess. Ég óska svara á síðum blaðs-
ins.
1. Hvaða lög eða reglugerð er stuðst við
þegar föður er ekki heimilað að hafa
barn sitt næturlangt fram að tveggja ára
aldri?
2. Hefur embættið álit sérfræðinga á að sú
tilhögun sem að ofan greinir sé barninu
fyrir bestu? Ef svo er, frá hvaða sérfróð-
um aðilum?
3. Hefur embættið heimild til að skylda föð-
ur utan af landi th að dvelja í Reykjavík
með barn, þó hann hafi ekki samastað
þar? Ef svo er, hvernig hefur embættið
hugsað sér að faðirinn eyði tíma sínum
með barninu?
4. Hefur embættið heimild til að ráðstafa
húsnæði í Reykjavík sem ættingjar feðra
utan af landi eiga, án þeirra samþykkis?
5. Hefur embættið heimhd til að svipta fóð-
ur þeim rétti sínum að vera með barrn
sínu inni á heimili hans meðan samvera
þeirra stendur yfir?
6. Ef ekki, hvers vegna gerir embættið það
þá?
7. Hefur embættið heimild til að mismuna
kynjum, hvað varðar úrskurði um um-
gengnisrétt?
8. Hvaða rök hefur embættið fyrir því að í 6
vikna sumarleyfi föður fái hann að hafa
barn sitt í viku og ekki að nóttu til?
Hvernig ætlast embættið til að faðir utan
af landi eyði sumarleyfi með barrú sínu á
þennan hátt, sé þetta tilfellið að embætt-
ið úrskurði svo einkennilega?
9. Úrskurður um umgengnisrétt er vanda-
verk, hagsmunir barns eiga að vera í fyr-
irrúmi. Mig langar til að vita hvaða
menntun starfsmenn sýsluembættisins
sem sjá um úrskurði hafa?
Það er svo einlæg von mín að sýslu-
mannsembættið svari þessu sem fyrst. Því
miður eru svona úrskurðir ekkert einsdæmi
hjá embættinu og þykir mörgum nóg um. Ef
feður eru á annað borð hæfir til að annast
börn sín, því þá að takmarka rétt barnsins
til foreldris síns svona. Ég tel að sýslu-
mannsembættið brjóti bæði barnalögin og
mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóð-
anna með slíkum úrskurðum. En nú getur
embættið gert grein fyrir vinnureglum sín-
um og rökstutt þær. Eftir það mun ég og
aðrir skhja betur ákvarðanir embættisins.
Með bestu kveðjum,
Helga Dögg Sverrisdóttir.