Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.1982, Síða 12

12
DV. FOSTUDAGUR 3. DESEMBER1982.
Hr 32? jDAGBLAÐIÐ-VÍSIR
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjdmarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aöstoöarritstjóri: HAUKUR HELGASON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON ogÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P.STEINSSON.
Ristjóm: SÍÐUMÚLA12—14. SÍMI 86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla,áskriftir,smáauglýsingar,skrifstofa: ÞVERHOLTI ll.SÍMI 27022.
Sími ritstjómar: 86611.
Setning, umbrot, mynda-ogplötugerð: HILMIR HF„ SÍÐUMÚLA12. Prentun:
ÁRVAKUR HF„ SKEIFUNNI19.
Áskriftarverðá mánuði 150 kr. Verð í lausasölu 12 kr. Helgarblað 15 kr.
Engrí leiö skyldi loka
Flokksráð Sjálfstæðisflokksins kemur saman til fundar
í dag. Flokksráðið er skipað öllum helstu trúnaðar- og for-
ystumönnum flokksins og þótt það fari ekki méð æðstu
mál í Sjálfstæðisflokknum eins og landsfundur og þing-
flokkur gera þá er það markverð samkunda, ekki síst eins
og sakir standa. Kemur þar ýmislegt til.
Fyrir þaö fyrsta er ljóst að ríkisstjórnin er komin á
grafarbakkann og skammt til kosninga. A Alþingi ríkir
óvissa og aðgerðarleysi hjá þingheimi, lausung á fund-
um, stefnuleysi í störfum. Þinghaldið er meira til mála-
mynda; biðtími þar sem ríkisstjórnin getur ekkert og
stjómarandstaðan vill ekkert. Þingmenn eru meira upp-
teknir við að bjarga sínu eigin skinni í kjördæmum
heldur en að hafa áhuga á stjórn landsins. Sameiginlega
hafa þeir eflaust áhyggjur af framtíðinni en mega sín
lítils vegna pattstöðunnar.
I öðru lagi er hver að verða síðastur með breytingar á
kjördæmaskipan eða kosningalögum. Ýmsar hugmyndir
eru á lofti og að mestu óráöið hvort og þá hvernig
atkvæðisrétturinn verði leiðréttur. Flokksráðsfundurinn
mun væntanlega hafa einhverja skoðun á því brýna hags-
munamáli meirihluta þjóðarinnar.
I þriðja lagi standa yfir prófkosningar hjá sjálfstæðis-
mönnum í hinum ýmsu kjördæmum. I Norðurlandskjör-
dæmi vestra hafa núverandi þingmenn tryggt sér tvö
efstu sætin en þó þannig að Pálmi Jónsson, ráðherra og
stjórnarsinni, ber þar höfuð og herðar yfir aðra frambjóð-
endur. Og það á sama tíma tíma sem flokkurinn herðist í
stjómarandstöðu!
A Vesturlandi gefur Jósef Þorgeirsson núverandi þing-
maður ekki kost á sér og á Suðurlandi lætur Steinþór
Gestsson af þingmennsku. Nýir menn sækjast eftir sæt-
unum og allt skapar þetta glímuskjálfta sem gæta mun á
flokksráðsfundi.
Þegar þessar kosningar eru metnar í ljósi úrslitanna í
prófkosningunum í Reykjavík, er varla nokkur vafi á að
hinn almenni kjósandi Sjálfstæðisflokksins leggur meira
upp úr mönnum og málefnum framtíðarinnar heldur en
áframhaldandi togstreitu um hálfjarðaða ríkisstjórn.
Flokksráðið hlýtur að taka tillit til þess.
Síðast en ekki síst hlýtur það að setja svip sinn á flokks-
ráðsfund sjálfstæðismánna að formaður flokksins, Geir
Hallgrímsson, lenti í sjöunda sæti í prófkjörinu í Reykja-
vík. Hvernig svo sem menn skýra þá niðurstöðu, er ekki
hægt að loka augunum fyrir þeim vanda sem sú staða
leiðir af sér. Hún er erfið bæði fyrir formanninn og
flokkinn.
Fyrir þá sem vilja virða lýðræðið og hlíta dómum í
kosningum, er útilokaö að gefa átta þúsund flokks-
mönnum í slíkum kosningum langt nef. Það væri lítils-
virðing við kjósendur; mistök, sem enginn stjórnmála-
flokkur getur leyft sér.
En eitt er að viðurkenna dóm kjósenda, annað hvernig
bregðast skuli við honum. Það er barnalegt að fara í fýlu
út í kjósendur en þaö er heiðarlegt að taka mark á þeim
skilaboðum sem úrslitin fela í sér. Það verður ekki gert
með hvatvísi eða óbilgirni og heldur ekki með fljótfærnis-
legum yfirlýsingum.
Á flokksráðsfundi gefst einstakt tækifæri bæði fyrir
flokk og formann að meta stöðuna og draga sína
lærdóma.
Engri leið skyldi loka.
ebs.
Háskólanám í
þágu kynferdis
Frú Guðríöur Þorsteinsdóttir
skrifaði fyrir stuttu grein í blað Banda-
lags háskólamanna, en hún er fram-
kvæmdastjóri þess bandalags. Efni
greinar hennar var, að svokölluð kyn-
skipting færðist aftur í aukana í Há-
skólanum. Röksemd hennar var sú, að
hlutfall karla og kvenna var ekki eins í
öllumgreinum.
Tölfræðilega er þetta vitanlega rétt.
En sannar það nokkuð um réttindi
karla og kvenna? Eru þessi sannindi
ekki miklu frekar vísbending um, aö
karlar og konur hafi misjöfn áhugamál
og þá einnig varðandi menntun. Svona
til hliðsjónar má hafa, að pólitísk
skipting hefur löngum farið nokkuð
eftir deildum Háskólans. Lagadeild og
viöskiptadeild voru löngum höfuðvígi
Vöku, en heimspekideild vígi vinstri
manna, og nú mun þjóðfélags-
fræðideildin vera orðiö höfuösetur
kommúnista í Háskólanum.
Fréttir í þágu kvenna
Grein frú Guðríöar hefur veriö
slegið upp bæði í blöðum og útvarpi. Og
venju sinni samkvæmt var það einhver
kvenfréttamaðurinn sem fór með
fréttina í útvarpinu. Þaö virðist
nefnilega vera einhvers konar kyn-
skipting um fréttir á fréttastofunni, —
a.m.k. eru það alltaf konur, sem lesa
og semja fréttir um réttindi karla og
kvenna. E.t.v. telur fréttastjórinn, að
Fyrir skömmu birtust í DV þrír
leiöarar um landbúnaðarmál eftir
Jónas Kristjánsson ritstjóra. Skrif
Jónasar nú eru í beinu framhaldi af
skrifum hans um sama efni á undan-
fömum árúfn og staðhæfingamar að
mestuþærsömu.
Það er algeng aðferð að mála það
sterkum lit sem menn vilja að tekið sé
eftir, en sjaldgæft er að menn gangi
svo langt að hvolfa öllu úr málningar-
dósinni og sletta á báða bóga eins og
Jónasgerir.
I upphafi skrifa sinna kvartar hann
yfir því aö nokkrar röksemdir gangi
sífellt aftur þegar brugöist er til varn-
ar landbúnaðinum.
,,I hvert sinn sem þær eru slegnar í
kaf, koma þær jafnskjótt upp á yfir-
borðið,” segir Jónas. Það hljóta að vera
nokkuð veigamikil rök sem slíka með-
ferð þola eða er skýringin e.t.v. sú að
gagnrök Jónasar og skoðanabræðra
hans séu léttvæg og þoli illa nákvæma
skoöun.
Mataröryggið.
Alvarlegasta og háskalegasta full-
yrðing Jónasar er að við getum að
mestu hætt framleiðslu mjólkur og
kindakjöts en í staðinn keypt þessar
vömr á útsölu í nágrannalöndunum.
Hér er vegið að einni helstu rök-
semdinni fyrir því að vegna öryggis
þjóðarinnar þurfi að halda hér uppi
öflugum landbúnaði sem séð geti þjóö-
inni fyrir flestum þeim búvöram sem
hérerhægtað f ramleiöa.
Mataröryggið er undirstööuatriði i
öryggismálum flestra þjóöa og fyrir
eyþjóð eins og Islendinga er það
nánast lífsskilyrði.
Ef fallist væri á skoðun Jónasar.
þyrfti þá ekki að athuga fleiri atriði
sem tilvera okkar sem sjálfstæðrar
þjóðar byggist á og væri ekki auðvelt
að færa rök fyrir því að rekstur þjóö-
félagsins alls sé óhagkvæmur.
Eru nokkur skynsamleg rök fyrir
því, ef grannt er skoöað, að halda hér
uppi sjálfstæðri þjóðmenningu með
tungumáli sem fáir skilja og prenta á
því bækur og blöð sem aðeins fáir geta
lesið? Og hvað með útvarp og sjón-
varp. Það getum við hvort tveggja
Kjallarinn
Haraldur Blöndal
þetta séu fréttir í þágu kvenna, sem
aðeins konum komi við, eins og t.d.
uppskriftir að jólabrauði.
Nú hefði náttúrlega verið for-
Kjallarinn
Hákon Sigurgrímsson
fengið sent hingaö um gervihnött frá
einhverri nágrannaþjóðinni, á útsölu-
verði.
Island er að sönnu ekki besta land-
búnaðarland í heimi en landbúnaðinn
hér verður auðvitað að meta út frá því
efnahagslega samhengi sem hann
stendur í.
Það er að vísu rétt hjá Jónasi að
mikill matarforöi er jafnan í frysti-
geymslum fiskvinnslustöðVanna og
mætti lengi draga fram lífið af þeim
birgðum, en hætt er við að þaö þætti fá-
breyttur kostur til lengdar.
Tímabundið ástand
I greinum Jónasar kemur fram að
hann telur að offramleiðsla búvara og
þar með útsalan góða séu og „verði um
ófyrirsjáanlega framtíð eitt af
einkennum iðnríkja Vestur-Evrópu og
Norður-Ameríku”.
vitnilegt að kanna viðhorf þeirra
kvenna, sem stuðla að misrétti
kynjanna með því að gæta ekki jafn-
ræðisreglna, þegar þær velja sér fag,
heldur fara eingöngu eftir áhuga
sinum á fræðunum. Ég heföi mjög
gjaman viljað heyra konu, sem er að
læra eðlis- og efnafræði útskýra það, af
hverju hún hefði ekki farið í guðfræði
eða viðskiptafræði til þess að tryggja
jöfn réttindi karla og kvenna í stað
þess aö vera í því fagi, sem hún legði
nú stund á, en þar væri þegar rétt hlut-
fall af konum. Og síöan hefði mátt
ræða við deildarforseta og leiðtoga
stúdenta um, hvort ekki væri rétt aö
setja takmarkanir eftir kynjum í
deildirnar, og ja&ivel banna körium
aðgang að þeim deildum, þar sem þeir
væra allt of margir.
Ég geri ráö fyrir, að háskólarektor
hefði haft uppi þau sjónarmið, að fólk
færi nú í nám eftir eigin geðþótta og
það yrði bara að ráðast. Slík s jónarmið
hefði síðan mátt skýra í fréttainngangi
með þessum orðum: „Háskólarektor
Það er í meira lagi hæpiö að gera
ráð fyrir að hér sé um varanlegt
ástand að ræða.
Um fátt er nú meira rætt á vett-
vangi landbúnaöarmála í þessum lönd-
um en leiðir til þess að hafa stjórn á
framleiðslunni. Jafnvel í Bandarikjun-
um era bændur famir aö tala um aö-
hald í þessum efnum.
Offramleiðsluvanda Efnahags-
bandalagsins verður að skoða sem
timabundið vandamál, einskonar
vaxtarverki þeirrar efnahagslegu
sameiningar Vestur-Evrópu sem nú
fer fram. Landbúnaður bandalags-
þjóöanna var mjög misjafnlega á vegi
staddur tæknilega og aðstaða bænda
ójöfn. Tií þess að gera sameininguna
mögulega varð því að gera ráöstafanir
til þess að jafna þennan aöstöðumun
meöan landbúnaðurinn aölagaöist
breyttum aðstæöum. Þessi þróun mun
vafalaust taka alllangan tíma enn, en
þegar sjást þó nokkur merki breyt-
inga.
Háværar raddir eru um það í lönd-
um Éfnahagsbandalagsins að draga úr
stuðningi við landbúnaðinn, og ráð-
stafanir hafa verið gerðar til þess að
draga úr mjólkurframleiðslunni með
þvi að gera bændur að hluta ábyrga
fyrir þeim halla sem offramleiðslan
skapar.
Það kemur raunar fram hjá Jónasi
að honum er ljóst að hér er um tíma-
bundið ástand að ræöa því að á einum
stað segir hann:, ,Meðan iönríki jarðar
fylgja offramleiðslustefnu í land-
búnaði er skynsamlegra að vera kaup-
andi heldur en seljandi á undirboðs-
markaði alþjóðaviðskipta.”
Hann lætur því hins vegar ósvarað
• „Ég hefði mjög gjarnan viljað heyra
konu, sem er að læra eðlis- og efnafræði,
útskýra það, af hverju hún hefði ekki farið í
guðfræði eða viðskiptafræði til þess að tryggja
jöfn réttindi karla og kvenna.,..”
• „Ef fallist væri á skoðun Jónasar þyrfti
þá ekki að athuga fleiri atriði sem tilvera
okkar sem sjálfstæðrar þjóðar byggist á og
væri ekki auðvelt að færa rök fyrir því að rekst-
ur þjóðfélagsins alls sé óhagkvæmur?”