Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1982, Blaðsíða 19

DV.—HELGARBLAÐ. LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1982.
Greinarhöfundur með Mr. Gladstone úr fylgdarliði forsetans (skyidur 19.
aldar Gladstone i annan og sjöttal) og þingmanni Verkamannaflokksins úr
Cartylekjördæmi
Þinghúsið
Á meðan forsetinn okkar snæddi
lambakjöt í höllinni hjá Bretadrottn-
ingu, fengum við lægri stéttir okkur
fjárhirða-pæ á næsta pöbb og að lok-
inni pæju og „pint of bitter” lá leiðin í
þinghúsið. Þrír gamlir og „fram-
sóknarmannslegir” þingmenn (sagði
einn ljósmyndaranna íslenzku) buðu
okkur faðm sinn við þingmannadyrnar
og ég gat séð hvernig þeir væru mest
heima hjá sér innan um væntanlega
kjósendur á norður-enskum fiski-
mannakrám. Mikið hafarí varð vegna
þess að ekki mátti mynda á eignarlóð
hennar hátignar og þingmennirnir þrír
gerðu sér lítið fyrir og breyttu móttöku-
athöfninni fyrir myndþyrsta blaða-
menn frá íslandi — forsetinn var
teymdur hálfa leið kringum þinghúsið
og inn um hinn opinbera inngang. Þar
voru litlar, höttum prýddar kerlingar
frá Norður-Englandi að reyna að gera
þingheimi lífið leitt vegna lélegs elli-
lífeyris.
Og inni fyrir beið okkar hið eina
sanna og upphaflega „lobby”, gangur
mikill og breiður og átthyrndur salur
með risamálverkum af gengnum þing-
mönnum og öðru ráðafólki. f þessum
sal var fólk að ,,lobby-era”, þ.e. það
sat um þingmanninn sinn svo að hann
átti varla undankomu auöið nema
hann hafi staöið sig í jobbinu. Var
þarna margt um manninn og fjörugt,
blanda þegna og þjóðmálaforgöngu-
manna. í þinghúsinu fengu allir te og
þríhyrndar gúrku-samlokur áður en
Vigdís og forsetafylgjan fengu að
skoða sjálfan þingheim. Blaöamenn og
aðrir snápar fóru sömu leið út og þeir
komu inn um enda ekki treystandi til
þess að ráfa um ganga með myndavélar
í taumi aö mati brezkra — traustið á
pressunni ytra gengur nú ekki lengra en
svo.
Cfty-veizJan
Að kvöldi þessa dags var veizla í emb-
ættisbústaö borgarstjórans í City—
fjármálamiðstöð brezka heimsveldisins
Slíkt barn á þá mjög erfitt með að byrja
venjulegt nám í venjulegum skóla og
stendur illa að vígi gagnvart jafnöldr-r
um sínum.
U.þ.b. 2/5 timans i skólanum fara í
tónlistarnám hjá þessum sér-nem-
endum, þeir sleppa túlkandi og skap-
andi listum, trúarbragðasögu og leik-
fimi — að öðru leyti eru þau i sama
námi og öll hin börnin hér.”
Og kennararnir, sem eru um 20 fyrir
þessi 110 börn í deild Turners, eru
flestir starfandi í hinum ýmsu hljóm-
sveitum Lundúna og gestakennarar
hér. Deildin hefur nokkrar hljómsveitir
og kór (öll börnin eru í söngnámi) og
leikur utan skólans, strengjasveitin
hafði nýlega leikið í The Purcell-Room
og kórinn sungið í Westminster Abbey.
Að loknu kaffi og kökum hlýðum
við öll á konsert. Benjamin 16 ára
leikur Etíðu eftir Chopin, Adam 11 ára
lék Gavotte eftir Bach og var sá fiytj-
andi yngstur. Þarna voru leikin verk
eftir Ravel (Habanera ce), Brahms,
Shostakovich og Mozart. Ég þori okk-
ert að segja um frammistöðuna nema
að mér fannst ofsalega gaman Á leið-
inni út skoðum við myndlistarsýningu
neménda efsta bekkjar. Þar voru vatns-
lita-, olíu- og grafík-myndir, auk ann-
arrar tækni og viöktu myndirnar
óskipta athygli okkar. Skapandi mynd-
list er liður í grunnskólanáminu allt
frá 11 ára aldri — 2 tímar i viku. Aðrir
2 timar fara i túlkandi listir, þar er m.a.
kennd leiklist og tjáning. Í þessum
skóla sem og öðrum grunnskólum fer
fram það sem Bretar kalla „ability-
streaming” eða getu-skipting þegar
krakkarnir eru 12 ára. Um þrjá getu-
flokka er að ræða og er blandað í bekki
innan hvers flokks. Aldrei eru fleiri en
20 nemendur i hverjum bekk — nema
um sé að ræða fag-bekk, þ.e. þar sem
krakkar sem farið hafa fram úr náms-
efni. sins bekkjar fá auka-kennslu.
Svo kvöddum við skólann í Pimlico.
Ég hugsaði um samræmda prófið í ís-
lenzku, sem ég var nýbúin að taka í
Reykjavík og þær kröfur sem við
heima gerum til krakkanna okkar.
Segir ekki nánar frá þeim vangaveltum.
Rodney Usher skólastjóri, Vanessa, Vigdís og frú Ólöf Pálsdóttir sendiherrafrú við komuna í skólann í Pindico.
og ríki í ríkinu enn þann dag í dag. Þar
ræður öldungaráð lögum og-lofum, og
ofan á því situr borgarstjóri, kosinn af
ráðinu og oftast úr því líka. Og oftast
rikur og valdamikiíl fjármálaspekúl-
ant. öldungaráðið og aðalöldungurinn
mættu til Ieiks í bláum, minkabrydduð-
um skikkjum með stokkabelti um háls-
inn en þjónar og heiðursverðir i
rauðum sokkabuxum og tin-brynjum.
Svartklæddur karl með hárkollu
stjórnaði hverju sem fram fór. Þarna
sat forseti vor fræga veizlu í guli-
brýndu skauti og „mörg hundruð
riddarar með sínar frúr, þær voru í
gullofnum silkikjólum og brakaði í um
allan salinn.” Og er það ekki á færi
minni manns en Benedikts Gröndals að
lýsa þeirri „City-slóðar-átveislu” þar
sem herbergi voru svo glæsilega búin
þvi þar stóðu súlnaraðir úr jökli ofan
úr Mundíafjöllum og borð þakin
svanahömum og alsett hinum dýrustu
krásum, en vinið glóði I gullbikurum og
hvítagullshornum eins og eldur á orma-
dúni.” AUt þetta og fleira til fengum
við fjölmiðlamenn að sjá ofan af hinin-
háum svölum þaðan sem skrautklædd
vofa frá miðöldum blés í lúður á milli
rétta. Eftir þá náðarsýn vorum við
leiddir til kjallara þar sem okkar biðu
innbakaðar grísapulsur og rautt vín frá
Frans. Lauk þar með deginum langa.
Föstudagur
Á föstudag skoðuðum við gjör-
gæzlu ungbarna í Oxford, þar voru 28
vikna gömul fóstur í kössum og sögð
lífvænleg enda nærð á móðurmjólk úr
mjólkurbanka hússins. Og því næst
sáum við rannsóknarstofu háskólans í
beinafræðum, þar sem fótaferðir sjúkl-
inga eru tölvaðar inn á sjónvarpsskjá
tii að betur megi skilja þær og lagfæra.
Allt var þetta einkar fróðlegt en ofur-
lítið fyrir ofan okkur, held ég. Lækna-
skólinn Green College bauð fjölmiðla-
fólki upp á frönsk vin en fyrirfólkið
fékk þar hádegisverð. Við þóttumst þó
hafa þaö betra á kránni „Undna eikin”
handan götunnar og kýldum vömbina
vel af mat og drvkk áður en rúgbrauðið
barbeini lill.undúna blaðasnápahund-
lúna svo niðzt sé á gamalli vísu íslenzkri
sem ekki mun óhætt að hafa rétt eftir á
prenti”. Gott er að eiga hagmælta for-
seta, þó fyrrverandi séu” — sagöi einn
í hópnum!
Er þá lokið sendibréfi úr forsetaför
enda úti opinber hluti ferðarinnar.
Ms
Blaðasnápar fengu aö sjá veizlusalinn ofan afhiminháum svölunum. Við þinghúsið voru ollilifeyrisþegar að mótmæia slœmum kjörum sínum.