Dagur - Tíminn Reykjavík - 04.06.1997, Qupperneq 10

22- lifiðviicudagur 4. juníÍSfQY
í
^Díigur^tnróm
m
RADDIR FOLKSINS
Frá lesendum
Heimílisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58, 602 Akureyri eða
Þverolti 14 Reykjavík. Netfang: ritstjori@dagur.is, Fax: 460 6171
Bandaríkjamaðurinn ógurlegi sem kom til landsins fagra til að „kaupa“
sér konu.
Ótrúleg
karlremba!
s
g get ekki lengur orða
bundist vegna þess
hvernig Dagur-Tíminn
fjallar um konur. Blaðið virðist
elta upp hvers kyns karlrembu í
hvaða formi sem hún birtist.
ítrekað og markvisst skilgreinir
blaðið konur sem einhverjar
gljápíur og setur ungum stúik-
um staðla þar sem aðalaatriðið
er að vera fallegur og fönguleg-
ur að hætti tískuiðnaðarins.
Þetta er sérstaklega sorglegt
í ljósi þess að blaðið hefur gefið
sig út fyrir að vera blað fólks-
ins, framsækið og framfara-
sinnað. Þegar á hólminn er
komið reynist það síðan vera
íhaldsamt karlrembumálgagn.
Ég vil aðeins taka eitt lítið
dæmi. Á dögunum birtist viðtal
við einhvern hugsjúkan Amer-
íkana sem kom til Akureyrar í
þeim tilgangi að ná sér í konu.
Greinilegt var að maðurinn leit
á konur sem hvern annan
verslunarvarning og að ísland
væri einskonar Tailand norð-
ursins - staður þar sem von-
lausir karlar sem enginn vill
geta farið og náð sér í konu.
Dagur-Tíminn hampaði þessum
manni ótrúlega og var engu lík-
ara en að hann væri þjóðhetja,
Everestfari eða handbolta-
kappi. Ekki nóg með að blaðið
birti viðtal við hann þegar hann
var hér, heldur var maðurinn
eltur til útlanda og tekið viðtal
við hann eftir að hann var kom-
inn heim. Sem betur fer hafði
maðurinn ekki fengið undir-
tektir við umleitan sinni og er
það svo sannarlega rós í
hnappagat akureyrískra
kvenna. Það er einlæg von mín
að Dagur-Tíminn hætti að
dekra við karlrembusjónarmið
en einbeiti sér að framsæknari
hlutum. Þetta er það gott blað
að það er synd að skemma það
með þessu!
P.S. Hvernig væri að hætta
með þessar ósmekklegu kynlífs-
auglýsingar frá Önnu og Nínu?
Gunnar Ernir,
Reykjavík.
&
Meiri pínan sem þessir Smáþjóðaleikar valda.
Það eru bara allir óðir og uppvægir yfir þessu
sprikli í örfáum íþróttamönnum hér og þar og
alls staðar. Eins og maður fái ekki nóg af bolt-
anum sýknt og heilagt.
Sjónvarpsdagskráin ætlar alla lifandi að drepa
þessar vikurnar því að nú er hin stórglæsilega
sumardagskrá ríkisins komin í loftið. Ríkið sér
það sem sína helstu skyldu að tryggja framgang
Stöðvar 2 og gerir það með bravúr.
Og að sjálfsögðu er barnatíminn hjá ríkinu á
besta kvöldmatartíma - minna má það nú ekki
vera fyrir blessuð börnin. Það er ómögulegt að
þau séu að borða soðninguna ótilneydd.
Ríkisútvarp
sjónvarp
Albert Jensen
skrifar
Auðsöfnunarveiki fer nú
hamförum í þjóðfélagi
okkar. Sú veiki er að því
leytinu verri en aðrir sjúkdóm-
ar að hún fer líka illa með þá
sem ekki greinast með hana.
Græðgi er margslungin veiki og
öllum hættuleg. Hún kvíslast
m.a. í fégræðgi og valdagræðgi.
Græðgi er þannig ólík stelsýki,
að hún sölsar annarra eignir
undir sig á lög-
legan hátt. Held
ég. Siðleysi er
jafnan í för með
báðum þessum
þáttum mann-
legrar lágkúru.
Þeir eru aðal-
einkenni eins af
hvimleiðustu
dýrum íslenskr-
ar náttúru,
minksins.
Græðgi á ekkert
skylt við sjálfs-
bjargarviðleitni.
Hún er óseðj-
andi, ólækn-
andi. Ég fæ ekki
séð hamingju í
auðsöfnun sem
byggð er á
vinnuþrælkun
og eða efna-
hagslegri múl-
bindingu fólks.
Lífsfylling og gleði hafa ekki
græðgi í sínu föruneyti. Fé hef-
ur nú safnast á fárra hendur.
Líka stór hluti þess sem þjóðin
hafði eignast sameiginlega á
löngum tíma og h'tið er eftir af.
Því á skömmum tíma hefur fá-
um óhemju rfkum fjölskyldum
tekist með aðstoð stjórnvalda,
að sölsa undir sig, fyrir nánast
ekkert, meirihluta þjóðareigna.
Lítið er nú eftir nema hluti af
reisn hennar og sjálfstæði. Það
er hættulegt að látast ekki sjá,
að það er nánast búið að gera
þjóðina eignalausa og verið að
ganga enn lengra. Undirbún-
ingur er að því að gefa útlend-
ingum hlutdeild í landi okkar
og miðum. Stutt er síðan hluta
sjálfstæðis okkar var eftirlátið
erlendu valdi með E.E.S. Næsta
skref getur orðið E.S.B. og er
sjálfstæði okkar þá endanlega
úr sögunni. Hvað veldur að svo
peningalega sterkum öflurn
skuli ekki takast takmark sitt?
Að ráða og drottna yfir öllu.
Eiga fólkið, hugsanir þess.
Einkalíf þess.
Auðsýki
Jú, það liggur í augum uppi.
Meðan þjóðin á enn útvarp og
sjónvarp, getur hún svarað fyrir
sig. Varið sig. Rökstutt kosti og
galla mála. Þessir eru einu fjöl-
miðlar þjóðarinnar og hennar
sverð og skjöldur. Þeir sem vilja
fórna þessu, eru annað hvort
vegvilltir í sjálfstæðis- og menn-
ingarmálum eða hagsmunapot-
arar í einkageiranum. Stöð 2
sérstaklega, hefur af hags-
munaástæðum
verið með
áróður gegn
ríkisreknu
sjónvarpi og
útvarpi. Allir
muna hvernig
fór fyrir Eh'nu
Hirst, þegar
hún sem frétta-
stjóri stöðvar 2
tók heiðarlega
fréttamennsku
framyfir hags-
muni auglýs-
enda. Hún var
rekin. Menn
sem gera sér
þann greiða að
láta ekki hags-
munaklíkur
einkageirans
hugsa fyrir sig,
sjá að maður
kastar ekki
vopnum í bar-
daga nema til
að flýja. Það væri mikill aula-
háttur, eða algjör vesaldómur
að gefast upp fyrir kúgunaröfl-
um þeim sem tröllríða þjóðar-
hagsmunum.
Ríkisútvarp, sjónvarp er
þjóðinni lífsnauðsyn. Það er
margsannað að auðsjúkir
framagosar hliðra ekki fyrir
hagsmunum heildarinnar.
Næsta stjórn
Ef nefskattur fjármagnaði þessa
liði, mundi slökkna á röflinu.
Ég geri þó varla ráð fyrir að
þýði frekar í þessu máli en öðr-
um, að skora á núverandi
stjórnvöld að vinna fyrir alþýð-
una og trúlega verður að bíða
næstu stjórnar. Hvernig sem
hún þá verður.
Síðan blöðin fóru að brjótast
undan yfirráðum stjórnmála-
flokka, urðu þau gagnlegri al-
menningi. Sú hætta er þó í aug-
sýn að þau færist á fárra hend-
ur. Þá yrðu þau verðlaus og öll-
um gagnslaus. Óritskoðað,
heiðarlegt, djarft blað, er það
sem fólkið vill og treystir.
„Allir muna hvernig fór fyrir Elínu
Hirst, þegar hún sem fréttastjóri
Stöðvar 2 tók heiðarlega frétta-
mennsku framyfir hagsmuni aug-
lýsenda. Hún var rekin“, segir
greinarhöfundur.
Vantar verð í gluggana
Kona á Akureyri hafði sam-
band við ritstjórn og kvart-
aði undan því að í glugga-
útstillingum í miðbæ Akur-
eyrar vantaði iðulega verð-
in á varningnum. Konan
sagðist hafa gaman af að
ganga í bænum á kvöldin
og sjá hvaða varning versl-
anir hefðu á boðstólum en
það væri tfl lítils ef ekki
væri hægt að sjá fyrir hvað
varningurinn fengist. Að
sögn konunnar standa þó
einstaka fyrirtæki sig vel á
þessu sviði og nefndi hún
Bókval sem dæmi.
Púki og Babú
Það tók upp sig gömul
brosgretta hjá mörgum ís-
firðingum á dögunum þeg-
ar fulltrúi verkfallsmanna
og atvinnurekenda skiptust
á skoðunum í beinni út-
sendingu í einum af „frjáls-
asta“ fjölmiðli landsins,
Stöð 2. Þarna voru í kast-
ljósinu þeir Pétur Sigurðs-
son, forseti Alþýðusam-
bands Vestljarða, og Hall-
dór Jónsson, bæjarfulltrúi
sjálfstæðismanna og at-
hafnamaður x' x'sfirskum
sjávarútvegi. Það sem kom
hreyfíngu á andlitsdrætti
ísfirðinga sem horfðu á var
ekki það sem tvímenning-
arnir sögðu heldur ljúfsár-
ar minningar úr fortíðinni
sem kviknuðu við að sjá
þessa menn saman á
skjánum.
Á sjöunda áratugnum
þegar Pétur var formaður
Knattspyrnufélagsins
Vestra á ísafirði var hann
uppnefndur Púka-Pétur
vegna strákaskarans í
Vestra. En ungir strákar
hafa jafnan verið kallaðir
púkar á ísafirði. Þetta við-
urnefni Péturs var að
mestu gleymt en virðist
vera komið á loft á ný eftir
að verkfallið skall á þar
vestra. Á þeim slóðum hef-
ur það löngum verið siður,
eins og í mörgum sjávarp-
lássum að kalla menn ýms-
um öðrum nöfnum en þeim
var geflð við skírn.
Vegna áhuga eða
tengsla við slökkvilið ísa-
ijarðar á sínum tíma fengu
Halldór og tveir eldri bræð-
ur hans viðurnefnið babú.
Þeir voru þá ýmist nefndir
Stóri-Babú, Litli Babú eða
bara Babú. Þótt Halldór og
bræður hans séu að mestu
lausir við þessa orðaleppa
lifir enn í gömlum púka-
sálum sem orna sér við
gamfar minrúngar. Sér-
staklega þegar í ljós kemur
að þeir sem standa í eldlín-
unni á ísafirði eru Púka-
Pétur og Litli- Babú. Það er
kannski ekki nema von að
það hafi hitnað í kolunum
þar vestra.
Fjarvera Davíðs
Með skömmu millibili sigr-
uðu íslendingar hæsta tind
jarðar og Júgóslvaíu og
Norðmenn á HM í hand-
bolta. Athygli vakti að sam-
tíms þessum glæstu sigrum
var forsætisráðherra og
sjálfur landsfaðirinn Davíð
Oddsson ekki á landinu,
heldur í Svfþjóð og Frakk-
landi. Þótt ekkert sam-
hengi sé þarna á milli hafa
gárungarnir skemmt sér
við að spá í spilin ef forsæt-
isráðherrann mundi dvelja
langdvölum erlendis.
Guðmundur R. Heiðarsson.