Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1982, Blaðsíða 18

18
DV.—HELGARBLAÐ. LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1982.
Seinna bréf úr forsetaf erd:
9
,Bar há beint tií
Lundú
snapa
Fimmtudagur
Annar dagur í heimsókn. Leiðin
liggur til Pimlico, Lundúnahverfis
suður og vestur af kóngshöllinni. Þar
ku vera merkur skóli, einkum fyrir um-
önnun sína á tónlistarsénium. Meira
vitum við ekki. Fjöimiðlafólksrúg-
brauðið mætir fyrst og er fagnað af
skrækjandi stelpum i frímínútum, rétt
eins og gerist og gengur í skólum alls
staðar. Þetta er undarlegt hús, varla
annað en gluggar og færi vel í Hvera-
gerði en ekki þótti okkur það verðlaun-
anna virði, sem það fékk víst fyrir
einum áratug.
Hvað um það — ekki dugir annað en
sýna forvitni og líta í kringum sig og
spyrja. Pimlicoskólinn reynist vera
ofur venjulegur ríkisrekinn grunnskóli
sem þjónar suður- og vesturpörtum
Lundúna. Krakkarnir eru II —18 ára
og alls um 1500 i skólanum. Kennar-
arnir eru I 10.
Vanessa, 11 ára gömul í skólabún-
ingi, færir forseta íslands blóm og fær í
staðinn koss á dreyrrauða kinn. Á
meðan skólastjórinn sýnir forseta og
fylgdarliði skólabygginguna, grip ég
Vanessu litlu með mér inn á bókasafnið
til að rekja úr henni garnirnar:
„Ég kem með neðanjarðarlest, er
svona hálftíma á leiðinni og þarf að
skipta einu sinni. Skólinn byrjar kl. 9
og ég er hérna til 2.30. Það eru tvennar
frímínútur og hádegishlé. Sumarfríið er
sex vikna langt, jólafríið 2 og 1/2 og
páskafríið líka. Auk þess eru tvö viku-
löng vetrarfrí. Mamma mín og pabbi
vinna bæði úti og þegar ég er í fríi en
ekki þau, þá get ég samt komið í skól-
ann og hitt krakkana. Þegar skólinn er
búinn kl. 3, getum við líka verið hér
áfram til 5, það eru hér nokkrir kenn-
arar sem hjálpa til við heimavinnuna og
bara eru til að tala við okkur. Við
getum spilað og þess háttar í frístof-
unni. Hver árgangur hefur sína
frístofu, það er stofa sem er bara til að
sitja saman í, ekki kennslustofa. í
hádegishléum getum við annað hvort
keypt okkur mat eða borðað nestið
okkar að heiman.” Vanessa er 11 ára
gömul og sagði sér þætti gaman í
skólanum. Hún er raunareinnaf ton-
listarsnillingunum, en meira um það
rétt strax.
Samtalið fór fram á bókasafninu.
Það var á stærð við fjórar kennslu-
stofur a.m.k. Þar eru fjölritunartæki,
Ijósritari, videoskjár o.fl. hjálpargögn.
Krakkarnir höfðu sjálfir búið til plaköt
til að sýna hvernig bezt væri að nota
græjurnar. Einn lærður bókasafns-
vörður og tveir bókasafnslærlingar sjá
um safnið. Mér var tjáð að þarna væru
um 20000 bindi og að uppsláttarrita-
safnið væri stærra en það á næsta al-
menningsbókasafni. Af bókasafni er
innangengt í lesstofu. Þar má ekki tala
en hins vegar var bókasafnið greinilega
vinsæll samkomustaður, en árgangarn-
ir skiptast á um að hafa þar „frelsi” —
í dag var það 6. bekkur. Bókasafns-
vörðurinn gef mér bunka af bóka-
merkjum, búnum til af krökkunum.
Merkin höfðu öll einhverjar athuga-
semdir og ábendingar um nám og bók-
lestur. Svo sem eins og: „Ertu viss um
þetta sé rétta bókin?” eða „Svona er
bezt að skipuleggja ritgerðina...” Allir
krakkar hafa lært að nota bókasafn
þegar þeir ná 15 ára aldri — það er
hluti af náminu.
Tónlistarsóníin
Forsetinn og föuneytið sneri aftur úr
skoðunarferðinni og allir fengu kaffi
og kökur. Þarna var m.a. yfirmaður
tónlistarnámsins, John nokkur Turner.
Hann reyndist vera píanókennari og
fyrrverandi majór úr hernum og sagði
mér frá þessari frægu músíkdeild, sem
er ein örfárra sinnar tegundar í ríkis-
reknum enskum skólum.
„Við tökum við 15 nemendum
árlega og erum nú með um 110
nemendur á ýmsum aldri, þeir yngstu
11 ára. Valið fer fram með mjög
ströngu inngönguprófi — þar verða
þeir að leika á hljóðfæri eftir eigin vali.
Þeir eru prófaðir í tónheyrn og svo
framkvæma þeir hinn svokallaða
„Bentley — test”. Þetta er allt óundir-
búið, þ.e. það er engin námsskrá sem
þau þurfa að hafa lært. öll börn á
svæði fræðsluráða Stór-Lundúna-
svæðisins geta þreytt prófið.
Tónheyrn skiptir e.t.v. mestu máli í
þessu prófi. Stundum koma börn i
prófið sem geta spilað þung verk á
tæknilega góðan hátt — oft börn sem
koma frá metnaöargjörnum foreldrum
— en við erum ekki að leita eftir slíkri
utanaðkunnáttu. Við fengum t.d. lítinn
dreng inn í haust sem kann alls ekki að
spila á hljóðfæri. En í hinum greinum
prófsins kom í ljós að hann hefur
frábæra hæfileika, fullkomið tóneyra
t.d. Þetta er einmitt það sem við leitum
að og viljum þroska, hæfileika, sem
annars myndu glatast.
Tilgangurinn með því að ná þessum
börnum inn í þennan skóla, sem er
reyndar venjulegur grunnskóli, er fyrst
og fremst sá — fyrir utan aðhlynningu
að hæfileikunum — að gefa þessum
börnum kost á að ljúka eðlilegu námi,
þ.e. að þau verði ekki utangátta vegna
tónlistarinnar eins og oft vill brenna við
í einka-tónlistarskólum, þar sem
börnin eru oft gerð að nokkurs konar
„fríkum”. Það getur komið fyrir að
hæfileikar eyðist og barn standi uppi
án þeirra eftir nokkur ár í sérskóla.
John Turner, tónlistarstjóri
Pimlico-skóla.